Greinasafn fyrir flokkinn: Pistlar & Pillur

Mót við árin orða

Ein athugasemd

Góðir landsmenn.

Það er til siðs að hefja allar áramótahugvekjur Einars Haf á orðunum ‘það er til siðs’. Þetta er ósköp sjálfsagt og eðlilegt. Nú við áramót er rétt að staldra aðeins við og líta til baka yfir farinn veg, hvort sem það er nú beinn og breiður malbikaður vegur eða grýttur og holóttur malarvegur. Þetta vegur maður og metur. Það er ekki nóg að líta bara til baka heldur verður maður líka að líta í eigin barm og jafnvel stara í eigin barm ef barmurinn er þess virði að starað sé á hann. Við erum jú líka á barmi nýs árs, ársins 2019, sem sumir segja að verði ár Einars. Ég kannaði málið betur og komst að því að næsta ár er ár svínsins samkvæmt Kínverjum þannig að sennilega kemur það allt heim og saman. Árinu 2018 getur ekki lokið án þess að ég sletti í eins og eina áramótahugvekju, mér og öðrum til upplyftingar og andlegs innblásturs. Raunar var það krafa stjórnvalda, biskups og Siðmenntar að vegna bágborins og stöðugt hrakandi andlegs heilsufars þjóðarinnar skyldi ég færa landsmönnum glaðlega áramótahugvekju og blása þeim vonir í brjóst um nýtt og betra ár. Og hvað sagði ég við þessari kröfu? Sénsinn bensinn. Þessi áramótahugvekja var að megninu til unnin upp úr skrifum virkra í athugasemdum á árinu auk þess sem ég hleraði nokkur einkasamtöl, símskeyti og smáskilaboð í heimildavinnunni.

Íslendingar eru þrautseig þjóð. Raunar svo þrautseig að sama hvað á dynur þá stendur þjóðin það af sér þvert á spár greiningardeilda, spámanna og erlendra sérfræðinga. Hvers konar plágur, hörmungar og hallæri sem ríða hér yfir trekk í trekk fá þjóðinni ekki grandað og nú hefur þjóðin náð að þrauka eitt ár til viðbótar þó það hafi verið tvísýnt á köflum. Hvernig stendur á þessu? Margir erlendir útlendingar furða sig á því hvernig í ósköpunum sé hægt að lifa af hér á norðurhjara í svartamyrkri og nístandi kulda ár eftir ár eftir ár. Það þarf auðvitað ekki að leita lengi til að átta sig á þessu. Svarið liggur vitaskuld í sagnaarfinum og menningararfleifð okkar. Þegar sultur og hor ætluðu allt að drepa hér á landi í gamla daga þá greip fólk oft á tíðum til þess ráðs að ýmist kveikja í sagnaarfinum til að halda á sér hita eða þá að borða menningararfleifðina sem oftar en ekki var skrifuð á gómsætt kálfskinn. Með þessari sjálfsbjargarviðleitni komst þjóðin í gegnum það versta og stóð sterkari á eftir. Við hugsum hlýlega til forfeðra okkar og genginna kynslóða nú á þessum tímamótum og munum að líf okkar hér norður við ysta sæ er ekki sjálfgefin staðreynd. Ekki frekar en að það sé sjálfgefin staðreynd að það sé einhver vitglóra í þessari áramótahugvekju.

Góðir landsmenn. Nú á árinu sem er við það að renna sitt skeið höfum við haldið upp á 100 ára fullveldisafmæli Íslands. Íslendingar hafa sem sagt fengið að stjórna sér sjálfir í heila öld með umdeilanlega misgóðum árangri. Skemmst er að minnast þess þegar við sjálf ákváðum að halda fullveldishátíðarfund Alþingis á Þingvöllum nú í sumar og eyða til þess tugum milljóna. Góð ákvörðun hjá okkur. Munum þó að sjálfsákvörðunarréttur okkar örþjóðarinnar hér norður við ysta sæ er ekki sjálfgefin staðreynd. Ekki frekar en að það sé sjálfgefin staðreynd að það sé einhver vitglóra í þessari áramótahugvekju.

Fæstir vita hvað þetta svokallaða fullveldi þýðir í raun og veru en hafa engu að síður tekið virkan þátt í hátíðarhöldum ársins. Ég er þar á meðal. Margrét Danadrottning kom hingað til okkar í desember og samfagnaði okkur á þessum merkilegu tímamótum. Það er vissulega ákveðin upphefð fólgin í því þegar erlendir þjóðhöfðingjar sýna okkur heiður sem þennan. Af þessu tilefni var líka sýnt beint í sjónvarpi allra landsmanna frá Hörpu þar sem sprenglærðir leikarar, hippsterar, góða fólkið, besservisserar, spíssbúbb, himpigimpi og sinfónían fluttu einhvers konar gjörning í beinni útsendingu. Allt var þetta langt fyrir ofan minn skilning og gott ef Margrét Danadrottning dottaði ekki ofan í sígarettupakkann sinn meðan grænlensk inúítapönkhljómsveit lék á slagverk. Hvernig tengist þetta fullveldinu? Það gerir það alls ekki, nema hvað að þökk sé fullveldinu gátum við sjálf tekið þá ákvörðun að reisa tónlistarhúsið Hörpu undir viðburði eins og þennan sem enginn botnar í. Munum að sjálfsákvörðunarréttur örþjóðarinnar hér norður við ysta sæ er….æi skiptir ekki.

Góðir landsmenn. Fjölmörg hneykslismál hafa komið upp á árinu sem er næstum því alveg að verða búið. Klausturshneykslið, Braggahneykslið, þuklhneykslið, Orku náttúrunnar hneykslið, Strokufangahneykslið, Stóra stafræna þjónustufyrirtækishneykslið, Mótmælamótmælahneykslið og svo mætti áfram telja. Það er óþarfi fyrir mig að fara sérstaklega yfir þessi hneykslismál hér enda hafa virkir í athugasemdum nú þegar afgreitt flest þeirra eftir málefnalegar og vel upplýstar umræður á opinberum jafnréttisgrundvelli veraldarvefsins. Munum að svona safarík hneykslismál örþjóðarinnar hér norður við ysta sæ er ekki sjálfgefin staðreynd. Ekki frekar en að það sé sjálfgefin staðreynd að það sé einhver vitglóra í þessari áramótahugvekju.

Þetta væri auðvitað ekki alvöru áramótahugvekja eftir Einar Haf ef ekkert væri minnst á landsins einu von, íslensku sauðkindina. Í gegnum árhundruðin súr og sæt hefur þessi kyngimagnaða og glæsilega skepna haldið lífi í hnípinni þjóð (ásamt sagnaarfinum og menningararfleifðinni) með því að halda henni félagsskap, gefa af sér ull og kynstrin öll af kjöti og innmat. Enn þann dag í dag spilar sauðkindin stóra rullu þegar kemur að lífsafkomu hluta þjóðarinnar. Þá er ég auðvitað að tala um þann hluta þjóðarinnar sem kallast milliliðir í smásölu lambakjöts en þessir milliliðir ná til sín þeirri framlegð sem felst í framleiðslu og sölu á lambakjöti. Bændur halda áfram sínu streði kauplaust en af því að þetta er íslenska sauðkindin gera þeir það með bros á vör. Við erum kindarleg þjóð og margir ráðamenn eru sauðir sem jarma framan í þjóðina ár eftir ár. Munum að sauðkind örþjóðarinnar hér norður við ysta sæ er ekki sjálfgefin staðreynd. Ekki frekar en að það sé sjálfgefin staðreynd að það sé einhver vitglóra í þessari áramótahugvekju. Hmm, mér finnst ég aðeins vera farinn að endurtaka mig en þetta er að vísu endurtekið efni eins og það leggur sig áramót eftir áramót.

Góðir landsmenn, síðustu misseri hafa verið miklir uppgangs- og velmegunartímar hér á landi. Vesæld og depurð hrunáranna er löngu horfin okkur sjónum og þjóðin tók hinu nýja góðæri opnum örmum líkt og gömlum vin. Nýir bílar, utanlandsferðir í tonnatali, neyslulán, matarsóun af því við höfum efni á því og einbýlishús eins og hver gat í sig látið. Allt þetta og meira til gaf árið 2018 okkur. Ljóst er að það þarf að halda vel á spöðunum á árinu 2019 ef það á að vera hægt að toppa þennan árangur. Útlit er fyrir stöðugan óstöðugleika, harðar deilur og átök um skiptingu þjóðarkökunnar nú eftir áramót þegar kjarasamningar losna. Það má öllum vera það ljóst að illdeilur og argaþras skilar okkur engu en samt sem áður verður sú leið væntanlega farin í komandi samningaviðræðum. Spennandi. Munum að ósætti og innbyrðis átök örþjóðarinnar hér norður við ysta sæ eru sjálfgefin staðreynd. Hmm, var ekki eitthvað bogið við þetta?

