Fullu lesendur.

Máninn veður í skýjum. Ég veð elginn og lesendur vaða reykinn. Íslenska þjóðin veður í villu og svima og sama hvaða veður er, þá gerum við ekki veður út af því. Ég læt aldeilis vaða á súðum hér í inngangi en stundum verður bara að láta vaða.

Áður en lengra er haldið er rétt að taka það fram að engir kvótaeigendur voru krossfestir við gerð þessarar bloggfærslu. Hins vegar ætla ég að vera með kvót í lok bloggfærslunnar. Kvót er það sem að á íslensku heitir tilvitnun (e. quote) . Þarna var ég aðeins að gera að gamni mínu svona í tilefni af nýliðnum degi íslenskrar tungu. Tungan sú er kannski með svartan blett á sér – það fer eftir því við hvern er átt hverju sinni. Það er önnur saga.

Í gær var sem sagt haldið upp á dag íslenskrar tungu. Dagurinn er tileinkaður hinum tungulipru og þeim sem ganga um með lafandi tungu dagana langa. Það er vel við hæfi að fæðingardagur Jónasar Hallgrímssonar 16. nóvember skuli hafa orðið fyrir valinu enda á íslensk tunga honum mikið að þakka. Ástarstjörnu yfir hraundranga skýla næturský – í Kaupmannahöfn orti og fór á kenderí. Vinsældir Jónasar hafa aukist verulega hin síðari ár í kjölfar þess að 10.000 króna seðillinn var búinn til og gefinn út honum til heiðurs. Síðan þá hefur Jónas verið auðfúsugestur í hverju veski.

Það kostar einmitt bara nokkra Jónasa að láta hressa upp á eigið útlit. Nú færist það sífellt meira í vöxt að fólk fari í fegrunaraðgerðir sem eru jafnvel framkvæmdar af viðvaningum í heimahúsum, baksundum og bílskúrum. Þá er alls konar hættulegum eiturefnum á borð við kítti, frauð og sílikon sprautað í líkama fólks og skinnbútar færðir til með frumstæðum verkfærum utan alls regluverks og án eftirlits heilbrigðisyfirvalda. Sérstaklega hafa saklausar og varnarlausar ungar stúlkur og aðþrengdar ráðvilltar eiginkonur orðið fyrir barðinu á fegrunaraðgerðaplágunni enda hafa vitfirrtir samfélagsmiðlar og klæðalitlir brúngljáandi áhrifavaldar brenglað gildismat þeirra svo mjög að allri skynsemi er kastað fyrir róða. Allar konurnar vilja jú fá fylltar varir, lögulega líkamsbyggingu og fullkomna kjálkalínu. Útlitið hefur oft verið slæmt en aldrei sem nú. Þá er ég ekki að tala um útlit umræddra kvenna heldur mitt eigið útlit. Annars er fólk yfirleitt mun fallegra fyrir fegrunaraðgerðirnar heldur en að þeim loknum. Í skrifum mínum gegnum árin hef ég lagt mikla áherslu á innri fegurð þar sem það er marg sannað að flagð er undir fögru skinni. Tal mitt um innri fegurð tengist því ekki á nokkurn hátt að ég sé stórbeinóttur, með skakkt nef og í yfirþyngd. Alls ekki. Ef og þegar ég ákveð að fara í fegrunaraðgerð verður það gert að mjög ígrunduðu máli, eftir mikla yfirlegu og að undangengnu útboði meðal iðnaðarmanna og verktaka á evrópska efnahagssvæðinu sbr. lög um opinber útboð þegar um stórframkvæmdir er að ræða.

Það hefur valdið mér miklum vonbrigðum að málefni Sundskála Svarfdæla skuli ekki hafa komist á dagskrá í þjóðmálaumræðunni í kjölfar hins eftirminnilega viðtals sem tekið var við mig í skálanum í maí síðastliðnum. Einhvern tímann hefði tímamótasjónvarpsviðtal á borð við það sem hér um ræðir dugað til sýnilegs árangurs en sú hefur ekki verið raunin. Ástæðan er sennilega sú að gríðarlegt magn skandala og hneykslismála hefur dunið yfir ráðamenn, fréttastofur og athugasemdakerfi með afar reglulegu millibili allt þetta ár og sér ekki fyrir endann á – enginn má vera að því að koma sundskálanum í nothæft standa á ný. Eftir sit ég einn og yfirgefinn klæddur sundskýlu og froskalöppum á botni sundskálans og bíð næsta flóðs. Tárin stirðna á köldum (rass)kinnunum þar sem ég ligg klesstur við þurran og kaldan bakkann, strandaður eins og búrhvalur á Böggvisstaðasandi.

Í gær var kveikt á jólakettinum við Lækjartorg við mikinn fögnuð og skrílslæti viðstaddra. Grýla og Leppalúði mættu á svæðið og sungu fyrir börnin og látið var í veðri vaka að jólin væru rétt handan við hornið – sem er vafasöm fullyrðing um miðjan nóvember. Ég er hins vegar mun meira hugsi yfir því að það megi kveikja á jólakettinum en það má ekki kveikja í jólageitinni. Dæmigert. Það kann að hljóma undarlega að Grýla og Leppalúði skuli hafa verið á svæðinu þar sem enn eru rúmar 5 vikur til jóla. Þau voru hins vegar bara að nýta ferðina þar sem þau þurftu í kaupstaðinn hvort sem er. Grýla átti pantaðan tíma í litun, plokkun, klippingu, vax og varafyllingu og Leppalúði var beðinn um að mæta á fund hjá stéttarfélagi trölla til að gefa sitt álit á fyrirhugaðri styttingu vinnuvikunnar. Hvað jólageitina varðar þá er ekki öll von úti enn því lengi lifir í gömlum geitum…hmm ég meinti glæðum.

Allt er fyrir pening falt
fegurð jafnvel kaupa má
Sveini frænda þótti snjallt
sílikon í sig að fá.

Þrýstnar varir hefur hann
hárið liðað niðrá þjó
brúnkan toppar blökkumann
af bótoxi á meira en nóg.

Brjóstin eru stór og stinn
stæltir eru kálfar hans
kjálkalínan, kroppurinn
kynþokki og elegans.

- - - - - - - -
Aldur sigra skrokkinn kann
skorpnar húðin eins og tré
brátt mun ellin brjóta mann
brjóstin lafa niður á hné.

Þess má til gamans geta að fáir staðir eru betur til þess fallnir að frysta eignir heldur en frystihús, sem eru beinlínis hönnuð til þess.

Einar forkunnarfagur.

Tilvitnun dagsins:

Allir: SÍLIKON!!!

Kjötuðu lesendur.

Loksins loksins loksins loksins er ég kominn á nagladekk. Sumarið er liðið og sláturtíðin búin. Já lömbin hafa þagnað og sláturleyfishafar ragnað. Smalar fá góðu verki fagnað og það er alveg magnað. Hmm, þetta var nú ekki alveg nógu gott. Hvað sem því líður þá líður þessi inngangur áfram eins og blóðtaumar á sláturhúsgólfi og að endingu fer allt í svelginn.

Nú eru frystikistur landsmanna óðum að fyllast af góðmeti sem sláturtíðin skilaði af sér. Góður vetrarforði þar. Innmatur, læri, hryggir, hakk og sperðlar – eitthvað sem stendur með manni í norðan hríðinni. Í reykingakofanum hangir jólahangikjötið og fær á sig jólalegt yfirbragð gegnum dökkgráan reykinn sem leggur frá brennandi taðinu. Sveitarómantíkin er allsráðandi. Miðað við hversu langt er liðið frá síðustu bloggfærslu hefði það ekki komið á óvart að heyra að ég hefði lokast af inni í reykingakofanum og kæmist ekki í tölvu til að blogga en ég get fullvissað ykkur um að það er ekki rétt. Hefðu lesendur orðið hryggir við að missa bloggarann Einar Haf? Nei varla, enda mun betri hryggir í reykingakofanum.

