Orðin áhrifavaldandi

Ein athugasemd

Nýjungagjörnu lesendur.

Það hefur færst nokkuð í vöxt hin síðari ár að auglýsingamennsku og markaðsbraski er laumað aftan að fólki án þess að það verði þess vart. Nú eru það ekki bara sjónvarp, útvarp og dagblöð heldur eru það allra handa áhrifavaldandi samfélagsmiðlar, vefmiðlar, spámiðlar, bloggfærslur, tilfærslur, millifærslur, smáskilaboð, símboð, hugboð, tölvupóstar, gluggapóstar, skyggnilýsingar og leiðalýsingar. Þessi upptalning er ekki tæmandi. Áróðurinn og auglýsingaskrumið er úti um allt. Í þessari áhrifavaldandi bloggfærslu er aragrúi dulinna auglýsinga en þær eru bara svo ofboðslega duldar að þið sjáið þær ekki.

Í þessum áhrifavaldandi inngangsorðum var ég t.d. að auglýsa nýtt rakakrem frá Nivea en þið bara föttuðuð það ekki vegna þess að þetta var svo dulið. Rosalega verður maður rakur af þessu kremi, það svífur bara á mann.

Lesendur þessarar áhrifavaldandi síðu vita það mæta vel að ég hef margsinnis reynt að komast í hóp svokallaðra lífstílsbloggara en án árangurs. Minn lífstíll hefur ekki verið viðurkenndur af þessum áhrifavaldandi samfélagshópi og hefur það vakið hjá mér bæði reiði og öfund sem flest öll skrif mín hafa reyndar verið knúin áfram af. Aldrei hefur neinu fyrirtæki dottið í hug að gefa mér vörur eða gjafabréf gegn því að ég tali vel og fallega um viðkomandi. Þar af leiðandi hef ég aldrei talað vel og fallega um nokkurt fyrirtæki. Þetta er reyndar ekki rétt. Ég er búinn að fá gefins alls konar gjafir frá hinum og þessum einstaklingum og fyrirtækjum. Reyndar hafa það alltaf verið kveðjugjafir og þakklætisvottar sem ég hef fengið þegar ég hef gefið út að ég sé hættur bloggskrifum. Fólki gremst það þess vegna alltaf jafn mikið þegar ég hætti við að hætta og skila gjöfunum til baka. Og talandi um það, ef þið viljið verða jafn rök og ég er núna þá mæli ég eindregið með nýja áhrifavaldandi rakakreminu frá Nivea. Rakakremi? Já og ég get nefnt fjölda raka máli mínu til stuðnings.

Nú um helgina fara fram stóðréttir í Svarfaðardal, þar sem hestamenn og hestakonur leiða saman hesta sína í eins bókstaflegri merkingu og hugsast getur. Ég er hrifnari af því að tala um stóðréttirnar eftir að þær hafa farið fram svo að orðagrínið fái betur notið sín. Þið vitið, þetta orðagrín sem sumir hverjir eru komnir með grænar bólur af. Stóðréttin stendur til, það stendur mikið til núna en það stóð mikið til eftir helgi. Og þá stóð ekki steinn yfir steini. Og mér stóð. Ekki á sama. Stendur stóðið í réttinni? Já núna en eftir helgi get ég sagt: stóðið stóð í réttinni. Hvernig stendur á þessu núna? Hvernig stóð á þessu eftir helgi? Kannski er best að ég láti bara hér við sitja. Eða standa. Standa? Já ég stóð. Hættu þessu.

Svona stóðréttum fylgir oft inntaka áhrifavaldandi drykkja. Bjór er til dæmis mjög áhrifavaldandi drykkur, hann veldur því að maður verður fyrir áhrifum. Ég fór um daginn í svo ansi skemmtilega drykkjarvörubúð þar sem úrvalið var til fyrirmyndar af alls kyns missterkum drykkjum í flöskum og dósum og starfsfólkið var afar hjálpsamt. Ég mæli svo sannarlega með að….úbbs, ég var að fá það staðfest að það hefur ekkert upp á sig að tala fallega um þessa tilteknu búð, enda er hún í einokunarstöðu og er þess vegna ekki að fara að launa mér fyrir gott umtal. Ég verð bara að láta mér það duga að nota rakakremið frá Nivea, maður getur vel orðið fyrir áhrifum af því, allavega nógu rakur til að komast í gegnum þessa bloggfærslu.

Þegar öllu er á botninn hvolft verður maður hreinlega að spyrja sig, hvað er eiginlega málið með þessa áhrifavalda? Hversu mikið stjórna þeir þjóðfélaginu í raun? Er allt sem við gerum og kaupum innblásið af áhrifavöldum okkar? Er það farsælast að vera manns eigin áhrifavaldur í markaðslegu tilliti? Hvað þarf marga áhrifavalda til að selja okkur ljósaperu? Ég meina, skipta um ljósaperu? Því miður náðist ekki í áhrifa-Valda við gerð þessarar bloggfærslu.

Í stóðréttunum liðið stóð
stóð ég hjá og orti ljóð –
stóð hjá mér Bakka Baldur,
Svarfdælskur áhrifavaldur.

Þess má til gamans geta að skítkastið í þessari bloggfærslu var í boði Redrock haugsuganna.

Einar valdur áhrifa.

Tilvitnun dagsins:
Allir: STÓÐ!!!

Orðin kynferðisleg

5 athugasemdir

Þokkafullu lesendur.

Gott kvöld. Nú verða sagðar kynferðisfréttir úr glænýja fréttasettinu okkar sem kostaði 184 milljónir króna. Settið er ekki bara nútímalegt og snoturt heldur er það líka útbúið flestum nýjustu græjunum. Vonir standa til þess að fréttirnar í nýja fréttasettinu verði betri en þær voru í gamla fréttasettinu því það hefur enginn gaman af slæmum fréttum. Í kynferðisfréttum er þetta helst. Framkvæmdastjóra í íslensku stórfyrirtæki sagt upp störfum vegna óviðeigandi hegðunar, lesist sem kynferðisleg áreitni. Forstjóri fyrirtækisins skipaði staðgengil framkvæmdastjóra en staðgengillinn gat ekki tekið við starfinu vegna óvæntrar óviðeigandi hegðunar í fortíðinni sem fattaðist allt í einu, á grundvelli kynferðis og fyrir mistök. Fjármálastjórinn fékk skriflega áminningu (miða sem á stóð „skamm skamm“) vegna óviðeigandi hegðunar og kynferðislegrar áreitni fyrir nokkrum misserum. Allt í góðu samt. Forstjórinn vissi af þessu og ýmsu fleiru kynferðislegu og óviðeigandi en leiddi leiðindin hjá sér, svona eins og lesendur gera núna gagnvart þessari efnisgrein. Forstjórinn sýndi af sér óviðeigandi hegðun með þessari kynferðislegu ákvörðun og sagði af sér um stundarsakir, ekki kynferðislega. Þetta mál er komið í svo miklar ógöngur að það þurfti að fá konu til að taka við sem framkvæmdastjóra og þá er nú fokið í flest skjól. Slíkt gerir enginn að gamni sínu. Orku náttúrunnar getur verið erfitt að hemja, svo mikið er víst.

Fyrirhugaðar þreifingar milli aðila vinnumarkaðarins vegna kjaraviðræðna nú í haust gætu átt eftir að orka tvímælis þar sem þreifingar sem þessar geta flokkast sem kynferðislegt áreiti séu þær framkvæmdar á of bókstaflegan hátt. Það er búist við afar hörðum viðræðum og sveittum samningamönnum en það gæti reyndar líka orkað tvímælis. Allir vilja meira og hrópa þess vegna meira meira meira! Ekki hætta. Já hækka taxtann, einmitt svona. ÞARNA!!!

Hætta ber leik þá hæst hann stendur og forkólfum knattspyrnusambandsins stendur einmitt ekki…á sama vegna umdeilds og ógilds leiks milli Hugins og Völsungs í 2. deild karla. Leikurinn var upphaflega spilaður í ágúst og þá vann Huginn 2-1. Ekki er vitað hvort eitthvað kynferðislegt áreiti átti sér stað þar en svo mikið er víst að forstjóri Orku Náttúrunnar steig til hliðar og fór alveg út að hliðarlínu. Dómari leiksins ákvað fyrir mistök að gefa einum leikmanni rautt spjald en geta þess hvergi í leikskýrslu – fyrir önnur mistök. Knattspyrnusambandið gerði svo þau mistök að ógilda leikinn og áfrýjunardómstóll kvað upp þann úrskurð að aðalatriðið væri að vera með en fyrir mistök að leika skyldi að nýju. Þau mistök áttu sér svo stað að liðin mættu á sinn hvoran völlinn þegar endurtaka átti leikinn og allt fór því í handaskol fyrir mistök. Völsungi var dæmdur 0-3 sigur fyrir mistök og liðið á því möguleika á að komast upp um deild, fyrir mistök. Hvaða mistök munu eiga sér stað næst? Það veit enginn. Dalvík/Reynir mun taka þátt í 2. deildinni að ári eftir að hafa farið með sigur af hólmi í 3. deildinni á nýafstöðnu keppnistímabili. Þessi árangur er merkilegur í ljósi þess að liðið vann ekki leik í ágúst og september. Umf. Þorsteinn Svörfuður spilaði bara í september og vann nánast alla leiki sem spilaðir voru. Þetta var að vísu ekki á Íslandsmótinu heldur á hraðmóti UMSE sem gjaldkeri UMSE og Umf. Þorsteins Svörfuðar stóð fyrir að yrði haldið á íþróttavellinum við Hrafnagil í byrjun september. Téður gjaldkeri skipulagði dagskrá mótsins, keypti verðlaunagripi og bjó svo þannig um hnútana að flestir þessara sömu verðlaunagripa enduðu með öðrum glæstum verðlaunagripum í sístækkandi bikarasafni Umf. Þorsteins Svörfuðar ofan á goskælinum í félagsheimilinu Rimum. Búist er við því að Völsungur kæri þessa framkvæmd þó svo að hafa ekki tekið þátt á mótinu og að Huginn mæti á Seyðisfjarðarvöll til að spila mótið aftur, til vara á Fellavöll fyrir mistök. Ef það mun ekki gerast mun forstjóri Orku Náttúrunnar stíga til hliðar meðan málið verður rannsakað. Er fótboltinn hinn sanni sigurvegari í þessu máli? Nei, það er Einar Haf sem er hinn sanni sigurvegari. Þó aðalatriðið sé að vera með. Ekki fyrir mistök.

