Orð í kristilegum skrúða

Myndasafn 2 athugasemdir

Dymbillegu lesendur.

Loksins loksins loksins. Ég hef tekið föstuna full alvarlega og hvorki æmt né skræmt hér á bloggsíðunni frá því í síðasta mánuði. Nú líður hins vegar senn að mestu hátíð kirkjuársins, hátíð upprisunnar – og þá get ég auðvitað ekki á mér setið. Við minnumst jú þess þegar lífið sigraði dauðann. Þegar svartnættið þurfti að lúta í lægra haldi fyrir ljósinu og öllu því bjarta og fagra. Þegar bloggsíða Einars Haf varpaði nýju ljósi á sannleikann. Tja, það passar nú kannski ekki alveg. Það má að minnsta kosti þakka fyrir að inngangurinn er ekki lengri en hann þó er.

Fermingar eru nú hafnar. Þá er ég ekki að tala um fermingar eða affermingar þegar skip koma til hafnar heldur fermingar þar sem bólugrafin ungmenni fermast til fjár – í anda páskanna. Öllu fer aftur, segja þeir sem eldri eru. Ég er alveg sammála því. Nú er valið orðið alltof mikið. Í fermingarbransanum er hægt að velja um kirkjulega fermingu, borgaralega fermingu, óborganlega fermingu eða enga fermingu. Fæstir velja enga fermingu því engin ferming jafngildir engum gjöfum. Viðkomandi segist ekki trúa en trúir samt á að fermast og fá fermingargjafir. Borgaraleg ferming er í tísku nú til dags, en ég veit því miður ekki hvað það er. Kannski þýðir það að þú þarft ekki að klæðast hvítum kirtli og hafa yfir trúarjátninguna en færð samt að halda veislu og þiggja gjafir að verðmæti hundruða þúsunda króna frá vinum og ættingjum. Bévítans trúleysingjar. Auðvitað er alltaf best að fermast í kirkju þegar verið er að standa í þessu á annað borð, tala nú ekki um þegar kirkjan er á hlaðinu heima hjá þér. Urðakirkja er kjörin til þess arna, hægt er fá afnot af kirkjunni á mjög góðum kjörum, ræðið bara við E.Haf starfsmann kirkjunnar og hann útbýr eitthvað mjög ásættanlegt fermingartilboð.

Páskalambið á sér langa sögu í kristinni trú. Ekki er vitað hvernig nýir búvörusamningar munu koma til með að hafa áhrif á afdrif páskalambsins í ár, en mögulega verður lambið flutt út til Ameríku sem hluti af allsherjarmarkaðsátaki sauðfjárbænda og talsmanns þeirra, Svavars Halldórssonar – með von um bætta afkomu sauðfjárbænda. Páskaeggin eru einnig í nokkurri óvissu þar sem nýir búvörusamningar ná einnig til alifuglabænda og annarra sem hafa eggjavarp á sinni könnu, eða í sínum varpkassa. Tilraunir með að gefa hænunum á Urðum súkkulaði og lesa fyrir þær málshætti með það að augnamiði að þær fari að verpa páskaeggjum hafa því miður engan árangur borið. Ástandið er raunar það slæmt að undanfarið hafa nánast engin egg orpst…orpist…varpast…æi ég veit ekki. Gefið mér séns, ég varð bara í 12. sæti í stafsetningarkeppninni þarna á Landsmótinu um árið. Áryð, á ég við. Vyð.

Nú þegar hyllir undir að Lönguföstu ljúki hugsa margir sér gott til glóðarinnar að troða sig út af páskasteikum og gotteríi. Ég er að sjálfsögðu þar á meðal. Sumir eru þó staðfastir og falla ekki fyrir freistingunum sem nú eru við hvert fótmál og hvern búðarkassa. Gufusoðið grænmeti í öll mál gefur heilbrigt útlit og góða heilsu. Ekki satt, Viktoría?

Mörður Árnason, fyrrverandi alþingismaður, hefur nú á föstunni lesið upp Passíusálma Hallgríms Péturssonar eftir tíufréttirnir á Rás 1, einn sálm á kvöldi. Hefur lestur Marðar verið að mestu fumlaus og án hnökra, utan við sálm 23 – þar sem Mörður fékk hóstakast þegar kom að ítarlegri og rammstuðlaðri lýsingu á húðstrýkingu Krists í bundnu máli. Ég hef auðvitað hlustað á alla sálmana í beinni útsendingu, eins og fyrri ár, og alltaf fyllist ég jafn mikilli lotningu þegar ég hlýði á. Lýsingarnar í sumum sálmunum á meðferðinni sem Kristur mátti sæta eru afar sláandi og hryllilegar. Hryllingurinn nær þó nýjum hæðum, mögulega Golgatahæðum, á föstudaginn langa þegar Megas „syngur“ alla fimmtíu sálmana í einni beit í kirkju einhvers staðar nálægt ÞÉR. Já bíðið þið bara, enginn er óhultur. Það er önnur saga.

Talandi um hrylling, Ríkissjónvarpið bauð upp á æsispennandi niðurlægingu og pínlega útreið í beinni útsendingu síðastliðið föstudagskvöld þegar Menntaskólinn í Reykjavík flengreið Kvennaskólanum í Reykjavík í úrslitum í spurningakeppni óskýrmæltra framhaldsskólanema. Lokatölur urðu 40-13. Á sama tíma tóku Fræknir feðgar þátt í heimsmeistaramótinu í Brús á Rimum í Svarfaðardal og spiluðu þar rassinn endanlega úr buxunum við nokkur af þeim 10 borðum sem spilað var við í heimsmeistarakeppninni. Uppskeran varð nokkrar drepnar voganir og tvær jananir auk þriggja klórninga. Fyrir þennan fjölda klórninga fékk liðið sérstök verðlaun, sem verður að teljast afar vafasamur heiður, en förum ekki nánar út í það. Á laugardagskvöldið var ég svo rótari fyrir hljómsveit Hafliða sem spilaði undir hinum svarfdælska mars sem stiginn var af miklum móð á Rimum. Mjög hefðbundið.

Allt stefnir í æsispennandi forsetakosningar hér á landi í sumar. Forsetaframbjóðendurnir eru nú orðnir fleiri en guðspjallamennirnir og lærisveinar Jesú Krists. Nánar til tekið, þeir eru orðnir jafn margir og jólasveinarnir þrettán. Er það tilviljun? Ég er ekki viss. Ólíkt jólasveinunum þekkir þjóðin hér um bil engan þeirra þrettán sem boðið hafa fram krafta sína. Nema kannski Ástþór Magnússon og Þorgrím Þráinsson. Ástþór hefur að vísu leikið jólasvein en ég veit ekki með Þorgrím. Allir finna frambjóðendurnir mikinn meðbyr og allt er þetta eflaust ágætis fólk. Ég óttast bara vandræðalega augnablikið í pallborðsumræðum frambjóðenda þegar frambjóðendur við pallborðið verða fleiri en áhorfendur í sjónvarpssal. Geðveikt vandró.