Það hefur löngum þótt ástæða til að messa yfir bændum og búaliði á Urðum og reyndar á nágrannabæjum einnig. Kirkja mun hafa staðið á Urðum frá því snemma á 14. öld, ef ekki lengur, guðhræddu heimilisfólkinu ýmist til armæðu eða ábata. Ýmislegt hefur gengið á í trúmálum Urðamanna og framdælinga gegnum tíðina. Til að mynda fauk Urðakirkja og brotnaði í spón í september árið 1900 í kirkjurokinu svokallaða. Hermt er að þáverandi bóndi á Urðum hafi legið flatur ofan á laskaðri altaristöflunni úti í Urðaenginu til að varna henni frekari skemmdum og til að varna því að suðvestan rokið feykti töflunni í næstu kirkjusóknir með tilheyrandi eftirmálum. Trúarofstækið var mikið á þessum tíma og guðhræðslan í hæstu hæðum. Því var kirkjan endurreist nánast um leið og lægði og tekin í gagnið á ný árið 1902. Síðan þá og ef til vill frá árdögum kirkjunnar hefur það ævinlega orsakað mikið tilstand og jafnvel uppþot þegar prestinum á hverjum tíma dettur það í hug að nú sé kominn tími á að messa á Urðum. Boð eru látin út ganga með landpósti og á netinu að nú skuli messa og ævinlega hrekkur heimilisfólkið á Urðum jafn mikið í kút við að heyra þessi tíðindi. Það er nefnilega þannig að samkvæmt aldagamalli hefð eru lagðar þær kvaðir á heimilisfólk að þrífa kirkjuna hátt og lágt fyrir hverja messu, skófla út kirkjuflugunum og köngulónum og þurrka af sakramentinu án þess að láta það verulega eftir sér. Heimilisfólk skal sitja stjarft undir predikun prests og iðrast hinna fjölmörgu synda sinna. Síðan skal heimilisfólk bjóða heim í bæ með bros á vör að athöfn lokinni og bjóða þar upp á kaffi og meðlæti handa presti, kór, organista og kirkjugestum og gæta þess ávallt að nóg sé til þannig að enginn líði skort, hvorki andlega né líkamlega. Þetta er mátulegt á heimilisfólkið fyrir að láta sér detta í hug að hafa kirkju á bæjarhlaðinu. Reyndar voru það forfeðurnir (eða forforforforforforforforfeðurnir) sem ákváðu það en það skiptir engu máli. Þeir sem helst sækja messur nú til dags eru tilneydd fermingarbörn sem þurfa ákveðinn lágmarksfjölda messa til að geta fermst til fjár að vori. Ég persónulega hef alltaf gaman af því að fara í messu, enda starfsmaður kirkjunnar til fjölda ára og guðhræddur mjög, sláttumaður, varahringjari og leiðsögumaður – auk þess sem ég hef selt saklausum sóknarbörnum heilagar altaristöflur með góðum árangri í nokkur ár. Það eru allir jafnir frammi fyrir Guði…en sumir eru reyndar jafnari en aðrir.

Það eru ekki bara reykingakofi og kirkja á Urðum. Það er líka heimilisdraugur á bænum, sem er reyndar alvanalegt til sveita. Draugurinn hefur látið reglulega á sér kræla í gegnum tíðina. Stundum er hann í fjósinu og veldur undarlegu bauli og halaslettum þar, stundum í dráttarvélunum sem gerir þær óstarfhæfar og stundum í íbúðarhúsinu sem lýsir sér í ýmiskonar vandræðagangi og vandræðalegum draugagangi. Hann hefur jafnvel brugðið sér í sláttuorf og heyvinnutæki ef sá gállinn er á honum. Þetta er nú enginn ærsladraugur heldur meira svona fúllyndur íslenskur skammdegisdraugur – eða ég ímynda mér það. Nýverið voru báðar stærri dráttarvélarnar á bænum bilaðar. í Jóni Dýra sem ber nafn með rentu (John Deere) er stöðugur ljósagangur í mælaborðinu, með öðrum orðum draugagangur sem sér enn ekki fyrir endann á. Félagi hans Ferguson steindrap á sér við reykingakofann (kannski fékk hann reykeitrun) og harðneitaði að fara í gang aftur fyrr en Þór allsherjarviðgerðarmaður á Bakka hafði skipt um dælu í honum. Þar laut véladraugurinn í minnipokann, að minnsta kosti um stundar sakir. Það er ef til vill ekkert skrýtið að ósýnileg öfl séu á ferðinni í landareigninni enda kirkja og tveir kirkjugarðar á staðnum. Ég hef gert mitt besta til að halda öllum góðum ofan- og neðanjarðar með því að slá kirkjugarðana og kirkjulóðina samviskusamlega og hreinsa burt illgresi og óværu. Ef einhver er ósáttur við umhirðuna fæ ég örugglega að vita af því fyrstur manna.

Nú hefur það komið upp úr dúrnum að orkudrykkir eru stórhættulegir og alls ekki eins orkuríkir og efni stóðu til í upphafi. Bíðið aðeins meðan ég tek hökuna upp af gólfinu. Eða ekki. Fólk er þambandi koffíndrykki daginn út og daginn inn þökk sé góðri markaðssetningu og fáklæddum áhrifavöldum. Auðvitað eiga þessir áhrifavaldar miklu frekar að drekka mjólk og neyta íslenskra landbúnaðarafurða sem gefa hraustlegt og gott útlit en það þykir greinilega ekki nógu móðins. Bændasamtökin gætu nú alveg laumað að mér nokkrum mjólkurfernum og eins og einu krydduðu lambalæri í staðinn fyrir jákvætt umtal um íslenskar landbúnaðarafurðir árum og áratugum saman en ég er greinilega ekki nógu áhrifamikill áhrifavaldur til þess. Skellur.

Ætli sé ekki gott að reykja jólahangikjötið við brennandi IKEA geitina? Þá fær maður fram þennan skemmtilega sænska hálmkeim. Nei maður veltir því fyrir sér. Jólin þín byrja ekki í IKEA heldur í reykingakofanum.

Kirkjan opnast, koma sóknarbörnin
klerkur hlýjan faðm út breiðir.
Í neyð er bænin besta vörnin
allir brosa, engir reiðir,
Halla húsfrú tertu sneiðir. 

Engir fjárfestingasjóðir fóru á hausinn við gerð þessarar bloggfærslu en það munaði litlu.

Einar á nöglum. Ekki nálum.

Tilvitnun dagsins:

Allir: GAMMA!

Drýgindalegu lesendur.

Það rignir úti og það rignir inni og það rignir í sálu minni. Ég heilsa ykkur vel blautur og rakur en það tengist veðrinu að vísu ekki neitt. Votviðrið veldur kvöl og angist og heilinn er svampkenndur og deigur eins og niðurrignt moldarsvað á útskitnum túnbleðli. Vonandi er það bót í máli að þessi bloggfærsla er afar rakadræg.

Vorrigningar og haustrigningar hafa undanfarið sameinað krafta sína og himnarnir bókstaflega grátið. Tárin streyma niður kinnar móður náttúrunnar og umkomulausir menn og málleysingjar á jörðu niðri geta lítið annað en forðað sér í skjól. Góðu fréttirnar eru þó þær að samkvæmt Veðurstofu Íslands hefur aldrei rignt svo mikið að ekki stytti upp aftur. Fastlega má búast við því að slíkt hið sama verði uppi á teningnum núna.

Nokkur styr hefur staðið um ríkislögreglustjóra undanfarið. Ég hef ekki hugmynd um hvers vegna. Ég veit bara að hann ýjaði að því í viðtali að víða væri pottur brotinn innan raða lögreglunnar og að jafnvel liðist þar spilling. Eitthvað talaði hann um hjaðningavíg og illdeilur og raunar leitaði hann víða fanga í efnistökum sínum. Lögreglumaður leitar fanga, væntanlega er það bara partur af starfslýsingunni. Og þó. Eitthvað hefur það komið til tals að lögreglumenn landsins gangi ekki í takt þegar kemur að klæðaburði. Nú á að bæta úr því og koma öllu lögregluliðinu í samstæðan klæðnað. Það verða sem sagt engar tískulöggur að störfum í framtíðinni heldur verða allir skikkaðir í sama búninginn. Mönnum verður þó áfram frjálst að vera með eigin handjárn með eða án loðfóðringa.

Ærslabelgirnir og grallaraspóarnir í hljómsveitinni Hatara urðu landi og þjóð til sóma síðasta vor þegar þeir barkasungu sig inn í hugi, hjörtu og hljóðhimnur Evrópubúa með hinu melódramatíska popplagi Hatrið mun sigra. Þetta muna allir. Það muna líka allir að uppi varð fótur og fit þegar sprelligosarnir drógu upp fána Palestínu í miðri atkvæðagreiðslunni og flögguðu upp í opið geðið á Ísraelsmönnum sem vissu vart hvaðan á sig stóð leðrið. ….ég meinti veðrið. Snarlega var klippt á fánaveifu Hatara og myndavélarnar stilltar á eitthvað miklu saklausara og barnvænna eins og t.d. Albanska fúlskeggjaða transmenn eða brjóstaskoru frá Norður Makedóníu. Stjórnarmönnum samtaka Evrópskra sjónvarpsstöðva var ekki skemmt þó vissulega hafi þeim þótt framlag okkar afar listrænt og flutt af alúð. Nú hefur það sem sagt komið á daginn að við Íslendingar höfðum ekki aðeins 10. sætið upp úr krafsinu heldur einnig 5.000 evru sekt. Hatarar eru vitaskuld engir borgunarmenn fyrir slíku en íslenska ríkið og Ríkissjónvarpið eru aflögufær og því er gert ráð fyrir því að ósköpin verði gerð upp á allra næstu dögum. Væntanlega mun Felix Bergsson sjálfur fljúga með seðlana í lokuðu umslagi til höfðustöðva Eurovision og afhenda þá í eigin persónu. Að vísu mun þetta sektaruppgjör þýða að það verða ekki til neinir peningar til að borga Guðjóni Skarphéðinssyni miskabætur fyrir að hafa þurft að sitja saklaus í fangelsi og einangrun svo vikum og mánuðum skipti út af Geirfinnsmálinu en það geta jú ekki allir fengið það sem þeir eiga skilið . Raunar komst ríkislögmaður að því að þetta væri Guðjóni bara sjálfum að kenna enda hafi hann mátt vita betur en að láta loka sig inni saklausan allan þennan tíma.