Mörgum hefur ofboðið upp á síðkastið, jafnvel blöskrað. Ég sjálfur er þar á meðal, ekki nóg með að mér hafi ofboðið og mér blöskrað heldur þjáist ég af forundran. Hneykslunin er víðtæk. Samanber þetta dæmi hér þar sem þingmaður hneykslaðist á sjálfum sér, eða mér sýnist það. Hið góðkunna og gamalgróna tryggingafélag VÍS náði líka að ganga fram af fólki með því að tilkynna um lokun allra skrifstofa sinna á Vesturlandi og á fleiri stöðum. Hvers vegna er verið að loka? Nú auðvitað vegna nýrrar framtíðarsýnar VÍS þess efnis að félagið verði nútímavætt stafrænt þjónustufyrirtæki en ekki gamaldags og hallærislegt þjónustufyrirtæki af holdi og blóði með skrifstofum, skrifborðum og starfsmönnum þvers og kruss um landið eins og hingað til. Gera má ráð fyrir því að þessar lokanir valdi töluverðu tjóni fyrir þá viðskiptavini VÍS í hinum dreifðu byggðum sem kunna ekki á tölvu og eru óstafrænir í hegðun og atferli. Eins gott að þessir sömu viðskiptavinir séu vel tryggðir. Því miður nær tjónatrygging þeirra hjá VÍS ekki yfir stafrænt tjón sem þetta, það gengur bara betur næst.

Nú hefur komið í ljós að um síðustu áramót settu Íslendingar met í mengun lofthjúpsins með mjög vel heppnaðri flugeldaskothríð. Umhverfisráðherra er uggandi yfir þróun mála og hefur skipað stýrihóp til að finna lausn á þessu hvimleiða mengunarvandamáli. Meðal þess sem stýrihópurinn er að skoða er að fólk endurnýti flugeldana síðan í fyrra, þ.e. í stað þess að fólk kaupi nýja þá skjóti það upp sömu flugeldum og í fyrra. Ef fólk vill endilega styrkja Björgunarsveitirnar getur fólk keypt flugelda en sleppt því að kveikja í þeim. Fólk gæti t.d. stillt þeim upp í betri stofunni og horft á fallegar umbúðirnar og teinrétt prikin yfir áramótin. Spennandi.

Bíræfnir þjófar brutust inn í verslun Adams og Evu á Kleppsvegi liðna nótt og höfðu á brott með sér kynlífsdúkku í fullri stærð. Þjófarnir bökkuðu bíl ítrekað inn í glugga og framhlið búðarinnar, bökkuðu inn og út og inn og út og inn og út og inn og út þar til loks að meyjarhaftið rofnaði og þjófarnir komust inn. Hmm…undarlegt orðaval. Jæja hvað með það. Þeir höfðu dúkkuna á brott með sér en hún dúkkaði svo upp nokkrum klukkutímum síðar við Glæsibæ. Ekki er vitað hvað hún var að gera þar, mögulega vantaði hana sparsl eða meira sílikon. Forstjóri Orku Náttúrunnar hefur nú þegar stigið til hliðar vegna þessarar óviðeigandi hegðunar sem varð fyrir mistök og Völsungur hefur kært framkvæmdina til KSÍ (Kynlífsdúkkusambands Íslands). Tengist þetta #METOO byltingunni? Ég veit ekki. Ég man ekki hvenær ég fór í dúkkó síðast en kannski ætti ég að fara að skoða það mál aftur.

Ég laðast mjög að konum, við eina sagði hæ,
hún sat svo prúð og þögul í bíl við Glæsibæ.
Fáklædd var sú dama með tvírætt augnaráð
ég kiknaði í hnjánum og kunni engin ráð.
Ég vonaðist mjög til þess að fá frá henni svar
hún hugsaði sig um og setti stút á varirnar.
Beið ég þar og vonaði að loksins kæmi já
erfitt var í andlitsdrætti dömunnar að spá.
Þögnin mjög var þrúgandi, á öndinni ég stóð
skyndikynni geta bæði verið slæm og góð.
Mínúturnar liðu, loks slokknaði mín von
í augum hennar sá ég ekkert nema sílikon.

Þess má til gamans geta að engin kynlífsdúkka var áreitt kynferðislega fyrir mistök við gerð þessarar bloggfærslu.

Einar kynlegur.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: ÁREITNI!!!

Orðin gangandi

2 athugasemdir

Skriðþungu lesendur.

Já nú er kominn september, skrambi vel það líkar mér. Bý ég mig upp og í göngur fer, það ákaflega gaman er.

Ég þarf raunar ekki að koma neinu öðru á framfæri hér í þessari bloggfærslu, þetta er alveg nóg og raunar lýsandi fyrir allt það sem á eftir kann að koma. Að minnsta kosti það sem ég er að hugsa.

Það eru kannski engar fréttir en göngur og réttir fóru fram í Svarfaðardal um síðustu helgi. Þá er ég auðvitað að tala um fyrstu göngur og fyrstu réttir en síðar meir verða svo aðrar göngur og aðrar réttir og svo allt aðrar göngur og allt aðrar réttir helgarnar þar á eftir. Veðrið um gangnahelgina fyrstu var eins og best verður á kosið, Svarfaðardalurinn skartaði sínu fegursta, gangnamenn skörtuðu sínu fegursta og þær kindur sem sáust og komu sér til byggða skörtuðu líka sínu fegursta. Gangnanammið var mjög gott sem og blandið. Föstudagurinn var sólríkur og hlýr og hægði það nokkuð á kindum og gangnamönnum. Vegna niðurskurðar (á fjár-lögum) hafði ég ekkert eigið fé að hugsa um en gat þess í stað einbeitt mér að annarra manna fé. Laugardagurinn var góðviðrasamur og sólríkur með köflum eftir hádegi. Ég gekk fyrir Gunnar á Göngustöðum og notaði ég til þess göngustaf. Ferðinni var heitið upp á þverdal sem er inn af Skallárdal en ég hafði ekki komið þangað áður. Þar var lítið að sjá annað en grjótskriður og sex kindur, svokallaða steinbíta. Allar skiluðu þær sér heim til byggða og ég skilaði mér þangað einnig þegar fram liðu stundir. Eftir að hafa gert skil á Göngustöðum og gert hákarli, harðfiski og blandinu sem ég hafði meðferðis skil var komið að nokkrum vafasömum bílferðum og einnig gamansömum bílferðum þar sem leiðin lá meðal annars um Búrfell, Tungurétt og hlaðið í Brekku. Loks var endað á Skáldalæk þar sem fjörið var mikið, söngurinn kraftmikill og kjötsúpan góð. Gaman. Nei afsakið, GAAMAAANNN!!! Á sunnudeginum var réttað í Tungurétt þangað sem safnið úr Sveinsstaðaafrétt var rekið. Þar var stemmning góð og kvenfélagskaffið var líka mjög gott. Teitið á Steindyrum í beinu framhaldi var líka afar gott, kálfakjötið var mjög gott og áramótaskaupið 1985 var sérlega gott í ár. Gangnagamanið náði loks hámarki með hinu árlega gangnaballi í samkomuhúsinu Höfða á sunnudagskvöldið. Þar var mikill glaumur og gleði og allt fór vel fram innandyra sem utan, þökk sé faglegri siðgæðisvörslu, fumlausri miðasölu og fáguðum danstöktum Einars Haf og félaga hans í Höfðagenginu. Undirspil var í höndum Landabandsins og stóð bandið sig mjög vel. Það eina sem vantaði var Stulli sjálfur og syrpa með slögurum á borð við One Way Ticket – en það þarf alltaf að vera hægt að toppa sig og gera betur á næsta ári og það er þá eitthvað sem hægt er að stefna á. Þegar Einar og vinir voru búnir að safna saman dósum, slökkva ljósin og læsa húsinu var hægt að loka flottri helgi og halda heim á leið um tvö eftir miðnætti í svarta þoku. Helgarnar gerast ekki mikið betri en þetta.

Íslenska karlalandsliðið í knattspyrnu er á góðri leið með að ná fyrri lægðum og verða eins gott og það var fyrir síðasta hrun. Strákarnir okkar gerðu þó sitt besta gegn gríðarlega öflugu liði Belga og töpuðu bara 0-3 en liðið gerði nánast allt sitt versta í leiknum þar á undan þegar Sviss malaði okkur 6-0. Þessu nýja gengi okkar manna er Eric Hamrén nýráðnum landsliðsþjálfara að þakka en hann var fenginn til að stýra liðinu eftir að Heimir tannlæknir hætti að nenna að bíta á jaxlinn. Margir okkar helstu lykilmanna eru meiddir og þeir sem ekki eru meiddir ganga ekki heilir til skógar. Íslendingar eru vanir sveiflum í gengi krónunnar og knattspyrnulandsliðanna þannig að það stoðar lítt að fárast yfir þessu. Eða tárast.

