Orðin línuleg

2 athugasemdir

Virðulegu lesendur.

Beðist er velvirðingar á því að ég hef nú ákveðið að snúa úr sjálfskipuðu bloggsumarleyfi til að koma eins og einni bloggfærslu í loftið. Ekki bara í loftið heldur líka á gólfið og veggina. Yfir og allt um kring. Bloggið er í símanum og tölvunni og jafnvel sjónvarpinu. Bloggið er víða svona eins og Kleppur. Gaga gúgú. Þess má til gamans geta að lögmálið um framboð og eftirspurn gildir ekki þegar kemur að þessari bloggsíðu eins og áður hefur verið bent á.

Sumarið er nú í algjörum algleymingi og sýnist sitt hverjum. Íbúar á Suður- og Vesturlandi hafa varla séð til sólar síðan í maí en á Austurlandi hefur bongóblíðan ráðið ríkjum um margra vikna skeið. Á Norðurlandi hafa skipst á skin og skúrir en þó oftar skin án þess að ég sé að gefa eitthvað í skyn. Fyrri sláttur í Svarfaðardal og nágrenni er langt kominn eða búinn í einhverjum tilfellum en sprettan var snemma á ferðinni þetta árið vegna óafturkræfra gróðurhúsaáhrifa af mannavöldum. Eða ég held það að minnsta kosti. Hnattræn hlýnun jarðarinnar sem er í boði mannkynsins nær að vísu ekki til jarðarinnar allrar. Í máli vísindamanna hefur komið fram að við Íslendingar munum sennilega ekki njóta hærri hita í eins miklum mæli og aðrir. Jafnvel að það muni kólna lítið eitt. Því fagna ég mjög enda heitfengur að eðlisfari. Öfgar í veðurfari munu aukast á næstu árum og áratugum og þessa er nú þegar farið að gæta. Til dæmis hafa bændur í Noregi nú lagt fram beiðni til íslenskra bænda um að þeir síðarnefndu selji hinum fyrrnefndu hey vegna þurrka og uppskerubrests. Grasið er ekki bara grænna hinum megin, það er líka vænna hinum megin. Örlög Norðmanna eru í höndum Matvælastofnunar en sú stofnun er nú ekki þekkt fyrir annað en gáfulegar og skynsamar ákvarðanir.

Heimsmeistaramótinu í karlaknattspyrnu sem fram fór í Rússlandi er nú lokið. Guði sé lof segja margir. Heilir 64 knattpsyrnuleikir að baki og ansi mörg mörk en enn fleiri glötuð tækifæri. Mótið hafði komið einna harðast niður á aðdáendum línulegrar dagskrár Ríkissjónvarpsins en þar fór allt á annan endann og öllu var snúið á haus vegna útsendinga frá mótinu. Framlengingar og bollaleggingar um framlengingar og viðbótartíma vítakeppna í HM stofunni gerðu það að verkum að kvöldsvæfir sjónvarpsáhorfendur misstu af heilu og hálfu kvöldfréttatímunum og vissu þess vegna ekkert hvað hefði gengið á þegar þeir sofnuðu og vöknuðu illa áttaðir morguninn eftir. Donald Trump var oftar en ekki búinn að segja eitthvað, búinn að neita því að hafa sagt eitthvað og búinn að biðjast afsökunar á að hafa neitað því að hafa sagt eitthvað áður en viðkomandi sjónvarpsáhorfendur náðu að halda sér vakandi yfir kvöldfréttunum. Þegar keppnin stóð sem hæst misstu hinir kvöldsvæfu jafnvel af tveimur eða þremur kvöldfréttatímum í röð. Bogi Ágústsson var jafnvel kominn hringinn á bindaslánni sinni. Þessu ófremdarástandi er nú lokið. Þó er varla langt að bíða næstu röskunar ef ég þekki íþróttadeildina rétt, það verður eflaust hægt að troða að einhverju handboltamóti, tennis eða boccia þegar kvöldfréttirnar ættu að vera í loftinu. Dæmigert.

Landsmót Ungmennafélags Íslands fór fram á Sauðárkróki um liðna helgi. Þar sveif ungmennafélagsandinn yfir vötnum. Helgina þar áður fór Pollamótið fram á Akureyri. Þar sveif annars konar andi yfir vötnum. Báðir þessir andar eru góðir hvor á sinn hátt. Ég var viðstaddur báða þessa viðburði en tók þó meiri þátt í Pollamótinu heldur en Landsmótinu þar sem ég var í áhorfendahlutverki. Á Pollamótinu lék ég með liðinu Umf. Óþokki og átti nokkrar vafasamar og umdeildar frammistöður. Það gildir líka um frammistöðu mína í lokahófinu þar sem ég brá mér í hlutverk ræðumanns. Hvort það var vegna ræðu minnar eða einhvers annars jókst ölvun töluvert þegar leið á kvöldið en þannig er það bara stundum. Ölvunin hófst reyndar snemma þennan dag þar sem liðið sem ég lék með féll úr keppni strax í 16 liða úrslitum. Það var ákveðið afrek að komast þangað þar sem það voru 15 lið í keppninni.

Yfirgnæfandi meirihluti landsmanna er í sumarfríi þessa dagana, að minnsta kosti með annan fótinn. Þar af leiðandi eru margir á faraldsfæti eða á fallanda fæti en ég veit ekki í hvorn fótinn ég á að stíga enda með báða fætur á jörðinni og bundinn í báða skó í ofanálag. Ekki ætla ég að skjóta mig í fótinn. Því hefur nú verið komið á fót að allir þurfi að fara eitthvað í fríinu, ekki satt? Fótgangandi eða ekki. Ferðamannabransinn er því miður kominn að fótum fram og margir eiga ferðamenn á fæti út af ágangi þeirra. Verður þá uppi fótur og fit en náttúruperlur eru margar hverjar fótum troðnar þó sumir telji að ekki sé fótur fyrir því. Kvennagjá í Mývatnssveit er dæmi um slíkt en þar hefur hallað nokkuð undan fæti eftir að ferðamenn breyttu gjánni í salerni/skemmtistað/baðhús/félagsmiðstöð. Með þessari umfjöllun gerði ég tilraun til að gefa lesendum undir fótinn en það hefur trúlega mistekist hrapalega.

Nú er svo komið að klósett landsmanna verða að vera ókyngreind. Hvað þýðir það? Eitthvað ótilgreint. Eða ókyngreint. Það má sem sagt ekki merkja klósett 21. aldarinnar sem karlaklósett eða kvennaklósett. Þá þarf fólk að fara að gera það upp við sig hvort það er karl eða kona eða eitthvað annað kyn og það eru aðstæður sem ekki má þvinga fólk í. Kynin í dag eru jú miklu fleiri en þau voru hér í eina tíð. Nú er búið að rugla og brengla allt og enginn veit hvers kyns er, hvað svo sem ytra byrðið gefur til kynna. Ég hef í seinni tíð ekki tekið sénsinn á þessu og geng þar af leiðandi örna minna undir berum himni eins og alvöru ferðamenn gera, helst í vitna viðurvist. Þá þarf ég ekki að taka afstöðu í kyngreiningarmálinu. Ef svo ber undir fer ég á fatlaðra klósettið sem er í lagi af því ég er bæði örvhentur og búlduleitur. Á þeirri klósetthurð er ekki mynd af karli, konu, háni eða öðru kyni – bara ókyngreindu fatlafóli í hjólastól. Það höfðar frekar til mín.

Alþingi Íslendinga hélt algjöran hátíðarþingfund í dag til að halda upp á 100 ára fullveldisafmæli. Hátíðarfundurinn fór fram á Þingvöllum að viðstöddum fjölda himneskra herskara erlendra ferðamanna sem í sakleysi sínu héldu að þeir væru bara að fara að skoða þjóðgarðinn og Almannagjá. Gríðarlega flókinn undirbúningur átti sér stað fyrir hátíðarfundinn, búið var að dúndra upp risasviði og ljóskösturum og allt sýnt í þráðbeinni línulegri útsendingu Ríkissjónvarpsins. Það sem rætt var á þessum hátíðarfundi féll algjörlega í skuggann af tali um hversu langt fundurinn hefði farið framúr kostnaðaráætlun og eins fékk heiðursgesturinn, forseti danska þingsins, sinn skerf af athyglinni vegna meintra vafasamra skoðana. Alltaf þarf góða fólkið að eyðileggja svona skemmtilega og krúttlega viðburði hins opinbera fyrir okkur hinum með einhverjum pólitískum rétttrúnaði. Ég gat því miður ekki fylgst með beinni útsendingu frá hátíðarfundinum, ég var upptekinn við að draga ýsur, setja mig á háan hest, drepa tittlinga, brynna músum og sinna öðrum dýratengdum málefnum – án þess þó að fara eins og köttur kringum heitan graut. Mitt sumarfrí hefur farið í það hingað til að inna af hendi alls konar skepnuskap, tuddaskap og heyskap í Svarfaðardal því það er jú ekkert sumarfrí í sveitinni. Þar er keppst við að vinna og vaka, taka til og baka, raka rök og aka fiskum til að flaka. Allt í lagi, þetta síðasta er ekki rétt en mér fannst þetta bara stuðla svo vel. Hvar liggur svo hundurinn grafinn? Nú auðvitað þar sem hnífurinn stendur í kúnni. Gott á meðan maturinn stendur ekki í frúnni.

Ójöfnuður ríkir hér
ójafnt gefið spilið er
ég sit og hugsa um jafnrétti
á ókyngreindu klósetti.

