Einangruðu lesendur.

Eins og glöggir lesendur tóku mögulega eftir hafði ég fyrir nokkru látið af störfum sem bloggari. Ég strengdi áramótaheit þar sem ég sór þess dýran eið og lagði við drengskap minn að ég gæti ekki gert lesendum og sjálfsvirðingu minni það mikið lengur að halda uppteknum hætti frá því sem verið hafði og blogga án afláts og án ábyrgðar um menn og málefni. Í ljósi þeirra voveiflegu atburða sem orðið hafa frá því að þessi ákvörðun mín var tekin síðasta gamlársdag hef ég þó neyðst til að íhuga stöðu mína að nýju. Að beiðni almannavarna hef ég því ákveðið að sitja ekki lengur þegjandi undir ósköpunum, nú þurfum við á öllum okkar leynivopnum að halda.

Síðan ég bloggaði síðast hefur sá gleðilegi merkisatburður gerst að ég er orðinn móðurbróðir. Systur minni, manni og barni heilsast vel í Kaupmannahöfn og raunar held ég að þetta sé ágætis tími til að vera í fæðingarorlofi heima hjá sér. Heima er best, það er að segja ef það er ekki pest. Gaman verður að hitta litla frændann þegar holskefla slæmra tíðinda og landamæralokana verður um garð gengin.

Síðan ég bloggaði síðast hefur brotist út skæður veirufaraldur á heimsvísu. Mun þarna vera á ferðinni ein þeirra tíu plága sem greint er frá í Biblíunni en hinar níu eru íslenskar kjaradeilur og verkföll, veðrið í vetur, jarðskjálftar, horfellir, fjárkláði, svínaflensa, svarti dauði, skráning raunverulegra eigenda og engisprettufaraldur. Ástandið gerist fordæmalausara og fordæmalausara með hverjum deginum sem líður og eru engin fordæmi um slíkt sé litið í sögubækurnar. Að gefnu tilefni er rétt að benda lesendum á að það er stranglega bannað að koma við sögu með berum höndum, vinsamlegast notið hanska og veiruþolinn hlífðarfatnað.

Þessi bloggfærsla er partur af þeirri stefnu yfirvalda að auka framboð á afþreyingu sem farlama, sjúkir, aldraðir og öryrkjar geta notið heima hjá sér, þar sem allar samvistir og félagsstarf þessara hópa er bannað sem stendur. Eldri borgarar og fólk með sjóntruflanir hefur í gegnum tíðina verið minn helsti aðdáendahópur og það mun væntanlega ekki breytast núna. Allir þurfa þó að fara að settum reglum yfirvalda. Ég bið ykkur því um að sitja í tveggja metra fjarlægð frá tölvunni og hvert frá öðru og snerta alls ekki bloggsíðuna með berum höndum. Munum handsprittið og sterku gleraugun, annars rennur þetta bara allt saman í eitt.

Síðan ég bloggaði síðast hefur umræða um samkomubann stigmagnast. Nú hafa hérlend yfirvöld boðað samkomubann í næstu viku. Það felur í sér að blátt bann verður lagt við því að 100 manns eða fleiri komi saman á sömu samkomunni á sama tímanum. Það mega ekki vera nema 99 manns inni í versluninni að kaupa klósettpappír á sama tíma, það mega ekki vera nema 99 manns í sömu jarðarförinni á sama tíma og það mega ekki vera nema 99 lesendur inni á bloggsíðu Einars Haf á sama tíma. Vissulega er ekki gert ráð fyrir að það reyni mikið á það en þó veit maður aldrei. Messu sem fara átti fram í Urðakirkju sunnudaginn 15. mars hefur verið frestað um óákveðinn tíma. Ástæðan er ekki hið fordæmalausa ástand sem nú ríkir í þjóðfélaginu heldur miklu frekar það að presturinn og sóknarnefndin sáu ekki fram á að geta mokað sér leið heim að kirkjunni í tæka tíð fyrir athöfnina. Þá hefði messukaffið einnig farið fyrir lítið og þá er nú alveg eins gott að sleppa þessu.

Síðan ég bloggaði síðast hafa hlutabréfavísitölur hríðfallið, ferðamannabransinn er lentur í kreppu, flugfélög stefna í þrot, stór ríki loka landamærum sínum fyrir útlendingum og Reynir Traustason er snúinn aftur í blaðamennsku. Handabönd og faðmlög eru illa séð en hvasst augnaráð og baknag án snertingar eru í góðu lagi. Heimsmynd okkar er gjörbreytt en þó er þetta allt tímabundið ástand. Ekki óttast. Vísitölurnar munu ná sér á strik, ferðamannabransinn mun rétta úr kútnum, flugfélögin munu ná vopnum sínum á ný, landamæri munu opnast aftur og Reynir Traustason mun missa vinnuna vegna skipulagsbreytinga eða fjárhagsvandræða prentmiðla á nútíma fjölmiðlamarkaði.

Síðan ég bloggaði síðast hefur það komist í tísku að hitta helst ekki annað fólk augliti til auglitis. Nú kemur það sér vel fyrir mig að hafa haft lítið sem ekkert samneyti við annað fólk svo heitið getur í fleiri ár. Það þýðir að ég mun væntanlega ekki finna mikið fyrir knús- og kossabanni stjórnvalda né heldur yfirvofandi samkomubanni. Þá mun tveggja metra fjarlægðarreglan ekki skipta mig neinu máli enda hending ef einhver hefur hætt sér svo nærri mér síðustu misseri. Loksins virðist þessi félagslega einangrun ætla að borga sig. Jibbí! Jafnframt geri ég ráð fyrir því að dvelja langtímum saman í Svarfaðardal á næstunni sem virkar eins og náttúruleg sóttkví, enda engar líkur á því að vegir haldist opnir nema nokkrar klukkustundir í senn í þessu tíðarfari. Ófærðin kemur því að góðum notum nú. Gríðarlegt fannfergi hefur sett svip sinn á samfélagið hér í dreifbýlinu og fásinninu og hafa mokstursmenn unnið þrekvirki við það eitt að komast sjálfir á milli staða til að geta tekið olíu og vistir. Svarfdælsk yfirvöld hafa rætt það í fullri alvöru að sett verði á snjókomubann samhliða samkomubanni en ekkert meira er vitað um það á þessum tímapunkti. Aftur kemur vor í dal, bara spurning hvort það verður í júlí, ágúst eða september.

Þegar allt verður um garð gengið og veiran, verkföllin og veturinn á bak og burt getur fólk vonandi tekið til við að lifa hinu svokallaða lífi sínu aftur en nú er allt slíkt komið í pásu um óákveðinn tíma. Tökum höndum saman um að taka ekki höndum saman heldur halda sig hver í sínu horni þar til mesta hættan er liðin hjá. Sjáumst eftir mánuð. Góðar stundir.

Ekki ferðast, ekki hittast
ekki hósta á næsta mann
Ekki knúast, ekki kyssast
ekki sleikja náungann -
sprittum burtu ósómann.

Þess má til gamans geta að það fer allt einhvern veginn þó sumir efist um það á tímabili.

Einar með vírusvörn.

Tilvitnun dagsins:

Allir: SPRITT!!!