Göngur og réttir og afturgöngur og afturréttir fóru fram í Svarfaðardal nýverið með tilheyrandi þrammi, hói, gelti og surgi í talstöðvum. Fátt var um fé og færra um fína drætti en stemmning var góð og mannskapurinn kindarlegur heilt á litið. Eins og áratuga hefð er fyrir náði gleðin hámarki á réttarballi í samkomuhúsinu Höfða að kveldi sunnudags. Margt var um manninn og léku þeir Stulli, Danni og Guðmann listavel á hljóðfærin auk þess sem þeir léku á alls oddi. Dansinn dunaði og hinar ríflega sjötíu ára gömlu gólffjalir fengu að finna fyrir því. Velunnarar Höfða sáu um miðasölu og siðgæðisvörslu og fórst það afar vel úr hendi. Eins og flest annað um gangnahelgina er haldið fast í gamlar hefðir og því var það afar viðeigandi að ég, Einar Haf, lyki sjoppuvaktinni og sendi sveitta ballgesti brosandi út í nóttina eða brosandi upp í bíla til Sissa og Bergs dyravarða. Sjálfur fór ég brosandi upp í bíl til Stulla, fór yfir One Way Ticket syrpuna með honum á leiðinni heim og sofnaði loks sáttur – enda ekki annað hægt.

Nú á enn einu sinni að freista þess að auðvelda fólki hér á landi að kaupa áfengi. Í þetta skiptið er þó ekki verið að tala um vín í matvöruverslanir heldur er verið að tala um vín í netverslanir. Þvílík og önnur eins þvæla. Auðvitað á bara að halda sig við að hafa þetta allt í röð og reglu. Mat í matvöruverslunum, net í netverslunum og áfengi í áfengisverslunum. Annars fer þetta allt bara út í tóma vitleysu. Kannski er ég eitthvað að misskilja þetta mál en mér er alveg sama. Einstrengingsháttur og þvermóðska eru hvort eð er þau vopn sem ég gríp helst til þegar kemur að umræðu um óheftari aðgang að áfengi.

Eins og flestir vita er skítur afar verðmætur áburður (e. good shit). Bændum þykir vænt um skítinn sinn og kappkosta að dreifa honum af natni á tún og engi í von um mikla og góða grassprettu á vorin og sumrin. Mikill skítmokstur hefur staðið yfir undanfarið eins og alvanalegt er á haustin. Hér í Svarfaðardal hafa mörg tún fengið dökkleitt yfirbragð síðustu vikur og angan í samræmi við það; lykt sem margir elska (e. I love it!). Þetta er ekki ósvipað ástandinu og anganinni í umhverfis- og samgöngunefnd Alþingis þessa dagana þar sem ýldulyktin og stækjan hefur fyllt vit nefndarmanna og fundir einkennst af skítlegu eðli. Hvað mun spretta af þeim skít þegar fram í sækir? Væntanlega bara illgresi og njóli.

Sumir iðrast gjörða sinna
aðrir iðrakveisu fá,
sumir ilm af túnum finna
aðrir drullað fá sig á.

Þessi bloggfærsla var svo langdregin að það hætti að rigna áður en gerð hennar lauk.

Einar á haugsugunni.

Tilvitnun dagsins:

Allir: DRULLA!!!

(G)öfugu lesendur.

Það er ekki um að villast, þið hafið náð að villast inn á slóð nýjustu bloggafurðar Einars Haf, þekkts ofstopamanns og skoðanaböðuls – þar sem hann lætur móðan mása og blása. Engin pása? Neibb.

Nú rekur hver stórhátíðin aðra. Fiskidagurinn mikli, Gleðigangan, Hundadagar, Tvímánuður, nýtt tungl og Menningarnótt í Reykjavík. Endapunktur verður rekinn á öll þessi gengdarlausu hátíðarhöld með stærstu hátíðinni af þeim öllum; göngum og réttum í Svarfaðardal og réttarballi í samkomuhúsinu Höfða að kveldi sunnudagsins 8. september. Þetta vita auðvitað allir. Meðan ég man; sjoppunefnd auglýsir eftir ábyrgum og siðferðislega réttþenkjandi starfsmanni til að sinna sælgætissölu og siðgæðisvörslu í samkomuhúsinu Höfða sunnudagskvöldið 8. september frá kl. 21:00-01:20. Ríkrar þjónustulundar krafist og verulegs viðskiptavits. Meira um það síðar.

Auðvitað hefði átt að slá nokkrar flugur í einu og sama högginu og sameina eitthvað af þessum hátíðum, til að spara fólki ómakið við að þræla sér út helgi eftir helgi með tilheyrandi ferðakostnaði, rándýru uppihaldi og hausverk á sunnudögum.
Fiskidagurinn mikli sameinaðist til að mynda hinsegin dögum í ár enda var allt frekar öfugsnúið á Dalvík og í næsta nágrenni. Það rigndi meira að segja pínu á Fiskidaginn. Það hefði aldrei gerst hefði ekki verið um hinsegin Fiskidag að ræða. Eftir á að hyggja hefði mátt sameina Gleðigönguna og Reykjavíkurmaraþonið í eina stóra hraðgöngukeppni þar sem fljótasti og hýrasti þátttakandinn myndi standa uppi sem sigurvegari, gefið að hann kæmi öfugur yfir endalínuna. Eða afturábak. Hendum bara hinu tilgangslausa Color run í þetta líka og þá ertu kominn með litagleði, svita og hýrlegheit í einum og sama rándýra viðburðinum – fyrir gott málefni. Betra gerist það varla.

Samfélagsmiðlar eru þessa dagana uppfullir af fólki sem skráð hefur sig til leiks í Reykjavíkurmaraþoninu til styrktar góðum málefnum og krefst þess að fá læk út á það. Raunar er einn helsti tilgangur hlaupsins að safna lækum handa hinum bágstöddu og þurfandi. Ég fell nú ekki fyrir þessu svo auðveldlega. Komið ykkur í mark fyrst og ég skal taka mark…á þessu og skoða þetta með að læka. Í ár verður keppt í nokkrum flokkum venju samkvæmt. 10 kílómetra hlaup, maraþon og hált maraþon….hmm ég meinti hálft maraþon. Þá verður hægt að hlaupa af sér hornin, hlaupa á sig og hlaupa út undan sér á afmörkuðu svæði. Ég kann miklu fleiri svona; hlaupa undir bagga, hlaupa í þvotti og hlaupa í spik (sjá Einar Haf). Væri ég ekki svona merkilegur myndi ég hlaupast undan merkjum en því verður víst ekki við komið.

Talandi um að læka. Það voru ekki upplífgandi fréttirnar sem bárust nýverið af okkar fremsta, fallegasta, gáfaðasta og besta fólki; sjálfum áhrifavöldunum. Ýmsa setti hljóða og tóku tíðindin afar nærri sér og var ég þar á meðal því ég má jú ekkert aumt sjá og vissulega ber ég hag þessa fólks fyrir brjósti. Jafnvel brjóstum. Hvað er málið? Ég skal segja ykkur það. Samkvæmt tekjublaði DV lifa margir okkar ástsælustu áhrifavalda á lúsarlaunum og eiga hvorki til hnífs né skeiðar. Sem betur fer fyrir þá suma að minnsta kosti fengu þeir hnífa, skeiðar og fleiri eldhúsáhöld að gjöf í skiptum fyrir gott umtal og auglýsingu á samfélagsmiðlum. Einhverjir fengu meira að segja salt í grautinn sem betur fer. Glögglega má sjá af fjölmörgum myndum sem birst hafa af áhrifavöldunum á Instagram og fleiri samfélagsmiðlum og ég hef skoðað ofan í kjölinn að skóinn kreppir víða. Oftar en ekki eru þessar myndir teknar á ódýrum sólarströndum eða í heitum löndum þar sem framfærslukostnaður er mun lægri en hér á landi. Viljum við að þessar vonarstjörnur okkar flýi land vegna bágra kjara? Ég er ekki svo viss. Af myndunum að dæma eru margir áhrifavaldanna skringilega brúnleitir á lit, grindhoraðir og augljóslega vannærðir og þá eru fjárráðin greinilega víða með þeim hætti að í stað venjulegs fatnaðar þurfa áhrifavaldarnir að klæðast skjóllitlum og jafnvel götóttum fatapjötlum og í einhverjum tilfellum gegnsæjum. Eitthvað hefði nú heyrst ef þetta væru alþingismennirnir okkar sem hér væru til umræðu, ég segi nú ekki meira en það. Þögn verkalýðsforystunnar og annarra launþegasamtaka er æpandi í þessu máli. Það má öllum vera það ljóst að áhrifavaldar eru dæmi um starfstétt sem ekki fær borið hönd fyrir höfuð sér og á sér hvergi málsvara þegar kemur að því að gæta hagsmuna og berjast fyrir mannsæmandi kjörum. Ekki er þó öll von úti hvað þetta varðar. Til stendur að hrinda af stað söfnun á Karolína-fund til styrktar illa stöddum áhrifavöldum. Hægt verður að gefa annað hvort 1.000 kr. með millifærslu eða 15 læk á verði 10. Stefnan er að koma öllum áhrifavöldum yfir fátæktarmörk og yfir 1.000 læk en með samhentu átaki mun okkur takast það.