Þrátt fyrir smæðina og fámennið hafa Íslendingar skipað sér í fremstu röð á ótrúlega mörgum sviðum víðsvegar um heiminn. Við eigum hugvitsfólk, íþróttafólk, lífstílsbloggara og listamenn í fremstu röð. Við eigum áhrifavalda sem tugir og hundruðir þúsunda elta á röndum á samfélagsmiðlum. Við eigum fallegt fólk, sterkt fólk, gáfað fólk, réttsýnt fólk og gott fólk. Síðan eigum við reyndar fullt af einhverju afgangsfólki sem fær bætur langt undir framfærsluviðmiðum en það verður víst ekki við allt ráðið. Munum að misskipting lífsgæða örþjóðarinnar hér norður við ysta sæ eru ekki sjálfgefin staðreynd. Ekki frekar en að það sé sjálfgefin staðreynd að það sé einhver vitglóra í þessari áramótahugvekju.

Góðir landsmenn. Land okkar liggur fjarri heimsins vígaslóð. Það gæti þó breyst með áframhaldandi hnattvæðingu og firringu nútímamannsins í stafrænu snjalltækjaneyslusamfélagi 21. aldarinnar. Mikilvægt er að við sem þjóð höldum í þau gildi sem sameina okkur. Það er þá einna helst tungumálið okkar, gersemin sem okkur ber skylda til að standa vörð um. Þið sem ætlið í skrúfusleik nú um áramótin ættuð að hafa þetta í huga og gæta tungu ykkar. Munum að tungumál örþjóðarinnar hér norður við ysta sæ er ekki sjálfgefin staðreynd. Ekki frekar en að það sé sjálfgefin staðreynd að það sé einhver vitglóra í þessari áramótahugvekju.

Það er réttast að gleyma áhyggjum, sorgum og sút og horfa björtum augum til komandi tíma. Bloggarinn Einar Haf mun halda áfram fyrri iðju og atferli ef að líkum lætur, láta misgáfuleg ummæli falla og biðjast svo afsökunar á þeim jafn harðan. Lífstílsbloggarasamfélagið mun halda áfram útskúfun sinni og það mun fylla mig öfund og heift líkt og síðustu ár. Dæmigert. Einhver ekki sjálfgefin staðreynd sem ég ætti að nefna hér? Æi nei best að sleppa því, nóg er það nú samt.

Aftur koma áramót,
ástandið er snúið.
Brennum bálið, skjótum rót
bölið fáum flúið
því þetta ár er búið.

Góðir landsmenn. Að síðustu þakka ég ykkur fyrir árið sem nú er senn á enda. Farið varlega og gætið þess vel að ganga hægt um gleðinnar dyr, þeir sem ætla að ganga um þær dyr yfir höfuð. Lesendum þakka ég fyrir lesturinn og vona að árið 2019 lendi ekki í ólestri.

Fatahengið á Bessastöðum, 31. desember 2018.

Einar Okkar Hafliðason.

Orðin afar jólaleg og þá meina ég sko afar

3 athugasemdir

Jólalegu lesendur.

Stekkjarstaur kom fyrstur, hann spilaði á hristur og gerðist síðan þyrstur. Giljagaur var annar, í amstri jólaannar hann sagði sögur sannar. Stúfur hét sá þriðji og ég á í vandræðum með að ríma við það.  Já nú streyma þeir heldur betur til byggða, úfnir og uppivöðslusamir með afar undarlegan ásetning í huga. Hverjir? Jólasveinarnir? Nei reyndar ekki, ég var að tala um þá sem ætla að semja um kaup og kjör fyrir verkalýðinn eftir áramót. 

Ég gleymdi að skrifa innganginn, mér var svo mikið mál að hefjast handa í þessari jólabloggfærslu. Eins og þið hafið eflaust tekið eftir hef ég látið afar lítið fyrir mér fara undanfarið; ég hef ekki birt neinar djarfar sjálfsmyndir á samfélagsmiðlum til að fá læk, þó svo að ég hafi meira en nóg af umframholdi til að flíka. Ég hef ekki verið áhrifavaldur í jólagjafainnkaupum landsmanna gegnum lífstílsbloggið mitt, enda er minn lífstíll ekki viðurkenndur í samfélagi lífstílsbloggara líkt og margoft hefur komið fram. Ég hef ekki sagt brandarann um að sjaldan sé ein báran stök til að falla í kramið hjá góða fólkinu, enda búið að segja þann brandara einum of oft – jafnvel á minn mælikvarða. Ég hef ekki kveikt í jólageitinni þrátt fyrir ótal mörg tilefni og ærnar ástæður. Loks hef ég  varla verið með öllum mjalla að kalla alla aðventuna en það er að vísu ekkert nýmæli. Nú er hins vegar komið að því að ég helli mér yfir lesendur í strangheiðarlegum jólaanda og þá er kannski rétt að fara að biðja Guð að hjálpa sér. Gangi ykkur vel með það, Guð er frekar mikið upptekinn á þessum árstíma.

Jólastúss landsmanna ríður ekki við einteyming. Eftirsókn eftir vindi er sjaldan meiri en einmitt núna og sumir hreinlega ganga af göflunum. Fáir þó meira en þeir sem versla í gaflabúðinni á Skólavörðustíg.  Sú búð er ekki til en mér fannst þetta bara passa svo vel inn í þessa efnisgrein. Jólagjöfin í ár ku vera upplifun og jólabókin fylgir þar fast á eftir. Jólagjafabréfin á einarhaf.is eru fullkomin í jólapakkann, það eina sem þið þurfið að gera er að opna Microsoft Word forritið, skrifa „Gjafabréf á bloggsíðuna einarhaf.is, gildir til 31.12.2019“, prenta skjalið út og setja í jólapakkann. Bréfið kostar aðeins 9.990 kr., ég tek bæði við klinki, seðlum og greiðslukortum. Búum Einari Haf áhyggjulaust ævikvöld. 

Hvað er svo að frétta af Grýlu og Leppalúða? Grýla gamla er býsna ern miðað við aldur og hún er ennþá óskaplega hrifin af börnum. En Leppalúði? Hann hefur verið töluvert mikið erlendis undanfarið þar sem hann var óvænt kosinn forseti Bandaríkjanna. Enginn veit sína ævina fyrr en öll er.

Svartasta skammdegið er kolsvartara en nokkru sinni fyrr í rigningarsuddanum og golunni. Glerhálir skaflar og svell endurspegla sálina. Jólaboðskapurinn varð undir Kóka kóla lestinni. Jesúbarnið kúrir í jötunni hjá innflutta nautakjötinu. Jólageitin glottir við tönn þar sem hún starir eins og naut á nývirki á ósamsettu húsgögnin í pappakössunum. Gjafapappírinn bíður eftir því að komast í óflokkaða ruslið og helst beint út í óspillta náttúru. Fiskikóngurinn skriplar á skötunni og Völundur er ennþá týndur og tröllum gefinn. Einar Haf fór á námskeið í skapandi skrifum á árinu en hann þarf greinilega að halda áfram að æfa sig sé horft til þessarar skelfilegu efnisgreinar sem nú er senn á enda. 

Nú standa yfir tilhleypingar í fjárhúsum landsmanna, sem segja má að sé nokkuð kindarlegt. Mér ber skylda til að greina frá þessu þrátt fyrir fjárleysi á mínu heimili enda ætla ég ekki að fara að brjóta einhverjar hefðir hérna. Svo er það líka í lögum bloggsíðu Einars Haf að það þurfi að greina frá fengitíma Íslands einu vonar; sauðkindarinnar, sama hvað það kostar. Gjálíf kindanna er fyrirboði stórhátíðanna sem framundan eru þó vissulega sé lágt risið á þeim hrútum sem hefur verið skipt út fyrir aðkeypt og kynbætt ofurmódel í stráum sæðingamanna. Hinir óheppnu og afskiptu hrútar farast úr greddu meðan sæðingarnar fara fram en sumir bændur hafa leyst þetta skemmtilega vandamál með því að láta hrútana lesa bloggsíðu Einars Haf. Fjölmargar rannsóknir hafa sýnt að óhóflegur lestur bloggsíðunnar drepur alla kynhvöt og hefur svæfandi áhrif.  Þessi lýsing gæti reyndar átt við Einar Haf sjálfan en það er önnur saga. 