Talandi um landslið. Íslenska ráðherralandsliðið hefur nú hafið nýtt keppnistímabil og lagt fram fjárlagafrumvarp fyrir næsta ár. Þeir sem ekki komust í ráðherralandsliðið á þessu kjörtímabili eru vitaskuld hundfúlir með gang mála og telja alltof lítið að gert. Eða alltof mikið að gert. Allavega ekki hæfilega mikið eða lítið að gert. Katrín Jak. fyrirliði lætur engan bilbug á sér finna þrátt fyrir að hafa glímt við sundrungu og pólitísk meiðsli undanfarið. Guðni Th. landsliðseinvaldur hvetur sitt fólk til dáða og leggur áherslu á að allir eigi að vera vinir hvort sem þeir eru í byrjunarliðinu eða á bekknum en þeir sem ekki voru valdir í byrjunarliðið sitja einmitt grautfúlir á bekknum. Ólíkt mörgum öðrum landsliðum hefur þetta ráðherralið afar breiða skírskotun og málefnagrunn þvert á línur. Línurnar á vellinum það er að segja. Liðið spilar svokallað 3-5-3 kerfi sem hefur ekki tíðkast hér á landi hingað til. Þrír vinstri kantmenn, þrír í framsókn og fimm sjálfstæðir leikmenn sem mega vera hvar á vellinum sem þeir vilja (e. free role). Tíminn mun leiða það í ljós hvort þetta kerfi gangi upp eða ekki en ef illa fer er óhætt að fara í kerfi.

Í næsta mánuði verða liðin heil 10 ár frá íslenska efnahagshruninu og Guð blessi Ísland ræðunni frægu sem sjónvarpað var beint ofan í kokið á landsmönnum í októberbyrjun 2008. Þrátt fyrir þetta gríðarlega áfall sem hrunið var tókst Íslendingum að vinna sig upp aftur og eru nú á ný meðal ríkustu þjóða heims. Haldið verður upp á afmæli hrunsins með ýmsum hætti og er ýmislegt í bígerð hvað það áhrærir. Eitt metnaðarfyllsta atriðið í tilefni afmælisins verður væntanlega hátíðarsýning Þjóðminjasafnsins sem ber yfirskriftina „Maybe I Should Have“. Þar mun geta að líta ýmsar þjóðargersemar og margvíslega muni sem komu við sögu í hruninu eins og t.d. innbundið eintak af sjónvarpsávarpi Geir Haarde, bankastjórastólinn sem Davíð neitaði að yfirgefa í Seðlabankanum (með upprunalegu sessunni), nokkra vel valda Icesave innlánsreikninga í boði skilanefndar gamla Landsbankans og þá verður til sýnis afar fágæt myndbandsupptaka þar sem sést hvar allir æðstu stjórnendur og millistjórnendur gömlu bankanna hvítþvo hendur sínar upp úr tárum yfirskuldsettra og þeirra sem voru með gjaldeyrislán. Sirkus Íslands verður einnig með hátíðarsýningu á Kirkjusandi í tilefni af hrunafmælinu þar sem verður meðal annars boðið upp á lánalínudansara og sjónhverfingar með opinbert fé.

Átti þessi færsla ekki að vera lengri? Nei ekki núna, ég hafði ekki efni á að borga meira í færslugjöld. Það gengur bara betur næst.

Víða um fjöllin farið hef
í fantaformi og með kvef.
Hruflað hef ég læri og hné
en oftast líka fundið fé
það er fundið fé.

Þess má til gamans geta að það er misjafn sauður í mörgu fé þó ekki sé það endilega úlfur í sauðagæru.

Einar genginn….til náða.

Tilvitnun dagsins:
Allir: GAAAMMAAAANNNN!!!!!

Orðin h(r)austleg

Ein athugasemd

Góðu lesendur.

Það er langt síðan síðast en samt ekkert svo. Lesenda mikill er skellur. Þyrst er hún Þórhalla, drekkur tvo. Snjórinn á kollhúfur fellur.

Vá, verður öll þessi bloggfærsla í bundnu máli? Nei því miður ekki, ég átti ekki nóg band. Ég útiloka samt ekki að hluti þessarar bloggfærslu verði í undnu máli.

Þeir sem mig þekkja vita það að ég er með eindæmum heimakær. Heimskur er heimakær og allt það. Ég tek það til mín. Helst fer ég ekki út fyrir Norðurlandsfjórðung nema brýna nauðsyn beri til. Það kann því að hljóma svolítið ólíkt mér að ætla að skreppa til höfuðborgar Danmerkur í nokkra daga í nóvember næstkomandi. Ég er meira að segja búinn að panta flugfar hjá hinu gamalgróna og trausta flugfélagi Icelandair til og frá Kaupmannahöfn. Um leið og hlutabréfamarkaðurinn komst að þessum fyrirætlunum mínum hríðféllu hlutabréf í Icelandair um 24%, félagið sendi frá sér aðkomuviðvörun og forstjórinn sagði af sér. Fyrr má nú vera. Vonandi verður ekki um brotlendingu að ræða, þá er ég bæði að tala um í eiginlegri og óeiginlegri merkingu. Það mætti ætla sem svo að allt fari lóðbeint á hliðina ef ég ætla svo mikið sem skreppa til Kaupmannahafnar. Allt á þetta eftir að koma í ljós. Lexían er auðvitað sú að vera bara heima hjá sér…eða heima hjá mér hér eftir sem hingað til en það hefur verið mín bjargfasta sannfæring. Kannski tek ég sönsum og kyrru fyrir held. Systir mín í Köben bíður bróður. Kýrin mín er kálflaus og stendur heima geld. Starra og Þresti gaf ég fuglafóður. Hmm, undna málið byrjað aftur ha?

Íslenska kvennalandsliðið í knattspyrnu virðist ætla að fylla Laugardalsvöll næsta laugardag þegar stelpurnar okkar mæta Þýskalandi í hreinum úrslitaleik um sæti á næsta heimsmeistaramóti í knattspyrnu. Kvennalandsliðinu hefur aldrei áður tekist að fylla Laugardalsvöll og þetta þykir því tíðindum sæta. Hvernig fyllir maður Laugardalsvöll? Með nóg af áfengi auðvitað he he 🙂
Bara grín. Maður fyllir hann með því að ákalla þjóðina, biðla til knattspyrnuáhugafólks og með því að koma almenningi í skilning um að konur séu líka menn og konuboltaspark sé alveg jafn merkilegt og karlaboltaspark. Þessi umfjöllun missti pínulítið marks vegna rangstöðu og biðst ég velvirðingar á því. Konur sprækar keppast við, að koma fólki völlinn á. Séra Albert altarið, auglýsir á risaskjá. Heyrðu mig nú, þetta versnar bara ef eitthvað er!

Um liðna helgi fór Akureyrarvaka fram aftur og enn á ný. Fram og aftur. Akureyringum gafst þar meðal annars kostur á að skoða nýja rándýra listasafnið sitt í Listagilinu og einhverjir misstu listina við það. Eða lystina. Utanbæjarmaðurinn ég var staddur á svæðinu og brá mér því á listasafnið, enda þekktur menningarviti. Ég ber ágætt skynbragð á nútímalist en er þó býsna veikur fyrir expressíonisma og póst módernisma ef út í það er farið. Svo má nú ekki gleyma óhlutbundnu listinni, öðru nafni abstrakt. Mitt uppáhald er þó auðvitað gjörningalist með innsetningu. Innsetning er raunar mitt uppáhald og þá er ég ekki bara að tala um list. Förum þó ekki nánar út í það, gæti bara misskilist. Misski-list er einmitt ein af mínum uppáhalds listum líka. Verkið hangir voða flott, á vegg í stóru rými. Lárus elskar eyrnaþvott, við endarím ég glími. Æi Einar gerðu það hættu þessu…

Líður nú senn að göngum og réttum víðs vegar um land og er Svarfaðardalur þar ekki undanskilinn. Nú er um það bil vika í að gangnamenn leggi á fjöll og firnindi og leitist við að ná heim þeim kindum sem það vilja. Þær sem ekki vilja koma heim verða þá bara að eiga það við sína samvisku. Gangnahelgin í Svarfaðardal á sér æði marga hápunkta og einn þeirra er óumdeilanlega hið alræmda og víðfræga gangnaball í samkomuhúsinu Höfða að kveldi sunnudags. Velunnarar Höfðans standa fyrir ballinu hér eftir sem hingað til og fara þar eftir áratuga gamallri uppskrift. Þetta þarf svo sem ekki að vera flókið. Miðasöluskúr leikinn af Toyota Hilux á Hóli, siðgæðisvörður í sjoppu leikinn af Einari Haf og vinum, dyraverðir leiknir af Sissa og Bergi Höskulds, tónlist leikin af Stulla og Danna og lesendur illa leiknir eftir þennan lestur. Eða ólestur. Sem sagt, allt eins og það á að vera. Það styttist. Má ég heyra, GAMAN!! Engar hef ég eigin kindur til að elta þessar göngurnar en ég er líka alvanur því að eltast við annarra manna fé (að vísu með misgóðum árangri) og geri þar af leiðandi bara gott úr þessu öllu saman. Upp á fjöll og inn til dala, eftir fénu hleyp við fót. Þorbjörn bóndi bjó á Hala, biksvartur er Raggi sót. Guð minn góður.

Síðsumarið er tími ástarinnar og þar af leiðandi tími giftinga. Nú eru til dæmis allir mættir til Ítalíu í brúðkaup Friðriks Dórs og Lísu. Hvernig er skilgreiningin á „allir“? „Allir“ sem fengu boð þegar H&M opnaði á Íslandi? „Allir“ sem fá borgað fyrir að vera á samfélagsmiðlum? „Allir“ sem vettlingi geta valdið? Já ég er pínu sár yfir þessu öllu saman. Þetta er enn ein sönnun þess að aðrir lífstílsbloggarar viðurkenna ekki minn lífstíl sem bloggari og er ég þess vegna útskúfaður úr þessu glamúr samfélagi. Allt í lagi mín vegna, ég held þá bara áfram að vera bitur og kaldhæðinn einn úti í horni. Ekkert (b)undið mál hér? Nei er ekki mál að linni…hérna inni.