Nú stefnir allt í að Sigmundur Jesús Davíð Gunnlaugsson Kristur verði krossfestur af Pírötum og öðrum siðapostulum á Golgatahæð nú á föstudaginn langa. Mun Sigmundur þar taka á sig syndir og peningalegar eignir eiginkonu sinnar og allra aflandsfélaga sem fyrirfinnast á hennar nafni og áttu kröfu á gömlu bankana. Kristnifræðingum og stjórnmálafræðingum ber ekki saman um hvernig þessi atburðarrás muni vinda upp á sig né heldur hvernig upprisu Sigmundar verði háttað eða hvenær hún muni eiga sér stað – fari allt eins og horfir. Ég mun mæta í messu í Urðakirkju að kvöldi Skírdags og reyna að komast að hinu sanna í málinu. Svörin eru jú öll í hinni helgu bók.

Á krossi mátti dúsa Jesú Kristur
kvalinn var hann vegna synda manna
karlanginn var hrærður bæði og hristur
og hér sit ég með málshátt milli tanna.

Enginn bauð sig fram til forseta meðan á gerð þessarar bloggfærslu stóð, en þónokkrir hugsuðu málið enda höfðu þeir fundið fyrir miklum meðbyr.

Einar páskaungi.

Tilvitnun dagsins:
Herbert the Pervert: Alright everyone but Chris keep your pants on and lets figure this out.

Orðin gróðvænleg

2 athugasemdir

Hagnaðardrifnu lesendur.

Meðan enn lifir von um skjótfenginn gróða held ég áfram leit minni að honum….já og sannleikanum í hjáverkum. Það er góðæri og ég ætla að vera með. Ég lifi enn í þeirri blekkingu að bloggskrif séu til þess fallin að raka saman seðlum – og framtíðin byggir öll á því. Það er skammt á milli gulls og grænna skóga annars vegar og hugmyndafræðilegs gjaldþrots hins vegar. Á hvorn veginn skyldi þetta fara í mínu tilviki? Ég leitast að sjálfsögðu við að draga fleiri niður í svaðið með mér þegar (ekki ef) þar að kemur að allt fari í þrot og þess vegna heldur þessi farsi áfram í beinni útsendingu.

Það að kaupa hlut í og eiga hlut í fyrirtækjum er ein leið til að komast yfir skjótfenginn gróða. Það allra besta er að komast yfir fyrirtækin fyrir lítinn eða helst engan pening, til dæmis með því að fá þau í afmælisgjöf, í skóinn eða þekkja rétta fólkið og fá umbun fyrir. Svo fara þessi sömu fyrirtæki að skila methagnaði alveg upp úr þurru, jafnvel eftir að hafa skitið upp á bak og verið bjargað fyrir horn af hinu opinbera og almennum skattgreiðendum fyrir örfáum misserum. Þegar þannig háttar er eina ráðið að greiða sér út nógu mikinn arð, því af arðinum skuluð þið þekkja þá. Hverja? Veit ekki. Skítt með þá sem hlupu undir bagga þegar illa gekk, þeir geta bara samglaðst með eigendunum og fagnað þeim merkilega áfanga að eigendurnir skuli virkilega geta borgað sér út svona mikinn arð.

Stundum gengur það ekki upp að fá fyrirtæki á silfurfati, þá getur þurft að taka lán. Lang best er að taka nógu hátt lán með veði í fyrirtækinu sjálfu, með því móti þarftu aldrei að hafa áhyggjur af því að þurfa að endurgreiða lánið – þú þarft heldur ekki að eiga nokkurn skapaðan hlut, nema ef vera skyldi vin sem á góðan penna, þannig að hægt sé að undirrita helstu formsatriði.

Það er líka hægt að sleppa þessu fyrirtækjabrölti og kaupa bara lottómiða. Það er aldrei að vita nema heppnin snúist á sveif með þér. Ég bendi lesendum á að þeir geta nú á eftir lagt inn á mig 5 þús. kall – þá fer nafn þeirra í pott og það verður mögulega dreginn út vinningshafi fyrir páska. Miði er möguleiki……fyrir mig. Endilega takið þátt.

Það er auðvitað gleðiefni að góðærið sé komið aftur og að nú séu það gróðasjónarmiðin sem ráða ríkjum. Hugsunin á auðvitað að vera; hvernig get ég gert minna og grætt meira? Stundum liggur þetta ekki í augum uppi. Í mínu tilfelli gengur þetta þannig fyrir sig að ég blogga minna og sjaldnar en fæ helmingi meira borgað, þar sem ég get einfaldlega hækkað skylduáskriftina hvort sem lesendum og almenningi líkar það betur eða verr.

Forsetaframbjóðendum fjölgar nú stöðugt. Ég veit ekki hvort það séu gróðasjónarmið sem knýja þá hina sömu áfram, eða einhverjar aðrar mis annarlegar kenndir, en ljóst er að baráttan verður hörð. Sumir hafa legið undir felldi og liggja þar jafnvel enn – og það væri kannski best ef þeir lægju þar bara fram yfir kosningar og létu okkur hin í friði. Ég veit svei mér ekki, en ef ég ætti að velja í dag myndi ég frekar taka hana Hillary á Bessastaði heldur en Trumparann.

Þessa dagana er verið að setja á svið í Borgarleikhúsinu gróðærissýninguna Mamma mía – og þar er auðvitað sungið um peninga og aftur peninga. Monní monní. Ást og svo meiri peninga. Sólbrúnt fólk, ást og peninga. Ævintýrið gerist á grískri eyju – sem er viðeigandi þar sem Íslendingar „kaupa“ nú pakkaferðir til suðrænna landa í massavís, fyrir „peninga“. Ekki veitir suðrænum vinum okkar af norrænum „gjaldeyri“ beint í vasann. Þegar uppselt var orðið í allar sólarlandaferðirnar og pakkaferðirnar tóku neysluóðir Íslendingar til við að kaupa upp miða á allar sýningar á Mamma mía og nú þegar er orðið uppselt á allar sýningar fram til októberloka 2019. Kemst Helgi Björnsson söngvari til sólarlanda, nú þegar hann er upptekinn við að syngja um peninga í Mamma mía? Já örugglega, en hann á að vísu bara miða aðra leið. Það er að segja, ef hann verður ekki farinn á Landróvernum sínum frá Mývatni á Kópasker.

Nýverið var konum í Svíþjóð ráðlagt að vera ekki Einar á ferð. Þetta er nokkur skellur fyrir mig persónulega, en ég reyni að vera ekki mikið á ferðinni þessa dagana. Gætið ykkar konur, ekki vera ég á ferð.