Nú styttist í stysta dag ársins, vetrarsólstöður 21. desember. Það verður sem sagt jafn stutt gaman og vanalega þegar ég á afmæli. Vonir einhverra bjartsýnna standa til þess að ég muni koma til með að þroskast andlega með hækkandi aldri en ég tel að þessi bloggfærsla sýni fram á hið gagnstæða. Þó er aldrei að vita hvað gerist. 

Að lokum bið ég ykkur lengstra orða um að klæða ekki jólaköttinn. Hann er svo hryllilega vandlátur á föt og skapbráður í ofanálag, það fer honum ekki hvað sem er. Þess má geta að jólalagið hugljúfa ‘Klæddu jólagleði í þínu hjarta’ fjallar einmitt um þetta. 

Ég hlakka svo til að fá kerti og spil
og hám’í mig steikur og smjör
þar til að boðskapinn bljúgur ég skil
og bæst hefur á mig um kíló af mör. 
 
Að endingu óska ég ykkur öllum gleðilegra jóla og vona að nægjusemi og náungakærleikur muni einkenna allt ykkar hátíðarhald. Áramótahugvekja Einars Haf verður á sínum stað í lok árs enda er varla hægt að enda þetta ömurðarár öðruvísi. Hugvekjan verður unnin í samstarfi við virka í athugasemdum enda hafa þeir mest vit á flestu því sem gerst hefur á árinu sem er að líða. 
 
Jóla Einar.
 
Tilvitnun dagsins:
Skrámur: Jóli, þetta er ekkert fyndið hjá þér lengur!

Orð að nýju

2 athugasemdir

Hleruðu lesendur.

Já enn einu sinni héldu allir og þar á meðal ég að bloggsíða Einars Haf og þar með bloggarinn Einar Haf hefði dáið drottni sínum en mörgum til mikillar gremju virðist það ekki vera raunin. Sama gamla tuggan og sama gamla svartnættisrausið heldur áfram og leitin að sannleikanum snýst upp í andhverfu sína og breytist í flóttann frá sannleikanum. Eða flótta lesenda frá Einari Haf. Það er pínlegt að þurfa að horfa upp á þetta en svona er þetta nú samt.

Vá er borgið. Iceland er land þitt. Hmm, ég ætlaði ekki að hafa þetta svona. Nei ég átti við að WOW Air væri borgið. Kannski. Icelandair er ekki lengur á þeim buxunum að kaupa flugfélagið en það eru góðhjartaðir útlendingar sem hyggjast hlaupa undir bagga. Vonandi fær málið farsæla lendingu og vonandi fá allar flugvélarnar farsæla lendingu því það væri nú ekki á það bætandi ef ferðamannaiðnaðurinn brotlenti í orðsins fyllstu merkingu. Ég virðist því miður ekki ætla að ná mér á flug hér í þessari efnisgrein en það gengur kannski betur næst.

Kaupmenn standa í ströngu þessa dagana við að pranga inn á almenning alls kyns dóti sem nauðsynlegt er að einhver kaupi. Fyrst var það dagur einhleypra með ómótstæðilegum tilboðum, svartur föstudagur með enn ómótstæðilegri tilboðum og stafrænn mánudagur með allt að 50% afslætti af ómótstæðilegu svartaföstudagstilboðunum. Á aðventunni verða jólasveinatilboð, Betlehemskertisafslættir og Leppalúðaútsala en allt endar þetta auðvitað með Þorláksmessurýmingarútsölugeðveiki þar sem fólk mun ekki aðeins skripla á skötunni heldur kokgleypa hana ásamt restinni af jólapakkaflóðinu sem kaupir sig ekki sjálft. Veðurstofan hefur lýst yfir óvissustigi í Ólafsfjarðarmúla og víðar vegna yfirvofandi jólabókaflóða. Gætið ykkar á Arnaldi og Yrsu, þau geta skotið upp kollinum þegar síst skyldi og truflað nætursvefninn með einhverjum glæpasögnum og draugagangi. Verða þau nokkuð undir jólatrénu þínu? Úbbs.

Það kemur fyrir að ég neiti mér um áfengi…hmm, ég meinti það kemur fyrir að ég neyti áfengis. Þá er það yfirleitt undir þeim kringumstæðum að skemmtun, glaumur og gleði séu á næsta leyti. Ég hef reyndar stundum freistað þess að starta eins manns gleðskap og vona það besta en það endar yfirleitt á því að ég leggst einn til hvílu eftir tvo eða þrjá öllara og græt beiskum tárum yfir grimmd örlaganna og óréttlæti heimsins. Segir fátt af einum. Ef ég ætti fleiri vini er vel hugsanlegt að ég myndi fara með þeim á krá eða skemmtistað á dæmigerðu þriðjudagskvöldi, setjast þar niður að góðu sumbli eins og góðra vina er gjarnan siður og taka til við að úthúða fólki sem mér er í nöp við og jafnvel fólki sem ég þekki ekki neitt, svona þegar málbeinið loksins losnar og gríman fellur. Heppinn er ég að þurfa ekki að hafa áhyggjur af þessu, það býður mér aldrei neinn á kránna. Er munnsöfnuður skárri en enginn söfnuður? Ekki ef það er upptökutæki í gangi á næsta borði.

Eftir langan vinnudag er fátt betra en að komast í gott algleymi, láta allt flakka og njóta stundarinnar. Þá er ég ekki að tala um fjölmiðilinn. Það er gaman að sprella með félögunum. Með strákunum. Upphefja sig og láta ekki gera sig hornreka endalaust. Sýna að maður sé nú alvöru karl í krapinu, engin veimiltíta. Í þessu samhengi má nefna að ég hef nú alltaf litið frekar stórt á mig, sérstaklega þegar ég horfi í spegil (af því að þá kemst ég ekki hjá því). Svo stíg ég á vigtina og rek upp stór augu og angistarvein. Það er önnur saga. Strákagrínið nær hámarki þegar konur (kellingar), hommar, fatlaðir (þrollar og korter í dáns) og hvers konar minnihlutahópar fá á baukinn, eitthvað lið sem heldur að það hafi eitthvað um hlutina að segja. Iss piss, ég skal sko gjalda þeim rauðan belg fyrir gráan – því þessir minnihlutahópar hafa örugglega gert eitthvað á minn hlut. Timburmennirnir eftir svona algleymisþriðjudagskvöld geta að vísu verið frekar slæmir hef ég heyrt, sérstaklega ef maður er alþingismaður – og afleiðingarnar jafnvel verið meira en viku að koma fram. Það er samt engin ástæða til að hætta að drekka. Ekki frekar en að það er engin ástæða fyrir mig að hætta að blogga þrátt fyrir áskoranir frá lesendum. Ég segi ekki af mér. Ég segi helst ekki neitt yfirhöfuð, ég skrifa það bara. Og þessi efnisgrein var auðvitað bara tilbúningur af minni hálfu, þeir atburðir sem ég lýsti hér gerast ekki í alvörunni. 🙂

Það er allt í lagi þó það sem ég segi og skrifa hér sé tekið upp, tekið út, því illa tekið og því svo illa lekið til DV og Stundarinnar. Öll mín beiskja, heift og úthúðun á sér hvort eð er stað hér á bloggsíðu allra landsmanna, eða þeirra landsmanna sem viðurkenna það. Það þarf ekki að fara í grafgötur með eitt eða neitt. Sumt hefði ég sjálfsagt betur látið ósagt eins og þegar ég var brjálaður yfir nóvemberjólunum þarna um árið. Og þó. Ég sé reyndar ekki eftir neinu þegar ég lít til baka. Já og hvernig er það, á ekkert að fara að kveikja í þessari risavöxnu eldfimu jólageit? Á maður ekkert að fá að komast í jólaskap í ár, ég bara spyr?

Það var eitt kvöld á Klausturbar
kræfir þingmenn settust þar
og tæmdu allar bokkurnar.

Í stríðum straumum ölið rann
svo rann á konu og á mann
þau sögðu allan sannleikann.

Á næsta borði í leyni lá
mannlufsa sem hlustaði á
og síma hafði tvo og þrjá.

Skrásett var þar hvert eitt orð
sem hafði haus og búk og sporð
og féll við þetta eina borð.