Eins og áður sagði verða göngur í Svarfaðardal helgina 6.-8. september næstkomandi. Aðrar göngur eru áætlaðar viku síðar. Fyrst fara menn sem sagt og ganga og svo ganga menn aftur viku síðar. Eins gott að maður er ekki hræddur við afturgöngur. Ef þið viljið að ég útskýri þetta orðagrín eitthvað betur megið þið koma í samkomuhúsið Höfða sunnudagskvöldið 8. september eftir klukkan 21:00 og ræða þetta við mig. Ég verð á staðnum og mun bæði rukka ykkur inn og mögulega stíga við ykkur dans þegar leikar standa sem hæst.

Bæjarstjórinn í Garðabæ hefur nú opinberlega beðist afsökunar á því og hálfpartinn skammast sín fyrir að vera með eins há laun og raun ber vitni – tvær og hálfa kúlu á mánuði um það bil. Auðveldur peningur, eða hvað? Laun bæjarstjórans ólukkulega jafngilda því að hann fái um það bil 150 krónur frá hverjum íbúa í Garðabæ mánaðarlega. Frábært. Miðað við samskonar aðferðafræði yrði Kata sveitarstjóri á Dalvík að gera sér að góðu 285.000 kr. á mánuði og sveitarstjóri Árneshrepps væri með um það bil 5.000 kr. Skellur. Það gengur bara betur næst.

Ljóð dagsins heitir "Angist áhrifavaldsins" 

Út við ystu sjónarrönd
sit ég einn á sólarströnd
og fáklæddur ég felli tár
fátæktin er býsna sár. 

Ó sú pína ó sú raun
að vera með slík lúsarlaun.
Einn í hljóði harm minn ber
hugurinn er sem hálað gler.

Ein er leið úr krísu út
afklæðast og setja upp stút
ungur sexý pósur nam
og hala inn lækum á Instagram. 

Þess má til gamans geta að þegar talað er um síðustu hálmstráin er átt við stráin sem gróðursett voru við braggann í Nauthólsvík.

Einar lækandi.

Tilvitnun dagsins

Allir: HLAUP!!!

Veisluglöðu lesendur.

Jæja, þá er að koma að þessu. Spenningurinn er svo mikill að ég hem mig varla. Landsmenn pakka útilegudótinu og leggja land undir fót. Þjóðin fer á útihátíð og fer í fríið og fer á límingunum en ég fer frekar ofan við garð og neðan og fer undan í flæmingi og fer svo inn í mig og forherðist í afstöðu minni gagnvart öðru fólki og skemmtanagleði þess. Þetta leiðir til þess að ég mun hafa allt á hornum mér, grautfúll og mökkpirraður yfir ósanngirni lífsins og ógæfu heimsins. Það er annað hvort uppskrift að stórslysi eða verulega vafasamri bloggfærslu. Ég veit ekki hvor niðurstaðan er skárri.

Nú væri við hæfi að þylja upp hinar fjölmörgu hátíðir sem haldnar verða um allar koppagrundir og í hverju krummaskuði um komandi helgi. Það þarf víst svo mikið að halda upp á þessa blessuðu verslunarmenn og votta þeim virðingu með ærlegri drykkju, samsöng og skyndikynnum þar sem því verður við komið. Þeir verslunarmenn sem selja útilegudót og áfengi brosa út að eyrum fyrir vikið….munnvikið á ég við. Verður eitthvað um að vera í Ölskyldu- og búsdýragarðinum? Nei held ekki. Aðal fjörið verður væntanlega á Þjórhátíð í Eyjum venju samkvæmt en Neskaupsstaður, Akureyri, Höfn og Flúðir koma einnig sterk inn. Krakkar, ekki drekka undir lögaldri. Drekkið frekar bara áfengi.

Veðurfræðingar neita að tjá sig um það hvar besta veðrið verður en þó er talið næsta öruggt að það verði þungskýjað á mánudagsmorgun og bömmer á stöku stað. Starfsfólk Samgöngustofu mun fylgjast spennt með umferðinni, reiknað er með að umferð taki að þyngjast frá höfuðborgarsvæðinu einhvern tímann á föstudag, síðan taki við rólegheit í góða tvo daga en umferð taki að þyngjast að nýju seinni part mánudags. Ég fylgist spenntur með. Þá er ég auðvitað að tala um bílbeltið sem ég var að spenna mig í rétt áðan. Það má kannski ekki drekka áfengi undir stýri en enginn talaði um að það mætti ekki blogga undir stýri.

Nú hefur forsætisnefnd Alþingis ákveðið að siða til tvo Miðflokksþingmenn í samræmi við niðurstöðu siðanefndar. Kannski full seint í rassinn gripið en hvað með það. Siðanefnd komst að þeirri niðurstöðu að það væri allt í lagi og raunar bara fyndið að framkalla selahljóð á bar ef um væri að ræða pönslæn í góðum brandara en hins vegar væri það full langt gengið að tala um samstarfskonu sína sem húrrandi klikkaða kerlingarkuntu. Mér þykir ákveðin fró í því að vita hvar þessi svokölluðu velsæmismörk liggja en úr því hefur nú sem sagt verið skorið. Óminnishegrinn verður án efa víða á sveimi um komandi helgi en ef lesendur ætla sér í 36 klukkustunda algleymi eins og þingmaðurinn siðprúði þá er einmitt kjörið tækifæri að nýta þessa löngu helgi til þess. Ég tala nú ekki um ef þið hafið einhverju til að gleyma á annað borð.

Samtök verslunar og þjónustu hafa nú komist að raun um það að á hverju lambi sem slátrað er hér á landi er aðeins einn hryggur en hins vegar eru tvö læri (að minnsta kosti), bógur, haus, lappir, hinn fjölbreytilegasti innmatur og ótal margt fleira. Lambahryggir hafa selst grimmt grillsumarið mikla 2019 og komst því á kreik orðrómur um yfirvofandi skort á hryggjum. Góðhjartaðir áður nefndir verslunarmenn eru vissulega engir sauðir nema síður sé og brugðust við þessu. Gerðu þeir sér lítið fyrir og pöntuðu hryggir 50 tonn af hryggjum frá útlandinu með það sama, til að anna eftirspurn. Landbúnaðarráðherra kom af fjöllum án þess þó að hafa verið í smalamennsku og bað sérfróða nefnd að taka eins og eina góða birgðatalningu hjá sláturleyfishöfum til að komast að því hversu mikið væri til af innlendum lambahryggjum í raun og veru. Þá kom í ljós að það er til slatti hér og gomma þar og í raun væri alveg óþarfi að fella niður tolla á innfluttum hryggjum til að mæta þörf markaðarins, þvert á það sem þessi sérfróða nefnd hafði lagt til nokkrum dögum áður. Málið stendur því þannig að nú eru á leið til landsins 50 tonn af innfluttu lambakjöti á fullu tollverði en á meðan er til nóg af íslensku lambakjöti fyrir sísvangan almenning, alveg fram að komandi sláturtíð. Sláturleyfishafar ætla sér reyndar að hefja sláturtíðina rétt fyrir miðjan ágúst til að tryggja birgðastöðuna, mörgum vikum áður en auglýstar göngur fara fram og fé kemur af fjalli. Eitthvað í þessu gengur ekki alveg upp en ljóst er að vandi sauðfjárræktarinnar er ærin(n).

Ég legg til að þið lesendur góðir fáið ykkur lambakjöt um helgina, slátrið eins og einum Víking léttöl eða Pepsí Max og fáið ykkur jafnvel Ristorante pítsu sem bragðast víst eins og á ítölsku veitingahúsi samkvæmt auglýsingunni. Ég efast reyndar ekkert um það. Ristorante pítsan er eins á bragðið hvort sem ég borða hana heima hjá mér eða á ítölsku veitingahúsi. Hins vegar væri það mjög heimskulegt að fá sér Ristorante, frosna örbylgjupítsu, ef maður er á annað borð staddur á ítölsku veitingahúsi.

Á ekkert að fjalla um Inníkúkinn í Reykjavík eða Æludaga í Hörgársveit? Nei ég er vaxinn upp úr svoleiðis löguðu. Tja, reyndar er ég ekki vaxinn upp úr brandaranum sem ég ætlaði að segja um hátíðina Ein með pjöllu á Akureyri en ég verð víst bara að eiga það við mig.