Hún kemur til mín aftur, gróðavonin góð
gæli ég við vín og villtar meyjar
hagsældin er hafin, ég feta forna slóð
ferðast þjóð um hlýjar draumaeyjar.

En engu má þó treysta, víst er gengið valt
vesöld tekur við án fyrirvara
aftur kemur nóttin og næturhúmið kalt
niður kúldrast ég og jórtra þara.

Þessi bloggfærsla var skrifuð með veði í bloggfærslunni sjálfri. Ég fékk kúlu á hausinn en tók kúlulán og er þar af leiðandi í ágætis málum.

Einar auðfenginn auður.

Tilvitnun dagsins:
Lt. Frank Drebin: Looks like the cows have come home to roost.

Orðin hlaupársleg

Ein athugasemd

29. lesendur.

Hlaupársdagur er dagur sem aðeins kemur á fjögurra ára fresti. Hann er sem sagt sjaldgæfur – alveg eins og góðar bloggfærslur frá Einari Haf. Hvers vegna er þetta svona? Þá er ég að tala um hlaupársdaginn en ekki bloggfærslurnar. Eigum við að athuga málið?

Heimildum á internetinu ber ekki að fullu saman um hvers vegna í ósköpunum verið er að troða inn á okkur aukadegi fjórða hvert ár. Sumar heimildir telja að þennan dag megi rekja allt aftur til ársins 46 fyrir Krist, þegar Rómverjum datt það snjallræði í hug að endurbæta hjá sér tímatalið. Einmitt, eins og einhver hafi verið að spá í því árið 46 fyrir Krist. Voru menn á þeim tíma ekki frekar uppteknari að því að telja niður þar til Kristur kæmi loksins? Bara 46 ár, ég hlakka svo til! Varla færu þeir að fjölga dögunum og lengja með því biðina? Rökréttara hefði verið hefðu þeir fækkað dögunum til að stytta biðina eftir Kristi. Skrýtið.

Önnur tilgáta um þennan dag er þannig að um mánaðarmótin febrúar/mars árið 1243 hafi komið gríðarmikið hlaup í Svarfaðardalsá í óvenjulegum leysingum sem þá urðu. Hlaup þetta olli ekki miklu tjóni og stóð aðeins yfir í einn dag. Samtímasöguritun var verulega ábótavant á þessum tíma enda voru bændur uppteknir við að skrifa lygasögur af frændum sínum og forfeðrum, svokallaðar Íslendingasögur, og fór allt kálfskinn sem til féll í að hýsa þá skáldsagnaritun. Ekkert pláss var eftir fyrir skrif um atburði líðandi stundar. Þegar frá leið fóru menn að deila um hvort þetta mikla og óvenjulega hlaup hafi orðið í febrúar eða mars mánuði. Til að sætta stríðandi fylkingar og koma í veg fyrir Sturlungaöld (sem varð að vísu ekki umflúin) ákvað þáverandi Hólabiskup að skjóta inn aukadegi og kalla daginn hlaupárdag – sem síðar varð að hlaupársdegi. Þar sem um sjaldgæft hlaup væri að ræða yrði þessi dagur þó aðeins á fjögurra ára fresti. Engin á hefur nokkru sinni hlaupið á þessum degi síðan þessir atburðir urðu, sem er nokkuð kaldhæðnislegt.

Ein söguskýring í viðbót um tildrög þessa dags er sú að höfundi vísunnar um lengd mánuðanna, Ólafi Guðmundssyni frá Sauðanesi, hafi vantað einhvern krassandi botn á vísuna. Hann var kominn með mjög góða byrjun, það er að segja Ap, jún, sept, nóv þrjátíu hver, einn til hinir kjósa sér. Febrúar tvenna fjórtán ber og …… svo komst hann ekki lengra. Ólafur vissi að hann væri með efnivið í höndunum sem myndi rata inn í allar dagbækur sem prentaðar yrðu á Íslandi næstu árþúsundin þannig að mikið var í húfi fjárhagslega að botna vísuna. Ólafur átti valdamikinn frænda sem á þessum árum sá um prentun almannaks Háskóla Íslands. Þannig að nú brá Ólafur á það ráð að tala við frænda sinn og fá hann til að hleypa einum aukadegi inn í almannakið – svokölluðum hlaupársdegi – en hafa daginn bara fjórða hvert ár til að þetta plott yrði minna áberandi. Frændi Ólafs lét til leiðast gegn því að fá 5% af höfundarrétti vísunnar um ókomna tíð. Vísan, með botninum „frekar einn þá hlaupár er“ kom fyrst út í dagbók þjóðvinafélagsins árið 1604 og lifðu þeir frændur í vellystingum alla tíð eftir þá birtingu. Eftir að hlaupársdagurinn hafði verið prentaður inn í almannak Háskóla Íslands í nokkur skipti fór sú trú að verða útbreidd á Íslandi að þessi dagur væri til í alvörunni. Því fór sem fór.

Engin þeirra söguskýringa sem raktar hafa verið hér á undan koma heim og saman við raunveruleikann. Það að þetta sé alþjóðlegt samsæri vísindamanna sem telja sig vita allt um sólarganginn og lengd hans á ársgrundvelli og sjái sig því knúna til að skjóta inn aukadegi á fjögurra ára fresti. Svona þegar málið er skoðað nánar kemur í ljós að þessi skýring er ekkert trúlegri en hinar sem voru taldar upp hér áðan. Þannig að lesendur fá bara að ráða því hvaða skýring er sú rétta.

Lesendaverðlaun bloggsíðu Einars Haf voru haldin hátíðleg í gærkvöldi, 28. febrúar. Um látlausa og fallega athöfn var að ræða þar sem Gunnar Þórir Björnsson var sá eini tilnefndi og hirti raunar öll verðlaun sem í boði voru. Því miður féll þessi uppskeruhátíð nokkuð í skuggann af Edduverðlaununum og Óskarsverðlaununum – þrátt fyrir álíka mikið skemmtanagildi fyrir hinn almenna borgara.

Talandi um skemmtanagildi, þátturinn hjá Gísla Marteini hefur oft verið góður en aldrei þó eins góður og síðasta föstudagskvöld þegar botninn var sleginn í skemmtunina með hugljúfum flutningi Reykjavíkurdætra – sem er svipuð hljómsveit og Borgardætur – á hinu angurværa og melódramatíska lagi Ógeðsleg. Aldrei í manna minnum hefur annar eins herskari kvenna ruðst inn í beina sjónvarpsútsendingu og tekið Gísla – og ekki einu sinni farið fram á lausnargjald.

Aukadagur dúkkar upp
ég dreg fram sparibrosið
eina rímið hér er Rupp
rassgatið er frosið.

Í tilefni dagsins ákvað ég að hlaupa á mig, augljóslega. Lesandi síðunnar er beðinn velvirðingar á því en hann getur þó að minnsta kosti huggað sig við lesendaverðlaunin.