Í fjölmiðlana froðan lak
hið fjandsamlega tungutak
nú gert þau höfðu upp á bak.

Apakettir, aumingjar
asnakjálkar, kerlingar
kuntur einnig voru þar.

Þjóð í sárum eftir sat
og sorgmædd lítið annað gat
en sagt að þetta væri frat.

Af þessu lærdóm draga má
ekki drekka vit þér frá
allra síst á Klausturkrá…
….þegar einhver hlustar á.

Æi, ég steingleymdi því að rakka einhverjar opinberar persónur niður í svaðið í þessari bloggfærslu. Jæja, ég geri það þá bara næst.

Einar upptekinn.

Tilvitnun dagsins:
Allir: WOW!!!

Orðin áþreifanleg

Ein athugasemd

Djúpt snertu….snortnu lesendur.

Höldum gleði hátt á loft, því þetta gerist ekki oft. Einar heldur friðinn og strýkur á sér kviðinn. Jæja, það er sennilega best að rjúfa þögnina og stíga fram í dagsljósið. Eða öllu heldur, skýla mér á bak við tölvuskerminn og forðast dagsljósið. Einn sit ég yfir bloggi, aftaninn vetrarlangan. Ilmar af tölvuskjánum, hitunarlyktarangan. Æi þetta var nú kannski ekki alveg nógu gott. Hinn æsispennandi og átakanlegi flótti undan sannleikanum heldur áfram hér eftir smá stund á bloggsíðu allra landsmanna en fyrst auglýsingar.

Jólamaturinn er nú loksins kominn í IKEA, laufabrauðið og jólaölið. Raunar gerðist það fyrir löngu síðan en ég hef sem betur fer náð að sniðganga allt slíkt hingað til. Og enn er bara 8. nóvember. Ert þú ekki örugglega búinn að öllu fyrir jólin? Koma svo, drífa sig. Ekki viltu eyða aðventunni í einhvern jólaundirbúning er það? Þú átt auðvitað að klára allt núna og nýta tímann í desember í að gera og græja fyrir páskana svo hægt verði að nýta dymbilvikuna til að undirbúa Hvítasunnuna. Fávitar.

Nú ætlar dómsmálaráðherra að spila rassinn úr buxunum í eitt skipti fyrir öll og afnema helgidagafrið úr lögum. Ég hef rætt um þetta málefni áður enda helgidagafriður mér afar mikilvægur og kær. Nei auðvitað má það ekki vera í friði. Helgidagafriði. Auðvitað þarf að fara á dansiböll og spila bingó á föstudaginn langa. Haldið bara áfram að útrýma friðnum, mér er alveg sama. Ég ætla að fá að hvíla í friði eftir sem áður. Fávitar.

Það þarf að gera allt fyrir jólin. Allavega samkvæmt því sem maður heyrir í útvarpinu og sér í sjónvarpinu. Ekki öfugt. Það þarf að kaupa allt fyrir jólin. Það þarf að mála allt fyrir jólin. Það þarf að þrífa allt fyrir jólin. Það þarf að innrétta allt fyrir jólin. Það þarf að skreyta allt fyrir jólin. Það þarf að syngja allt og syngja alt fyrir jólin. Í ofanálag þarf að drekka allan jólabjórinn, borða allt laufabrauðið, gefa í alla skóna og fara á alla jólatónleikana. Svo þyrfti helst að kvikna í helvítis geitinni líka. Allt þetta þarf að gerast fyrir jólin. Það hefur aldrei verið mikilvægara en nú að hugsa um hinn raunverulega tilgang jólanna og leita innri friðar, fjarri mammonsdýrkuninni. Þegar þar að kemur. Hvað er þá betra en að koma við í Urðakirkju og kaupa sér heilagan anda og friðarjól af starfsmanni kirkjunnar á aðeins 9.990 kr. kílóið? Athugið, ég tek bara við seðlum – enginn posi á staðnum.

Ísland er hreinasta land í heimi. Það sama verður ekki sagt um þá Íslendinga sem landið byggja en þeir menga mest allra Evrópubúa samkvæmt nýjustu fréttum. Vel gert. Við gefum skít í Kyotobókunina og Parísarsamkomulagið og gefum loftslagsmálunum langt nef. Svo gefum við í og látum fínu og flottu bílana okkar eyða jarðefnaeldsneyti sem aldrei fyrr. Aldrei hefur flugvélaflotinn mengað meira en nú og skipaumferðin heldur sínu striki með öllum sínum banvæna og bráðdrepandi útblæstri. Um síðustu áramót settum við mengunarmet í flugeldaskothríð og með samstilltu átaki er vel hægt að gera enn betur nú. Menn spyrja sig; getur fólk ekki bara slappað aðeins af og verið heima hjá sér? Jú hvernig væri það. Æi nei, ég get það ekki. Ég þarf að skreppa til Kaupmannahafnar á morgun. Engar áhyggjur, ég mun kolefnisjafna mig með gróðursetningu trjáa og minni eigin jarðsetningu síðar meir. Síðan mun ég loka mig af við heimkomu og skammast mín.

Við eigum ekki bara Evrópumet í mengun heldur eigum við líka Evrópumet í vöxtum. Ekki bara vöxtum heldur vaxtavöxtum, dráttarvöxtum, skuldavöxtum, ávöxtum og hvers kyns vaxtarrækt ef því er að skipta. Þessu fylgja vaxtaverkir og munar nú um minna fyrir þá sem eru miklir vöxtum fyrir. Hmm, það var nú eitthvað bogið við þetta.

Í lok október hélt KPMG árshátíð á Akureyri. Ég sem starfsmaður hjá því fyrirtæki mætti á árshátíðina og lét til mín taka í mat og drykk. Fyrir árshátíðina hafði ég ásamt samstarfsfélögum mínum á Akureyri búið til árshátíðarmyndband sem sýnt var á árshátíðinni ásamt fleiri myndböndum. Viðtökurnar voru blendnar eins og við mátti búast en einhverjir höfðu þó gaman af og jafnvel mátti sjá glitta í stöku brosviprur. Þetta myndband féll þó gjörsamlega í skuggann á öðru og mun styttra myndbandi sem fór í dreifingu á samfélagsmiðlum vikuna eftir umrædda árshátíð en í því myndbandi lék einmitt veislustjórinn á árshátíðinni og sýndi lipra takta. Óþarfi er að fara nánar út í það mál allt saman. Ég ætla ekki að deyja drottni mínum á jarðsprengjuakri nettrölla og virkra í athugasemdum. Í myndbandi veislustjórans sannaðist enn á ný hið fornkveðna, það er í lagi að vera með þreifingar ef það fer ekki út í þukl. Káf er svo allt annað. Þess má til gamans geta að ég ætlaði mér að leita til sálfræðings út af þessu annarlega og vafasama hugarástandi mínu sem birtist hvað eftir annað í bloggfærslum mínum en ég leitaði óvart á sálfræðinginn og því varð ekkert úr þessu. Það gengur bara betur næst.

Yfir kaldan eyðisand
einn um nótt ég ráfa
kvennamálin sigla í strand
ég á mér sjálfum káfa.

Þess má til gamans geta að orðin í þessari bloggfærslu eru helmingi færri en fjöldi hola á malarveginum fram í Svarfaðardal.

Einar af landi brott.

Tilvitnun dagsins:
Allir: ÞUKL!!!

Orðin fram úr áætlun

Ein athugasemd

Yfirdrifnu lesendur.

Það er til siðs hér á landi að fara fram úr áætlun. Öllu heldur, það er til siðs að búa til áætlanir sem vitað er að muni ekki standast. Alltaf virðist þetta koma hinum almenna borgara jafn mikið á óvart, sem er frekar furðulegt. Menningarhús, náðhús, einbýlishús, fjölbýlishús, gleraugnahús og sjúkrahús. Allt langt fram úr áætlun. Öll jarðgöng fara langt fram úr áætlun, útgjöld opinberra stofnana fara fram úr áætlun, braggar, strá og meira að segja áætlunarbílar fara fram úr áætlun. Þessi inngangur átti bara að vera ein setning en er löngu farinn fram úr áætlun.