Margt er í málinu bundið
misskilið, snúið og undið
set ég upp stút
bind hárið í hnút
fjölina mína hef fundið.

Til stóð að fjalla mun meira um göngur og gangnahelgina í þessari bloggfærslu en þar sem ég var búinn að fylla gangnamagnspakkann og gangnaverið var lokað gat því miður ekki orðið af því. Það gengur bara betur næst. Eða gengst.

Einar senn genginn.

Tilvitnun dagsins:
Allir: GAAAAAAMAAAAAANNNNNN!!!!!!!

Orðin langþráð

Ein athugasemd

Þjóðlegu lesendur.

Já nú styttist í stóru stundina. Þetta er bara alveg við það að bresta á. Fólk iðar í skinninu og fæstir geta á heilum sér tekið af spenningi. Hátíðarstemmningin ríður húsum og glampinn er kominn í augun. Um hvað er ég að tala? Menningarnótt í Reykjavík? Nei, ég er að tala um þessa bloggfærslu sem ég hef nú loksins ákveðið að skrifa. Kannski lögmálið um framboð og eftirspurn eigi við um þessa bloggsíðu eftir allt saman?

Síðan ég lét til skarar skríða síðast hér á öldum ljósvakans hefur ýmislegt mis gáfulegt á daga mína drifið líkt og nærri má geta. Það má til dæmis nefna það að ég fór á rúntinn um verslunarmannahelgina og endaði í Þorlákshöfn, af öllum stöðum. Ég komst bara ekki lengra. Af góðmennsku minni hljóp ég undir bagga með ungmennafélagshreyfingunni og framkvæmdastjóra UMSE og flutti dót til Þorlákshafnar vegna Unglingalandsmóts UMFÍ sem þar var haldið í roki, rigningu, sól og blíðu til skiptis. Í stað þess að hlaupa undir bagga hljóp ég á mig því þegar ég pakkaði samkomutjaldi UMSE á Dalvík gleymdi ég tjaldsúlunum. Það var því lítið hægt að tjalda samkomutjaldi UMSE í Þorlákshöfn þegar til átti að taka. Þökk sé samkomutjaldi Kiwanisklúbbs Þorlákshafnar bjargaðist málið og enginn varð úti þrátt fyrir slagveður fyrsta daginn. Það var fullt af fólki úti en fólkið varð ekki úti. Þegar ég hafði gert nægan óskunda í Þorlákshöfn og nágrannabæjum yfirgaf ég svæðið að kveldi föstudags og hélt til Reykjavíkur. Um leið og ég fór tók sólin að skína í Þorlákshöfn.

Verslunarmannahelgarsvaðilfarir mínar náðu öðrum hápunkti á föstudagskvöldinu því ekki einungis tókst mér að keyra klakklaust til Reykjavíkur heldur rambaði ég á áfangastað í fyrstu tilraun. Breiðholt. Gettóið. Það þekki ég greinilega eins og handarbakið á mér. Eftir gott stopp hjá Dodda vini mínum og frænda og Halldóru, eða Halldóru hans Dodda eins og ég kýs að kalla hana, hélt ég heim á leið seinni partinn á laugardag í glaða sólskini. Í stað þess að taka puttaferðalang með norður tók ég 50 skópör og gerði það sama gagn þegar uppi var staðið. Ofur Súbbi skilaði mér alla leið heim í Svarfaðardal rétt í þann mund sem veðurfréttirnar klukkan 22:10 voru lesnar. Ég lét þó ekki þar við sitja heldur fór beint út á lífið og heimsótti heitustu útihátíð Svarfaðardals hverja verslunarmannahelgi, Halló Steindyr. Þar dvaldi ég meira og minna þar til helgin var um garð gengin og ég úr mér genginn. Hvað lærði ég svo af þessu öllu? Ég lærði að það er langt til Þorlákshafnar, hver vegur að heiman er vegurinn heim og Selfoss er stórborg á sunnlenskan mælikvarða. Svo lærði ég líka að engin er rós án þyrna, ekkert er tjaldið án tjaldsúlna og enginn er spámaður í sínu föðurlandi. Það útskýrir hvers vegna allir starfsmenn Veðurstofu Íslands eru útlendingar. Hmm…ég þarf kannski að skoða þessa speki aðeins betur.

Varla er hægt að tala um að samkomuhúsið Höfði í Svarfaðardal sé komið á kortið, því Höfði hefur aldrei farið út af kortinu. Þetta vita Svarfdælingar sem mætt hafa á gangnaball á Höfða ár eftir ár frá því um miðja síðustu öld – og aldrei klikkar það ball. Nú eru fleiri en Svarfdælingar að uppgötva þennan falda fjársjóð sem leynist í framanverðum Svarfaðardal. Miðvikudagskvöldið fyrir Fiskidaginn (mjög)mikla héldu Jón Ólafs og Hildur Vala tónleika á Höfða. Fyrir þá sem ekki vita þá eru þetta landsfrægir tónlistarmenn. Lið að sunnan. Stórmerkilegt. Einar Haf og Sigurlaug Hanna voru staðarhaldarar, kaffiuppáhellarar og ljósamenn – og var afar vel látið af 35 ljósa seríunni sem hengd var upp á sviðinu. Jón Ólafs fékk mig til að rukka inn og fórst mér það vel úr hendi. Flestir greiddu einmitt út í hönd. Um 55 manns komu á tónleikana og var gerður góður rómur af. Jón og Hildur Vala vissu til að byrja með ekki í hvers lags útnára þau væru komin enda var malbikið löngu búið og leðjubrúnn holóttur malarvegur tekinn við. Þau voru hins vegar himinsæl með hvernig til tókst. Hver veit hver heldur tónleika á Höfða næst? Það er ekki gott að segja. Það eina sem vitað er er það að næsta gigg í húsinu er hið árlega gangnaball sunnudagskvöldið 9. september þar sem Stulli og Danni leika fyrir dansi. Eigi þakið ekki að rifna af húsinu þegar stemmningin nær hámarki þarf trúlega að grípa til fyrirbyggjandi aðgerða og festa þakið betur, jafnvel binda það niður.

Fiskidagurinn rosamikli var haldinn hátíðlegur á Dalvík um síðustu helgi og tókst afar vel í öllum megin atriðum. Gríðarlegur mannfjöldi var á staðnum og bakaði sig í sólinni, gæddi sér á fiskréttum ýmiskonar og fylgdist síðan agndofa með stórum stórtónleikum, risastórri flugeldasýningu og tilkomumiklum dekkjabruna að kveldi laugardagsins. Ég var viðstaddur þetta allt saman og hafði gaman af. Ég var auðvitað mættur á hátíðarsvæðið rétt eftir að hátíðin hófst og reyndi að innbyrða eins mikinn mat og ég gat fram til kl. 17:00. Ég vil meina að þar hafi ég sýnt alla mína helstu styrkleika og því fylgdi ég svo eftir með vel heppnuðu kaffihlaðborði kvenfélagsins Tilraunar í Tunguseli daginn eftir. Ég er ennþá að trappa mig niður eftir (m)atganginn og er að verða kominn aftur í fyrra horf. Til dæmis borðaði ég bara fjórar vorrúllur í kvöldmatnum áðan. Þegar öllu er á botninn hvolft er það þó þannig að það er engin raunveruleg þörf á því að Samherji hf. og vinir séu að hafa fyrir því að bjóða upp á allan þennan mat. Ef þú þekkir rétta fólkið og ert með réttu samböndin er vel hægt að brauðfæða þúsundir manna með 5 brauðum og 2 fiskum.

Næsta laugardag munu þúsundir manna taka þátt í Reykjavíkurmaraþoni Íslandsbanka og keppast við að hlaupa á brott frá yfirdráttarlánum og okurvöxtum. Þar verður sprett úr spori og hlaupið til síðasta blóð- og svitadropa fyrir gott málefni. Þó vissuleg sé ekki hlaupið að því. Keppt verður í nokkrum flokkum í maraþoninu venju samkvæmt. Fyrstir af stað verða þeir sem ætla að hlaupast undan merkjum, skömmu síðar verða þeir ræstir af stað sem hlaupa í þvotti og um hádegi fer ávaxtahlaupið af stað. Lífsgæðakapphlaupið stendur yfir allan daginn venju samkvæmt. Ég stefni á að hlaupa í spik sem nemur um 2,5 kg. um helgina. Þeir sem vilja heita á mig geta lagt inn á reikning Umf. Þorsteins Svörfuðar 0177-26-576, kt. 560694-2969.

Í kjörbúð kjötið vil ég kaupa
í fríum ég vil stanslaust staupa
mig og hætt’að rymja og raupa –
í mikið spik ég senn mun hlaupa.

Þess má til gamans geta að uppáhalds hlaupið hans Usain Bolt er rækjuhlaup.

Einar hlaupinn.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: MENNING!!!

Orðin línuleg

2 athugasemdir

Virðulegu lesendur.

Beðist er velvirðingar á því að ég hef nú ákveðið að snúa úr sjálfskipuðu bloggsumarleyfi til að koma eins og einni bloggfærslu í loftið. Ekki bara í loftið heldur líka á gólfið og veggina. Yfir og allt um kring. Bloggið er í símanum og tölvunni og jafnvel sjónvarpinu. Bloggið er víða svona eins og Kleppur. Gaga gúgú. Þess má til gamans geta að lögmálið um framboð og eftirspurn gildir ekki þegar kemur að þessari bloggsíðu eins og áður hefur verið bent á.