Einar árhlaup.

Tilvitnun dagsins:
Reykjavíkurdætur: SO WHAT? Ég owna þetta ittybittytittycommitty, No pitty!
Oscar Wilde myndi shje´nga mig er svo helvíti witty
Galdrandi ólikum línum á varhugaverðum timum
í no djóki ég er Alfreð Flóki

Orðin fjarverandi

Ein athugasemd

Á bak og burt-legu lesendur.

Sumir, eða nánar til tekið einn, hefur spurt mig hvernig standi á því að engin bloggfærsla hafi litið dagsins ljós nú í tæpar tvær vikur hér á bloggsíðu sumra landsmanna. Skýringarnar á þessu ástandi eru margþættar. Þessi bloggfærsla er tileinkuð fjarveru Einars Haf undanfarna daga og mögulegum skýringum á þessari fjarveru.

Skýring á fjarveru nr. 1: Ég tók sprengidaginn full bókstaflega og sprakk á limminu. Sprengjutætlurnar brunnu svo daginn eftir og urðu að ösku. Á öskudaginn. Þvílík óheppni.

Skýring á fjarveru nr. 2: Ríkisútvarpið setti mig í straff þannig að ég myndi ekki kjafta frá því hver eða hverjir séu morðingjarnir í Ófærð. Ég skil auðvitað ekkert í þessari viðkvæmni hins opinbera, enda hefur það legið fyrir í margar vikur hver eða hverjir eiga í hlut. Ég meina, þetta stendur jú allt í dagbók lögreglunnar á Siglufirði.

Skýring á fjarveru nr. 3: Ég ákvað að skreppa í Jökulsárlón og bregða mér þar í jakahlaup og ísskoðun ásamt fleiri grandarlausum ferðamönnum. Fljótlega kárnaði gamanið þegar ísjakarnir losnuðu frá landi og ráku út á lónið. Þar með breyttist ég í Einar Hafísjaka. Nema þetta var lón en ekki haf. Kemur. Borgarísjaki eða borgar ísjaki? Ekki náðist í Borgar Ísjaka við gerð þessarar bloggfærslu til að athuga málið.

Skýring á fjarveru nr. 4: Útlendingastofnun komst að því að á bak við bloggsíðu Einars Haf væri umtalsverður fjöldi erlends vinnuafls sem sæi um efnisöflun og skrif á síðuna. Þetta sama vinnuafl var ekki með skráð landvistarleyfi hér á landi og var því umsvifalaust flogið úr landi í skjóli nætur. Einar Haf þurfti því að fara að hugsa og skrifa sjálfur – og það tekur sinn tíma.

Skýring á fjarveru nr. 5: Ég misskildi bolludaginn og fékk mér áfenga bollu – borðaði ávextina í botninum á bolluskálinni og hrundi hressilega í það. Ég hef verið á herðablöðunum, sneplunum og rassgatinu allar götur síðan.

Skýring á fjaveru nr. 6: Ég fór í feluleik en fann engan til að leika við þannig að ég fór bara einn í feluleik og enginn er að leita að mér. Og ég er enn í felum.

Skýring á fjarveru nr. 7: Ég gerði framvirkan starfslokasamning við sjálfan mig, samningurinn var fjármagnaður með veði í næstu 120 bloggfærslum á bloggsíðu Einars Haf. Ég lofaði því að setjast í helgan stein og láta ekki sjá mig á opinberum vettvangi gegn himinhárri fyrirframgreiðslu.

Skýring á fjarveru nr. 8: Ég var numinn á brott af geimverum. HJÁLP!!!

Skýring á fjarveru nr. 9: Dabbi Grensás hitti mig á förnum vegi og það kom í ljós að hann hafði lesið allar bloggfærslurnar mínar gegnum tíðina. Ég þarf ekki að segja meira…

Allt eru þetta frekar trúverðugar skýringar. Lesendur, eða lesandi, verða, eða verður, að fá að velkjast aðeins lengur í vafa um hver þessara skýringa er rétt. Hið sanna mun koma í ljós á sunnudagskvöldið. Eða hvað? Múhaha.

Horfinn er Einar, hlaupinn á brott
hausinn er rifinn og tættur
lesendur setja upp velsældarglott
vonandi er spéfuglinn hættur.

Í næstu bloggfærslu verður fjallað mjög ítarlega um endurkomu Einars Haf á ritvöllinn eftir óútskýrða fjarveru. Einar Haf hefur annars hafnað því alfarið að bloggfærslurnar séu að verða sífellt sjálfhverfari en áður. Bara rugl.

Einar verandi fjar.

Tilvitnun dagsins:
Einar Haf: Loksins er vitnað í mig á þessari bloggsíðu.

Orðin bolluð

Ein athugasemd

Bollulegu lesendur.

Já verði ykkur bollurnar að góðu, bollurnar ykkar. Nú er rjóminn á kinnunum, glassúrinn í munnvikunum og sultan í efri gómnum. Allt eins og það á að vera. Ét, drekk og ver glaðr, því svo hefst langafastan, eða sjöviknafastan, á miðvikudaginn og mun hún standa alveg fram að páskum. Það er ekki nóg með að þreyja þurfi þorrann, það þarf líka að fasta föstuna. Fast.

Hmm, þetta var furðulegur inngangur. En það er kannski ekki að undra, sykurmagnið í blóði undirritaðs er það hátt að það kemur ekkert vitrænt þaðan. Á morgun verður það svo saltið sem tekur öll völdin og loks verður það askan sem tryllir mann og annan á miðvikudaginn. Ég er einmitt bollulegur í dag, verð í spreng á morgun og svo öskuillur á miðvikudaginn. Tja, eða ekki.

Sumir (vitleysingar) ætla ekki að taka þátt í þessum átdögum eins og bollan ég og meirihluti þjóðarinnar. Þessir sömu vitleysingar borða bara heilsubollur á bolludaginn með geri og kókosrjóma og svo verða þeir fyrir vikið spengilegir á spengidaginn, bévaðir. Síðan afþakka þeir hinir sömu allt gotterí og sætindi á öskudaginn og syngja þess í stað bara fyrir ávexti, grænmeti og gras. Ég hef vitaskuld óbeit á þessu fólki sem hefur slíka sjálfstjórn – en ég hef reyndar þann löst að velgengni annarra veitir mér ekki ánægju heldur fyllir mig hatri og öfund. Það eru jú þeir hvatar sem drífa áfram þessa löngu úr sér gengnu bloggsíðu.