Íslendingar eru hneykslanlega hneykslunargjarnir en það stendur yfirleitt frekar stutt yfir. Það er nefnilega skammt stórra högga á milli. Dagur B. (B. stendur fyrir Bragga augljóslega) og félagar hans í Reykjavík hugðust endurbæta bragga í Nauthólsvík fyrir um 150 milljónir króna en kostnaðurinn er kominn vel yfir 400 milljónir króna og ballið ekki búið enn. Óheyrilegur kostnaður hefur farið í hönnun og úttektir og allra handa dútl en steininn tók þó úr þegar það fréttist að við braggann hefðu verið gróðursett höfundarréttarvarin dönsk stingandi strá sem eru ekki endilega á næstu grösum og kostaði sú aðgerð yfir 1 milljón króna. Höfundarréttarvarin strá. Sem sagt, strásett vörumerki. Fólk spyr sig; hvers vegna? Hvers vegna þessi framúrkeyrsla? Hvers vegna dönsk strá? Af hverju ekki íslensk puntstrá sem nóg er til af? Af hverju var ekki bara gróðursettur íslenskur úr sér sprottinn njóli við braggann? Það er nú fátt þjóðlegra en sú illvíga planta sem engin skepna étur og stendur af sér allar plágur og hörmungar, rétt eins og íslenska þjóðin. Það hefði jafnvel mátt blanda saman njóla, kerfli, lúpínu og íslenskum túnfíflum. Þar værum við komin með blöndu sem endurspeglar vel þá flóru borgarstjórnarfulltrúa sem situr í ráðhúsi Reykjavíkur.

Ríkisstjórnin hefur nú snúið frá villu síns vegar og hyggst koma til vegar nýrri heildstæðri áætlun í vega- og samgöngumálum sem fer vonandi ekki veg allrar veraldar. Áætlun þessi verður væntanlega sama marki brennd og aðrar hérlendar áætlanir sem ég hef nú þegar minnst á, án þess þó að ég ætli mér að færa allt til verri vegar. Samgönguráðherra hefur veg og vanda af áætluninni enda fjallar áætlunin bæði um veg og vanda. Samkvæmt áætluninni er áætlað að fara ótroðnar slóðir jafnt sem troðnar slóðir og mögulega hefla þessar slóðir. Vegakerfið þarf að vega og meta og það má ekki koma í veg fyrir það. Annars vegar verður hafist handa við byggingu annars vegar og hins vegar verður hafist handa við byggingu hins vegar. Svo má heldur ekki alveg gleyma Alveg, tala nú ekki um Kjölveg sem kemur í kjölfarið. Fari allt á versta veg verður farið í það að endurbyggja versta veg. Nokkur jarðgöng eru á dagskránni sem og nefgöng en engin ormagöng verða grafin að þessu sinni. Loks gerir áætlunin ráð fyrir því að hver vegur að heiman sé vegurinn heim. Varla þarf að taka það fram að malarvegirnir fram í Svarfaðardal og Skíðadal verða áfram hafðir holóttir en þó verður þess gætt að smyrja vel af leir og drullu á bestu kaflana ef það er spáð rigningu.

Íslenska karlalandsliðið okkar í knattspyrnu heldur áfram á sömu braut undir stjórn hins sænska Erik Hamren. Nú er liðið án sigurs í 11 leikjum í röð og því er þess varla langt að bíða að farið verði að uppreikna úrslit leikja strákanna okkar miðað við höfðatölu. Með því móti unnust sterkir sigrar bæði á Argentínu á heimsmeistaramótinu og svo á heimsmeisturum Frakka nú um daginn á þeirra eigin heimavelli. Þegar næsti styrkleikalisti FIFA verður birtur þarf sennilega að uppreikna hann með sömu aðferð, svona til að okkur líði aðeins betur.

Allt stefnir í átök á vinnumarkaði á vetri komanda. Fjöldi kjarasamninga losnar um áramót og á nýju ári og hefur verkalýðsforystan komið fram með hinar og þessar kröfur sem atvinnurekendur eru krafðir um að ganga að. Ís fyrir alla, mamma borgar. Yngri konur, eldra viskí, meiri pening. Allt sem við viljum er friður á jörð. Landhelgina út í 12 mílur. Ísland úr Nató, herinn burt. Hækkun lægstu launa, hækkun persónuafsláttar og styttri vinnuvika. Styttri vinnuvika? Já, vinnuvika verður stytt í vinnuvi. Sniðugt. Afar ólíklegt er að atvinnurekendur gangi að þessum kröfum enda telja þeir að slíkt muni riða hinu fremur brothætta atvinnulífi á slig. Fari allt á versta veg verða Pólverjar, Tælendingar og róbótar ráðnir til að sinna þeim störfum sem sinna þarf meðan þjóðin fer í verkfall á nýja árinu. Engar áhyggjur, bloggsíða Einars Haf mun starfa áfram enda þarf hún enga starfsmenn – bara nokkra vel valda algóryþma frá google.

Um síðustu helgi prófaði ég vörur frá fyrirtæki sem kallast Víking brugghús. Ég hafði heyrt vel af þessum vörum látið og ég verð að segja að ég varð fyrir verulegum áhrifum af þessum áhrifavaldandi vörum. Raunar varð ég mun rakari eftir neyslu þessara vara heldur en ég varð af nýja rakakreminu frá Nivea í síðasta bloggi. Til að sannfærast endanlega um þessar vörur væri ágætt að fá nokkrar dósir sendar heim fljótlega, þá get ég gefið endanlega umsögn sem verður alveg örugglega mjög jákvæð. Virðingarfyllst, ykkar einlægur. Einar áhrifavaldur.

Áætlunin aldrei stenst
frekar slæmt en þetta venst,
grátklökkur ég stari á
innflutt visin braggastrá.

Þess má til gamans geta að á vefnum tekjur.is er hægt að lesa sér til um allar dúntekjur Íslendinga árið 2017. Vefurinn er nú þegar orðinn mun vinsælli en bloggsíða Einars Haf og skyldi engan undra.

Einar yfir áætlun.

Tilvitnun dagsins:
Allir: BRAGGINN!!!

Orðin áhrifavaldandi

Ein athugasemd

Nýjungagjörnu lesendur.

Það hefur færst nokkuð í vöxt hin síðari ár að auglýsingamennsku og markaðsbraski er laumað aftan að fólki án þess að það verði þess vart. Nú eru það ekki bara sjónvarp, útvarp og dagblöð heldur eru það allra handa áhrifavaldandi samfélagsmiðlar, vefmiðlar, spámiðlar, bloggfærslur, tilfærslur, millifærslur, smáskilaboð, símboð, hugboð, tölvupóstar, gluggapóstar, skyggnilýsingar og leiðalýsingar. Þessi upptalning er ekki tæmandi. Áróðurinn og auglýsingaskrumið er úti um allt. Í þessari áhrifavaldandi bloggfærslu er aragrúi dulinna auglýsinga en þær eru bara svo ofboðslega duldar að þið sjáið þær ekki.

Í þessum áhrifavaldandi inngangsorðum var ég t.d. að auglýsa nýtt rakakrem frá Nivea en þið bara föttuðuð það ekki vegna þess að þetta var svo dulið. Rosalega verður maður rakur af þessu kremi, það svífur bara á mann.

Lesendur þessarar áhrifavaldandi síðu vita það mæta vel að ég hef margsinnis reynt að komast í hóp svokallaðra lífstílsbloggara en án árangurs. Minn lífstíll hefur ekki verið viðurkenndur af þessum áhrifavaldandi samfélagshópi og hefur það vakið hjá mér bæði reiði og öfund sem flest öll skrif mín hafa reyndar verið knúin áfram af. Aldrei hefur neinu fyrirtæki dottið í hug að gefa mér vörur eða gjafabréf gegn því að ég tali vel og fallega um viðkomandi. Þar af leiðandi hef ég aldrei talað vel og fallega um nokkurt fyrirtæki. Þetta er reyndar ekki rétt. Ég er búinn að fá gefins alls konar gjafir frá hinum og þessum einstaklingum og fyrirtækjum. Reyndar hafa það alltaf verið kveðjugjafir og þakklætisvottar sem ég hef fengið þegar ég hef gefið út að ég sé hættur bloggskrifum. Fólki gremst það þess vegna alltaf jafn mikið þegar ég hætti við að hætta og skila gjöfunum til baka. Og talandi um það, ef þið viljið verða jafn rök og ég er núna þá mæli ég eindregið með nýja áhrifavaldandi rakakreminu frá Nivea. Rakakremi? Já og ég get nefnt fjölda raka máli mínu til stuðnings.

