Hagnaðardrifnu lesendur.

Meðan enn lifir von um skjótfenginn gróða held ég áfram leit minni að honum….já og sannleikanum í hjáverkum. Það er góðæri og ég ætla að vera með. Ég lifi enn í þeirri blekkingu að bloggskrif séu til þess fallin að raka saman seðlum – og framtíðin byggir öll á því. Það er skammt á milli gulls og grænna skóga annars vegar og hugmyndafræðilegs gjaldþrots hins vegar. Á hvorn veginn skyldi þetta fara í mínu tilviki? Ég leitast að sjálfsögðu við að draga fleiri niður í svaðið með mér þegar (ekki ef) þar að kemur að allt fari í þrot og þess vegna heldur þessi farsi áfram í beinni útsendingu.

Það að kaupa hlut í og eiga hlut í fyrirtækjum er ein leið til að komast yfir skjótfenginn gróða. Það allra besta er að komast yfir fyrirtækin fyrir lítinn eða helst engan pening, til dæmis með því að fá þau í afmælisgjöf, í skóinn eða þekkja rétta fólkið og fá umbun fyrir. Svo fara þessi sömu fyrirtæki að skila methagnaði alveg upp úr þurru, jafnvel eftir að hafa skitið upp á bak og verið bjargað fyrir horn af hinu opinbera og almennum skattgreiðendum fyrir örfáum misserum. Þegar þannig háttar er eina ráðið að greiða sér út nógu mikinn arð, því af arðinum skuluð þið þekkja þá. Hverja? Veit ekki. Skítt með þá sem hlupu undir bagga þegar illa gekk, þeir geta bara samglaðst með eigendunum og fagnað þeim merkilega áfanga að eigendurnir skuli virkilega geta borgað sér út svona mikinn arð.

Stundum gengur það ekki upp að fá fyrirtæki á silfurfati, þá getur þurft að taka lán. Lang best er að taka nógu hátt lán með veði í fyrirtækinu sjálfu, með því móti þarftu aldrei að hafa áhyggjur af því að þurfa að endurgreiða lánið – þú þarft heldur ekki að eiga nokkurn skapaðan hlut, nema ef vera skyldi vin sem á góðan penna, þannig að hægt sé að undirrita helstu formsatriði.

Það er líka hægt að sleppa þessu fyrirtækjabrölti og kaupa bara lottómiða. Það er aldrei að vita nema heppnin snúist á sveif með þér. Ég bendi lesendum á að þeir geta nú á eftir lagt inn á mig 5 þús. kall – þá fer nafn þeirra í pott og það verður mögulega dreginn út vinningshafi fyrir páska. Miði er möguleiki……fyrir mig. Endilega takið þátt.

Það er auðvitað gleðiefni að góðærið sé komið aftur og að nú séu það gróðasjónarmiðin sem ráða ríkjum. Hugsunin á auðvitað að vera; hvernig get ég gert minna og grætt meira? Stundum liggur þetta ekki í augum uppi. Í mínu tilfelli gengur þetta þannig fyrir sig að ég blogga minna og sjaldnar en fæ helmingi meira borgað, þar sem ég get einfaldlega hækkað skylduáskriftina hvort sem lesendum og almenningi líkar það betur eða verr.

Forsetaframbjóðendum fjölgar nú stöðugt. Ég veit ekki hvort það séu gróðasjónarmið sem knýja þá hina sömu áfram, eða einhverjar aðrar mis annarlegar kenndir, en ljóst er að baráttan verður hörð. Sumir hafa legið undir felldi og liggja þar jafnvel enn – og það væri kannski best ef þeir lægju þar bara fram yfir kosningar og létu okkur hin í friði. Ég veit svei mér ekki, en ef ég ætti að velja í dag myndi ég frekar taka hana Hillary á Bessastaði heldur en Trumparann.

Þessa dagana er verið að setja á svið í Borgarleikhúsinu gróðærissýninguna Mamma mía – og þar er auðvitað sungið um peninga og aftur peninga. Monní monní. Ást og svo meiri peninga. Sólbrúnt fólk, ást og peninga. Ævintýrið gerist á grískri eyju – sem er viðeigandi þar sem Íslendingar „kaupa“ nú pakkaferðir til suðrænna landa í massavís, fyrir „peninga“. Ekki veitir suðrænum vinum okkar af norrænum „gjaldeyri“ beint í vasann. Þegar uppselt var orðið í allar sólarlandaferðirnar og pakkaferðirnar tóku neysluóðir Íslendingar til við að kaupa upp miða á allar sýningar á Mamma mía og nú þegar er orðið uppselt á allar sýningar fram til októberloka 2019. Kemst Helgi Björnsson söngvari til sólarlanda, nú þegar hann er upptekinn við að syngja um peninga í Mamma mía? Já örugglega, en hann á að vísu bara miða aðra leið. Það er að segja, ef hann verður ekki farinn á Landróvernum sínum frá Mývatni á Kópasker.

Nýverið var konum í Svíþjóð ráðlagt að vera ekki Einar á ferð. Þetta er nokkur skellur fyrir mig persónulega, en ég reyni að vera ekki mikið á ferðinni þessa dagana. Gætið ykkar konur, ekki vera ég á ferð.

Hún kemur til mín aftur, gróðavonin góð
gæli ég við vín og villtar meyjar
hagsældin er hafin, ég feta forna slóð
ferðast þjóð um hlýjar draumaeyjar.

En engu má þó treysta, víst er gengið valt
vesöld tekur við án fyrirvara
aftur kemur nóttin og næturhúmið kalt
niður kúldrast ég og jórtra þara.

Þessi bloggfærsla var skrifuð með veði í bloggfærslunni sjálfri. Ég fékk kúlu á hausinn en tók kúlulán og er þar af leiðandi í ágætis málum.

Einar auðfenginn auður.

Tilvitnun dagsins:
Lt. Frank Drebin: Looks like the cows have come home to roost.