Sumarið er nú í algjörum algleymingi og sýnist sitt hverjum. Íbúar á Suður- og Vesturlandi hafa varla séð til sólar síðan í maí en á Austurlandi hefur bongóblíðan ráðið ríkjum um margra vikna skeið. Á Norðurlandi hafa skipst á skin og skúrir en þó oftar skin án þess að ég sé að gefa eitthvað í skyn. Fyrri sláttur í Svarfaðardal og nágrenni er langt kominn eða búinn í einhverjum tilfellum en sprettan var snemma á ferðinni þetta árið vegna óafturkræfra gróðurhúsaáhrifa af mannavöldum. Eða ég held það að minnsta kosti. Hnattræn hlýnun jarðarinnar sem er í boði mannkynsins nær að vísu ekki til jarðarinnar allrar. Í máli vísindamanna hefur komið fram að við Íslendingar munum sennilega ekki njóta hærri hita í eins miklum mæli og aðrir. Jafnvel að það muni kólna lítið eitt. Því fagna ég mjög enda heitfengur að eðlisfari. Öfgar í veðurfari munu aukast á næstu árum og áratugum og þessa er nú þegar farið að gæta. Til dæmis hafa bændur í Noregi nú lagt fram beiðni til íslenskra bænda um að þeir síðarnefndu selji hinum fyrrnefndu hey vegna þurrka og uppskerubrests. Grasið er ekki bara grænna hinum megin, það er líka vænna hinum megin. Örlög Norðmanna eru í höndum Matvælastofnunar en sú stofnun er nú ekki þekkt fyrir annað en gáfulegar og skynsamar ákvarðanir.

Heimsmeistaramótinu í karlaknattspyrnu sem fram fór í Rússlandi er nú lokið. Guði sé lof segja margir. Heilir 64 knattpsyrnuleikir að baki og ansi mörg mörk en enn fleiri glötuð tækifæri. Mótið hafði komið einna harðast niður á aðdáendum línulegrar dagskrár Ríkissjónvarpsins en þar fór allt á annan endann og öllu var snúið á haus vegna útsendinga frá mótinu. Framlengingar og bollaleggingar um framlengingar og viðbótartíma vítakeppna í HM stofunni gerðu það að verkum að kvöldsvæfir sjónvarpsáhorfendur misstu af heilu og hálfu kvöldfréttatímunum og vissu þess vegna ekkert hvað hefði gengið á þegar þeir sofnuðu og vöknuðu illa áttaðir morguninn eftir. Donald Trump var oftar en ekki búinn að segja eitthvað, búinn að neita því að hafa sagt eitthvað og búinn að biðjast afsökunar á að hafa neitað því að hafa sagt eitthvað áður en viðkomandi sjónvarpsáhorfendur náðu að halda sér vakandi yfir kvöldfréttunum. Þegar keppnin stóð sem hæst misstu hinir kvöldsvæfu jafnvel af tveimur eða þremur kvöldfréttatímum í röð. Bogi Ágústsson var jafnvel kominn hringinn á bindaslánni sinni. Þessu ófremdarástandi er nú lokið. Þó er varla langt að bíða næstu röskunar ef ég þekki íþróttadeildina rétt, það verður eflaust hægt að troða að einhverju handboltamóti, tennis eða boccia þegar kvöldfréttirnar ættu að vera í loftinu. Dæmigert.

Landsmót Ungmennafélags Íslands fór fram á Sauðárkróki um liðna helgi. Þar sveif ungmennafélagsandinn yfir vötnum. Helgina þar áður fór Pollamótið fram á Akureyri. Þar sveif annars konar andi yfir vötnum. Báðir þessir andar eru góðir hvor á sinn hátt. Ég var viðstaddur báða þessa viðburði en tók þó meiri þátt í Pollamótinu heldur en Landsmótinu þar sem ég var í áhorfendahlutverki. Á Pollamótinu lék ég með liðinu Umf. Óþokki og átti nokkrar vafasamar og umdeildar frammistöður. Það gildir líka um frammistöðu mína í lokahófinu þar sem ég brá mér í hlutverk ræðumanns. Hvort það var vegna ræðu minnar eða einhvers annars jókst ölvun töluvert þegar leið á kvöldið en þannig er það bara stundum. Ölvunin hófst reyndar snemma þennan dag þar sem liðið sem ég lék með féll úr keppni strax í 16 liða úrslitum. Það var ákveðið afrek að komast þangað þar sem það voru 15 lið í keppninni.

Yfirgnæfandi meirihluti landsmanna er í sumarfríi þessa dagana, að minnsta kosti með annan fótinn. Þar af leiðandi eru margir á faraldsfæti eða á fallanda fæti en ég veit ekki í hvorn fótinn ég á að stíga enda með báða fætur á jörðinni og bundinn í báða skó í ofanálag. Ekki ætla ég að skjóta mig í fótinn. Því hefur nú verið komið á fót að allir þurfi að fara eitthvað í fríinu, ekki satt? Fótgangandi eða ekki. Ferðamannabransinn er því miður kominn að fótum fram og margir eiga ferðamenn á fæti út af ágangi þeirra. Verður þá uppi fótur og fit en náttúruperlur eru margar hverjar fótum troðnar þó sumir telji að ekki sé fótur fyrir því. Kvennagjá í Mývatnssveit er dæmi um slíkt en þar hefur hallað nokkuð undan fæti eftir að ferðamenn breyttu gjánni í salerni/skemmtistað/baðhús/félagsmiðstöð. Með þessari umfjöllun gerði ég tilraun til að gefa lesendum undir fótinn en það hefur trúlega mistekist hrapalega.

Nú er svo komið að klósett landsmanna verða að vera ókyngreind. Hvað þýðir það? Eitthvað ótilgreint. Eða ókyngreint. Það má sem sagt ekki merkja klósett 21. aldarinnar sem karlaklósett eða kvennaklósett. Þá þarf fólk að fara að gera það upp við sig hvort það er karl eða kona eða eitthvað annað kyn og það eru aðstæður sem ekki má þvinga fólk í. Kynin í dag eru jú miklu fleiri en þau voru hér í eina tíð. Nú er búið að rugla og brengla allt og enginn veit hvers kyns er, hvað svo sem ytra byrðið gefur til kynna. Ég hef í seinni tíð ekki tekið sénsinn á þessu og geng þar af leiðandi örna minna undir berum himni eins og alvöru ferðamenn gera, helst í vitna viðurvist. Þá þarf ég ekki að taka afstöðu í kyngreiningarmálinu. Ef svo ber undir fer ég á fatlaðra klósettið sem er í lagi af því ég er bæði örvhentur og búlduleitur. Á þeirri klósetthurð er ekki mynd af karli, konu, háni eða öðru kyni – bara ókyngreindu fatlafóli í hjólastól. Það höfðar frekar til mín.

Alþingi Íslendinga hélt algjöran hátíðarþingfund í dag til að halda upp á 100 ára fullveldisafmæli. Hátíðarfundurinn fór fram á Þingvöllum að viðstöddum fjölda himneskra herskara erlendra ferðamanna sem í sakleysi sínu héldu að þeir væru bara að fara að skoða þjóðgarðinn og Almannagjá. Gríðarlega flókinn undirbúningur átti sér stað fyrir hátíðarfundinn, búið var að dúndra upp risasviði og ljóskösturum og allt sýnt í þráðbeinni línulegri útsendingu Ríkissjónvarpsins. Það sem rætt var á þessum hátíðarfundi féll algjörlega í skuggann af tali um hversu langt fundurinn hefði farið framúr kostnaðaráætlun og eins fékk heiðursgesturinn, forseti danska þingsins, sinn skerf af athyglinni vegna meintra vafasamra skoðana. Alltaf þarf góða fólkið að eyðileggja svona skemmtilega og krúttlega viðburði hins opinbera fyrir okkur hinum með einhverjum pólitískum rétttrúnaði. Ég gat því miður ekki fylgst með beinni útsendingu frá hátíðarfundinum, ég var upptekinn við að draga ýsur, setja mig á háan hest, drepa tittlinga, brynna músum og sinna öðrum dýratengdum málefnum – án þess þó að fara eins og köttur kringum heitan graut. Mitt sumarfrí hefur farið í það hingað til að inna af hendi alls konar skepnuskap, tuddaskap og heyskap í Svarfaðardal því það er jú ekkert sumarfrí í sveitinni. Þar er keppst við að vinna og vaka, taka til og baka, raka rök og aka fiskum til að flaka. Allt í lagi, þetta síðasta er ekki rétt en mér fannst þetta bara stuðla svo vel. Hvar liggur svo hundurinn grafinn? Nú auðvitað þar sem hnífurinn stendur í kúnni. Gott á meðan maturinn stendur ekki í frúnni.

Ójöfnuður ríkir hér
ójafnt gefið spilið er
ég sit og hugsa um jafnrétti
á ókyngreindu klósetti.

Þess má til gamans geta að þegar Rúrik Gíslason kom inná á HM um daginn fékk hann 1.200.000 fylgjendur á Instagram á örstuttum tíma, aukning um 1200% frá því sem var fyrir mót. Þegar ég kom inná á Pollamótinu um daginn missti ég tvo fylgjendur á Instagram, minnkun um 67% frá því sem var fyrir mót. Það gengur bara betur næst.

Einar á fótum.

Tilvitnun dagsins:
Allir: ÓKYNGREINDUR!!!

Orðin hæ hó húh og jibbí jei

Ein athugasemd

Góðir Íslendingar.

Landið er fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna tindar. Land míns föður, landið mitt. Hver á sér fegra föðurland með fjöll og dal og bláan sand? Fögur er hlíðin og þá einkum og sér í lagi þar sem háir hólar hálfan dalinn fylla og lækirnir fossa af brún því enginn reisir fangelsismúr úr æðadún. Hmm… Ég er staddur hér á hólmanum þar sem Gunnar snéri aftur og ég hef ákveðið að eigi skuli sigla – enda öxar við ána. Ísland er ögrum skorið, fjarlægðin gerir fjöllin blá og langt til Húsavíkur. Auðvitað er ég ekki á neinum hólma, ég er í öndvegi íslenskra dala þar sem af lynginu er ilmurinn sætur. Nú er þjóðhátíð á næstu grösum, fjallkonan skýtur upp kollinum í fullum skrúða og sjálfur er ég fullur í skrúða.