Nú um helgina fara fram stóðréttir í Svarfaðardal, þar sem hestamenn og hestakonur leiða saman hesta sína í eins bókstaflegri merkingu og hugsast getur. Ég er hrifnari af því að tala um stóðréttirnar eftir að þær hafa farið fram svo að orðagrínið fái betur notið sín. Þið vitið, þetta orðagrín sem sumir hverjir eru komnir með grænar bólur af. Stóðréttin stendur til, það stendur mikið til núna en það stóð mikið til eftir helgi. Og þá stóð ekki steinn yfir steini. Og mér stóð. Ekki á sama. Stendur stóðið í réttinni? Já núna en eftir helgi get ég sagt: stóðið stóð í réttinni. Hvernig stendur á þessu núna? Hvernig stóð á þessu eftir helgi? Kannski er best að ég láti bara hér við sitja. Eða standa. Standa? Já ég stóð. Hættu þessu.

Svona stóðréttum fylgir oft inntaka áhrifavaldandi drykkja. Bjór er til dæmis mjög áhrifavaldandi drykkur, hann veldur því að maður verður fyrir áhrifum. Ég fór um daginn í svo ansi skemmtilega drykkjarvörubúð þar sem úrvalið var til fyrirmyndar af alls kyns missterkum drykkjum í flöskum og dósum og starfsfólkið var afar hjálpsamt. Ég mæli svo sannarlega með að….úbbs, ég var að fá það staðfest að það hefur ekkert upp á sig að tala fallega um þessa tilteknu búð, enda er hún í einokunarstöðu og er þess vegna ekki að fara að launa mér fyrir gott umtal. Ég verð bara að láta mér það duga að nota rakakremið frá Nivea, maður getur vel orðið fyrir áhrifum af því, allavega nógu rakur til að komast í gegnum þessa bloggfærslu.

Þegar öllu er á botninn hvolft verður maður hreinlega að spyrja sig, hvað er eiginlega málið með þessa áhrifavalda? Hversu mikið stjórna þeir þjóðfélaginu í raun? Er allt sem við gerum og kaupum innblásið af áhrifavöldum okkar? Er það farsælast að vera manns eigin áhrifavaldur í markaðslegu tilliti? Hvað þarf marga áhrifavalda til að selja okkur ljósaperu? Ég meina, skipta um ljósaperu? Því miður náðist ekki í áhrifa-Valda við gerð þessarar bloggfærslu.

Í stóðréttunum liðið stóð
stóð ég hjá og orti ljóð –
stóð hjá mér Bakka Baldur,
Svarfdælskur áhrifavaldur.

Þess má til gamans geta að skítkastið í þessari bloggfærslu var í boði Redrock haugsuganna.

Einar valdur áhrifa.

Tilvitnun dagsins:
Allir: STÓÐ!!!

Orðin kynferðisleg

5 athugasemdir

Þokkafullu lesendur.

Gott kvöld. Nú verða sagðar kynferðisfréttir úr glænýja fréttasettinu okkar sem kostaði 184 milljónir króna. Settið er ekki bara nútímalegt og snoturt heldur er það líka útbúið flestum nýjustu græjunum. Vonir standa til þess að fréttirnar í nýja fréttasettinu verði betri en þær voru í gamla fréttasettinu því það hefur enginn gaman af slæmum fréttum. Í kynferðisfréttum er þetta helst. Framkvæmdastjóra í íslensku stórfyrirtæki sagt upp störfum vegna óviðeigandi hegðunar, lesist sem kynferðisleg áreitni. Forstjóri fyrirtækisins skipaði staðgengil framkvæmdastjóra en staðgengillinn gat ekki tekið við starfinu vegna óvæntrar óviðeigandi hegðunar í fortíðinni sem fattaðist allt í einu, á grundvelli kynferðis og fyrir mistök. Fjármálastjórinn fékk skriflega áminningu (miða sem á stóð „skamm skamm“) vegna óviðeigandi hegðunar og kynferðislegrar áreitni fyrir nokkrum misserum. Allt í góðu samt. Forstjórinn vissi af þessu og ýmsu fleiru kynferðislegu og óviðeigandi en leiddi leiðindin hjá sér, svona eins og lesendur gera núna gagnvart þessari efnisgrein. Forstjórinn sýndi af sér óviðeigandi hegðun með þessari kynferðislegu ákvörðun og sagði af sér um stundarsakir, ekki kynferðislega. Þetta mál er komið í svo miklar ógöngur að það þurfti að fá konu til að taka við sem framkvæmdastjóra og þá er nú fokið í flest skjól. Slíkt gerir enginn að gamni sínu. Orku náttúrunnar getur verið erfitt að hemja, svo mikið er víst.

Fyrirhugaðar þreifingar milli aðila vinnumarkaðarins vegna kjaraviðræðna nú í haust gætu átt eftir að orka tvímælis þar sem þreifingar sem þessar geta flokkast sem kynferðislegt áreiti séu þær framkvæmdar á of bókstaflegan hátt. Það er búist við afar hörðum viðræðum og sveittum samningamönnum en það gæti reyndar líka orkað tvímælis. Allir vilja meira og hrópa þess vegna meira meira meira! Ekki hætta. Já hækka taxtann, einmitt svona. ÞARNA!!!

Hætta ber leik þá hæst hann stendur og forkólfum knattspyrnusambandsins stendur einmitt ekki…á sama vegna umdeilds og ógilds leiks milli Hugins og Völsungs í 2. deild karla. Leikurinn var upphaflega spilaður í ágúst og þá vann Huginn 2-1. Ekki er vitað hvort eitthvað kynferðislegt áreiti átti sér stað þar en svo mikið er víst að forstjóri Orku Náttúrunnar steig til hliðar og fór alveg út að hliðarlínu. Dómari leiksins ákvað fyrir mistök að gefa einum leikmanni rautt spjald en geta þess hvergi í leikskýrslu – fyrir önnur mistök. Knattspyrnusambandið gerði svo þau mistök að ógilda leikinn og áfrýjunardómstóll kvað upp þann úrskurð að aðalatriðið væri að vera með en fyrir mistök að leika skyldi að nýju. Þau mistök áttu sér svo stað að liðin mættu á sinn hvoran völlinn þegar endurtaka átti leikinn og allt fór því í handaskol fyrir mistök. Völsungi var dæmdur 0-3 sigur fyrir mistök og liðið á því möguleika á að komast upp um deild, fyrir mistök. Hvaða mistök munu eiga sér stað næst? Það veit enginn. Dalvík/Reynir mun taka þátt í 2. deildinni að ári eftir að hafa farið með sigur af hólmi í 3. deildinni á nýafstöðnu keppnistímabili. Þessi árangur er merkilegur í ljósi þess að liðið vann ekki leik í ágúst og september. Umf. Þorsteinn Svörfuður spilaði bara í september og vann nánast alla leiki sem spilaðir voru. Þetta var að vísu ekki á Íslandsmótinu heldur á hraðmóti UMSE sem gjaldkeri UMSE og Umf. Þorsteins Svörfuðar stóð fyrir að yrði haldið á íþróttavellinum við Hrafnagil í byrjun september. Téður gjaldkeri skipulagði dagskrá mótsins, keypti verðlaunagripi og bjó svo þannig um hnútana að flestir þessara sömu verðlaunagripa enduðu með öðrum glæstum verðlaunagripum í sístækkandi bikarasafni Umf. Þorsteins Svörfuðar ofan á goskælinum í félagsheimilinu Rimum. Búist er við því að Völsungur kæri þessa framkvæmd þó svo að hafa ekki tekið þátt á mótinu og að Huginn mæti á Seyðisfjarðarvöll til að spila mótið aftur, til vara á Fellavöll fyrir mistök. Ef það mun ekki gerast mun forstjóri Orku Náttúrunnar stíga til hliðar meðan málið verður rannsakað. Er fótboltinn hinn sanni sigurvegari í þessu máli? Nei, það er Einar Haf sem er hinn sanni sigurvegari. Þó aðalatriðið sé að vera með. Ekki fyrir mistök.

Mörgum hefur ofboðið upp á síðkastið, jafnvel blöskrað. Ég sjálfur er þar á meðal, ekki nóg með að mér hafi ofboðið og mér blöskrað heldur þjáist ég af forundran. Hneykslunin er víðtæk. Samanber þetta dæmi hér þar sem þingmaður hneykslaðist á sjálfum sér, eða mér sýnist það. Hið góðkunna og gamalgróna tryggingafélag VÍS náði líka að ganga fram af fólki með því að tilkynna um lokun allra skrifstofa sinna á Vesturlandi og á fleiri stöðum. Hvers vegna er verið að loka? Nú auðvitað vegna nýrrar framtíðarsýnar VÍS þess efnis að félagið verði nútímavætt stafrænt þjónustufyrirtæki en ekki gamaldags og hallærislegt þjónustufyrirtæki af holdi og blóði með skrifstofum, skrifborðum og starfsmönnum þvers og kruss um landið eins og hingað til. Gera má ráð fyrir því að þessar lokanir valdi töluverðu tjóni fyrir þá viðskiptavini VÍS í hinum dreifðu byggðum sem kunna ekki á tölvu og eru óstafrænir í hegðun og atferli. Eins gott að þessir sömu viðskiptavinir séu vel tryggðir. Því miður nær tjónatrygging þeirra hjá VÍS ekki yfir stafrænt tjón sem þetta, það gengur bara betur næst.