Þess má til gamans geta að þegar Rúrik Gíslason kom inná á HM um daginn fékk hann 1.200.000 fylgjendur á Instagram á örstuttum tíma, aukning um 1200% frá því sem var fyrir mót. Þegar ég kom inná á Pollamótinu um daginn missti ég tvo fylgjendur á Instagram, minnkun um 67% frá því sem var fyrir mót. Það gengur bara betur næst.

Einar á fótum.

Tilvitnun dagsins:
Allir: ÓKYNGREINDUR!!!

Orðin hæ hó húh og jibbí jei

Ein athugasemd

Góðir Íslendingar.

Landið er fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna tindar. Land míns föður, landið mitt. Hver á sér fegra föðurland með fjöll og dal og bláan sand? Fögur er hlíðin og þá einkum og sér í lagi þar sem háir hólar hálfan dalinn fylla og lækirnir fossa af brún því enginn reisir fangelsismúr úr æðadún. Hmm… Ég er staddur hér á hólmanum þar sem Gunnar snéri aftur og ég hef ákveðið að eigi skuli sigla – enda öxar við ána. Ísland er ögrum skorið, fjarlægðin gerir fjöllin blá og langt til Húsavíkur. Auðvitað er ég ekki á neinum hólma, ég er í öndvegi íslenskra dala þar sem af lynginu er ilmurinn sætur. Nú er þjóðhátíð á næstu grösum, fjallkonan skýtur upp kollinum í fullum skrúða og sjálfur er ég fullur í skrúða.

Íslenska knattspyrnuundrið heldur áfram að koma milljónaþjóðum og alvitrum sparkspekingum í opna skjöldu. Nú þegar heimsmeistaramótið í knattspyrnu karla stendur yfir í Rússlandi stendur þjóðin á öndinni yfir strákunum okkar og heimsbyggðin gerir það reyndar líka. Sé horft til höfðatölu erum við heimsmeistarar og unnum Argentínu örugglega í dag 1-1. Hver veit hvar og hvenær þetta ævintýri endar? Kvikmyndaleikstjóri ver víti, starfsmaður Saltverks heldur Messi í skefjum og tannlæknir situr og skrifar minnispunkta á hliðarlínunni. Ég held að þetta sé helst spurning um hver það verður sem leikstýrir kvikmyndinni sem verður búin til í náinni framtíð um þennan höfðatöluheimsmeistaratitil örþjóðarinnar í norðri.

Á morgun verða liðin 207 ár frá fæðingu frelsishetjunnar Jóns Sigurðssonar, eins merkasta Íslendings sem uppi hefur verið. Hann er raunar enn uppi, bæði uppi á vegg í Alþingishúsinu og uppi á stalli á Austurvelli þar sem hann er meitlaður í stein. Jón forseti var í forsvari fyrir sjálfstæðisbaráttu Íslendinga og barðist hetjulega gegn ofríki gömlu herraþjóðarinnar á sínum tíma. Jón lést mörgum áratugum áður en Ísland varð lýðveldi en hann átti samt sinn þátt í því segja heimildir. Ég veit þetta ekki persónulega, þetta var löngu fyrir mína tíð. Fyrir tilstuðlan Jóns öðluðust Íslendingar verslunarfrelsi og losnuðu undan helsi, klæddust síðan pelsi og hættu svekk elsi. Hmm þetta var nú ekki sérstaklega góður endir á annars ágætri þjóðhátíðarumfjöllun um Jón afmælisbarn Sigurðsson, þó ég segi sjálfur frá.

Nú þegar Ísland hefur verið fullvalda í tæpa öld er ágætt að staldra við og líta til baka á það sem hefur áunnist síðan landsmenn frusu í hel hver á fætur öðrum frostaveturinn mikla 1918. Kúguð, smáð og einangruð þjóð lengst norður í ballarhafi, afskipt og einangruð frá hinum stóra heimi og með risastóran sultardropa á nefbroddinum. Þetta breyttist eftir því sem áratugirnir liðu. Tæknin hélt innreið sína ekki löngu eftir að Hannes Hafstein varð fyrsti ráðherra fullveldisins, tíðin skánaði og sultardropinn hvarf. Áratugirnir liðu. Bílar, skip og flugvélar komu til sögunnar og svo kom hin nýja samskiptabylting með öllum sínum netsamböndum og snjallsímum. Þjóðin hefur ráðið sér sjálf í meira mæli eftir því sem tíminn hefur liðið og tókst meira að segja að komast undan dönsku krúnunni þarna um árið og fá sína eigin kennitölu. Eða nafnnúmer eins og það hét þá. Hugsanlega. Smám saman hefur okkur vaxið ásmegin og smám saman hefur okkur þótt meira til okkar sjálfra koma. Ferðamönnum hefur þótt þessi uppgangur þjóðarinnar lygilegur og stórmerkilegur í senn og undanfarin ár hafa þeir flykkst hingað í tugþúsunda tali til að leita hins heilaga grals. Hvar endar þetta allt saman? Það endar sennilega með því að Ísland kemst ekki upp úr riðlinum á heimsmeistaramótinu, erlendir ostar útrýma þeim íslensku af markaði og íbúar í Árneshreppi virkja hver annan. Það er að segja ef allt fer á versta veg.

Um hver jól koma jólasveinarnir af fjöllum og þann 17. júní ár hvert kemur fjallkonan af fjöllum. Hvaðan annars staðar frá ætti hún að koma? Í þau 74 ár sem liðin eru frá stofnun lýðveldisins hefur fjallkonan komið til byggða á hverju einasta ári í miðjum þjóðhátíðarhöldunum og stolið senunni með eins og einu góðu ættjarðarljóði og óaðfinnanlegum klæðaburði og sviðsframkomu. Alltaf hefur mér þótt þetta jafn tilkomumikið og mikið óskaplega hefur fjallkonan haldið sér vel gegnum árin. Engin aukakíló, engir titrandi bingóvöðvar og engir baugar fyrir neðan augun. Allt svo slétt og fellt. Nýjustu fréttir benda þó til þess að landsmenn hafi verið hafðir að fíflum öll þessi ár og ég þar meðtalinn. Það hefur nú sem sagt verið opinberað að fjallkonan sé í fyrsta lagi tilbúningur í tilbúningi en ekki alvöru skutla í skautbúningi og í öðru lagi að hún sé klæðskiptingur. Dámi mér ekki, eftir öll þessi ár. Fjallkona sem heitir Sigurður. Hvað svo? Sigurður sem heitir í raun og veru Sigríður? Ég gat svo sem sagt mér það sjálfur að það væri eitthvað bogið við þetta allt saman. Ekkert má vera í friði, alltaf þarf að hrófla við ríkjandi siðum og hefðum. Öllu er á rönguna snúið og öllu virðist vera á botninn hvolft. Aldrei þó eins bókstaflega og nú. Trúlega munu þjóðhátíðarhöldin drag-ast aðeins á langinn – sérstaklega ef forystusveit skrúðgöngunnar leiðir hana öfuga niður á Austurvöll. Þar munu þær eigna sér sviðið fjallkonurnar tvær. Önnur með skúf og hin með kúlur.

Hann Sigríður bóndi er heima í depurð og sorg
Sigríður spark fékk í punginn og rak því upp org,
á meðan hún Sigurður fjallkona skeiðar um torg
skaut* hennar dinglar í öfugri hinsegin borg.

*skv. íslenskri orðabók getur skaut þýtt ‘sérstakur höfuðbúnaður kvenna notaður við faldbúning’ og ‘kvensköp’ auk fleiri merkinga.

Góðir Íslendingar. Tökum okkur fótboltastrákana til fyrirmyndar. Sýnum samstöðu, myndum sterka liðsheild og niðurlægjum milljónaþjóðir. Þær eiga það svo sannarlega skilið.

Heill forseta vorum og fósturjörð. Ísland lengi lifi, húrra húrra tómatpúrra.

Grasbalinn sunnan við Sundskála Svarfdæla.
16. júní 2018.
Einar Okkar Hafliðason, fjall(myndarleg) kona.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: Hæ hó HÚH!!

Orðin jú ný í júní

Ein athugasemd

Sumarlegu lesendur.

Já það er svo sannarlega óhætt að halda því fram fullum fetum og án þess að hugsa sig tvisvar um að sumarið hefur hafið innreið sína í hugi, hjörtu og á hitamæla landsmanna. Dag eftir dag nær hitinn 10 stigum eða meira, jafnvel 15 stigum. Það kviknar stöðugt á fleiri kolagrillum og trampólínin spretta upp í húsagörðum og á lóðum hvarvetna. Svei mér þá ef ég heyri ekki hnerra vegna frjókornaofnæmis í fjarska. Þetta er allt mjög kunnuglegt. Og sumarlegt. Ég var einmitt að láta skipta um sumarlegurnar í mér, bara svo að þessi bloggfærsla yrði ögn bærilegri.