Íslenska knattspyrnuundrið heldur áfram að koma milljónaþjóðum og alvitrum sparkspekingum í opna skjöldu. Nú þegar heimsmeistaramótið í knattspyrnu karla stendur yfir í Rússlandi stendur þjóðin á öndinni yfir strákunum okkar og heimsbyggðin gerir það reyndar líka. Sé horft til höfðatölu erum við heimsmeistarar og unnum Argentínu örugglega í dag 1-1. Hver veit hvar og hvenær þetta ævintýri endar? Kvikmyndaleikstjóri ver víti, starfsmaður Saltverks heldur Messi í skefjum og tannlæknir situr og skrifar minnispunkta á hliðarlínunni. Ég held að þetta sé helst spurning um hver það verður sem leikstýrir kvikmyndinni sem verður búin til í náinni framtíð um þennan höfðatöluheimsmeistaratitil örþjóðarinnar í norðri.

Á morgun verða liðin 207 ár frá fæðingu frelsishetjunnar Jóns Sigurðssonar, eins merkasta Íslendings sem uppi hefur verið. Hann er raunar enn uppi, bæði uppi á vegg í Alþingishúsinu og uppi á stalli á Austurvelli þar sem hann er meitlaður í stein. Jón forseti var í forsvari fyrir sjálfstæðisbaráttu Íslendinga og barðist hetjulega gegn ofríki gömlu herraþjóðarinnar á sínum tíma. Jón lést mörgum áratugum áður en Ísland varð lýðveldi en hann átti samt sinn þátt í því segja heimildir. Ég veit þetta ekki persónulega, þetta var löngu fyrir mína tíð. Fyrir tilstuðlan Jóns öðluðust Íslendingar verslunarfrelsi og losnuðu undan helsi, klæddust síðan pelsi og hættu svekk elsi. Hmm þetta var nú ekki sérstaklega góður endir á annars ágætri þjóðhátíðarumfjöllun um Jón afmælisbarn Sigurðsson, þó ég segi sjálfur frá.

Nú þegar Ísland hefur verið fullvalda í tæpa öld er ágætt að staldra við og líta til baka á það sem hefur áunnist síðan landsmenn frusu í hel hver á fætur öðrum frostaveturinn mikla 1918. Kúguð, smáð og einangruð þjóð lengst norður í ballarhafi, afskipt og einangruð frá hinum stóra heimi og með risastóran sultardropa á nefbroddinum. Þetta breyttist eftir því sem áratugirnir liðu. Tæknin hélt innreið sína ekki löngu eftir að Hannes Hafstein varð fyrsti ráðherra fullveldisins, tíðin skánaði og sultardropinn hvarf. Áratugirnir liðu. Bílar, skip og flugvélar komu til sögunnar og svo kom hin nýja samskiptabylting með öllum sínum netsamböndum og snjallsímum. Þjóðin hefur ráðið sér sjálf í meira mæli eftir því sem tíminn hefur liðið og tókst meira að segja að komast undan dönsku krúnunni þarna um árið og fá sína eigin kennitölu. Eða nafnnúmer eins og það hét þá. Hugsanlega. Smám saman hefur okkur vaxið ásmegin og smám saman hefur okkur þótt meira til okkar sjálfra koma. Ferðamönnum hefur þótt þessi uppgangur þjóðarinnar lygilegur og stórmerkilegur í senn og undanfarin ár hafa þeir flykkst hingað í tugþúsunda tali til að leita hins heilaga grals. Hvar endar þetta allt saman? Það endar sennilega með því að Ísland kemst ekki upp úr riðlinum á heimsmeistaramótinu, erlendir ostar útrýma þeim íslensku af markaði og íbúar í Árneshreppi virkja hver annan. Það er að segja ef allt fer á versta veg.

Um hver jól koma jólasveinarnir af fjöllum og þann 17. júní ár hvert kemur fjallkonan af fjöllum. Hvaðan annars staðar frá ætti hún að koma? Í þau 74 ár sem liðin eru frá stofnun lýðveldisins hefur fjallkonan komið til byggða á hverju einasta ári í miðjum þjóðhátíðarhöldunum og stolið senunni með eins og einu góðu ættjarðarljóði og óaðfinnanlegum klæðaburði og sviðsframkomu. Alltaf hefur mér þótt þetta jafn tilkomumikið og mikið óskaplega hefur fjallkonan haldið sér vel gegnum árin. Engin aukakíló, engir titrandi bingóvöðvar og engir baugar fyrir neðan augun. Allt svo slétt og fellt. Nýjustu fréttir benda þó til þess að landsmenn hafi verið hafðir að fíflum öll þessi ár og ég þar meðtalinn. Það hefur nú sem sagt verið opinberað að fjallkonan sé í fyrsta lagi tilbúningur í tilbúningi en ekki alvöru skutla í skautbúningi og í öðru lagi að hún sé klæðskiptingur. Dámi mér ekki, eftir öll þessi ár. Fjallkona sem heitir Sigurður. Hvað svo? Sigurður sem heitir í raun og veru Sigríður? Ég gat svo sem sagt mér það sjálfur að það væri eitthvað bogið við þetta allt saman. Ekkert má vera í friði, alltaf þarf að hrófla við ríkjandi siðum og hefðum. Öllu er á rönguna snúið og öllu virðist vera á botninn hvolft. Aldrei þó eins bókstaflega og nú. Trúlega munu þjóðhátíðarhöldin drag-ast aðeins á langinn – sérstaklega ef forystusveit skrúðgöngunnar leiðir hana öfuga niður á Austurvöll. Þar munu þær eigna sér sviðið fjallkonurnar tvær. Önnur með skúf og hin með kúlur.

Hann Sigríður bóndi er heima í depurð og sorg
Sigríður spark fékk í punginn og rak því upp org,
á meðan hún Sigurður fjallkona skeiðar um torg
skaut* hennar dinglar í öfugri hinsegin borg.

*skv. íslenskri orðabók getur skaut þýtt ‘sérstakur höfuðbúnaður kvenna notaður við faldbúning’ og ‘kvensköp’ auk fleiri merkinga.

Góðir Íslendingar. Tökum okkur fótboltastrákana til fyrirmyndar. Sýnum samstöðu, myndum sterka liðsheild og niðurlægjum milljónaþjóðir. Þær eiga það svo sannarlega skilið.

Heill forseta vorum og fósturjörð. Ísland lengi lifi, húrra húrra tómatpúrra.

Grasbalinn sunnan við Sundskála Svarfdæla.
16. júní 2018.
Einar Okkar Hafliðason, fjall(myndarleg) kona.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: Hæ hó HÚH!!

Orðin jú ný í júní

Ein athugasemd

Sumarlegu lesendur.

Já það er svo sannarlega óhætt að halda því fram fullum fetum og án þess að hugsa sig tvisvar um að sumarið hefur hafið innreið sína í hugi, hjörtu og á hitamæla landsmanna. Dag eftir dag nær hitinn 10 stigum eða meira, jafnvel 15 stigum. Það kviknar stöðugt á fleiri kolagrillum og trampólínin spretta upp í húsagörðum og á lóðum hvarvetna. Svei mér þá ef ég heyri ekki hnerra vegna frjókornaofnæmis í fjarska. Þetta er allt mjög kunnuglegt. Og sumarlegt. Ég var einmitt að láta skipta um sumarlegurnar í mér, bara svo að þessi bloggfærsla yrði ögn bærilegri.

Eldhúsdagsumræður fóru fram á Alþingi nú nýverið. Fyrir þá sem ekki vita þá eru eldhúsdagsumræður séríslenskt menningarfyrirbæri sem gengur út á það að setja ofan í við manninn sem var á undan þér í ræðustól og fylgja í einu og öllu hinni skýru línu sem skilur að stjórn og stjórnarandstöðu. Þetta er að einhverju leyti íþróttatengt því það sem kallað er flokkadrættir er auðvitað bara spurning um það hver er í hvaða liði. Engum er hrósað ef hann er í öðru liði en maður sjálfur hvort sem viðkomandi sagði eitthvað gáfulegt eða ekki enda væri það bara dæmi um veikleika og uppgjöf. Enginn gefur sig og allir sitja fast við sinn keip. Félagaskipti eða flokkaskipti eru afar sjaldgæf í þessu tiltekna sporti en það er einna helst að leikmennirnir skipti um skoðun ef þeir komast í stjórn. Á kantinum býður dómarinn með hamar í hönd og er tilbúinn að áminna leikmenn fyrir kjaftbrúk. Það er ekki mikið um meiðsli í þessu sporti en þó veit ég um einn og einn sem hefur orðið málhaltur. Hver vinnur? Það skiptir engu máli, aðalmálið er að vera með og fá greitt þingfararkaup. Eldhúsdagsumræður hafa farið fram á Alþingi í beinni sjónvarps- og útvarpsútsendingu á hverju ári alveg frá því Alþingi var stofnað á Þingvöllum árið 930. Að vísu var ekki unnið mikið með beinar útsendingar á þeim tíma en ræðurnar voru teknar upp á garnir og kálfskinn og fluttar milli landshluta svo fólk gæti verið með á nótunum í landsmálaumræðunni.

Aftur kemur vor í dal. Nú springa blómin út í Svarfaðardal og grösin spretta, kýrnar sletta úr klaufunum og lítil lömb hoppa og skoppa um tún og engi. Það styttist í grassláttinn, afsláttinn og ásláttinn en fyrirslátturinn er búinn. Allavega hjá mér. Vegagerðin er meira segja farin að bera ofan í gamla góða malarveginn í Svarfaðardal. Hafi sagan kennt okkur eitthvað er næsta víst að stutt er í rigningu. Grasið veður upp á hinum glæsilega Glæsivelli og stutt er í að knattspyrnuæfingar sumarsins hefjist. Umf. Þorsteinn Svörfuður hefur lítið sem ekkert styrkt sig frá því á síðustu leiktíð enda ekki talin þörf á því. Stjórn félagsins hefur verulegar væntingar um gott gengi í sumar sem er frekar undarlegt í ljósi þess að engir leikir eru fyrirhugaðir, bara æfingar.