Ætli Fiskikóngurinn Höfðabakka 1 sjóði sinn fisk í heitu pottunum frá heitirpottar.is Höfðabakka 1? Nei maður spyr sig.

Þessi helgi er stíf og ströng
um stuð mig fer að dreyma.
Sumir drekka dægrin löng
og dægrum síðan gleyma.

Nú er horfið Norðurland
nú á ég hvergi heima. 

Þess má til gamans geta að nýi Herjólfur er ekki skírður í höfuðið á gamla Herjólfi því þá héti hann auðvitað ekki nýi Herjólfur heldur gamli Herjólfur. Hmm, ég þarf aðeins að hugsa þetta. Heyrumst.

Ein(n)ar helgar gaman.

Tilvitnun dagsins:

Allir: DJAAAAAMMMMM!!!!

Kæru lesendur.

Allir starfsmenn bloggsíðu Einars Haf hafa verið í sumarfríi upp á síðkastið og þar af leiðandi hefur ekki tekist að senda út neinar nýjar bloggfærslur í lengri tíma. Þessi sumarleyfi hafa vakið mikla kátínu og lukku meðal veraldarvefsnotenda og annarra hagsmunaaðila en nú horfir til verri vegar hvað þetta varðar. Ég er vaknaður af svefninum langa og ætla að halda áfram að endurvinna gamla brandara og níða skóinn af sjálfum mér – því ekki vil ég fá hælsæri…eða hallæri.

Ísland er besta land í heimi. Þetta hefur margoft komið fram í ræðu og riti. Við erum sterkust, fallegust, feitust, gáfuðust og með mest mikilmennskubrjálæði allra vestrænna þjóða. Nýjasta rósin í hnappagatið er sárasótt. Íslendingar eiga Evrópumet þegar kemur að fjölda sárasóttar- og klamydíusjúklinga sé horft til hinnar alræmdu höfðatölu. Þetta þykir nokkuð vel af sér vikið en skýringin er sú að einum of margir hjakka í sama farinu hugsunarlaust. Allir eru að gera það gott nema ég…án þess að verjur séu hafðar með í spilinu. Öryggið er hvorki á oddinum né broddinum og því fer sem fer. Landlæknir hefur áhyggjur af áhyggjuleysi landans og leggur til að smokkum verði dreift í grunnskólum. Þar með fær heimanámið alveg nýja og spennandi merkingu. Þó svo að þjóðfélagið verði smokkavætt er ekki þar með sagt að það leysi vandann. Það er ekkert víst að smokkarnir verði notaðir á réttan hátt. Ég fór til dæmis í minn úthverfan í morgun og það býður væntanlega hættunni heim. Engar áhyggjur samt, ég er með fingravettlinga meðan ég skrifa þessa bloggfærslu svo að lestur hennar ætti ekki að smita neinn.

Um þessar mundir eru liðin 50 ár frá því að mennirnir stigu fyrst fæti á tunglið. Þetta er auðvitað stórmerkilegt og enn einn bautasteinninn á vegferð mannkyns í átt til drottnunar yfir sólkerfinu. Alls hafa 12 manns stigið fæti á tunglið svo vitað sé. Ég ætla nú ekki að fara að þylja upp nöfn þeirra allra hér og nú þó vissulega væri það við hæfi en fljótt frá sagt þá er bara Kertasníkir eftir. Hmm…nei kannski ekki. Er ást í tunglinu? Nei bara ostur. Jú og smá grjót. Iss piss.

Nýverið tók ég þátt í Pollamótinu sem haldið var á Akureyri, æsispennandi og bjórangandi fótboltamóti. Aðalatriðið er að vera með og með þau einkunnarorð í farteskinu lék ég með Umf. Óþokka í hverjum spennuleiknum á fætur öðrum. Það hefur nokkuð verið rætt um myndbandsdómgæslu undanfarið og sitt sýnist hverjum. Það voru eflaust nokkrir leikir á Pollamótinu sem hefðu farið öðruvísi hefði VAR notið við. Skiptar skoðanir eru um hvort myndbandsdómgæslan sé til hins betra eða til hins verra fyrir knattspyrnuna og flæði leiksins. Ég skal ekkert um það segja en einu verð ég þó að vera sammála og það er að mjög hægar endursýningar á umdeildum atvikum á Pollamótinu hefðu ekki verið til góða fyrir neinn, hvorki leikmenn, dómara né áhorfendur. Raunar er það einn af mínum helstu kostum sem knattspyrnumaður, að allar mínar hreyfingar á vellinum eru sýndar hægt í rauntíma og því afar auðvelt fyrir dómara og áhorfendur að fylgjast með því sem fram fer og mynda sér skoðun á því jafnóðum.  Hápunktur helgarinnar að mínu mati var þó í lokahófi Óþokka á laugardagskvöldinu þegar Svarfdælingarnir Sigurvin frá Skeiði og Einar á Urðum fóru með erindi og erindisleysur fyrir gesti. Eins og við var að búast sló þetta gjörsamlega í gegn (hlutlaust mat). Á þeim tíma þegar lokahófið fór fram naut ég enn góðs af því að hafa komið fram í 10 fréttum Ríkissjónvarpsins fyrr í sumar en eins og allir vita er komið öðruvísi fram við þekkta og fræga einstaklinga með kunnugleg andlit heldur en hinn almenna almúgamann. Í dag er hins vegar allt dottið í sama gamla farið aftur (hjakka í sama farinu, sjá útskýringu hér fyrr í bloggfærslunni) og ég er á ný fallinn í gleymskunnar dá – og fæ ekki lengur boð um að troða upp á skemmtunum sem þessum.

Sumarfrí landsmanna eru í algleymingi þessa dagana. Stórir jeppar með skuldahala aka um sveitir landsins í leit að ákjósanlegum næturstað. Þetta er í senn fallegt og ljóðrænt – en jafnframt afar kostnaðarsamt. Samkvæmt könnunum eyða mun fleiri Íslendingar sumarfríinu sínu innanlands en áður og ferðir erlendis eru færri. Hvað geri ég? Ég fer helst ekki út fyrir túngarðinn heldur býð átekta á hlaðinu reiðbúinn að taka á móti ferðamönnum sem vilja ólmir skoða Urðakirkju og starfsmann kirkjunnar. Móttökurnar sem ferðamennirnir fá eru blendnar af þeirri einföldu ástæðu að heimilishundurinn fer í manngreinarálit; urrar á suma og sýnir tennurnar en leggur niður skottið við önnur tækifæri og grjótheldur kjafti. Ef ég tæki upp á því að sýna ferðamönnum tennurnar myndi reyndar vandamálið verða úr sögunni, það hættu allir að koma. Það er önnur saga og mun átakanlegri. Gert er ráð fyrir um 17 ferðamönnum í Urðakirkju í sumar en þeir voru 19 á síðasta ári. Samdráttur ferðaþjónustunnar er sem sagt verulegur.

Undanfarið hef ég verið vinnumaður og bóndi og ekki slegið slöku við heldur slegið tún og barist um á hæl og hnakka í heyskapnum með höktandi dráttarvélar, bilaða sláttuvél, sár á sálinni og takmarkaða tæknikunnáttu. Með því að ráða verktaka í öll helstu verk þá tókst að sigla skipinu heim og ljúka fyrri slætti áður en vætutíðin hófst. Fyrirslætti er hins vegar ekki lokið. Heyfengur var þokkalegur og heygæði vonandi ágæt – vonandi bara að rúlluplastið haldi. Rúllunum saman safnað var sumarkvöldin fögur, svona ef þið voruð að velta því fyrir ykkur. Það er önnur saga en þó ekki eins átakanleg og sú sem ég minntist á áðan.

Ég reyndi að fá verktaka til að skrifa þessa bloggfærslu og bauð verkið út en öll tilboð sem bárust voru langt yfir kostnaðaráætlun, svo ég neyddist til að gera þetta sjálfur. Talandi um átakanlegar sögur.

Auglýsendur nota nekt svo seljist meira
natnir græða í þessum geira,
um það sagt ég gæti fleira.
 
Instagram ég villtist á
grandalausum illa brá
er áhrifavaldinn sá ég þar
með olíubornar rasskinnar. 

Finnst þér þetta í lagi? En að blogga eftir að hafa fengið sér einn; finnst þér það í lagi? Þetta er einum of. Samgöngustofa.

Rústir Einar.

Tilvitnun dagsins:

Allir: LEYFI!!!

Sælu lesendur.