Eldhúsdagsumræður fóru fram á Alþingi nú nýverið. Fyrir þá sem ekki vita þá eru eldhúsdagsumræður séríslenskt menningarfyrirbæri sem gengur út á það að setja ofan í við manninn sem var á undan þér í ræðustól og fylgja í einu og öllu hinni skýru línu sem skilur að stjórn og stjórnarandstöðu. Þetta er að einhverju leyti íþróttatengt því það sem kallað er flokkadrættir er auðvitað bara spurning um það hver er í hvaða liði. Engum er hrósað ef hann er í öðru liði en maður sjálfur hvort sem viðkomandi sagði eitthvað gáfulegt eða ekki enda væri það bara dæmi um veikleika og uppgjöf. Enginn gefur sig og allir sitja fast við sinn keip. Félagaskipti eða flokkaskipti eru afar sjaldgæf í þessu tiltekna sporti en það er einna helst að leikmennirnir skipti um skoðun ef þeir komast í stjórn. Á kantinum býður dómarinn með hamar í hönd og er tilbúinn að áminna leikmenn fyrir kjaftbrúk. Það er ekki mikið um meiðsli í þessu sporti en þó veit ég um einn og einn sem hefur orðið málhaltur. Hver vinnur? Það skiptir engu máli, aðalmálið er að vera með og fá greitt þingfararkaup. Eldhúsdagsumræður hafa farið fram á Alþingi í beinni sjónvarps- og útvarpsútsendingu á hverju ári alveg frá því Alþingi var stofnað á Þingvöllum árið 930. Að vísu var ekki unnið mikið með beinar útsendingar á þeim tíma en ræðurnar voru teknar upp á garnir og kálfskinn og fluttar milli landshluta svo fólk gæti verið með á nótunum í landsmálaumræðunni.

Aftur kemur vor í dal. Nú springa blómin út í Svarfaðardal og grösin spretta, kýrnar sletta úr klaufunum og lítil lömb hoppa og skoppa um tún og engi. Það styttist í grassláttinn, afsláttinn og ásláttinn en fyrirslátturinn er búinn. Allavega hjá mér. Vegagerðin er meira segja farin að bera ofan í gamla góða malarveginn í Svarfaðardal. Hafi sagan kennt okkur eitthvað er næsta víst að stutt er í rigningu. Grasið veður upp á hinum glæsilega Glæsivelli og stutt er í að knattspyrnuæfingar sumarsins hefjist. Umf. Þorsteinn Svörfuður hefur lítið sem ekkert styrkt sig frá því á síðustu leiktíð enda ekki talin þörf á því. Stjórn félagsins hefur verulegar væntingar um gott gengi í sumar sem er frekar undarlegt í ljósi þess að engir leikir eru fyrirhugaðir, bara æfingar.

Talandi um knattspyrnu, sannkallað heimsmeistaramótsæði er runnið á landann þannig að ekkert verður við ráðið. Ekkert annað kemst að heldur en fótbolti. Í hverju skúmaskoti og krummaskuði, á hverri bensínstöð og á hverju ættarmóti veltir fólk því fyrir sér hvernig strákunum okkar kemur til með að ganga. Góðhjörtuð fyrirtæki og verslanir taka þátt í gleðinni og bjóða alls kyns tilboð og leiki. Það skiptir engu hvort það eru rúm, bílar, sjónvörp, laxabitar, hjólatjakkar, gangráðar, bloggfærslur eða bensíntár. Allt er sett á HM tilboð og þú ert svo sannarlega að missa af miklu ef þú nýtir þér ekki HM tilboðið. Ef þú nýtir þér ekki HM tilboðið ertu að tapa. Auðvitað þarf að kaupa 75 tommu sjónvarp með 49.900 króna afslætti því annars værir þú að tapa 49.900 krónum. Með því að kaupa sjö svona sjónvörp ertu búinn að spara þér nógu mikinn pening til að kaupa þér rúm. Ég ætla að sofa aðeins á þessu. Það er að segja rúminu. Þess má til gamans geta að ef Ísland vinnur HM þá fá lesendur þessa bloggfærslu endurgreidda.

Reikult er rótlaust þangið, rekst það um víðan sjá eins og segir í ódauðlegu ljóði Jóhanns Sigurjónssonar. Já einmitt, ég get líka verið menningarlegur. Og alvarlegur. Og sumarlegur (sjá inngang). Þangið er ekki bara reikult. Ég er reikull. Ég er meira að segja reikull í spori. Hvers vegna? Vegna drykkju auðvitað. Svona fer dagdrykkjan með mann. Að ógleymdri kvöld- og næturdrykkjunni. Góðu fréttirnar eru þó þær að ég drekk aldrei í miðri viku. Ég drekk sem sagt aldrei klukkan 15:00 á miðvikudögum. Ég lít ekki á þetta sem vandamál. Öllu heldur, þetta verður ekki að vandamáli fyrr en mjólkin og mysan klárast því hvað á ég að drekka þá? Ekki selja þeir áfengi í matvörubúðinni. Eftir síðustu blóðgjöf var mér sagt að ég yrði að vera duglegur að drekka. Þessu hef ég fylgt í einu og öllu. Sérstaklega um helgar. Já ég er enn að tala um mjólk og mysu. Ekki selja þeir áfengi í matvörubúðinni. Þið megið ekki misskilja mig svona. Það er sumarball í samkomuhúsinu Höfða næsta laugardagskvöld. Hvað ætla ég að drekka þá? Mjólk eða mysu nema hvort tveggja sé. Kannski bland. Af hverju? Ekki selja þeir áfengi í matvörubúðinni. Ætli ég verði ekki bara að fara í vínbúðina til að tryggja mig, maður veit aldrei hvenær maður lendir í því að hrynja í það. Það eina sem ég hef áhyggjur af er að verða svangur á leiðinni þangað. Ekki selja þeir matvöru í vínbúðinni.

Fyrir þá sem finnst þessi bloggfærsla of löng; það tók tíu ár að handtaka einhvern vegna sölunnar á Skeljungi. Þið getið bara beðið aðeins lengur eftir því að þetta klárist.

Plastmengun í heimshöfunum stefnir nú í að verða að risavöxnu og nánast óyfirstíganlegu vandamáli komandi kynslóða. Sem betur fer fyrir þær kynslóðir sem nú eru uppi þá stefnir allt í að komandi kynslóðir verði mun gáfaðari og friðsamari en þær kynslóðir sem nú eru uppi. Hvernig veit ég það? Hér er lifandi sönnun.

Enginn er guminn gallalaus
gárungar skripla á skötu.
Ef Dabbi Grensás gengur laus
ég flyt í Flókagötu.

Það er víst einhver HM leikur í gangi í matvörubúðinni. Eða var það kannski í vínbúðinni? Eins gott að þetta er ekki ein og sama búðin, þá myndi maður bara ruglast og þá fyrst yrði fjandinn laus. Best að fá sér bara mjólk. Eða mysu.

Augastað ég hef á mjólk og mysu út í búð
myndi ég vilja heilan helling kaupa.
Í vínbúðinni Dabbi Grensás vildi kaupa snúð
ég held ég verði héðan burt að hlaupa.

Þess má til gamans geta að þegar ferðamannabólan springur kemur ekkert út nema gröftur.

Einar reikull (ekki með hækju) í matvöruvínbúðinni.

Tilvitnun:
Allir: HM!!!

Líður senn að orðum

2 athugasemdir

Líður senn að lesendum, kæru lesendur.

Líður senn að Skerplu. Skerplan. Eins og Skerplan deyr. Skerpluskapur. Er það til? Nei. Skerplan. Mánuðurinn sem hefur gegnum aldirnar skipt sköpum þegar kemur að lífsafkomu Íslendinga og skorið úr um ástand þjóðarinnar. Hvernig vorar? Hvernig gengur sauðburður? Hversu gjöful eru fiskimiðin? Nær sprettan sér á strik? Bloggar Einar oft í mánuðinum? Hvernig gengur Íslendingum að jafna sig eftir Júróvísíjón-skellinn? Það hefur oft munað mjóu að illa fari á þessum árstíma en ævinlega hefur þetta þó blessast. Það er kannski ekki alveg rétt. Þetta hefur alls ekki alltaf blessast. Í gegnum tíðina hefur mannfall verið töluvert þegar vorin eru hörð; vosbúð, sultur, pestar, prestar og hallæri fóru illa með landann fyrr á árum. Hmm, var ekki eitthvað bogið við þetta? Skiptir ekki máli. Vonandi verður vorið blítt og sumarið líka. Og sem fæstar bloggfærslur frá mér.

Líður senn að sveitarstjórnarkosningum og eru ýmsir með hnút í maganum yfir því. Mis harkalega er tekist á í aðdragandanum en í grunninn eru nú allir sammála að mestu. Nema kannski þeir sem þrátta um löngu sprungið vegakerfi í Reykjavík. Hvað svo sem gerist eftir kosningar í Dalvíkurbyggð vona ég að það náist samstaða um það að hrófla ekki við hinum fornfræga malarvegi fram í Svarfaðardal. Holurnar eru eins og vinir manns og ekki vill maður fylla vini sína. Tja…eða hvað? Eitt helsta umræðuefnið fyrir kosningarnar almennt er sú staðreynd að þú getur flutt lögheimili þitt hvert á land sem er og inn á hvaða heimili sem er án þess að húsráðandi eða eigandi viðkomandi heimils hafi hugmynd um það. Ég komst til dæmis að því áðan að það eru tuttugu og sjö manns skráðir með lögheimili hér á bloggsíðu Einars Haf. Það þýðir bara eitt. Auknar útsvarstekjur fyrir mig. Jibbí.