Talandi um knattspyrnu, sannkallað heimsmeistaramótsæði er runnið á landann þannig að ekkert verður við ráðið. Ekkert annað kemst að heldur en fótbolti. Í hverju skúmaskoti og krummaskuði, á hverri bensínstöð og á hverju ættarmóti veltir fólk því fyrir sér hvernig strákunum okkar kemur til með að ganga. Góðhjörtuð fyrirtæki og verslanir taka þátt í gleðinni og bjóða alls kyns tilboð og leiki. Það skiptir engu hvort það eru rúm, bílar, sjónvörp, laxabitar, hjólatjakkar, gangráðar, bloggfærslur eða bensíntár. Allt er sett á HM tilboð og þú ert svo sannarlega að missa af miklu ef þú nýtir þér ekki HM tilboðið. Ef þú nýtir þér ekki HM tilboðið ertu að tapa. Auðvitað þarf að kaupa 75 tommu sjónvarp með 49.900 króna afslætti því annars værir þú að tapa 49.900 krónum. Með því að kaupa sjö svona sjónvörp ertu búinn að spara þér nógu mikinn pening til að kaupa þér rúm. Ég ætla að sofa aðeins á þessu. Það er að segja rúminu. Þess má til gamans geta að ef Ísland vinnur HM þá fá lesendur þessa bloggfærslu endurgreidda.

Reikult er rótlaust þangið, rekst það um víðan sjá eins og segir í ódauðlegu ljóði Jóhanns Sigurjónssonar. Já einmitt, ég get líka verið menningarlegur. Og alvarlegur. Og sumarlegur (sjá inngang). Þangið er ekki bara reikult. Ég er reikull. Ég er meira að segja reikull í spori. Hvers vegna? Vegna drykkju auðvitað. Svona fer dagdrykkjan með mann. Að ógleymdri kvöld- og næturdrykkjunni. Góðu fréttirnar eru þó þær að ég drekk aldrei í miðri viku. Ég drekk sem sagt aldrei klukkan 15:00 á miðvikudögum. Ég lít ekki á þetta sem vandamál. Öllu heldur, þetta verður ekki að vandamáli fyrr en mjólkin og mysan klárast því hvað á ég að drekka þá? Ekki selja þeir áfengi í matvörubúðinni. Eftir síðustu blóðgjöf var mér sagt að ég yrði að vera duglegur að drekka. Þessu hef ég fylgt í einu og öllu. Sérstaklega um helgar. Já ég er enn að tala um mjólk og mysu. Ekki selja þeir áfengi í matvörubúðinni. Þið megið ekki misskilja mig svona. Það er sumarball í samkomuhúsinu Höfða næsta laugardagskvöld. Hvað ætla ég að drekka þá? Mjólk eða mysu nema hvort tveggja sé. Kannski bland. Af hverju? Ekki selja þeir áfengi í matvörubúðinni. Ætli ég verði ekki bara að fara í vínbúðina til að tryggja mig, maður veit aldrei hvenær maður lendir í því að hrynja í það. Það eina sem ég hef áhyggjur af er að verða svangur á leiðinni þangað. Ekki selja þeir matvöru í vínbúðinni.

Fyrir þá sem finnst þessi bloggfærsla of löng; það tók tíu ár að handtaka einhvern vegna sölunnar á Skeljungi. Þið getið bara beðið aðeins lengur eftir því að þetta klárist.

Plastmengun í heimshöfunum stefnir nú í að verða að risavöxnu og nánast óyfirstíganlegu vandamáli komandi kynslóða. Sem betur fer fyrir þær kynslóðir sem nú eru uppi þá stefnir allt í að komandi kynslóðir verði mun gáfaðari og friðsamari en þær kynslóðir sem nú eru uppi. Hvernig veit ég það? Hér er lifandi sönnun.

Enginn er guminn gallalaus
gárungar skripla á skötu.
Ef Dabbi Grensás gengur laus
ég flyt í Flókagötu.

Það er víst einhver HM leikur í gangi í matvörubúðinni. Eða var það kannski í vínbúðinni? Eins gott að þetta er ekki ein og sama búðin, þá myndi maður bara ruglast og þá fyrst yrði fjandinn laus. Best að fá sér bara mjólk. Eða mysu.

Augastað ég hef á mjólk og mysu út í búð
myndi ég vilja heilan helling kaupa.
Í vínbúðinni Dabbi Grensás vildi kaupa snúð
ég held ég verði héðan burt að hlaupa.

Þess má til gamans geta að þegar ferðamannabólan springur kemur ekkert út nema gröftur.

Einar reikull (ekki með hækju) í matvöruvínbúðinni.

Tilvitnun:
Allir: HM!!!

Líður senn að orðum

2 athugasemdir

Líður senn að lesendum, kæru lesendur.

Líður senn að Skerplu. Skerplan. Eins og Skerplan deyr. Skerpluskapur. Er það til? Nei. Skerplan. Mánuðurinn sem hefur gegnum aldirnar skipt sköpum þegar kemur að lífsafkomu Íslendinga og skorið úr um ástand þjóðarinnar. Hvernig vorar? Hvernig gengur sauðburður? Hversu gjöful eru fiskimiðin? Nær sprettan sér á strik? Bloggar Einar oft í mánuðinum? Hvernig gengur Íslendingum að jafna sig eftir Júróvísíjón-skellinn? Það hefur oft munað mjóu að illa fari á þessum árstíma en ævinlega hefur þetta þó blessast. Það er kannski ekki alveg rétt. Þetta hefur alls ekki alltaf blessast. Í gegnum tíðina hefur mannfall verið töluvert þegar vorin eru hörð; vosbúð, sultur, pestar, prestar og hallæri fóru illa með landann fyrr á árum. Hmm, var ekki eitthvað bogið við þetta? Skiptir ekki máli. Vonandi verður vorið blítt og sumarið líka. Og sem fæstar bloggfærslur frá mér.

Líður senn að sveitarstjórnarkosningum og eru ýmsir með hnút í maganum yfir því. Mis harkalega er tekist á í aðdragandanum en í grunninn eru nú allir sammála að mestu. Nema kannski þeir sem þrátta um löngu sprungið vegakerfi í Reykjavík. Hvað svo sem gerist eftir kosningar í Dalvíkurbyggð vona ég að það náist samstaða um það að hrófla ekki við hinum fornfræga malarvegi fram í Svarfaðardal. Holurnar eru eins og vinir manns og ekki vill maður fylla vini sína. Tja…eða hvað? Eitt helsta umræðuefnið fyrir kosningarnar almennt er sú staðreynd að þú getur flutt lögheimili þitt hvert á land sem er og inn á hvaða heimili sem er án þess að húsráðandi eða eigandi viðkomandi heimils hafi hugmynd um það. Ég komst til dæmis að því áðan að það eru tuttugu og sjö manns skráðir með lögheimili hér á bloggsíðu Einars Haf. Það þýðir bara eitt. Auknar útsvarstekjur fyrir mig. Jibbí.

Líður senn að slætti í Urðakirkjugörðum þar sem grösin hafa tekið á mikinn sprett síðustu sólarhringa. Eins og ég hef áður fjallað um sprettur grasið best á svokölluðum helgiblettum og á þeim stöðum þar sem vígðir menn hafa blessað allt í bak og fyrir. Í gamla kirkjugarðinum á Urðum stóð einu sinni kirkja. Hún fauk út í buskann í kirkjurokinu sem reið yfir Svarfaðardal og næsta nágrenni í september árið 1900 og lét fáa ósnortna. Hermt er að bóndinn á Urðum hafi bjargað altaristöflunni úti í Urðaengi með því að leggjast ofan á hana og varna því að suðvestan stormurinn tæki hana með sér niður í sveit og á haf út. Kirkja var endurbyggð á Urðum og vígð í júlí árið 1902. Allar götur síðan hafa ábúendur á Urðum setið uppi með sóknarkirkju og tilheyrandi óðagrasvöxt á lóðinni allt í kring. Ég mun gera mitt besta við að halda ástandinu í skefjum þetta sumarið eins og mörg hin fyrri sumur en það er ekki eins og ég hafi eitthvað betra að gera. Þegar ég þeysi um kirkjulóðina á úr sér gengnum sláttutraktor syng ég hástöfum:

Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði,
líf mannlegt endar skjótt.

Og ég kemst í gríðarlegt stuð. Sjáið þið þetta ekki fyrir ykkur?

Líður senn að konunglegu brúðkaupi hjá bresku konungsfjölskyldunni. Auðvitað ætlar allt um koll að keyra vegna þess en ég kæri mig kollóttan. Þau Harry og Meghan munu ganga í hnapphelduna á laugardaginn og allt verður það sýnt í beinni sjónvarpsútsendingu um víða veröld. Eflaust er það gert gegn þeirra vilja því ekki kærir þetta fólk sig nú um mikla athygli. Vonandi verður Beta gamla í stuði og þá ætti ekkert að geta komið í veg fyrir gott partí. Þess má til gamans geta að sjónvarpsútsendingin frá brúðkaupinu er styrkt af Royal karamellubúðingi.

Líður senn að Hvítasunnunni, einni þriggja höfuðhátíða kirkjunnar, og taka því margir fagnandi. Blómaunnendur í Svarfaðardal gleðjast því væntanlega munu þeir geta keypt Hvítasunnublómvendi af Ungmennafélaginu Þorsteini Svörfuði á tombóluverði. Allt fyrir gott málefni auðvitað. Lengi má á sig blómum bæta og lengi er hægt að troða rós í hnappagatið þó lífið sé ekki alltaf dans á rósum. Vöndurinn kostar 2.000 krónur. Vinsamlegast hafið veskin klár.