Er eitthvað að frétta annað en bollur, bollan þín? Eiginlega ekki. Atvinnubílstjóri hjá Strætó eyddi nýverið korteri í að skoða bollur í flotta skjástóra snjallsímanum sínum meðan hann keyrði greiðlega frá Menntaskólanum í Hamrahlíð að Hátúni í Reykjavík. Einhver hortitturinn tók atvikið upp á myndband með flotta skjástóra snjallsímanum sínum. Mér finnst fólk óþarflega æst út af þessu almennt séð, bílstjórinn er jú bara mannlegur og þar af leiðandi bolluáhugamaður. Síðan slógust 30 fullorðnir karlmenn blóðugum slagsmálum utan við Skeifuna í Reykjavík á laugardaginn síðasta með bareflum og bolluvöndum. Tilefni slagsmálanna voru bollur þ.e. hvor tegundin væri betri gerbollur eða vatnsdeigsbollur. Ekki tókst að útkljá ágreininginn á staðnum en það verður vonandi gert síðar. Svo má líka nefna að rúmlega 60 þúsund manns hafa skrifað undir áskorun Kára Stefánssonar um að hið opinbera skuli verja hið minnsta 11% af árlegri vergri landsframleiðslu í kaup á rjómabollum – enda muni það stuðla að hagsæld og heilbrigði þjóðarinnar.

Líkamsræktarlúin þjóð
leyfir sér að sukka feitt
Vatnsdeigssulturjómaflóð
getur dimmu í dagsljós breytt.

Hvorki Bjössi Bolla né Arthúr Björgvin Bolla gáfu kost á viðtali, eða rjómabollu, í tengslum við gerð þessarar bloggfærslu.

Einar bolla bolla.

Tilvitnun dagsins:
Allir: Bolla!

Orð í bundnu þorramáli

2 athugasemdir

Vísur fluttar af Kristjáni Hjartarsyni veislustjóra á þorrablóti Svarfdælinga á Rimum 30. janúar 2016. Einar Haf (gjörningalistamaðurinn E. Haf) setti saman, Kristján Hjartarson snyrti til texta og „útsetti“.

Á Þorra hrökkva Svarfdælir hvarvetna í kút
og kófsveittir þeir rifja upp barnatrúna
því þorrablótsnefndin lítur gjarnan illa út
en aldrei þó eins herfilega og núna.

Skáldalækjar Ógga Sigga er fremst í þessum flokk
furðuleg hún er í stórum dráttum
í hunangi og fíflamjöð hún mýkir upp sinn skrokk
mikið er hún undarleg í háttum.

Litlu skárri er bóndinn, sem er við hennar hlið
hjólbeinóttur, útskeifur og gleiður
í frystihúsi Samherja fimur er hann við
flesta daga að draga ýsur, Eiður.

Sigurður frá Hreiðarsstöðum keikur kemst á blað
kuldalegur er og fúll á svipinn
í Sæplasti hann vinnur en ég veit ekki við hvað
voða erfitt er að hemja gripinn.

Elísa hans kona, er hjúkka herfileg
sem hrellir sjúklinga og gamalmenni
fas hennar og ásjóna er ansi gervileg
eins gott er að passa sig á henni.

Frá Urðum Halla kerlingin, grimm er hún og grá
og gerir óleik sama hvar hún kemur
karlinn geymir heima, já minna má nú sjá
og misnotar og klórar hann og lemur.

Klaufabrekkna-Jóna Heiða klækjarefur er
kankvís læðist um og fer með veggjum
í háttum er hún ódæl og illskeytt því er ver
og upp úr þurru grýtir fólk með eggjum.

Næstur Sökkubóndinn, er klúr með klám og glott
kristnar Svarfdæli með fési sposku
að þjóna sínum Guði er Gunnsteins mark og plott
í gjótu bak við hús hann reisir mosku.

Dagbjört, eftir getu, glöð sinn styður mann
og gasprar um hans mátt um lönd og álfur
erfitt getur verið fyrir hana að verja hann
því hún er ekkert skárri en Gunnsteinn sjálfur.

Á Hrafnsstöðum er Zophonías kindarlegur kall
kauði safnar ull í pokaskjatta
á haustin leitar kinda frá fjöru upp á fjall
af fjármunum hann á víst nokkurn slatta.

Kalli bóndi í Brekku er klikkaður og snar
kartöflur hann stundum fær í skóinn
plægir, sáir, rúllar og plastar tuggurnar
í pásum gjarnan kastar sér í sjóinn.

Begga frúin hans er hörð og býsna fylgin sér
börn og mann og hund fær til að hlýða
í þröngum leðurbuxum á baki oft hún er
besta skemmtun hennar er að ríða.

Hér í einum flokk er þessi ljóti kynjakór
kominn til að gleðja Svarfdælinga
en til þess að það lukkist er best að drekka bjór
og blóta Þorra, dansa, hlæja og syngja!

Flutningurinn er kominn inn á jútjúb, hvað annað.

Þess má til gamans geta að úthlutunarnefnd listamannalauna varð enn harðari í afstöðu sinni gagnvart því að úthluta Einari Haf aldrei nokkurn tímann listamannalaunum eftir að hún komst yfir þennan kveðskap.

Orðin súr og kæst

Ein athugasemd

Þorralegu lesendur.

Já nú er hann runninn upp, þorri landsmanna. Eða svoleiðis. Þorrinn er í hugum flestra það sama og súrmeti, brennivín, blót, glaumur og gleði. Það er alveg rétt. Nema reyndar ef við erum að tala um minimalískan lífstíl og veganúar janúar. Sem betur fer er það ekki til umræðu hér.

Þetta Borgunarmál er nú frekar súrt. Og kæst. Jafnvel byrjað aðeins að þrána. Um hvað snýst þetta eiginlega? Tja, fyrir algjört klúður og óheppni seldi RíkisLandsbankinn eignarhlut sinn í einhverju ómerkilegu skúffufyrirtæki á spottprís – en sá sami hlutur var svo seldur aftur skömmu síðar á uppsprengdu verði. Ótrúleg óheppni. Ég hef ekkert meira um þetta mál að segja. Bara pjúra óheppni.

Nú er víðfrægur tælitæknir á leið til landsins. Ha? Já, það er frétt um það hér. Þið hélduð að ég væri að plata. Ó nei. Helsta aðferð þessara flagara er sú að taka „nei“ ekki sem gilt svar þegar kemur að kynferðislegum samskiptum við konur. Nei þýðir já og já þýðir já. Nei eða já, af eða á, farðu svo frá. Ég efast um að þessar aðferðir séu vænlegar til árangurs. Ég mun sennilega halda áfram við mína eigin aðferð þegar kemur að tælitækni, þ.e. að fara í kerfi, skríða undir borð og bíða morguns. Árangurinn lætur á sér standa, sennilega bara óheppni (sjá skilgreiningu á óheppni hér fyrr í bloggfærslunni).

Kári Stefánsson réðst í þá miklu aðgerð fyrir nokkrum árum að safna lífssýnum úr allri íslensku þjóðinni – enginn veit til hvers. Þetta dugði Kára hins vegar ekki. Nú er hann að vinna í því að safna undirskriftum allra Íslendinga. Hvað gengur manninum eiginlega til? Hann segist vera að bjarga heilbrigðiskerfinu. Er hin raunverulega ástæða kannski óstjórnleg söfnunarárátta Kára? Tja, það er spurning. Eins og með aðrar spurningar er borin von að svarið finnist hér í þessari bloggfærslu.