Líður senn að slætti í Urðakirkjugörðum þar sem grösin hafa tekið á mikinn sprett síðustu sólarhringa. Eins og ég hef áður fjallað um sprettur grasið best á svokölluðum helgiblettum og á þeim stöðum þar sem vígðir menn hafa blessað allt í bak og fyrir. Í gamla kirkjugarðinum á Urðum stóð einu sinni kirkja. Hún fauk út í buskann í kirkjurokinu sem reið yfir Svarfaðardal og næsta nágrenni í september árið 1900 og lét fáa ósnortna. Hermt er að bóndinn á Urðum hafi bjargað altaristöflunni úti í Urðaengi með því að leggjast ofan á hana og varna því að suðvestan stormurinn tæki hana með sér niður í sveit og á haf út. Kirkja var endurbyggð á Urðum og vígð í júlí árið 1902. Allar götur síðan hafa ábúendur á Urðum setið uppi með sóknarkirkju og tilheyrandi óðagrasvöxt á lóðinni allt í kring. Ég mun gera mitt besta við að halda ástandinu í skefjum þetta sumarið eins og mörg hin fyrri sumur en það er ekki eins og ég hafi eitthvað betra að gera. Þegar ég þeysi um kirkjulóðina á úr sér gengnum sláttutraktor syng ég hástöfum:

Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði,
líf mannlegt endar skjótt.

Og ég kemst í gríðarlegt stuð. Sjáið þið þetta ekki fyrir ykkur?

Líður senn að konunglegu brúðkaupi hjá bresku konungsfjölskyldunni. Auðvitað ætlar allt um koll að keyra vegna þess en ég kæri mig kollóttan. Þau Harry og Meghan munu ganga í hnapphelduna á laugardaginn og allt verður það sýnt í beinni sjónvarpsútsendingu um víða veröld. Eflaust er það gert gegn þeirra vilja því ekki kærir þetta fólk sig nú um mikla athygli. Vonandi verður Beta gamla í stuði og þá ætti ekkert að geta komið í veg fyrir gott partí. Þess má til gamans geta að sjónvarpsútsendingin frá brúðkaupinu er styrkt af Royal karamellubúðingi.

Líður senn að Hvítasunnunni, einni þriggja höfuðhátíða kirkjunnar, og taka því margir fagnandi. Blómaunnendur í Svarfaðardal gleðjast því væntanlega munu þeir geta keypt Hvítasunnublómvendi af Ungmennafélaginu Þorsteini Svörfuði á tombóluverði. Allt fyrir gott málefni auðvitað. Lengi má á sig blómum bæta og lengi er hægt að troða rós í hnappagatið þó lífið sé ekki alltaf dans á rósum. Vöndurinn kostar 2.000 krónur. Vinsamlegast hafið veskin klár.

Líður senn að heimsmeistaramótinu í knattspyrnu karla sem fer fram í Rússlandi í sumar. Þar ætla Íslendingar að reyna sig meðal fremstu knattspyrnuþjóða heims og eflaust taka víkingaklappið þess á milli. Borgarstjórinn í Moskvu, Rúskí Karamba, hefur lofað því að taka vel á móti Íslendingum og öðrum sem ætla að sækja Rússa heim í sumar. Aðstoðarborgarstjórinn, Vladimir Smirnoff, er sama sinnis. Eigum við Íslendingar einhverja möguleika? Já auðvitað. Það er alltaf möguleiki. Íslendingar ætla að taka þátt í heimsmeistarakeppninni í Rússlandi í sumar þrátt fyrir margháttuð og ítrekuð mannréttindabrot Rússa gagnvart minnihlutahópum og smælingjum. Öðru máli gegnir um Júróvísíjón keppnina þar sem Íslendingar hafa nú þegar svo gott sem komið sér saman um að keppa ekki í Ísrael að ári liðnu þar sem það sé ekki siðferðislega verjandi að vera með í einhverri glanskeppni í landi þar sem geysar blóðugt stríð við Palestínu. Það er sem sagt í lagi að vera með í sumu en ekki öðru og sumt er siðferðislega verjandi en annað ekki. Aðalatriðið er samt ekki að einblína á einhvern tittlingaskít og hugsa um siðferði. Það eru of miklir peningar í spilinu til þess. Aðalatriðið er að vera með. Ég hef reyndar haldið þessu fram í áratugi þegar kemur að hinum og þessum íþróttum og margs konar keppni en ævinlega hefur þetta sjónarmið mitt verið skotið í kaf. Ég hef heimfært þessa hugmyndafræði á ýmislegt fleira en íþróttir og keppni. Ég sagði til dæmis yfirmönnum mínum í vinnunni að það væri ekki aðalatriðið að vinna heldur að vera með. Þeir voru því algjörlega ósammála.

Halldór býsna brattur var
er blístrað’ann á konurnar
þó lækkaði á honum risið
þegar læknirinn fjarlægði brisið.

Þess má til gamans geta að á vefsíðunni arfgerd.is getið þið komist í beint tölvusamband við Kára Stefánsson þar sem hann segir ykkur allt af létta um hvort þið séuð með BRCA2 gen, estrógen, halógen eða einhver önnur varasöm gen. Vefsíðan er styrkt af fjármálaráðuneytinu og Bjarna Gen.

Einar líður senn.

Tilvitnun dagsins:
Allir: Líður senn!!!

Orðin í sviðsljósinu

2 athugasemdir

Aðdáunarfullu lesendur.

Já gleðilegt sumar og takk fyrir veturinn. Sumardagurinn fyrsti hefur runnið sitt skeið, eða Sumardagurinn með stóru S-i eins og ég kýs að kalla hann. Af hverju? Jú það var 15 stiga hiti og bongó á Sumardaginn en síðan þá hefur hitinn verið við frostmark og verður það sennilega næstu daga og vikur. Það andar sem sagt ekki bara köldu hér á bloggsíðu sumra landsmanna. Þó byrjað sé að sumra. Að sumra mati. Ó nei vinir mínir.

Þeir sem eru ekki nettengdir og þekkja ekki einarhaf.is eru sérstaklega boðnir velkomnir hingað á bloggsíðuna því ég er jú afskaplega hrifinn af fólki sem er í mótsögn við heiminn og sjálft sig.

Um þarsíðustu helgi tók ég að mér…eða var plataður til að vera kynnir og veislustjóri í 200 manna samkvæmi norðlenskra kórsyngjandi eldri borgara í félagsheimilinu Árskógi. Þetta hljómar lygilega og jafnvel óþægilega en ætti þó ekki að koma á óvart þar sem eldri borgarar eru meðal minna hörðustu aðdáenda og fylgjenda gegnum þykkt og þunnt. Þegar samkomugestirnir sáu í hvað stefndi þustu allir sem vettlingi og göngugrind gátu valdið á barinn og keyptu sér rautt, hvítt eða bjór til að skola niður sprengitöflunum. Svo rammt kvað að þessu að sækja þurfti meira áfengi í næsta þéttbýliskjarna svo hinir ellihrumu myndu lifa kynninn og veislustjórann af. Tókst það? Ég held það en er samt ekki viss. Iss, ég iðrast einskis. Og þó. Það eina sem ég sé eftir svona eftir á að hyggja er að hafa ritskoðað sjálfan mig of mikið fyrirfram enda fékk ég að komast að því fullkeyptu að neðanbeltisgrín og dónabrandarar slá meira í gegn eftir því sem áheyrendur eru eldri. Fólk batnar ekki með aldrinum. Ekki frekar en þessi bloggsíða.

Maður vikunnar…eða viknanna að þessu sinni er Sindri strokufangi sem strauk úr fangelsi og flúði land nú fyrir skemmstu. Sindri náðist nokkrum dögum síðar í Amsterdam í Hollandi en þetta mál ku allt vera byggt á misskilningi þar sem Sindri átti ekkert að vera í fangelsi þegar hann flúði úr fangelsi. Gæsluvarðhaldið var útrunnið og því lítið annað fyrir þennan frækna fanga að gera en að hoppa út um gluggann og beint upp í næsta leigubíl. Hver hefði ekki gert það svo sem? Gera má ráð fyrir því að þegar Sindri sér sér fært að koma heim aftur, sem ku vera næstkomandi föstudag, verði miklir fagnaðarfundir þegar Páll Winkel fangelsismálastjóri og spilakaplaáhugamaður dúkkar upp á flugvellinum. Gert er ráð fyrir að sýnt verði frá þessum skemmtilega og æsispennandi viðburði í beinni sjónvarpsútsendingu, svona eins og þegar Keikó var slakað ofan í víkina sína í Vestmannaeyjum þarna um árið.

Verkalýðsforystan boðar aukna hörku í komandi kjaraviðræðum, bæði andlega og líkamlega hörku. Eða skæruverkfallahörku þar sem fólk fær greitt fyrir að vinna ekki. Það er að segja ef stjórnvöld gera ekki eitthvað róttækt áður. Allt hefur þetta nú heyrst áður og ekkert er nýtt undir sólinni nema það sem er ónýtt. Á sama tíma og almenningur hefur aldrei haft það eins gott að meðaltali þá hefur ójöfnuður aukist verulega að meðaltali og þeir sem skrapa botninn skrapa hann af enn meiri ákafa en áður að meðaltali. Þetta mun auðvitað enda með því að einhverjir fara í fýlu og fara svo í verkfall sem fer svo alveg með almenning og stjórnvöld fara á taugum og semja um launahækkanir sem fara fyrir brjóstið á einhverjum og þá fer höfrungahlaupið af stað þar sem hver launahækkunin hoppar yfir aðra og verðbólgan fer á flug og allt fer fyrir ofan garð og neðan og þannig fór það. Vá hvað þetta var illa skrifuð setning, ég sem hélt að ég hefði farið á námskeið í skapandi skrifum til að bæta úr svona löguðu. Þegar lesendur fara í skæruverkfall er þessu sjálfhætt hvort eð er.