Líður senn að heimsmeistaramótinu í knattspyrnu karla sem fer fram í Rússlandi í sumar. Þar ætla Íslendingar að reyna sig meðal fremstu knattspyrnuþjóða heims og eflaust taka víkingaklappið þess á milli. Borgarstjórinn í Moskvu, Rúskí Karamba, hefur lofað því að taka vel á móti Íslendingum og öðrum sem ætla að sækja Rússa heim í sumar. Aðstoðarborgarstjórinn, Vladimir Smirnoff, er sama sinnis. Eigum við Íslendingar einhverja möguleika? Já auðvitað. Það er alltaf möguleiki. Íslendingar ætla að taka þátt í heimsmeistarakeppninni í Rússlandi í sumar þrátt fyrir margháttuð og ítrekuð mannréttindabrot Rússa gagnvart minnihlutahópum og smælingjum. Öðru máli gegnir um Júróvísíjón keppnina þar sem Íslendingar hafa nú þegar svo gott sem komið sér saman um að keppa ekki í Ísrael að ári liðnu þar sem það sé ekki siðferðislega verjandi að vera með í einhverri glanskeppni í landi þar sem geysar blóðugt stríð við Palestínu. Það er sem sagt í lagi að vera með í sumu en ekki öðru og sumt er siðferðislega verjandi en annað ekki. Aðalatriðið er samt ekki að einblína á einhvern tittlingaskít og hugsa um siðferði. Það eru of miklir peningar í spilinu til þess. Aðalatriðið er að vera með. Ég hef reyndar haldið þessu fram í áratugi þegar kemur að hinum og þessum íþróttum og margs konar keppni en ævinlega hefur þetta sjónarmið mitt verið skotið í kaf. Ég hef heimfært þessa hugmyndafræði á ýmislegt fleira en íþróttir og keppni. Ég sagði til dæmis yfirmönnum mínum í vinnunni að það væri ekki aðalatriðið að vinna heldur að vera með. Þeir voru því algjörlega ósammála.

Halldór býsna brattur var
er blístrað’ann á konurnar
þó lækkaði á honum risið
þegar læknirinn fjarlægði brisið.

Þess má til gamans geta að á vefsíðunni arfgerd.is getið þið komist í beint tölvusamband við Kára Stefánsson þar sem hann segir ykkur allt af létta um hvort þið séuð með BRCA2 gen, estrógen, halógen eða einhver önnur varasöm gen. Vefsíðan er styrkt af fjármálaráðuneytinu og Bjarna Gen.

Einar líður senn.

Tilvitnun dagsins:
Allir: Líður senn!!!

Orðin í sviðsljósinu

2 athugasemdir

Aðdáunarfullu lesendur.

Já gleðilegt sumar og takk fyrir veturinn. Sumardagurinn fyrsti hefur runnið sitt skeið, eða Sumardagurinn með stóru S-i eins og ég kýs að kalla hann. Af hverju? Jú það var 15 stiga hiti og bongó á Sumardaginn en síðan þá hefur hitinn verið við frostmark og verður það sennilega næstu daga og vikur. Það andar sem sagt ekki bara köldu hér á bloggsíðu sumra landsmanna. Þó byrjað sé að sumra. Að sumra mati. Ó nei vinir mínir.

Þeir sem eru ekki nettengdir og þekkja ekki einarhaf.is eru sérstaklega boðnir velkomnir hingað á bloggsíðuna því ég er jú afskaplega hrifinn af fólki sem er í mótsögn við heiminn og sjálft sig.

Um þarsíðustu helgi tók ég að mér…eða var plataður til að vera kynnir og veislustjóri í 200 manna samkvæmi norðlenskra kórsyngjandi eldri borgara í félagsheimilinu Árskógi. Þetta hljómar lygilega og jafnvel óþægilega en ætti þó ekki að koma á óvart þar sem eldri borgarar eru meðal minna hörðustu aðdáenda og fylgjenda gegnum þykkt og þunnt. Þegar samkomugestirnir sáu í hvað stefndi þustu allir sem vettlingi og göngugrind gátu valdið á barinn og keyptu sér rautt, hvítt eða bjór til að skola niður sprengitöflunum. Svo rammt kvað að þessu að sækja þurfti meira áfengi í næsta þéttbýliskjarna svo hinir ellihrumu myndu lifa kynninn og veislustjórann af. Tókst það? Ég held það en er samt ekki viss. Iss, ég iðrast einskis. Og þó. Það eina sem ég sé eftir svona eftir á að hyggja er að hafa ritskoðað sjálfan mig of mikið fyrirfram enda fékk ég að komast að því fullkeyptu að neðanbeltisgrín og dónabrandarar slá meira í gegn eftir því sem áheyrendur eru eldri. Fólk batnar ekki með aldrinum. Ekki frekar en þessi bloggsíða.

Maður vikunnar…eða viknanna að þessu sinni er Sindri strokufangi sem strauk úr fangelsi og flúði land nú fyrir skemmstu. Sindri náðist nokkrum dögum síðar í Amsterdam í Hollandi en þetta mál ku allt vera byggt á misskilningi þar sem Sindri átti ekkert að vera í fangelsi þegar hann flúði úr fangelsi. Gæsluvarðhaldið var útrunnið og því lítið annað fyrir þennan frækna fanga að gera en að hoppa út um gluggann og beint upp í næsta leigubíl. Hver hefði ekki gert það svo sem? Gera má ráð fyrir því að þegar Sindri sér sér fært að koma heim aftur, sem ku vera næstkomandi föstudag, verði miklir fagnaðarfundir þegar Páll Winkel fangelsismálastjóri og spilakaplaáhugamaður dúkkar upp á flugvellinum. Gert er ráð fyrir að sýnt verði frá þessum skemmtilega og æsispennandi viðburði í beinni sjónvarpsútsendingu, svona eins og þegar Keikó var slakað ofan í víkina sína í Vestmannaeyjum þarna um árið.

Verkalýðsforystan boðar aukna hörku í komandi kjaraviðræðum, bæði andlega og líkamlega hörku. Eða skæruverkfallahörku þar sem fólk fær greitt fyrir að vinna ekki. Það er að segja ef stjórnvöld gera ekki eitthvað róttækt áður. Allt hefur þetta nú heyrst áður og ekkert er nýtt undir sólinni nema það sem er ónýtt. Á sama tíma og almenningur hefur aldrei haft það eins gott að meðaltali þá hefur ójöfnuður aukist verulega að meðaltali og þeir sem skrapa botninn skrapa hann af enn meiri ákafa en áður að meðaltali. Þetta mun auðvitað enda með því að einhverjir fara í fýlu og fara svo í verkfall sem fer svo alveg með almenning og stjórnvöld fara á taugum og semja um launahækkanir sem fara fyrir brjóstið á einhverjum og þá fer höfrungahlaupið af stað þar sem hver launahækkunin hoppar yfir aðra og verðbólgan fer á flug og allt fer fyrir ofan garð og neðan og þannig fór það. Vá hvað þetta var illa skrifuð setning, ég sem hélt að ég hefði farið á námskeið í skapandi skrifum til að bæta úr svona löguðu. Þegar lesendur fara í skæruverkfall er þessu sjálfhætt hvort eð er.

Fjöldi erlendra ferðamanna heldur áfram að mótmæla fjölda erlendra ferðamanna hér á landi. Allar líkur eru nú taldar á því að ferðamannaiðnaðurinn gleypi sjálfan sig með húð og hári áður en langt um líður ef ekki verður gripið í taumana með gjaldtöku eða öðrum meðölum sem draga úr ágangi hinna erlendu gesta. Einu sinni voru þetta auðfúsugestir sem við Íslendingar tókum fagnandi og hleyptum inn á heimili okkar og jafnvel alla leið upp í rúm þar sem náttúran var óspjölluð. Núna eru þetta hins vegar bara gestir sem koma heim til þín hvort sem þér líkar það betur eða verr, setjast rassblautir í sófann og fara ekki einu sinni úr skónum heldur hvíla drulluga fæturna uppi á stofuborðinu. Og þeir spjalla við okkur. Og uppi í rúmi er búið að spjalla náttúruna sem eitt sinn var óspjölluð. Bara gott á meðan þeir kveikja sér ekki í sígarettu líka, bölvaðir melirnir. Ég hef enga lausn á þessu vandamáli, þetta fylgir því bara að vera svona ofboðslega gestrisin þjóð.

Hinir aldurhnignu eilífðarrokkarar og dagfarsprúðu misyndismenn í glamúrrokksveitinni Guns N’ Roses eru á leiðinni til landsins síðar á þessu ári. Þeir stefna á að halda stærstu rokktónleika Íslandssögunnar á Laugardalsvelli þann 24. júlí næstkomandi. Hámarki góðærisins er sem sagt að verða náð og nú fer hver að verða síðastur að næla sér í sneið af kökunni. Við munum jú alveg hvað gerðist eftir síðustu risatónleika á Laugardalsvellinum er það ekki?

Ég man líka hvað ég var að gera fyrir hrun. Ég var í sumarvinnu við að vökva peningatréð í kjallara Sparisjóðs Svarfdæla á Dalvík. Þannig týnist tíminn. Já og peningarnir líka.

Tíminn læknar sérhvert sár
streyma tár af hvörmum niður.
Líða vikur, aldir, ár
agnarsmár er þessi siður,
vísnagerðin tryllir yður.

Já þetta skánar sennilega ekkert úr þessu. Ja…nema ef þetta gerist. Þá er okkur öllum borgið.

Einar á hlutlausa svæðinu.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: SKÆRUR!!!