Nú hefur komið í ljós að um síðustu áramót settu Íslendingar met í mengun lofthjúpsins með mjög vel heppnaðri flugeldaskothríð. Umhverfisráðherra er uggandi yfir þróun mála og hefur skipað stýrihóp til að finna lausn á þessu hvimleiða mengunarvandamáli. Meðal þess sem stýrihópurinn er að skoða er að fólk endurnýti flugeldana síðan í fyrra, þ.e. í stað þess að fólk kaupi nýja þá skjóti það upp sömu flugeldum og í fyrra. Ef fólk vill endilega styrkja Björgunarsveitirnar getur fólk keypt flugelda en sleppt því að kveikja í þeim. Fólk gæti t.d. stillt þeim upp í betri stofunni og horft á fallegar umbúðirnar og teinrétt prikin yfir áramótin. Spennandi.

Bíræfnir þjófar brutust inn í verslun Adams og Evu á Kleppsvegi liðna nótt og höfðu á brott með sér kynlífsdúkku í fullri stærð. Þjófarnir bökkuðu bíl ítrekað inn í glugga og framhlið búðarinnar, bökkuðu inn og út og inn og út og inn og út og inn og út þar til loks að meyjarhaftið rofnaði og þjófarnir komust inn. Hmm…undarlegt orðaval. Jæja hvað með það. Þeir höfðu dúkkuna á brott með sér en hún dúkkaði svo upp nokkrum klukkutímum síðar við Glæsibæ. Ekki er vitað hvað hún var að gera þar, mögulega vantaði hana sparsl eða meira sílikon. Forstjóri Orku Náttúrunnar hefur nú þegar stigið til hliðar vegna þessarar óviðeigandi hegðunar sem varð fyrir mistök og Völsungur hefur kært framkvæmdina til KSÍ (Kynlífsdúkkusambands Íslands). Tengist þetta #METOO byltingunni? Ég veit ekki. Ég man ekki hvenær ég fór í dúkkó síðast en kannski ætti ég að fara að skoða það mál aftur.

Ég laðast mjög að konum, við eina sagði hæ,
hún sat svo prúð og þögul í bíl við Glæsibæ.
Fáklædd var sú dama með tvírætt augnaráð
ég kiknaði í hnjánum og kunni engin ráð.
Ég vonaðist mjög til þess að fá frá henni svar
hún hugsaði sig um og setti stút á varirnar.
Beið ég þar og vonaði að loksins kæmi já
erfitt var í andlitsdrætti dömunnar að spá.
Þögnin mjög var þrúgandi, á öndinni ég stóð
skyndikynni geta bæði verið slæm og góð.
Mínúturnar liðu, loks slokknaði mín von
í augum hennar sá ég ekkert nema sílikon.

Þess má til gamans geta að engin kynlífsdúkka var áreitt kynferðislega fyrir mistök við gerð þessarar bloggfærslu.

Einar kynlegur.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: ÁREITNI!!!

Orðin gangandi

2 athugasemdir

Skriðþungu lesendur.

Já nú er kominn september, skrambi vel það líkar mér. Bý ég mig upp og í göngur fer, það ákaflega gaman er.

Ég þarf raunar ekki að koma neinu öðru á framfæri hér í þessari bloggfærslu, þetta er alveg nóg og raunar lýsandi fyrir allt það sem á eftir kann að koma. Að minnsta kosti það sem ég er að hugsa.

Það eru kannski engar fréttir en göngur og réttir fóru fram í Svarfaðardal um síðustu helgi. Þá er ég auðvitað að tala um fyrstu göngur og fyrstu réttir en síðar meir verða svo aðrar göngur og aðrar réttir og svo allt aðrar göngur og allt aðrar réttir helgarnar þar á eftir. Veðrið um gangnahelgina fyrstu var eins og best verður á kosið, Svarfaðardalurinn skartaði sínu fegursta, gangnamenn skörtuðu sínu fegursta og þær kindur sem sáust og komu sér til byggða skörtuðu líka sínu fegursta. Gangnanammið var mjög gott sem og blandið. Föstudagurinn var sólríkur og hlýr og hægði það nokkuð á kindum og gangnamönnum. Vegna niðurskurðar (á fjár-lögum) hafði ég ekkert eigið fé að hugsa um en gat þess í stað einbeitt mér að annarra manna fé. Laugardagurinn var góðviðrasamur og sólríkur með köflum eftir hádegi. Ég gekk fyrir Gunnar á Göngustöðum og notaði ég til þess göngustaf. Ferðinni var heitið upp á þverdal sem er inn af Skallárdal en ég hafði ekki komið þangað áður. Þar var lítið að sjá annað en grjótskriður og sex kindur, svokallaða steinbíta. Allar skiluðu þær sér heim til byggða og ég skilaði mér þangað einnig þegar fram liðu stundir. Eftir að hafa gert skil á Göngustöðum og gert hákarli, harðfiski og blandinu sem ég hafði meðferðis skil var komið að nokkrum vafasömum bílferðum og einnig gamansömum bílferðum þar sem leiðin lá meðal annars um Búrfell, Tungurétt og hlaðið í Brekku. Loks var endað á Skáldalæk þar sem fjörið var mikið, söngurinn kraftmikill og kjötsúpan góð. Gaman. Nei afsakið, GAAMAAANNN!!! Á sunnudeginum var réttað í Tungurétt þangað sem safnið úr Sveinsstaðaafrétt var rekið. Þar var stemmning góð og kvenfélagskaffið var líka mjög gott. Teitið á Steindyrum í beinu framhaldi var líka afar gott, kálfakjötið var mjög gott og áramótaskaupið 1985 var sérlega gott í ár. Gangnagamanið náði loks hámarki með hinu árlega gangnaballi í samkomuhúsinu Höfða á sunnudagskvöldið. Þar var mikill glaumur og gleði og allt fór vel fram innandyra sem utan, þökk sé faglegri siðgæðisvörslu, fumlausri miðasölu og fáguðum danstöktum Einars Haf og félaga hans í Höfðagenginu. Undirspil var í höndum Landabandsins og stóð bandið sig mjög vel. Það eina sem vantaði var Stulli sjálfur og syrpa með slögurum á borð við One Way Ticket – en það þarf alltaf að vera hægt að toppa sig og gera betur á næsta ári og það er þá eitthvað sem hægt er að stefna á. Þegar Einar og vinir voru búnir að safna saman dósum, slökkva ljósin og læsa húsinu var hægt að loka flottri helgi og halda heim á leið um tvö eftir miðnætti í svarta þoku. Helgarnar gerast ekki mikið betri en þetta.

Íslenska karlalandsliðið í knattspyrnu er á góðri leið með að ná fyrri lægðum og verða eins gott og það var fyrir síðasta hrun. Strákarnir okkar gerðu þó sitt besta gegn gríðarlega öflugu liði Belga og töpuðu bara 0-3 en liðið gerði nánast allt sitt versta í leiknum þar á undan þegar Sviss malaði okkur 6-0. Þessu nýja gengi okkar manna er Eric Hamrén nýráðnum landsliðsþjálfara að þakka en hann var fenginn til að stýra liðinu eftir að Heimir tannlæknir hætti að nenna að bíta á jaxlinn. Margir okkar helstu lykilmanna eru meiddir og þeir sem ekki eru meiddir ganga ekki heilir til skógar. Íslendingar eru vanir sveiflum í gengi krónunnar og knattspyrnulandsliðanna þannig að það stoðar lítt að fárast yfir þessu. Eða tárast.