Fjöldi erlendra ferðamanna heldur áfram að mótmæla fjölda erlendra ferðamanna hér á landi. Allar líkur eru nú taldar á því að ferðamannaiðnaðurinn gleypi sjálfan sig með húð og hári áður en langt um líður ef ekki verður gripið í taumana með gjaldtöku eða öðrum meðölum sem draga úr ágangi hinna erlendu gesta. Einu sinni voru þetta auðfúsugestir sem við Íslendingar tókum fagnandi og hleyptum inn á heimili okkar og jafnvel alla leið upp í rúm þar sem náttúran var óspjölluð. Núna eru þetta hins vegar bara gestir sem koma heim til þín hvort sem þér líkar það betur eða verr, setjast rassblautir í sófann og fara ekki einu sinni úr skónum heldur hvíla drulluga fæturna uppi á stofuborðinu. Og þeir spjalla við okkur. Og uppi í rúmi er búið að spjalla náttúruna sem eitt sinn var óspjölluð. Bara gott á meðan þeir kveikja sér ekki í sígarettu líka, bölvaðir melirnir. Ég hef enga lausn á þessu vandamáli, þetta fylgir því bara að vera svona ofboðslega gestrisin þjóð.

Hinir aldurhnignu eilífðarrokkarar og dagfarsprúðu misyndismenn í glamúrrokksveitinni Guns N’ Roses eru á leiðinni til landsins síðar á þessu ári. Þeir stefna á að halda stærstu rokktónleika Íslandssögunnar á Laugardalsvelli þann 24. júlí næstkomandi. Hámarki góðærisins er sem sagt að verða náð og nú fer hver að verða síðastur að næla sér í sneið af kökunni. Við munum jú alveg hvað gerðist eftir síðustu risatónleika á Laugardalsvellinum er það ekki?

Ég man líka hvað ég var að gera fyrir hrun. Ég var í sumarvinnu við að vökva peningatréð í kjallara Sparisjóðs Svarfdæla á Dalvík. Þannig týnist tíminn. Já og peningarnir líka.

Tíminn læknar sérhvert sár
streyma tár af hvörmum niður.
Líða vikur, aldir, ár
agnarsmár er þessi siður,
vísnagerðin tryllir yður.

Já þetta skánar sennilega ekkert úr þessu. Ja…nema ef þetta gerist. Þá er okkur öllum borgið.

Einar á hlutlausa svæðinu.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: SKÆRUR!!!

Orðin í annarri útsetningu

2 athugasemdir

Einu lesendur.

Eins og einhverjir vita fór ég nýverið á námskeið í skapandi skrifum með það að leiðarljósi að bæta mig í ritun bloggfærsluinnganga. Einhverjir vita? Allt í lagi, það vita þetta væntanlega engir en þetta upplýsist þá hér með. Upplýsist? Til hvers að upplýsa eitthvað á síðu sem enginn les? Iss, ég get alveg verið í afneitun eins og aðrir. Ekki ætla ég að horfast í augu við sannleikann. Frekar ætla ég að halda áfram þessu röfli. Þetta námskeið í skapandi skrifum var greinilega hverrar krónu virði. Þessi inngangur er að minnsta kosti sá besti hjá mér hingað til.

Rithöfundarferill minn hefur ekki farið á flug enn sem komið er þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir mínar í þá veruna. Vissulega er við ramman reip að draga og auðvitað bind ég bagga mína ekki sömu hnútum og aðrir enda allt komið í hnút. Hjá mér. Mínir helstu markhópar eru sjónskert gamalmenni og ellihrumir einstaklingar sem farnir eru að tapa rænu og ráði. Þeir hafa yfirleitt óskaplega gaman af því að lesa þessi skrif mín en þeir hafa reyndar líka gaman af lestri lyfseðla, símaskráa og stjórnarsáttmála. Þeir sem eru sjóndaprir hafa meira að segja gaman af að hitta mig í eigin persónu, merkilegt nokk. Það eru reyndar ekki bara þeir sem eru sjónskertir sem hafa gaman af þessu heldur hef ég heyrt um nokkra vitskerta einstaklinga sem hafa býsna gaman af þessu öllu saman. Líkir sækja líkan heim.

Nú hefur bardagakappi í UFC bardagakeppninni sívinsælu verið kærður fyrir líkamsárás. Svona fer fyrir þeim sem taka vinnuna með sér heim á kvöldin. Stundum er þetta spurning um að láta slag standa en það er samt ekki alltaf lausnin á vandanum. Að fara í slag það er að segja. Munum bara að Gunnar Nelson er okkar maður, hann er góð fyrirmynd og fyrirmynd ungra drengja. Hvað hefur Gunnar kennt okkur? Nú auðvitað það að ef þú ætlar að láta berja þig í hausinn með krepptum hnefa er eins gott að fá alveg ofboðslega mikið borgað fyrir það.

Nú hefur komið í ljós að bíræfinn norskur pappakassi stal laginu Söknuður af Jóhanni Helgasyni um hábjartan dag, samdi lagið upp á nýtt í algjöru leyfisleysi og lét svo Josh grobbna Groban syngja það á engilsaxnesku með tugmilljarða króna hagnaði. Þetta kemur eflaust einhverjum spánskt…eða norskt…fyrir sjónir en þetta ætti þó ekki að koma neinum á óvart. Raunar hafa Norðmenn reynt að hefna sín á okkur Íslendingum alveg síðan á 11. öld þegar hérlendir víkingar sigldu þangað og rændu og rupluðu öllu sem hönd á festi. Nú náðu þeir aldeilis að hefna sín. Að vísu voru víkingarnir meira og minna norskir öreigar og flóttamenn en það er önnur saga. Íslandssaga. Það er alltaf sama sagan með þessa Norðmenn, ævinlega tekst þeim að snúa á okkur.

Samskiptamiðillinn geðþekki Facebook er mörgum ofarlega í huga þessa dagana. Í tilefni þess að stór hluti mannkyns er nú orðinn háður notkun forritsins græskulausa og nútímamaðurinn er meira og minna orðinn þræll snjallsíma og annarra tækninýjunga hafa forsvarsmenn Facebook ákveðið að nú sé rétti tíminn til að leka afar viðkvæmum trúnaðarupplýsingum til hinna og þessara aðila sem gætu náð pólitískum völdum og grætt stórfé á notkun upplýsinganna. Ef ekki nú þá hvenær? Facebook er ókeypis, hefur alltaf verið ókeypis og verður það alltaf samkvæmt því sem stendur á facebook.com innskráningarsíðunni. Spaugið gæti þó orðið mjög dýrt þegar upp verður staðið enda hafa tapast einhverjir milljarðatugir á hlutabréfamarkaðnum undanfarið í kjölfar frétta af lekanum. Hvernig veit ég allt þetta? Ég las það á facebook og gerði auðvitað læk jafn harðan.

Ljósmæður segja nú upp störfum í stórum stíl. Nýir kjarasamningar hafa verið afar lengi í burðarliðnum en þetta ætlar aldeilis að vera erfið fæðing. Sko, kjarasamningarnir. Æi, skiptir ekki. Næsta mál.

Útihátíðin Ak Extreme fór fram um helgina og urðu einhverjir úti. Auðvitað geta þessir vélsleðabrjálæðingar og snjóbrettaóðu apakettir ekki haft nafnið á hátíðinni íslenskt. Ak Extreme gæti þýðst sem Ak óvarlega eða Ak út í öfgar en nei nei, að sjálfsögðu skal nafnið vera á ensku. Ætli það sé gert ferðamannanna vegna? Er nú ekki nóg komið. Er ekki tímabært að staldra ögn við. Meira að segja erlendir ferðamenn eru komnir með upp í kok af erlendum ferðamönnum hér á landi samkvæmt nýjustu könnunum.

Nú um helgina var íslenska júróvísjónframlaginu slátrað í umfjöllun Ríkissjónvarpsins um júróvísionframlög heimsbyggðarinnar þetta vorið. Menn óttast jafnvel að útreiðin verði eins slæm og árið 1989 þegar Daníel Ágúst söng um það sem enginn sér sem voru einmitt stig Íslands í keppninni það árið. Ari okkar Ólafsson ætlar að syngja, að vísu á ensku, um okkar val í söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva í Lissabon í maí næstkomandi og þetta eru þakkirnar. Aumingja Ari. Maður gæti varla verið tárvot….ari. Hvernig mun þetta svo allt ganga? Ætli þetta fari ekki þannig að Norðmenn steli okkar lagi, útsetji á annan hátt og standi upp sem sigurvegarar? Bölvuð svínin.

Kúguð, smáð og sorgmædd þjóð
syngur lög og semur ljóð
sem aðrir reyna að stela.
Af óréttlæti verðum óð
almenningur heimtar blóð
hrottar sig nú fela.

Eina þó við eigum von,
Jóhann Okkar Helgason.

Þess má til gamans geta að þessi bloggfærsla er í raun norskt verðlaunahandrit en það fattar það enginn þar sem útsetningin er allt önnur.

Einar afsettur og útsettur.

Tilvitnun dagsins:
Allir: LÆK!!!

Orðin bak við altarið

2 athugasemdir

Trúarlegu lesendur.