Samkvæmt nýjustu rannsóknum þjáist mikill meirihluti fólks af svefnleysi. Ástæður þessa svefnleysis eru af ýmsum toga. Stress, óhófleg skjánotkun, firring nútímamannsins og lífsgæðakapphlaupið eru líklegar skýringar en trúlegasta skýringin er þó væntanlega næturfundirnir á Alþingi sem haldið hafa vöku fyrir þingmönnum, starfsmönnum þingsins og þjóðinni allri undanfarið. Og enn er þingað. Eitt gott ráð við svefnleysi er að lesa bloggfærslur Einars Haf, enda þykja þær afar svæfandi aflestrar. Vissulega væri betra að hitta Einar Haf í eigin persónu þar sem það eitt og sér þykir verulega þreytandi en það er víst hægara sagt en gert. Þessi bloggfærsla er skrifuð að áeggjan Landlæknisembættisins – til að sporna við svefnleysi þjóðarinnar. Þið munið aldrei ná að halda ykkur vakandi yfir þessu, það er nokkuð ljóst. Hvað á þessi inngangur eiginlega að vera langur? Innlangur gangur innganglangur. Næsta atriði takk.

Vá, þetta var jafn frumlegt og Víkinglottó auglýsingarnar. Sælir Íslendingar, þetta er íslenska glíman og ég vil að þið vinnið í Víkinglottóinu. Geisp.

Þessa dagana er nóg að gera í sveitinni. Sveitinni með stóru S-i. Sveitinni fögru þar sem loftið er svo tært og ljósblikið skært. Svarfaðardalur þykir fegurstur dala hér á landi, það er bæði mat heimamanna og eins hlutlaust mat lesenda bloggsíðu Einars Haf samkvæmt verulega áreiðanlegri en afar óformlegri könnun. Á þessum árstíma þarf að sinna hinum ýmsu verkum. Það þarf að koma fénu á fjall. Það þarf að setja út kálfana, nudda kálfana og teygja á kálfunum. Það þarf að fara út um þúfur. Það þarf að hlaupa undir bagga, þó það sé reyndar ekki gott fyrir bakið ef um stórbagga er að ræða. Það þarf að setja út kýrnar en ekki setja út á kýrnar, gefa hænunum en ekki selja hænunum, hæna köttinn að hundinum, flengja apann og brynna músunum. Svo þarf að slá grasið, standsetja heyvinnutækin, brýna ljáinn, smyrja koppana, tæma koppinn, setja upp stýri, pússa stýrið, staga í sokkana, stagast á veðurspánni og gera við girðingarnar sem kálfarnir hlupu niður þegar þeir voru settir út. Hafi mig einhvern tímann langað í nýtt og ferskt kálfakjöt steikt á teini þá var það einmitt við þær aðfarir.

Síðan ég lét Ríkissjónvarpið taka við mig persónulegt einkaviðtal í Sundskála Svarfdæla um bágborið ástand skálans (sjá síðustu bloggfærslu) hefur nákvæmlega ekkert gerst í skálanum, hvorki til hins betra né verra. Hins vegar virðist viðtalið hafa bjargað ferli mínum sem álitsgjafi og áhrifavalds þegar kemur að hinum ýmsu málum, að minnsta kosti um stundarsakir. Margir sem höfðu gleymt mér létu í ljós hrifningu sína á mér og þeirri staðreynd að ég væri spurður álits í fjölmiðlum, þessi frambærilegi og huggulegi maður (sé horft úr fjarska). Það er þó hætt við því að fljótt fjari undan fimmtán mínútna frægðinni og að brátt verði allt komið í sama farið aftur. Fylgjendum mínum á samfélagsmiðlum hefur ekki fjölgað og þeir hafa ekki fjölgað sér, aðdáendaklúbburinn er enn óstofnaður og skúffan með aðdáendabréfunum er farin að rykfalla verulega. Ég myndi gera næstum því hvað sem er fyrir frægðina, nema kannski að koma nakinn fram í Sundskálanum…eða í sundskýlu. Það fer svo svakalega illa með húðina og húðfellingarnar að velta sér um í köldu og tómu sundlaugarkarinu. Ég skil vel að það atriði hafi verið klippt út úr 10 fréttum Ríkissjónvarpsins.

Sumarið er tími ástar og hamingju. Sumarið getur reyndar líka verið tími haturs og hjónaskilnaða en ég vil frekar einblína á hið fyrrnefnda. Ást landsmanna í garð hvers annars blómstrar sem aldrei fyrr, þar sem það á við. Fjöldi giftinga er fyrirhugaður á næstunni í Svarfaðardal og næsta nágrenni og auðvitað er Urðakirkja vel í stakk búin að annast slíkar athafnir án verulegra vandkvæða. Í samtali undirritaðs við starfsmann kirkjunnar kom fram að heilagur andi hafi sjaldan verið heilagari, orgelið komi vel undan vetri og grassprettan á lóðinni sé með ágætum. Vissulega sé nokkuð af fíflum á lóðinni og í hlaðvarpanum en það verður bara að hafa það – ég get ekkert gert að því þó ég sé svona. Á staðnum er allt sem til þarf ætli fólk sér að halda vel heppnað brúðkaup….eða giftingu. Í júní býður Urðakirkja upp á sértilboð af þess konar kirkjulegum athöfnum; brúðarslör, ljóðræn giftingarheit, Magnús prest og fjórar hrísgrjónalúkur á aðeins 96.990 kr. Hægt að greiða með Netgíró. Athugið, ekki verður gefinn kostur á endurgreiðslum þó svo að viðkomandi hjónaband endi með skilnaði. Vegir Guðs eru órannsakanlegir, meira að segja samkvæmt Google maps.

Gríðarlegt bensínstríð skall á í Reykjavík nú fyrir skemmstu. Mannfall var óverulegt en verðfall töluvert. Atlantsolía hefur undanfarið auglýst bensínsprengju en slíkar sprengjur hafa reyndar ekki verið notaðar hér á landi síðan varnarliðið yfirgaf Keflavíkurflugvöll. Dælan auglýsir lægsta verðið sé tekið vegið meðaltal á hvern dældan lítra á höfuðborgarsvæðinu , Orkan er með ódýrasta heildarverð oktans ef notaðir eru lyklar, kort og afsláttarmiðar en Atlantsolía er með hæsta lægsta verðið á hvern ekinn kílómetra sé tekið meðaltal af bensín- og dísellítra ef viðkomandi á Skoda Octaviu og býr í Grafarvogi. Hvað með íbúa landsbyggðarinnar? Þeir fá að kaupa sitt eldsneyti á gamla góða svimandi háa lítraverðinu án afskipta þessara vitleysinga á höfuðborgarsvæðinu. Sjálfur þarf ég ekki á svona löguðu að halda mikið lengur þar sem ég er þessa dagana að þróa og hanna metantank á Súbbann. Ég sé fyrir mér að geta mokað nýskitnum kúaskít beint í tankinn og með smávægilegum efnahvörfum og prumpulykt keyrt á svokölluðu túrbó-metani vilt og galið um Svarfaðardal og nágrenni, áhyggjulaus og á nánast löglegum hraða. Engar áhyggjur, ef þetta tekst hjá mér læt ég taka annað viðtal við mig í Ríkissjónvarpinu og þá verður það sennilega birt í aðalfréttatímanum en ekki bara í 10 fréttunum.

Tómur skálinn fuss og svei
svekktur kjökr'í kvöldsólinni.
Fylgjendunum fjölgar ei -
fölur græt í annað sinni. 

Þess má til gamans geta að í miðju bloggfærslunnar mældist loftþrýstingurinn 989 millibör. Í samtali við veðurfræðing kom fram að þetta væri hvorki merki um lægðir né hæðir heldur eitthvað þar mitt á milli, trúlega hægðir. Annars væri óþarfi að gera veður út af því.

Einar kappinn út um kvippinn og kvappinn.

Tilvitnun dagsins:

Allir: SÓLIN!!!

Góðlátlegu lesendur.

Það eru erfiðir tímar, það er atvinnuþref. Ellefti var Gáttaþefur, aldrei fékk sá kvef. Í pontunni á Alþingi ég vaki bæði og sef. Orðin hér í innganginum eru stolin stef. Ofan í holu staddur er en áfram þó ég gref. Klakadröngla af framrúðu með kreditkorti skef. Innganginum lýk ég brátt og frásögn mína hef.

Vá, þetta var rosalega flott. Ertu að tala um innganginn þá? Nei ég er að tala um veðurhorfur næstu daga. Um mann fer kaldur (s)æluhrollur. Svæsin veðurkort fyrir norðurhluta landsins og þrýstnar línur á skjánum. Talandi um bláar myndir. Maður fær bara beinstíft grýlukerti af tilhugsuninni. Samkvæmt veðurkortunum virðast Sjómannadagshretið, Hvítasunnuhretið og 17. júní hretið ætla að ná að renna saman í eitt samfellt hret en það er örugglega met. Jafnvel fret. Við fylgjumst spennt með og veðurklúbburinn á Dalbæ líka.

Eitt af því sem fylgir því að vera gjaldkeri í fornfrægu ungmennafélagi á borð við Umf. Þorstein Svörfuð er að ræða við fjölmiðla um helstu mál og ályktanir sem frá félaginu koma. Hvað er ég að meina? Við sjáum mynd.