Íslendingar halda áfram að gera það gott á Evrópumeistaramótinu í handbolta þó svo að Íslendingar séu fyrir löngu fallnir úr keppni. Guðmundur Okkar Guðmundsson atti kappi við Dag Okkar Sigurðsson nú í kvöld í hreinum úrslitaleik um það hvort liðið héldi áfram í 4 liða úrslit mótsins. Dagur Okkar hafði betur að þessu sinni. Ísland keppir við Noreg í undanúrslitunum en Spánn mætir Króatíu í hinum leiknum. Þegar ég segi Ísland meina ég auðvitað Þýskaland.

Fréttamönnum þótti það fréttnæmt að kaldavatnsnotkun drægist marktækt saman meðan á sýningu þáttarins Ófærðar stæði. Sú ályktun hefur verið dregin að sjónvarpsáhorfendur haldi hreinlega í sér og margir hverjir láti sig hafa það að vera í spreng alveg þar til eftir þátt. Þetta er auðvitað hið versta mál. Næsta spennuþáttaröð sem sýnd verður í ríkissjónvarpinu; Óværð, fjallar einmitt um fólk sem reynir og reynir í hátt í klukkutíma að halda vatni yfir hinum og þessum sjónvarps- og útvarpsþáttum, með misjöfnum árangri. Sprengurinn hefur oft verið mikill, en sjaldan eins mikill og núna.

Nýir búvörusamningar eru nú í burðarliðnum og sýnist sitt hverjum. Breyta á hinu svokallaða mjólkurkvótakerfi, reynt verður að lækka mjólkurverð til bænda ef mögulegt er auk þess sem hampræktun í dreifðum byggðum verður gefin frjáls – svo eitthvað sé nefnt. Ær og kýr bænda verða þó áfram þeirra ær og kýr nái nýir samningar í gegn, nema ef vera skyldi hjá kjúklinga- og svínabændum. Ekki náðist í talsmann samninganefndar bænda, Gísla á Uppsölum, við gerð þessarar bloggfærslu.

Þorrablót Svarfdælinga fer fram nú um komandi helgi. Margt verður um manninn og mikið um dýrðir og þétt verður setinn Svarfaðardalur. Einar Haf hefur látið í veðri vaka að hann standi fyrir einhvers konar atriði á þessari skemmtun, en er það alls kostar rétt? Þið munið hvað ég sagði um spurningar og svör þegar kemur að þessari bloggsíðu. Allt kemur þetta í ljós á laugardagskvöldið. Verið hrædd. Verið mjög hrædd!

Einar sér gerir glaðan dag
og mætir á blót af skyldurækni
hann virðist sko kunna vel sitt fag
með Bs. gráðu í tælitækni.

Þess má geta að þessi bloggfærsla var að mestu unnin úr léttreyktum lambatittlingum auk þess sem hráefni á borð við súrsaða selshreyfa og rakaða hrútspunga komu við sögu.

Einar alþjóðaflagari.

Tilvitnun dagsins:
Svarfdælingar: Gaaaamaaaaann!!!

Orðin inn úr horninu

Ein athugasemd

Stórtöpuðu lesendur.

Janúar. Jafnvel nafnið á þessum mánuði er leiðinlegt. Það gildir reyndar líka um bloggsíðu Einars Haf. En þarf janúar endilega að vera svona íþyngjandi og niðurdrepandi? Þarf endilega að vera með þetta þunglyndisraus og þennan bölmóð? Ekkert endilega, en það er bara svo miklu auðveldara en hitt. Þið vitið, glaðlyndi og svoleiðis. Oj bara.

Íslenska landsliðið í handknattleik stóð í ströngu á Evrópumótinu í handbolta sem fram fer í Póllandi þessa dagana. Strákarnir okkar hafa þar att kappi við milljónaþjóðir og unnu alla leiki sé horft til höfðatölu. Þannig að úrslitin sjálf skipta kannski minna máli. Miðað við höfðatölu fáum við líka miklu fleiri brottvísanir en önnur lið og við tökum mun lengri leikhlé. Allt er þetta jú leikur að tölum. Fjölmiðlar fylgja strákunum okkar eftir hvert fótmál og leita viðbragða þeirra í sigrum og ósigrum. Misvel liggur á strákunum okkar eins og gengur. Eftir skellinn gegn Króatíu var augljóslega þungt hljóð í okkar mönnum. Sumir hafa allt á hornum sér, sérstaklega þó hornamennirnir. Persónulega myndi ég bara taka símaviðtöl við línumennina, enda fá þeir jú borgað fyrir að vera á línunni. Bravó Einar, bravó.

Burt séð frá höfðatölu þá gekk þetta mót vægast sagt illa hjá okkar mönnum. Það er þó huggun harmi gegn að við fáum strákana okkar heim og getum knúsað þá. Fast. Og lengi.

Á sama tíma og öryrkjar og gamalmenni skrimta við fátæktarmörk og hjúkrunarheimili eru rekin með tugmilljóna tapi þá gengur alveg blússandi vel að selja hátt í 10% þjóðarinnar miða á tvenna tónleika með Justin Bieber – á uppsprengdu verði. Svipað hlutfall þjóðarinnar ætlar til Frakklands næsta sumar að horfa á fótboltastrákana okkar elta hverja tuðruna á fætur annarri undir styrkri stjórn Heimis og Lars. Bílasala hefur sjaldan verið meiri og fasteignir spretta upp eins og gorkúlur. Er eitthvað bogið við þetta? Nei alls ekki, höldum bara áfram að pína gamla fólkið – framtíð okkar veltur á því að gamla fólkið leggi allt sitt og meira til af mörkum til samfélagsins. Eins og það hefur jú gert alla tíð. Framtíð þessa lands er gamla fólkið. Virkjum gamla fólkið. Og ævisparnað þess.

Forsetaframbjóðendum fer nú ört fjölgandi og sýnist sitt hverjum. Enn sem komið er er Ástþór Magnússon fremstur í flokki en skammt á hæla hans koma Donald Trump og Hillary Clinton. Ég að misskilja? Aldrei.

Þættirnir Ófærð eru gríðarlega umtalaðir, enda horfa um tveir af hverjum þremur landsmönnum á þættina. Virtum leikhúsgagnrýnendum er farið að leiðast þófið og kófið nú þegar fjórir þættir af tíu eru búnir en því ber þó kannski að taka með fyrirvara í ljósi fjölda þeirra þátta og leikverka sem viðkomandi gagnrýnandi hefur rakkað niður í gegnum tíðina. Veit Jón Viðar hver er morðinginn? Nei.