Nú þegar þessi sorglegasti dagur ársins er að kveldi kominn er ekki úr vegi að sorglegasti bloggari landsins tjái sig um trúarleg málefni og reyni að láta taka sig trúanlegan. Best að signa sig áður en lengra er haldið og þá er ég ekki að tala um að signa sig inn á facebook. Drottinn tók á sig syndir mannanna hvort sem þeir voru syndir eða ekki. Ég mun ekki taka á mig syndir eins né neins enda hef ég nóg með mínar eigin. Að vísu gerði ég eitthvað í mínum málum annað en sumir þar sem ég gekk til altaris í gærkvöldi og hlýddi á blessunarorð. Þetta mættu ýmsir taka til sín, því það verður orðið of seint þegar í neðra er komið á hinum hinsta degi. Ég þarf ekki að hugsa hlýlega til viðkomandi einstaklinga þá, þeim verður alveg nógu hlýtt í námunda við vítislogana. Já, ég sagði það. Hvað með guðspjallamennina? Þeir vildu bara spjalla, ekkert annað.

Páskarnir eru mesta hátíð kirkjuársins. Þá er krossfestingar og upprisu Jesú Krists minnst. Það er ansi langt síðan þessir atburðir gerðust og eru fólki þar af leiðandi almennt ekki í fersku minni. Flestir hafa gleymt því hvers vegna þeir fá páskafrí. Allt snýst um efnishyggju og veraldleg gæði en andans mál sitja á hakanum. Kristur þjáðist vegna mannanna í gamla daga og hann þjáist örugglega í dag þar sem hann situr við hægri hönd Guðs föður almáttugs uppi á einhverju skýi og þarf að horfa niður á….eða upp á misgjörðir mannanna niður á….nei ég meina upp á hvern einasta dag. Það hlýtur alltaf að styttast í nýtt syndaflóð og þá gæti það komið sér vel að kunna að synda. Hmm…nei ekki aftur.

Þrátt fyrir að þingmenn njóti páskafrísins eins og aðrir berjast sumir gegn því að hafa frið á helgidögum eins og föstudeginum langa. Á hverju ári kemst það í fréttir þegar einhverjir vantrúaðir athyglissjúklingar spila bingó undir berum himni á föstudaginn langa bara af því það er bannað. Allt er þetta gert til að mótmæla lögum um helgidagafrið. Helgidagafriður á ekki við þegar Helgi Pírati er annars vegar enda enginn friður fyrir honum. Auðvitað er gaman að gera allt sem ekki má og allt sem er bannað. Mig langar til dæmis aldrei eins mikið að byrja að reykja og þegar ég er nýsestur upp í flugvél. Auðvitað væri það gaman að búa í Píratalandi þar sem hægt er að niðurhala löglega og gæða sér á gæðagrasi og kannabis út í hið óendanlega. Adam og Evu langaði ekkert í eplið af Skilningstrénu í aldingarðinum á sínum tíma en af því það var bannað og forboðið þá þurftu þau auðvitað að fá sér bita. Höggormurinn gladdist. Helgi Pírati og félagar hans á þingi munu væntanlega halda áfram að spila bingó inni á Alþingi að loknu verðskulduðu páskafríi sínu.

Kristin trú á í vök að verjast hvert sem litið er. Fólk hefur tapað sakleysinu og barnatrúnni og heimurinn er uppfullur af átökum, ofbeldi og hörmungum. Væri ekki ráð að staldra aðeins við og hugsa um á hvaða vegferð við erum? Erum við að hverfa frá hinu mannlega og yfir í hið vélræna og gervigreinda? Er ekki mál til komið að setjast niður og anda. Lífga aftur við hið mannlega og viðkvæma? Slökkva á símanum, tölvunni og öllum hinum hjálpartækjunum. Æi nei annars, það er ekki góð hugmynd. Klárið allavega bloggfærsluna fyrst, ég fæ nefnilega greitt fyrir hvert orð. Auðveldur peningur.

Alveg frá því fyrsti páskahérinn verpti fyrsta páskaegginu árið sautjánhundruðogsúrkal hafa páskarnir snúist um páskaegg umfram allt annað. Hvert sem litið er eru páskaegg. Þau koma í búðir samhliða þorramatnum og þau eru svo yfir og allt um kring alveg frá því fyrsti Passíusálmurinn er lesinn á Rás 1 og vel fram yfir sjálfan páskadaginn. Smám saman kemur meiri þungi í páskaeggjaumræðuna eftir því sem nær dregur páskum og heilaþvotturinn virkar. Allir fá sér páskaegg af því þannig hefur það alltaf verið. Málshættirnir eru vissulega alltaf næg ástæða til að fá sér páskaegg. Það er jú ekki eins og maður eigi málsháttabók. Eða hvað? Oft er í holti heyrandi nær og oft er í skolti páskaegg. Nei þarna var ég nú bara að gera að gamni mínu og það á sorglegasta degi ársins. Skamm Einar.

Þegar Júdas Ískaríot sveik Jesú Krist tók hann fyrir það 30 silfurpeninga. Hagvöxtur og verðbólga hefðu gert þessi svik mun kostnaðarsamari á verðlagi dagsins í dag. Hins vegar hefur það ekkert breyst frá því á dögum Krists hér á jörðu að hinir efnameiru halda að þeir geti vaðið yfir allt og alla í krafti auðs og valds og alltaf eru það einhverjir sem láta glepjast rétt eins og Júdas forðum. Var Júdas ekki alsæll með silfurpeningana 30? Tja…hann fór reyndar rakleiðis að næsta tré og hengdi sig eftir Júdasarkossinn fræga. Lexían er, ef þú ætlar að svíkja Jesú Krist – vertu þá með plan B.

Nú í dag létu fjölmargir pílagrímar krossfesta sig á Golgata hæð til að minnast atburðanna sem urðu þar fyrir margt löngu og páskahátíðin markast af. Fjölmargir létu krossfesta sig þar saman, eins konar samfestingar sem sagt. Ekki er vitað hvort forstjóri N1 hafi verið þar á meðal en nýverið stefndi allt í að hann yrði krossfestur af verkalýðsforystunni fyrir að hafa þurft að taka á sig milljón króna launahækkun á mánuði árið 2017. Einhver þarf jú að taka á sig syndir atvinnurekenda. Ekki eru þeir syndir. Ohh..Einar, hættu þessu.

Ég ætla ekki að koma aftur með gömlu lummuna um krossfitt keppnina sem haldin var á Golgata hæð í dag og ég ætla heldur ekki að koma með gömlu lummuna um að farísearnir hafi bókstaflega neglt þetta þarna á sínum tíma. Það er einfaldlega ekki viðeigandi. Það sem er hins vegar viðeigandi er að þið, ágætu lesendur, spennið greipar, horfið í gaupnir ykkar og hugleiðið hvað það er sem raunverulega skiptir máli. Þið megið svo gjarnan skrifa athugasemd í formi málsháttar við þessa færslu í beinu framhaldi, gera læk og deila því þið gætuð unnið í hlussustóra risapáskeggjalottóinu sem dregið verður úr að kveldi páskadags. Það er það sem raunverulega skiptir máli. Fyrir mig.

Haldið þið bara áfram að lifa og leika ykkur um páskana. Gerið þið það bara. Ég ætla að halda áfram að loka mig af bak við predikunarstólinn, lesa gömul kristinfræði og fussa og sveia þegar ég heyri minnst á útlandaóða snjallsímasjúka peningasólundandi Íslendinga góðæra sig í drasl hvar sem því verður við komið. Alveg eins og í fyrra.

Kristur drottinn kenndi oss
að kærleikur er bestur.
Frá Júdasi á kinn fékk koss
kappinn negldur var á kross
ég iðka bænalestur
þó ekki sé ég prestur.

Þess má til gamans geta að þessi bloggfærsla er í raun bara umorðun á Passíusálmunum. Upp upp mín sál og allt mitt geð. Upp þetta blogg og allir með. Og svo framvegis.

Einar í háska um páska.

Tilvitnun dagsins:
Allir: Það er bara ein fokking regla…og það er að NEGLA!!!

Orðin dymbilleg

2 athugasemdir

Sannkristnu lesendur.

Það hefur lengi verið vitað að ég, Einar Haf, svífst einskis þegar kemur að því að hrella lesendur. Nú hef ég í fleiri daga þagað þunnu hljóði hér á öldum ljósvakans. Þessi þögn er orðin vandræðaleg fyrir lifandi löngu síðan og staðan er orðin mjög þrúgandi fyrir lesendur. Það var einmitt ætlunarverk mitt. Svo þegar þögnin er ekki orðin eins vandræðaleg þá stekk ég inn á ritvöllinn að nýju, bara helmingi meira uppáþrengjandi og leiðinlegri en áður. Var það hægt? Það er allt hægt ef viljinn er fyrir hendi.

Það er svo sannarlega ekki tekið út með sitjandi sældinni að vera alþingismaður. Ekki einungis þarf að setja sig inn í alla skapaða hluti og vera vel að sér um hin og þessi málefnin heldur þurfa alþingismenn líka að fara í páskafrí mörgum dögum fyrir páska og sitja aðgerðarlausir vel fram yfir upprisu Jesú Krists. Djöfuls leiðindi. Rétt áður en þingmenn tóku sér hlé var gerð tilraun til að lækka kosningaaldurinn niður í 16 ár. Sem sagt, áður en fólk verður sjálfráða má það kjósa. Það er hugmyndin. Sumum er ekki sjálfrátt. Um þetta náðist ekki þverpólitísk samstaða. Það að vera þverpólitískur getur nefnilega þýtt að þú sért bæði þver og pólitískur og það er ekki endilega góð blanda. Það tókst sem betur fer að drepa þessu máli á dreif áður en komið var í óefni en á meðan fjölmenntu bólugrafin ungmenni á þingpalla og fylgdust spennt með því sem verða vildi. Ekki náðist í Þing-Palla við gerð þessarar efnisgreinar.

