Helköttuðu lesendur.

Það er svo sannarlega ástæða til að birta eins og eina bloggfærslu nú þegar meistaramánuður stendur sem hæst og allir sem vettlingi geta valdið taka á honum stóra sínum daginn út og daginn inn. Fólk lifir heilsusamlega og slær ekki slöku við í líkamsrækt, leikfimi, bogfimi, bólfimi og öðrum athöfnum sem eru til þess fallnar að aukakílóin leggja á flótta. Hvernig gengur þetta hjá Einari Haf spyrja einhverjir? Þetta gengur auðvitað ekki en það geta víst ekki allir hlaupið sig mjóa. Sumir hlaupa í spik sama hvað. Hey feiti, ekki fara að grenja. Höldum áfram með þessa bloggfærslu.

Landsréttur fer vel af stað í störfum sínum. Helstu umfjöllunarefnin sem koma inn á borð réttarins eru mál er snúa að hæfi eða óhæfi dómara við réttinn sjálfan þar sem hver dómarinn á fætur öðrum fer í mál við hvern dómarann á fætur öðrum og að endingu kæra sig allir kollótta. Svo virðist sem Landsréttardómararnir séu allir meira og minna óhæfir, vanhæfir eða skipaðir á ófaglegan hátt eftir geðþóttaákvörðun dómsmálaráðherra sem er þó jafnframt sérfræðingur í málinu. Réttast væri að vísa þessu öllu beint til Hæstarréttar og þaðan til föðurhúsanna. Skattgreiðendur verða mögulega sýknaðir en þeir munu engu að síður þurfa að greiða allan málskostnað. Með dráttarvöxtum.

Lífshlaupið stendur nú sem hæst í eiginlegri og óeiginlegri merkingu. Í því lífshlaupi sem ég vísa til gengur allt út á að skrá hreyfingu sína og taka þannig þátt í þessu hvatningarverkefni Íþrótta- og ólympíusambands Íslands. Aukinheldur er hægt að keppa við sjálfan sig og aðra um að hreyfa sig sem mest og gildir þá einu hvort um er að ræða líkamsrækt, leikfimi, bogfimi, bólfimi eða aðrar athafnir…hmm, ég var búinn að þylja þetta upp. Jæja skiptir ekki. Nú áðan hljóp ég í kekki og skráði það samviskusamlega. Síðan hljóp ég á mig og þá dró ég það frá fyrri skráningu. Ég reyndi að hlaupa í þvotti en það var of sleipt svo ég rann bara. Þá hljóp ég undir bagga með félaga mínum og hljóp þá svo sannarlega á snærið hjá mér í skráningunni. Næst ætla ég að reyna að hlaupa af mér hornin en ég veit ekki hvernig gengur að skrá það.

Enn á ný hefur það komið til tals hér á landi að færa klukkuna. Þessi eilífa umræða skýtur upp kollinum hér um bil árlega og sitt sýnist hverjum. Hvað er klukkan? Skíttu á puttann. Einmitt. Hinir og þessir sérfræðingarnir hafa verið dregnir fram í dagsljósið…eða morgunbjarmann…til að tjá þá skoðun sína að það sé miklu betra að hafa bjart þegar við vöknum á morgnanna og að þetta meinta næturbrölt geri ekkert annað en að rugla líkamsklukku okkar í ríminu. Á hádegi hjá okkur sé klukkan í rauninni hálf tvö. Með því að seinka klukkunni um klukkutíma græðum við 64 daga með björtum morgnum þegar við vöknum. Það er reyndar æði misjafnt hvenær fólk vaknar en ég veit ekki hvort það er tekið með í þessu reikningsdæmi. Lausnin á þessu öllu gæti líka verið fólgin í því að seinka klukkunni um sólarhring og þar með græðum við heilan aukadag sem við getum þá notað til þess að sofa úr okkur síþreytuna.

Nú líður að bolludegi, sprengidegi og öskudegi. Þessir þrír dagar hafa gegnum tíðina verið í hávegum hafðir hjá mér og raunar er það þessum dögum að þakka að ég er ekki eins og tálgað hrífuskaft heldur bústinn og sællegur. Rjóminn og glassúrið komu mér á bragðið, saltkjötið og baunirnar féllu vel í kramið og ekki spillti öskudagsnammið fyrir. Síðan þessir þrír dagar voru kynntir fyrir mér á sínum tíma hef ég ekki litið til baka. Margan góðan öskudagssönginn hafði maður sungið á Dalvík og uppskorið ríkulega fyrir. Hafið bláa hafið hugann dregur, hvað er bakvið ystu sjónarrönd? Þangað liggur beinn og breiður vegur, pýramídaæskudraumalönd. Ég hef reyndar aldrei skilið þá línu í textanum. Öxar við ána var líka klassískur smellur sem oft og iðulega var talið í þegar nammi var í húfi. Einu sinni var þessum tveimur lögum meira að segja skeytt saman alveg óvart. Fram fram aldrei að víkja, fram fram bæði menn og fljóð. Tengjumst tryggðarböndum, svífum seglum þöndum og þá var vandi á höndum. Hvaða bolla verður svo sú vinsælasta í ár? Veit ekki. Því miður náðist ekki í Einar Bolla eða Arthúr Björgvin Bolla við gerð þessarar efnisgreinar enda var ég búinn að segja þann brandara í fyrra eða hitteðfyrra. Það náðist reyndar heldur ekki í Brand Ara en það er málinu óviðkomandi.

Læt ég það liggja í láginni
lá gaurinn töluvert á’enni
ekkert lá þó á.
Svei mér þá.

Heyrðu nú mig, þetta var ekki vísa fyrir fimm aura. Þú getur betur en þetta.

Húsmæðurnar stúss’og streða
salta kjöt og bollur baka.
Ég veit þið hafið eflaust séð það
Ásmundur er úti að aka.

Já nei, jæja þetta verður bara að duga.

Fjölmargir hafa komið að máli við mig undanfarið og þakkað mér fyrir að hafa hvorki sent inn lag né texta í söngvakeppni Sjónvarpsins þetta árið. Ég þakka stuðninginn, það er alltaf gott að geta stólað á baklandið.

Foreldrar athugið. Nýju fullorðins bolluvendirnir eru nú loksins komnir. Eigum einnig rjómasprautur í úrvali. Adam&Eva.

Einar bolla sem sprakk og varð að ösku.

Tilvitnun dagsins:
Allir: BOLLA!!!