Þetta er ekki útbúið í myndvinnsluforriti. Þetta gerðist. Í alvörunni. Áhugasamir geta flakkað aftur í tímann á sjónvarpinu sínu og horft á 10 fréttir Ríkissjónvarpsins að kveldi 23. maí síðastliðinn. Þar tjái ég mig í löngu og ítarlegu drottningarviðtali um þriðja orkupakkann, ástandið á Vesturbakkanum, leðurólar Hatara, Sundskála Svarfdæla, norðanáttina og kolefnisspor Íslendinga svo fátt eitt sé nefnt. Það var svo sem löngu orðið tímabært að hinn Svarfdælski Ragnar Reykás fengi sinn skerf af fjölmiðlaathyglinni. Hvað gerist svo næst? Það væri æskilegt að láta renna vatn í sundskálann og jafnvel að brydda upp á einhverri starfsemi þar í stað þess að láta skálann drabbast niður í ró og næði. Mörgum brá í brún þegar þeir sáu mig á flatskjánum – og ef ungmennafélagið ætlar að þvinga mál í gegn er allt eins víst að ég geri þetta aftur. Og ekki vilja sjónvarpsáhorfendur það, er það nokkuð?

Það leið hjá að Íslendingar þyrftu að stressa sig á því hvar ætti að halda næstu Júróvísíjón keppni. Grallaraspóarnir leðurklæddu sem fluttu framlag Íslands sáu til þess að 10. sætið varð niðurstaðan með því að fara út af laginu, út af sporinu og vera ekki með á nótunum. Þá bökuðu Íslendingar sér heldur engar vinsældir í Ísrael með framferði sínu en þeim mun meiri urðu vinsældirnar reyndar á herteknu svæðunum – þar sem allt er bókstaflega í hers höndum. Upphaflega héldu Íslendingar að þeir hefðu sent hljómsveitina Hatara til Ísrael en í auglýsingum í aðdraganda Júróvísíjónkeppninnar var talað um að gjörningalistahópurinn Hatari myndi flytja framlag Íslands. Í þessu fólust mistökin. Aldrei í sögunni hefur gjörningalistahópur unnið Júróvísíjón og það var ekki að fara að breytast núna. Á næsta ári gætum við kannski prófað að senda til keppni hljómsveit, jafnvel spilandi tónlistarmenn til að bera saman hvort sé vænlegra til árangurs í keppni sem þessari; gjörningalistahópur eða tónlistarmenn. Ég held nú varla vatni yfir þessu öllu, hvað þá að ég haldi lagi. Enda er þetta ekki alveg í lagi.

Vegagerðin hefur nú drullast til að drulla á vegina fram í Svarfaðardal og Skíðadal. Þetta er hið árlega góðverk sem íbúar svæðisins mega eiga von á í sumarbyrjun frá Vegagerðinni og eru þeir flestir afar þakklátir fyrir. Það er jú gott til þess að vita að einhver muni eftir manni. Í næstu rigningartíð mun hið splunkunýja drullulag setjast óumbeðið á þau farartæki sem leið eiga um vegina og þannig verja hin sömu farartæki fyrir grjótkasti og skemmdum. Varnarhjúpurinn mun haldast á farartækjunum þrátt fyrir þvott – enda um að ræða sterkt og endingargott efni. Ég segi bara takk. Holurnar í malarvegunum eru komnar í frí í bili en engar áhyggjur – þær koma alltaf aftur. Svona eins og bloggarinn ég. Og déskotans mávarnir í Urðaenginu.

Eldhúsdagsumræður fóru fram á Alþingi nú fyrr í kvöld, eldhúskvöldsumræður sem sagt. Þingmenn eru hættir að sofa á nóttunni vegna stanslausra umræðna um þriðja orkupakkann og bar umræða kvöldsins þess nokkurt merki að þorri þingmanna er bæði orðinn svefnvana og kulnaður í starfi. Ég fylgdist spenntur með því sem fram fór. Það sem helst stóð upp úr að mínu mati voru hinir sígeispandi þingmenn sem sátu lúpulegir í salnum með bauga undir augunum og starandi ofan í klofið á sér eða snjallsímann meðan sá þingmaður er stóð í pontu hverju sinni babblaði upp úr svefni með eða á móti ríkisstjórninni. Forseti þingsins sat sem steinrunninn undir herlegheitunum og starfsmenn þingsins sátu álengdar ýmist með störu eða svefngalsa. Spennandi verður að sjá hversu lengi menn geta vakað samfleytt á næsta þingfundi – í þágu lands og þjóðar.

Sofðu unga ástin mín
úti regnið grætur.
Miðflokkurinn gætir þín
enda málið ekkert grín
við skulum vaka á þingi daga og nætur. 

Þingmenn athugið. Gegn framvísun skilríkja og flokksskírteina fást lítið notaðir vökustaurar nú með 25% afslætti. Tilboðið gildir aðeins um helgina. Munið næturopnunina. Alþingisbúðin.

Einar frammi fyrir alþjóð.

Tilvitnun dagsins:

Allir: MÁLÞÓF!!

Leðurklæddu lesendur.

Svallið var hömlulaust og þynnkan er endalaus. Ágætlega lýsandi fyrir þær tilfinningar sem lesendur þessarar bloggsíðu upplifa núna. Er þetta allt eitt stórt samsæri? Svarið er já.

Nýverið fór 74. íþróttaþing ÍSÍ fram í Reykjavík. Ungmennasamband Eyjafjarðar átti þar einn þingfulltrúa og að þessu sinni var það gjaldkeri stjórnar, Einar Haf, sem var svo heppinn að fá að flugviskubitast suður yfir heiðar til að sitja sveittur undir umræðum, ályktunum og tillögum um framtíðarskipan íþróttamála hérlendis með helstu forkólfum íþróttahreyfingarinnar. Persónulega þótti mér skautað létt yfir nokkur mál, sérstaklega af hálfu Skautasambandsins. Aðrir létu kylfu ráða kasti, þá einkum og sér í lagi fulltrúar Golfsambandsins en málflutningur Knattspyrnusambandsins missti marks. Hvar var ég á meðan? Nú ég var bara úti að aka með fulltrúum Akstursíþróttasambandsins. Ekki var það nú úr háum söðli að detta, ekki frekar en hjá fulltrúum Landssambands hestamanna. Þinginu lauk með kosningum og pinnamat seinni part laugardags. Ég beið hins vegar ekki boðanna, kom mér burt úr umferðaröngþveitinu og stressinu og hélt aftur heim í Svarfaðardal – dal þann er þykir fegurstur dala á Íslandi.

Þessa dagana standa yfir framkvæmdir við nýjan upphitaðan gervigrasvöll á Dalvík. Fyrirhugað er að völlurinn verði tilbúinn síðar í sumar og mun hann kosta einhvers staðar á bilinu 200-300 milljónir króna þegar allt er talið. Þess er þá væntanlega ekki langt að bíða að nýr upphitaður og yfirbyggður knattspyrnuvöllur rísi við Rima í Svarfaðardal, á heimavelli hins fornfræga og glæsta félags Umf. Þorsteins Svörfuðar. Núverandi heimavöllur félagsins, hinn snarrótarskotni Glæsivöllur eða Field of Glory, er vissulega erfiður heim að sækja en hann er reyndar afar erfiður bæði fyrir heimaliðið og gestaliðið. Stjórn félagsins telur að hægt sé að koma upp nýjum velli sem standist allar nútíma kröfur á mun ódýrari hátt en fyrirhugað er á Dalvík. Notaður verður dúkur sem strengdur verður frá þakskeggi félagsheimilisins og hann festur í trén hinum megin vallarins – þar með er yfirbyggingin komin. Flóðlýsing verður í formi ljósastauranna sem standa við heimkeyrsluna í Húsabakka – þurfum bara aðeins öflugri perur. Grasið verður sennilega bara grænn sólpalladúkur úr Húsasmiðjunni. Kostnaðaráætlun gerir ráð fyrir að framkvæmdin kosti um 157 þúsund krónur og verður hún að fullu fjármögnuð með sjoppusölu á næstu dansleikjum auk smávægilegrar blómasölu um Hvítasunnuhelgina. Þó svo að vallaraðstæður verði bættar frá hinni gegnblautu og harðsnúnu snarrót sem nú prýðir völlinn er ólíklegt að keppnisleikjum á vellinum fjölgi enda er jú aðalmálið að vera með og vera með æfingar – en keppa ekki. Svona eins og við höfum gert í Júróvísíjón söngvakeppninni undanfarin ár. Það er hins vegar önnur og mun dýrari saga.

Duldar auglýsingar njóta sívaxandi vinsælda, bæði hjá fyrirtækjum, neytendum og ekki síst hjá þeim áhrifavöldum sem verða þeirrar gæfu aðnjótandi að fá gefins hinar duldu vörur og hina duldu þjónustu sem þeir greina frá á samfélagsmiðlum. #ad #samstarf. Ríkisskattstjóri hefur sérstaklega gaman af þessu enda er þarna kominn möguleiki á nýrri tekjuauðlind fyrir hinn sísvanga ríkiskassa. Skattleggja þessar gjafir og þennan dulda ágóða í drasl, það ætti að lækka rostann í þessu liði sem glennir sig berrassað framan í mann á Instagram drekkandi orkudrykki, keyrandi á nýjum bílum eða sólandi sig í útlöndum. Svei þessu öllu saman. Er ég öfundsjúkur? Kannski, en það er líka allt í lagi. Heiftin og öfundsýkin knýja mig áfram til góðra verka hér á bloggsíðunni. Það er ekki skattskylt.