Borgarleikhúsið sýnir um þessar mundir hryllingsgamansöngleikinn The Rocky Horror Picture Show að erlendri fyrirmynd. Verkið fjallar um borgarstjóra í lítilli íslenskri borg sem dreymir um borgarlínu og húsaþyrpingu í Vatnsmýrinni en alls konar tröll, uppvakningar og ófreskjur koma í veg fyrir það með forneskjulegum hugmyndum um einkabíla og flugvelli á óheppilegustu stöðum. Já ég veit, ég er að plata. Rocky Horror fjallar ekkert um þetta, Rocky Horror fjallar auðvitað bara um Pál Óskar í korsilettu. Eða er það ekki annars?

Okkar maður Trump? Hann segir bólfarir sínar ekki sléttar. Hann er lentur í stormi. Ég ætlaði að afla mér upplýsinga um þessa knáu leikkonu, hana Stormy, og notaði til þess google leitarvélina. Síðan ég gerði það hefur google ekki látið mig í friði heldur bent mér á hina og þessa snótina sem ég ætti nú að skoða aðeins nánar með nánari kynni í huga, með eða án klæða. Hot Russian wife for you. Google sér svo sannarlega um sína, gott að einhverjum er umhugað um mann. Og Facebook auðvitað líka. Vinir litla mannsins. Da.

Nú er skollið á nýtt og ískalt kalt stríð þar sem hver Evrópuþjóðin á fætur annarri sniðgengur Rússa á alþjóðavettvangi og kallar sendiherra heim frá risanum í austri. Íslendingar taka þátt í samstöðu Evrópuþjóða gegn Rússum og hafa nú gefið það út að enginn stjórnmálamaður muni sækja Heimsmeistaramótið í knattspyrnu í sumar. Skellur fyrir Pútín og félaga. Annars skil ég stjórnmálamennina okkar vel, það verður ekkert gaman þarna á HM í Rússlandi hvort eð er – það má ekki einu sinni segja HÚH lengur án þess að þurfa að borga fyrir það.

Samkvæmt fréttum var sett met í hjónaskilnuðum hér á landi árið 2017. Hjónaskilnaðarvísitalan hefur ekki verið svona há síðan árið 2007 og skyldi engan undra. Í dag er bullandi góðæri og fólk hikar ekki við að skila og skipta ef því líkar ekki eitthvað. Aldrei hefur jafn miklu verið hent á haugana og gildir það bæði um mat, raftæki, bíla og maka. Meira að segja gulli er hent í stórum stíl. Úreltum, gömlum og úrsérgengnum módelum er einfaldlega hent og nýjar og óslitnar týpur keyptar í staðinn. Þetta neysluæði ríður ekki við einteyming og mun væntanlega ganga af lífi á jörðinni dauðu áður en yfir lýkur í þeirri mynd sem við þekkjum það. Mannskepnan reiðir ekki vitið í þverpokum frekar en fyrri daginn. Já skammist ykkar bara. Það ætla ég allavega að gera. Fyrsta skrefið verður þegar ég, fullur iðrunar eða bara fullur, mun sækja guðsþjónustu í Urðakirkju að kveldi Skírdags þar sem séra Magnús Gamalíel Gunnarsson þrumar yfir söfnuði sínum og tekur sóknarbörnin til altaris. Blóð Krists, bikar lífsins, blogg allra landsmanna. Einar, alveg Einar alla páskana.

Nú um páskana fer fram íþróttamót kristinna í prestaköllum víða um land. Keppt verður í hinum ýmsu greinum og ættu allir að geta fundið eitthvað við sitt hæfi. Sjálfur er ég einna spenntastur fyrir 25 kílómetra altarisgöngu með frjálsri aðferð, predikun án atrennu og krossfitt en sú grein er í boði Límtré Vírnet.

Í kirkju hljóður bænir bið
til bjargar samviskunni.
Sigurjón er ekki við
hann svaf hjá Hildigunni,
nýskilinn við Unni.

Þess má til gamans geta að Google og Facebook vita hluti um þig sem þú vissir ekki einu sinni sjálf(ur).

Þess má til gamans geta að Jesús Kristur Jósepsson náði ekki samræmdu prófunum á sínum tíma, enda var um að ræða krossapróf.

Einar, tvennar, þrennar, fernar og kemst svo ekki hærra.

Tilvitnun dagsins:
Allir: GAGGALA GÚGÚ GÚGGLA!!!

Orðin skapandi

2 athugasemdir

Góðu lesendur.

Hvað hét hundur karls sem í koti bjó? Hver ekur eins og ljón með aðra hönd á stýri? Hver stal kökunni úr krúsinni í gær? Hver skaut J.R? Hvar er sakleysið, ég spyr því varstu ekki kyrr? Hvar hafa dagar lífs okkar lit sínum glatað? Hver er Geysir í Haukadal? Svarið við öllum þessum spurningum er eitt og hið sama; bloggsíða Einars Haf. Nei allt í lagi, það er ekki rétt. Það mátti reyna samt.

Nú stefnir allt í það að íslenskan, þetta viðkvæma og íðilfagra örtungumál, verði þeim frændsystkinum Google og Siri að bráð og deyi drottni sínum á stafrænan og dramatískan hátt. Þetta er auðvitað harmgrætilegt en hverjum er svo sem um að kenna öðrum en okkur sjálfum? Okkur, þessum enskusinnuðu snjalltækjasauðum sem lepja allt upp eftir þeim þarna í útlöndunum og láta valta yfir sig með alls konar erlendum óæskilegum áhrifum. Blettirnir á tungu okkar eru svartir og þeir eru margir. Ungabörn eru alin upp við þá kumpána æpad og jútjúb og þar er allt efni auðvitað á ensku. Væri ekki nær að láta börnin skoða Markaskránna, Strumpana á myndbandsspólum eða bloggsíðu Einars Haf? Það er þægilegt að fljóta sofandi að feigðarósi á meðan á því stendur. Þegar í feigðarósinn er komið er veruleikinn hins vegar annar.

Fram á þennan dag hefur íslenskum ungmennum verið kennd danska í skólum þessa lands. Ég var þar engin undantekning. Þetta var ekki skemmtilegasta fagið sem maður fór í en engu að síður lét maður sig hafa það. Maður yrði jú að kunna tungumál gömlu herraþjóðarinnar ef svo færi að Íslendingar þyrftu að skila lýðveldinu aftur til baka vegna óþægðar og slæmrar hegðunar og gerast á ný þegnar dönsku krúnunnar. Með þetta bak við eyrað lagði maður mikið á sig til að læra dönsku og þóttist ég hafa náð ágætis tökum á henni að náminu loknu. Síðan skólagöngunni lauk hefur dönskukunnáttan rykfallið uppi í hillu. Það var ekki fyrr en ég eignaðist danskan mág sem ég þurfti að dusta rykið af þessari gleymdu mállýsku en ég reyni þó að stilla því algjörlega í hóf. Ég er ekki vanur að úttala mig á íslensku, hvað þá á dönsku eða öðrum tungumálum. Þetta leiddi þó hugann að því hvort margra ára dönskunám í grunn- og framhaldsskóla væri lítið annað en óþarfa pláss á harða disknum í heilabúinu? Nú tala allir ensku. Á þingi Norðurlanda er töluð enska. Þegar Íslendingurinn Ragnhildur Steinunn tók viðtal við dönsku söngkonuna Emily De Forrest var talað á ensku. Danir tala ensku þegar þeir vilja vera svalir. Ef þeir nenna ekki sjálfir að tala dönsku, af hverju ættum við Íslendingar þá að gera það? Hugsið aðeins um þetta, ég ætla að fá mér eitt danskt smörrebröd á meðan. Tja…kannski fæ ég mér bara enska skonsu og te.

Var haldið samræmt próf í dönsku? Nei það hefur örugglega klúðrast. Alveg eins og samræmdu prófin í íslensku og ensku. Það er ekki nema von að menntun ungmenna hér á landi sé eins og hún er þegar við ráðum ekki einu sinni við það að leggja fyrir próf án þess að klúðra því. Sérfræðiteymi í menntamálaráðuneytinu reynir nú að leysa prófin en þau eru greinilega alveg svínþung og erfið. Hvað er það sem nemendur, kennarar, foreldrar og ráðamenn vilja? Þeir vilja svör. Já auðvitað vilja þeir svör. Ég vildi líka fá svör þegar ég var í samræmdu prófunum. Maður fær bara ekki allt sem maður vill, því miður.

Um helgina hef ég setið námskeið í skapandi skrifum í Dalvíkurskóla. Þessum fregnum hljóta lesendur bloggsíðunnar að taka fegins hendi enda hef ég almennt ekki verið talinn sá mest skapandi í bransanum hingað til. Námskeiðið var mjög skemmtilegt og áhugavert. Ég komst að því að þegar maður er settur niður fyrir framan autt blað og tekur penna í hönd er ekkert að óttast. Nema auðvitað ef vera skyldi fyrir mögulega lesendur.