Enn styttist í að þorrakúrinn hefjist. Bóndadagur markar upphaf Þorra, sá dagur er einmitt nú á föstudaginn. Hvernig er haldið upp á þann dag? Það er gert með því að snæða hákarl, hrútspunga, magál og hangikjet, svolgra í sig mysu og brennivín og yrkja bögur. Enn bagalegt. Svo styttist nú einnig í þorrablót Svarfdælinga sem fram fer á Rimum laugardagskvöldið 30. janúar. Hvað mun gerast þar? Enginn veit. Þó veit ég að starfsmaður vísnahorns bloggsíðu Einars Haf er að bauka eitthvað – og sá hefur nú nokkuð óhreint mjöl í sínu pokahorni. Úff.

Dagur bóndans dettur á
dylst það engum kjafti
rengi, magáll, rúgbrauð smá
rek ég við af krafti.

Þess má geta að engin ær reis upp meðan á gerð bloggfærslunnar stóð. Ef það er eitthvað sem ég er smeykur við þá er það uppreist ær.

Einar ær.

Tilvitnun dagsins:
Bogi róni: Ég er bara kenndur á yfirborðinu en undir niðri er ég blá edrú. Ég er nefnilega svo yfirborðskenndur.

Orðin 2016

Ein athugasemd

Nýárslegu lesendur.

Nýtt ár, nýjar væntingar, ný sýn, nýtt fólk, ný vonbrigði, ný hringrás, nýtt vín og gamlir belgir. Segir einn gamall belgur; Einar Haf. Hvenær skyldi maðurinn þroskast og hætta þessum barnaskap? Það er mjög góð spurning. Svarið fæst alveg örugglega ekki í þessari bloggfærslu, en við getum samt lifað í voninni.

Nú eru síðustu áramótabrennurnar kulnaðar, síðasti flugeldurinn sprunginn og síðasta jólasteikin snædd. Lífið er aftur komið í gömlu skorðurnar og ekkert framundan nema dimmblátt svartnættið, drungi og depurð. Eða hvað? Ekki endilega nei. Ljósið í myrkrinu er auðvitað að Alþingi hefur brátt göngu sína á ný eftir jólaleyfi og svo ætla strákarnir okkar að skora hverja stórþjóðina á hólm á Evrópumótinu í handbolta í Póllandi nú um miðjan mánuðinn. Þar verður sko aldeilis skurk á skelinni.

Talandi um kulnaðar brennur, þrettándabrenna Ungmennafélagsins Þorsteins Svörfuðar fór að mestu friðsamlega fram við Tungurétt í Svarfaðardal að kveldi þrettánda dags jóla. Eignatjón varð nokkuð en það var viðbúið, enda erum við að tala um gömul áburðarbretti, eldfiman vökva og rokeldspýtur. Veður var með ágætum, bálkösturinn þurr á manninn og eldsneytið fljótandi í brúsum og tunnum þannig að ekki var að sökum að spyrja. Nokkurt fjölmenni mætti til að vera viðstatt herlegheitin sem og skothríð björgunarsveitarinnar á Dalvík þegar leikar stóðu sem hæst. Ekki var hægt að heyra annað en að samkoman þætti takast ágætlega, sjálfur var ég of upptekinn við að hella olíu á ófriðarbálið ásamt félögum mínum. Og ekki í fyrsta sinn.

Fyrirséð er að sviptingar verða á fjölmiðlamarkaði á árinu 2016. Hið svokallaða Netflix ryður sér nú til rúms þar sem notendum bjóðast fjölmargir þættir og afþreying á hlægilega lágu verði. Erfitt verður fyrir einkareknar hérlendar sjónvarpsstöðvar og bloggsíður að keppa við þetta. Dagar sjónvarpslausra fimmtudaga virðast svo óralangt í burtu nú þegar holskefla sjónvarpsþátta og kvikmynda eirir engum sem fyrir verður. Hvernig nokkur maður kemst til þess að horfa á alla þá þætti sem framleiddir eru, það veit ég ekki. Ég hef nóg með það eitt að komast gegnum þessa bloggfærslu.

Tilhleypingar þóttu takast ágætlega þessi jólin að sögn hins kindarlega Gandí Laufasonar talsmanns hrúta í fjárhúsunum á Urðum í samtali við heimildamann bloggsíðu Einars Haf. Nokkuð hafi gengið á þegar beiðsli náðu hámarki um og eftir aðfangadag jóla en það hafi ekki verið neitt sem vösk sveit hrúta réði ekki við. Eitthvað var um uppbeiðsli en tekið hefði verið á hverju tilfelli fyrir sig og það afgreitt samviskusamlega. Samtalið við Gandí varð frekar snubbótt enda var stutt í morgungjöf, hungrið farið að sverfa að og hann hafði þar af leiðandi allt á hornum sér. Engin smá horn það.

Talandi um að hafa allt á hornum sér; það er orðinn árlegur viðburður að allt verður vitlaust þegar listamannalaunum er úthlutað. Hneyksli vikunnar er einmitt þetta. Enn og aftur var Einar Hafliðason bloggsíðuritari hundsaður þegar listamannalaunum var úthlutað, einhverra hluta vegna. Næst þegar listamannalaunum verður úthlutað mun Einar sjálfur velja einhvern í úthlutunarnefndina – þá skulum við sjá hvað gerist.

Listamenn semja og skrifa
skálda og leita hughrifa
kröpp eru kjör
en svo verður fjör,
á einhverju verða að lifa.

Undirbúningur fyrir þorrablót Svardælinga á Rimum 30. janúar næstkomandi er hafinn. Ýmiskonar leynimakk og undirferli nefndarmanna og ábyrgðaraðila einkenna þann tíma sem nú fer í hönd. Mun Einar Haf eitthvað koma nálægt þessu? Ó nei, ekki segja það. Það er bara eitt sem ég hef um þetta að segja: múhahahahahaha.

Engar kvikmyndir voru teknar upp af auðmönnum í fangelsi meðan á gerð þessarar bloggfærslu stóð.

Einar lævi blandinn.

Tilvitnun dagsins:
Nurse #2: Mrs. Nordberg, I think we can save your husband’s arm. Where would you like it sent?

Mót við áraorð

2 athugasemdir

Góðir Íslendingar.

Það er til siðs og raunar ekkert annað en sjálfsögð kurteisi að staldra ögn við á tímamótum eins og þeim sem við stöndum nú á og líta til baka yfir farinn veg. Því þó svo að við vitum ekkert hvert við erum að fara er ágætt að skoða hvaðan við erum að koma. Sagði enginn. Aldrei. Áramótahugvekjur eru afar hentugar til þess að koma á lymskufullan hátt annarlegum skoðunum og hugsjónum hugvekjuhöfundar á framfæri í dulbúningi – og rugla þannig lesendur í ríminu. Efni hugvekjunnar er að mestu endurunnið úr fyrri hugvekjum, því þetta eru jú ekki fyrstu áramótin sem skollið hafa á.