Eitt umfangsmesta samsæri seinni tíma er vafalaust tilraun öryrkjans undirförla Báru Halldórsdóttur til að klekkja á þingmönnum Miðflokksins og raunar fleiri opinberum persónum. Ekki nóg með að hún hleraði samtal þeirra á Klausturbar án leyfis heldur eitraði hún fyrir Gunnari Braga þannig að hann týndi fötunum sínum og fór í 36 klukkustunda algleymi. Þá réði hún þrautþjálfaðan rússneskan njósnamjaldur til að leka upplýsingunum til óvina okkar í Evrópu. Trúlega tengist það umræðum um þriðja orkupakkann. Hversu lágt er hægt að leggjast eiginlega? Bára ætti bara að skammast sín fyrir að reyna að koma óorði á þingmennina okkar með þessum hætti, þeir sem vart mega vamm sitt vita. Bára var auðvitað ekki ein að verki, grunsamleg kona með skopparakringlu og ljóðabók kemur líka við sögu í þessu máli – bara spurning nákvæmlega með hvaða hætti og þá hvers vegna?

Yfir öli Bára við barinn lengi sat
upp tók klúrt og rotið drykkjuskvaldur.
Atburðirnir allir víst voru bara plat,
öllu stýrði norskur njósnamjaldur.

Þess má til gamans geta að búningar Hatara í Júróvísijón eru búnir til úr 100% íslensku höfuðleðri.

Einar keðjaður.

Tilvitnun dagsins:

Allir: SAMSÆRI!!!

Kristilegu lesendur.

Þetta er vissulega mjög sorglegt en sorglegasta degi ársins getur þó varla lokið (þó svo að tæknilega sé honum lokið) án þess að bloggarinn Einar Haf auki enn á þjáningar sínar og lesenda sinna og negli í eins og eina bloggfærslu – að þessu sinni í samvinnu við Biskupsstofu. Meðan áhrifavaldar Íslands fara til útlanda í boði ferðaskrifstofa og auglýsa hinn ýmsa bráðnauðsynlega varning sem varðar leiðina til betra lífs mun áhrifavaldurinn Einar Haf auglýsa Þjóðkirkjuna og kristin gildi. Blóð Krists, bikar lífsins, oblátur og með því hér rétt á eftir en fyrst þetta.

Páskahátíðin er mesta hátíð í kristnum sið, þegar við minnumst síðustu kvöldmáltíðarinnar, krossfestingarinnar, upprisunnar og sigurs lífsins yfir dauðanum. Hvernig fer þetta svo allt fram? Með stanslausum gleðskap, partístandi, sumarbústaðaferðum, tónleikum, bingóspilum og páskaeggjum. Ekki má þó gleyma kirkjuferðum, bænastundum og Passíusálmum. Sem vilja reyndar stundum gleymast – svona í neysluóðu samfélagi nútímans. Skammist ykkar bara heiðingjarnir ykkar. Upp upp mín sál og allt mitt geð – en ekki er víst að þið komið öll með.

Við sannkristnir menn stöndum oft frammi fyrir erfiðu vali í hinu daglega lífi; milli hins æskilega og hins óæskilega. Í gærkvöldi stóð ég til dæmis frammi fyrir erfiðu vali. Annað hvort að fara í messu í Tjarnarkirkju eða í Barsvar spurningakeppni í Menningarhúsinu Bergi. Á öðrum staðnum var ég með tryggingu fyrir oblátum og áfengu blóði Krists en á hinum staðnum var eftir meira áfengi að slægjast án tryggingar þó. Ég er bara mannlegur og fór því á óæskilegri staðinn – gegn betri kristilegri vitund. Samviskubitið beit þó ekki meira á mig en svo að fyrir rest urðum við Björn Snær frændi ásamt tveimur öðrum liðum í efsta sæti spurningakeppninnar og þökk sé óheppni minni í ástum var ég heppinn þegar kom að spilunum, dró hjartakónginn og viti menn….við unnum bjór, rauðvín og páskaegg. Hvernig held ég upp á þennan árangur? Nú auðvitað með því að loka mig inni og skrifa þessa bloggfærslu þar sem ég fordæmi hömlulausa skemmtun og stóðlífi annarra um páskahátíðina. Skammist ykkar bara heiðingjarnir ykkar. Upp upp mín sál og allt mitt geð – er þetta ekki lína sem ég var kominn með?

Fjölmargir létu krossfesta sig í dag til að minnast þjáninga Jesú Krists á Golgatahæð á sínum tíma. Þetta kemst alltaf í fréttirnar og fyrir vikið þjáist ég þegar ég sé þetta í sjónvarpinu. Ekki veit ég hvernig naglar eru notaðir við þetta í dag en mér skilst að á tímum Jesú hafi menn verið að vinna með fírtommu galvaníserað. Það minnir mig á það, hefur einhver séð naglaklippurnar mínar?

Pílagrímsferðir, passíur og píslargöngur eru partur af páskunum, hvað eru mörg pé í því? Vert er að halda í gamlar hefðir sem annars myndu glatast fyrir fullt og allt. Passíusálmar Hallgríms Péturssonar eru afar gott dæmi um þetta. Stórbrotinn kveðskapur í 50 hlutum um síðustu daga Jesú og þá dramatísku atburði sem áttu sér stað á þeim umbrotatímum sem þá ríktu. Hvers vegna var Jesú krossfestur? Grimm örlög besta töframanns allra tíma – og fyrsta áhrifavaldsins. Ég held að fólk hafi einfaldlega ekki verið tilbúið fyrir boðskap hans og fagnaðarerindi í þá daga – auðvitað allra síst ráðamenn eins og sagan sýnir. Hvernig yrði Kristi tekið í dag væri hann hér á meðal vor? Sennilega myndi hann því miður falla í skuggann af einhverjum flennifleygnum sólbrúnum varabólgnum rassafylltum áhrifavaldinum en þó hef ég trú á að hann næði yfir 100 þúsund lækum á instagram ef hann myndi setja inn mynd af sér gangandi á vatni. Það þykir alveg jafn flott í dag og það þótti í gamla daga.

Fyrir skemmstu fór ég í sauðfjárræktarferð ásamt fleiri kindarlegum Svarfdælingum og áhangendum þeirra sem flestir voru sauðir. Viðeigandi. Ferðin var hin ágætasta og menn bókstaflega drukku í sig fróðleikinn. Fyrst í litlum skömmtum en undir það síðasta úr hálfs líters glösum. Farið var í Fljótin og Skagafjörð og á heimleiðinni var komið við í bruggsmiðju Kalda á Árskógsströnd. Endapunkturinn var Göngustaðakot í Svarfaðardal. Hvað lærði ég svo í þessari ferð? Jú ég lærði það helst að áfengisneysla og gítarleikur fara ekki alltaf saman, allra síst þegar gítarleikarinn er drukknasti maðurinn í partíinu. Hvernig kemur það sauðfénu við? Æi ekki vera með þetta jarm alltaf hreint.

Vantar ykkur meiri heilagan anda og kristilega fyllingu í líf ykkar og vitið þið ekki hvað þið eigið að gera um páskahátíðina? Sækið þá Urðakirkju heim, fræðist um trúarleg gildi, svarfdælska kirkjubyggingarlist og úðið í ykkur piparhúðuðum oblátum. Varahringjarinn tekur slagara á borð við Ring my bell, Clocks og Klukknahljóm og þá verður hægt að leika á nýtískulegt rafmagnsorgel gegn vægu gjaldi. Þið leikið hins vegar ekki á mig; það sleppur enginn út án þess að borga. Trúin flytur fjöll en aðeins gegn sanngjarnri þóknun. Þetta hljóta allir að geta skilið.

Í dag var keppt í hinni árlegu kristilegu krossfit keppni á Golgata hæð – í boði Colgate. Keppt var í nokkrum greinum, þar á meðal krossfestingum, hreystigreip, píslargöngu og upphýfingu…….upprisu. Annie Mist vann keppnina, að launum fékk hún syndaaflausn og páskaegg sem mörgum fannst reyndar algjör synd. Sem betur fer er Annie synd og því verða engir frekari eftirmálar af þessari keppni.

Neysluóð er okkar þjóð
ei fær flúið háska.
Nammiflóð fær krakkastóð
verpi ég eggjum páska. 

Þess má til gamans geta að Hallgrímur Pétursson hefði aldrei samið Passíusálmana hefði hann ekki verið á fullum listamannalaunum.

Einar trúaður trúmaður.

Tilvitnun dagsins:

Allir: DÍSES KRÆST!!!