Þegar Finnbogi settist niður á bekkinn í miðbæjargarðinum fór hann að hugsa um lífið í sínu víðasta samhengi. Allt var orðið breytt eftir að hann varð á ný einn í heimili. Trén sem áður voru skrýdd grænum fötum stóðu nú ber og kuldaleg. Laufin fuku hjá í norðangolunni. Hvert lauf hafði eflaust einhverja merkilega sögu að segja. Einu sinni var ég á þessari grænu grein en svo visnaði ég og féll til jarðar án þess að fá rönd við reist. Hversu grimmt getur lífið verið? Vonandi hugsa ekki öll laufblöðin svona. Hróp krakkanna við vegasaltið og rólurnar voru þögnuð eftir sumarið. Nú stóðu leiktækin auð og biðu næsta sólskinsdags. Hvenær skyldi hann koma? Sólin gerir allt betra. Það segir sig sjálft. Hún Sigurborg mín bakaði svo ljúffengar sólarlummur. Það var góður og gamall siður þegar skammdegið vék fyrir birtunni. Sælusvipur færðist yfir andlit Finnboga þar sem hann lét hugann reika. Sólargangurinn var vissulega mun lengri eftir að þau Sigurborg fluttu til höfuðborgarinnar, þar sem sólin gekk varla undir nokkru sinni. Það var annað en heima í Hnífsdal. Þó sólargangurinn væri lengri í höfuðborginni var samt miklu minni tími fyrir alla hluti. Þetta eilífa tímaleysi. Finnbogi tók um munninn og hóstaði. Svifrykið var eflaust yfir heilsuverndarmörkum þennan daginn, samt var að bæta í vindinn. Þegar mennirnir verða búnir að tortíma umhverfi sínu og náttúrunni með sóðaskap tortíma þeir sjálfum sér í beinu framhaldi. Þegar menn grafa sína eigin gröf byrjar það yfirleitt alltaf á einni lítilli holu. Fyrsta skóflustungan. Svo smám saman stækkar holan og gröfin dýpkar. Finnbogi setti upp barðahattinn og sveiflaði treflinum um háls sér. Kominn tími til að halda göngunni um garðinn áfram. Einn.

Var þetta nógu skapandi fyrir ykkur? Nei? Jæja, ég verð þá bara að halda áfram að fara á svona námskeið og æfa mig.

Samgönguráðherra hefur nú boðað til stórátaks í vegamálum. Gaman gaman. Hvað skyldi verða gert við hinn forna malarveg fram í Svarfaðardal og Skíðadal? Vonandi verður hann varðveittur í upprunalegri mynd með öllum helstu holunum. Og ekki mokaður of oft, það gæti rispað stórgrýtið. Hvað kallast saltið sem Vegagerðin blandar saman við drulluna og vatnið þegar vegurinn er rykbundinn á vorin og haustin? Nú vegasalt auðvitað.

Kvalinn af stressi og svima ég er
sveittur og þvalur í lófunum.
Erfitt ég á með að einbeita mér,
tölvan er frosin og heilinn er smjér
ég flaskað’á samræmdu prófunum.

Þess má til gamans geta að Einar Hafrannsóknarstofnun hefur tilkynnt skyndilokun á þessari bloggsíðu. Vinsamlegast hafið samband við vaktstöð siglinga.

Einar skapandi.

Tilvitnun dagsins:
Allir: SVIFRYK!!!

Orð dagsins

2 athugasemdir

Uppgjörslegu lesendur.

Dagur bollunnar. Dagur sprengingarinnar. Dagur öskunnar. Dagur elskenda. Dagur konunnar. Dagur á Þverá. Dagur borgarstjóri. Dagur tíminn. Dagur dómsins. Dagur bloggfærslunnar þegar Einar Haf tilkynnir brotthvarf sitt af öldum ljósvakans. Nei þetta er ekki svo góður dagur. Dagur minn. Rosalega eru dagarnir margir og misjafnir en allir eru þeir merkilegir út af fyrir sig. Dagur merkis. Mikið ofboðslega er þetta flottur inngangur, hannaðir þú hann sjálfur? Ég rata út. Og inn.

Landsréttardómarar hafa nú komist að þeirri niðurstöðu að Landsréttardómarar séu hæfir til að gegna störfum Landsréttardómara. Dómari sem fékk ekki að vera með í Landsrétti kærði þá ákvörðun til Landsréttar og komust Landsréttardómararnir að samhljóða niðurstöðu um eigið ágæti.

Vetrarólympíuleikarnir í PjongJang í Suður Kóreu standa nú sem hæst. Þar hefur verið brunagaddur undanfarið, sérstaklega í brunkeppninni. Í svigi var farið á svig við lög og því kom á óvart að Íslendingar náðu sér ekki á strik í þeirri grein. Svo var það víst einhver stór Svíi sem vann í stórsvigi. Annars er ég nú ekki alveg inn í þessu. Já og meðan ég man, sá sem vann í sleðakeppninni var víst ekki eins mikill sleði og álitið hafði verið. Keppni í skotfimi á skautum var frestað vegna skafrennings.

Dagarnir sem minnst var á í inngangi líða einn af öðrum. Daginn er nú tekið að lengja svo eftir er tekið en dagurinn hafði styst óhemju mikið fyrir áramótin eins og einhverjir muna. Nú virðist birtan hins vegar vera komin með yfirhöndina gegn myrkraöflunum en sú þróun hófst þegar ég átti afmæli. Það er ekki tilviljun. Hvernig mun þetta enda allt saman? Dagurinn lengist bara og lengist og skyrtan þrengist og þrengist. Lesandinn engist og engist og þvotturinn hengist og hengist…upp á snúru. Sérfræðingar spá því að dagurinn eigi eftir að lengjast alveg fram í júní en þá gæti allt farið aftur á verri veginn.

Þessa dagana eru hin ýmsu fyrirtæki og félagasamtök að gera upp árið 2017 á fjárhagssviðinu. Árið 2017 var auðvitað gert upp af mér í hinu víðfræga og árlega áramótaávarpi sem birt var hér á bloggsíðunni síðla á Gamlársdag eins og glöggir lesendur muna. Hið fjárhagslega uppgjör bloggsíðunnar liggur ekki fyrir að svo stöddu en gert er ráð fyrir áframhaldandi mígandi tapi og að verulegur vafi leiki á rekstrarhæfi. Ekki kvíða, tekjurnar eru allar andlegs eðlis. Spurningin er bara hversu vel gjaldkeri bloggsíðunnar heldur á spilunum. Ungmennafélagið Þorsteinn Svörfuður er líka kominn í uppgjörsferli. Helstu útgjöld ársins 2017 voru viðgerð á félagaskiptaglugganum en vegna bilunar í stormjárni gekk bölvanlega að opna gluggann eins og einhverjir fótboltaáhugamenn muna eftir. Sjoppa ungmennafélagsins skilar gróða líkt og hin fyrri ár enda er Einar Haf ennþá sjoppustjóri og er hann þar af leiðandi skuldbundinn til að kaupa að minnsta kosti 75% af öllu sínu sælgæti af sjoppunni, samkvæmt samningi þar að lútandi. Það er sem sagt útlit fyrir jákvæða rekstrarniðurstöðu enda ekki við öðru að búast. Spurningin er bara hversu vel gjaldkeri félagsins heldur á spilunum. Ungmennafélagið Atli er í uppgjörsferli sömuleiðis. Hið aldna samkomuhús félagsins, Höfði í Svarfaðardal fram, stendur fyrir sínu líkt og fyrri daginn þó svo að enginn sökkull sé undir húsinu. Það hefur staðið fyrir sínu síðan 1945 og stendur enn. Kaffihlaðborð og réttarball ársins 2017 komu afar vel út og eru væntingar um sambærilegan árangur árið 2018. Spurningin er bara hversu vel gjaldkeri félagsins heldur á spilunum. Ungmennasamband Eyjafjarðar er að sjálfsögðu líka í uppgjörsferli. Hið fornfræga héraðssamband stendur styrkum fótum þrátt fyrir að Einar Haf hafi verið þar gjaldkeri í 7 ár. Helsta álitamálið er sem fyrr skipting lottótekna og styrkveitingar en veitingar koma líka oft við sögu á fundum og þar kemur Einar Haf gríðarlega sterkur inn. Líkur eru á áframhaldandi jákvæðum rekstri. Spurningin er bara hversu vel gjaldkeri sambandsins heldur á spilunum. Úff. Síðast en ekki síst er Urðakirkja örugglega líka í uppgjörsferli. Engar áhyggjur, ég er ekki gjaldkeri þar. Hins vegar hef ég séð um slátt við kirkjuna í frístundum til fjölda ára og ég veit því vel að þar drýpur smjörið af hverju strái. Þess vegna þarf ég lítið sem ekkert að smyrja sláttutraktorinn.

Senn líður að úrslitum söngvakeppni Sjónvarpsins. Sumir telja söngvakeppnina vera vorboðann ljúfa ár hvert en í minningunni gat reyndar vorboðinn ljúfi sungið alveg þokkalega og það meira að segja lag sem greip mann við fyrstu hlustun. Ekki eitthvað bévítans uppstrílað gaul á bjagaðri íslensku sungið af ómálga áhrifavöldum úr snjallsímaveröldinni. Sem sagt ekki sáttur við þessi sex lög sem eru komin í úrslitin? Jú jú alveg eins – þetta er í lagi meðan Kúst&Fæjó er enn með í keppninni. Hinn óskapnaðurinn verður allur fluttur á ensku og því er verr. Það er eins og máltækið segir, allir vildu Sókrates sungið hafa.

Orðin velta fram um völl
víst má ekkert klikka.
Þórunn Erna þykir snjöll
hún þekkir Metallica.

Um daginn lenti ég í læk á facebook og blotnaði. Engar áhyggjur, það rennur af mér aftur.

Einar uppgerður.

Tilvitnun dagsins:
Allir: KÚST&FÆJÓ!!!