Íslendingar eru þrautseig þjóð. Íbúar þessa lands hafa frá örófi alda staðið saman gegn hvers kyns ógnunum og hindrunum og hafa ekki látið sundurlyndi og óeiningu koma í veg fyrir framþróun og framfarir hvers konar. Hér hefur þjóðin þraukað við kröpp kjör og hrikaleg náttúruöfl og staðið saman gegnum þykkt og þunnt. Þjóðin var sem einn maður í IceSave deilunni, í þorskastríðinu og á tímum einokunar og kúgunar. Þjóðin stóð saman í forræðisdeilu Sophiu Hansen gegn Halim Al og þjóðin stóð saman til að fá því framgengt að Justin Bieber kæmi hingað og héldi tvenna tónleika. Já, þegar mest á reynir stendur þjóðin saman.

Við lifum á viðsjárverðum tímum. Veröldin er að hitna, jöklarnir bráðna og sjávarmál fer hækkandi. Landamæri eru að verða óskýrari og ofstæki og öfgar ná fram að ganga á ýmsum sviðum. Íslenskt rapp er orðið vinsælt og Gísli Pálmi þykir móðins. Já þetta eru frekar ógnvekjandi tímar sem við lifum á. Sem betur fer er líka margt sem er jákvætt. Fuglarnir syngja enn sinn söng, tún og engi grænka enn þegar vorar og sauðkindin gengur enn frjáls um fjallasali og kyrrláta dali sumardægrin löng.

Já þið lásuð rétt. Íslenska sauðkindin. Hvað annað? Hún var nokkuð milli tannanna á fólki á árinu sem er að líða. Sem betur fer, kindakjötið á að vera milli tannanna á fólki – rétt áður en það rennur ljúflega niður í maga. Blessuð sauðkindin, þessi tignarlega skepna sem hefur hjálpað íslenskri þjóð að þrauka hér á hjara veraldar gegnum aldirnar. Hún þarf sinn sess í hverri einustu áramótahugvekju, eigi að taka hugvekjuna alvarlega. Hún mun eftir sem áður hjálpa íslenskri þjóð að þrauka af á nýju ári. Það er að segja sauðkindin….ekki hugvekjan.

Þrátt fyrir fámennið gera Íslendingar það gott á hverjum degi vítt og breitt um veröldina. Við eigum íþróttafólk, kvikmyndagerðarfólk, tónlistarfólk, hugvitsmenn og sérfræðinga sem skara fram úr á sínum sviðum og bera hróður okkar um heimsbyggðina þvera og endilanga. Gunnar okkar Nelson gerir það gott og er góð fyrirmynd – þar sem hann hefur sýnt fram á að þó maður sé barinn í gólfið og lúskrað sé á manni er það í fína lagi ef launin eru nógu há. Kjarasamningar ársins tóku einmitt mið af þessu. Baltasar okkar Kormákur flýgur til og frá Hollywood eins og hann fái borgað fyrir það og leikstýrir hverju stykkinu á fætur öðru hvort sem er hérlendis eða erlendis eins og hann fái borgað fyrir það. Sem hann reyndar fær. Of Monsters and okkar Men spila út um hvippinn og hvappinn fyrir aragrúa fólks og kynna um leið land og þjóð. Að vísu á ensku, en allt í lagi. Hugvitsmenn og sérfræðingar eru fluttir út í stórum stíl og gera það gott um víðan heim. Þetta er kannski ekki æskileg þróun en ef það er huggun þá njóta þó að minnsta kosti einhverjir góðs af þessum íslensku gáfum.

Við Íslendingar megum ekki gleyma uppruna okkar. Víkingarnir fóru um heiminn fyrir þúsund árum og rændu, drápu og nauðguðu. Þessu megum við ekki gleyma og við eigum að vera stolt af okkar uppruna. Íslenskt þjóðlíf ber enn þann dag í dag keim af þessu. Næturlífið, hegðun fólks á samfélagsmiðlum og fleira í þeim dúr sannar það. Einu sinni vorum við fátæk þjóð sem mátti þola sult og volæði. Í dag erum við rík þjóð en samt er enn til staðar sultur og volæði. Talandi um sultur, þær voru góðar rabbarbarasulturnar og rifsberjasulturnar sem hún móðir mín sauð á árinu. Með svona sultur ætti sultur brátt að verða úr sögunni.

En hvað einkenndi árið sem er í þann mund að andast? Ýmislegt mætti nefna. Til dæmis alla gullmolana, bumbugullin, krúttmolana, æðibínurnar, prinsessurnar og gimsteinana sem komu í heiminn á árinu. Fasbókarsíður fylltust af myndum og frásögnum af þessum himnasendingum og gersemum, svo mjög að á köflum keyrði um þverbak. Það var eins og aldrei hefðu komið börn í heiminn áður. Hafa ber í huga að þessi áramótahugvekja er rituð af gömlum einsömlum fúlum kalli.

Góðir Íslendingar. Nýtt ár er handan við hornið. Hvað boðar nýárs blessuð sól? Hún boðar fleiri tæki og tól? Nei hún boðar glens og grín og gól? Nei ekki heldur. Hún boðar spikk og span og spól? Æi góði besti. Hún boðar náttúrunnar jól. Hvað sem það nú þýðir. Hann Matthías Jochumson velti þessu fyrir sér í meitluðu kvæði seint á 19. öld. Matthías hefði einmitt orðið 180 ára gamall nú á árinu sem er senn á enda runnið. Ekkert smá afmæli þar á ferð. Kveðskapur Matthíasar hefur fylgt þjóðinni í næstum því öll þessi ár. Hans helstu hittarar eru tvímælalaust Lofsöngurinn Ó Guð vors lands, Hvað boðar nýárs blessuð sól? og Fögur er foldin, sem var í 13 vikur samfleytt á toppi vinsældarlista Rásar 2 á sínum tíma. Við skulum hugleiða um stund og þakka fyrir íslenskan skálda- og sagnaarf. Við skulum líka þakka fyrir að þessi hugvekja er nú loksins að líða undir lok.

Aftur koma áramót
og enn er staðan býsna snúin
kannski er það sárabót
að þessi hugvekja er búin.

Að endingu vil ég þakka fyrir árið sem er alveg hér um bil að syngja sitt síðasta og springa í loft upp. Vonandi verður nýtt ár gæfuríkt og fullt af gleði og hamingju, þó ég leyfi mér að efast um það í ljósi þess að þessi bloggsíða er ennþá starfandi. Sjáum hvað setur.

Bessastöðum 31. desember 2015.
Einar Okkar Hafliðason

Tilvitnun dagsins:
Örvar: Fórst þú á áramótabrennu?
Bogi: Já en ég rétt slapp áður en þeir kveiktu í henni.