Talandi um landslið. Íslenska ráðherralandsliðið hefur nú hafið nýtt keppnistímabil og lagt fram fjárlagafrumvarp fyrir næsta ár. Þeir sem ekki komust í ráðherralandsliðið á þessu kjörtímabili eru vitaskuld hundfúlir með gang mála og telja alltof lítið að gert. Eða alltof mikið að gert. Allavega ekki hæfilega mikið eða lítið að gert. Katrín Jak. fyrirliði lætur engan bilbug á sér finna þrátt fyrir að hafa glímt við sundrungu og pólitísk meiðsli undanfarið. Guðni Th. landsliðseinvaldur hvetur sitt fólk til dáða og leggur áherslu á að allir eigi að vera vinir hvort sem þeir eru í byrjunarliðinu eða á bekknum en þeir sem ekki voru valdir í byrjunarliðið sitja einmitt grautfúlir á bekknum. Ólíkt mörgum öðrum landsliðum hefur þetta ráðherralið afar breiða skírskotun og málefnagrunn þvert á línur. Línurnar á vellinum það er að segja. Liðið spilar svokallað 3-5-3 kerfi sem hefur ekki tíðkast hér á landi hingað til. Þrír vinstri kantmenn, þrír í framsókn og fimm sjálfstæðir leikmenn sem mega vera hvar á vellinum sem þeir vilja (e. free role). Tíminn mun leiða það í ljós hvort þetta kerfi gangi upp eða ekki en ef illa fer er óhætt að fara í kerfi.

Í næsta mánuði verða liðin heil 10 ár frá íslenska efnahagshruninu og Guð blessi Ísland ræðunni frægu sem sjónvarpað var beint ofan í kokið á landsmönnum í októberbyrjun 2008. Þrátt fyrir þetta gríðarlega áfall sem hrunið var tókst Íslendingum að vinna sig upp aftur og eru nú á ný meðal ríkustu þjóða heims. Haldið verður upp á afmæli hrunsins með ýmsum hætti og er ýmislegt í bígerð hvað það áhrærir. Eitt metnaðarfyllsta atriðið í tilefni afmælisins verður væntanlega hátíðarsýning Þjóðminjasafnsins sem ber yfirskriftina „Maybe I Should Have“. Þar mun geta að líta ýmsar þjóðargersemar og margvíslega muni sem komu við sögu í hruninu eins og t.d. innbundið eintak af sjónvarpsávarpi Geir Haarde, bankastjórastólinn sem Davíð neitaði að yfirgefa í Seðlabankanum (með upprunalegu sessunni), nokkra vel valda Icesave innlánsreikninga í boði skilanefndar gamla Landsbankans og þá verður til sýnis afar fágæt myndbandsupptaka þar sem sést hvar allir æðstu stjórnendur og millistjórnendur gömlu bankanna hvítþvo hendur sínar upp úr tárum yfirskuldsettra og þeirra sem voru með gjaldeyrislán. Sirkus Íslands verður einnig með hátíðarsýningu á Kirkjusandi í tilefni af hrunafmælinu þar sem verður meðal annars boðið upp á lánalínudansara og sjónhverfingar með opinbert fé.

Átti þessi færsla ekki að vera lengri? Nei ekki núna, ég hafði ekki efni á að borga meira í færslugjöld. Það gengur bara betur næst.

Víða um fjöllin farið hef
í fantaformi og með kvef.
Hruflað hef ég læri og hné
en oftast líka fundið fé
það er fundið fé.

Þess má til gamans geta að það er misjafn sauður í mörgu fé þó ekki sé það endilega úlfur í sauðagæru.

Einar genginn….til náða.

Tilvitnun dagsins:
Allir: GAAAMMAAAANNNN!!!!!

Orðin h(r)austleg

Ein athugasemd

Góðu lesendur.

Það er langt síðan síðast en samt ekkert svo. Lesenda mikill er skellur. Þyrst er hún Þórhalla, drekkur tvo. Snjórinn á kollhúfur fellur.

Vá, verður öll þessi bloggfærsla í bundnu máli? Nei því miður ekki, ég átti ekki nóg band. Ég útiloka samt ekki að hluti þessarar bloggfærslu verði í undnu máli.

Þeir sem mig þekkja vita það að ég er með eindæmum heimakær. Heimskur er heimakær og allt það. Ég tek það til mín. Helst fer ég ekki út fyrir Norðurlandsfjórðung nema brýna nauðsyn beri til. Það kann því að hljóma svolítið ólíkt mér að ætla að skreppa til höfuðborgar Danmerkur í nokkra daga í nóvember næstkomandi. Ég er meira að segja búinn að panta flugfar hjá hinu gamalgróna og trausta flugfélagi Icelandair til og frá Kaupmannahöfn. Um leið og hlutabréfamarkaðurinn komst að þessum fyrirætlunum mínum hríðféllu hlutabréf í Icelandair um 24%, félagið sendi frá sér aðkomuviðvörun og forstjórinn sagði af sér. Fyrr má nú vera. Vonandi verður ekki um brotlendingu að ræða, þá er ég bæði að tala um í eiginlegri og óeiginlegri merkingu. Það mætti ætla sem svo að allt fari lóðbeint á hliðina ef ég ætla svo mikið sem skreppa til Kaupmannahafnar. Allt á þetta eftir að koma í ljós. Lexían er auðvitað sú að vera bara heima hjá sér…eða heima hjá mér hér eftir sem hingað til en það hefur verið mín bjargfasta sannfæring. Kannski tek ég sönsum og kyrru fyrir held. Systir mín í Köben bíður bróður. Kýrin mín er kálflaus og stendur heima geld. Starra og Þresti gaf ég fuglafóður. Hmm, undna málið byrjað aftur ha?

Íslenska kvennalandsliðið í knattspyrnu virðist ætla að fylla Laugardalsvöll næsta laugardag þegar stelpurnar okkar mæta Þýskalandi í hreinum úrslitaleik um sæti á næsta heimsmeistaramóti í knattspyrnu. Kvennalandsliðinu hefur aldrei áður tekist að fylla Laugardalsvöll og þetta þykir því tíðindum sæta. Hvernig fyllir maður Laugardalsvöll? Með nóg af áfengi auðvitað he he 🙂
Bara grín. Maður fyllir hann með því að ákalla þjóðina, biðla til knattspyrnuáhugafólks og með því að koma almenningi í skilning um að konur séu líka menn og konuboltaspark sé alveg jafn merkilegt og karlaboltaspark. Þessi umfjöllun missti pínulítið marks vegna rangstöðu og biðst ég velvirðingar á því. Konur sprækar keppast við, að koma fólki völlinn á. Séra Albert altarið, auglýsir á risaskjá. Heyrðu mig nú, þetta versnar bara ef eitthvað er!

Um liðna helgi fór Akureyrarvaka fram aftur og enn á ný. Fram og aftur. Akureyringum gafst þar meðal annars kostur á að skoða nýja rándýra listasafnið sitt í Listagilinu og einhverjir misstu listina við það. Eða lystina. Utanbæjarmaðurinn ég var staddur á svæðinu og brá mér því á listasafnið, enda þekktur menningarviti. Ég ber ágætt skynbragð á nútímalist en er þó býsna veikur fyrir expressíonisma og póst módernisma ef út í það er farið. Svo má nú ekki gleyma óhlutbundnu listinni, öðru nafni abstrakt. Mitt uppáhald er þó auðvitað gjörningalist með innsetningu. Innsetning er raunar mitt uppáhald og þá er ég ekki bara að tala um list. Förum þó ekki nánar út í það, gæti bara misskilist. Misski-list er einmitt ein af mínum uppáhalds listum líka. Verkið hangir voða flott, á vegg í stóru rými. Lárus elskar eyrnaþvott, við endarím ég glími. Æi Einar gerðu það hættu þessu…

Líður nú senn að göngum og réttum víðs vegar um land og er Svarfaðardalur þar ekki undanskilinn. Nú er um það bil vika í að gangnamenn leggi á fjöll og firnindi og leitist við að ná heim þeim kindum sem það vilja. Þær sem ekki vilja koma heim verða þá bara að eiga það við sína samvisku. Gangnahelgin í Svarfaðardal á sér æði marga hápunkta og einn þeirra er óumdeilanlega hið alræmda og víðfræga gangnaball í samkomuhúsinu Höfða að kveldi sunnudags. Velunnarar Höfðans standa fyrir ballinu hér eftir sem hingað til og fara þar eftir áratuga gamallri uppskrift. Þetta þarf svo sem ekki að vera flókið. Miðasöluskúr leikinn af Toyota Hilux á Hóli, siðgæðisvörður í sjoppu leikinn af Einari Haf og vinum, dyraverðir leiknir af Sissa og Bergi Höskulds, tónlist leikin af Stulla og Danna og lesendur illa leiknir eftir þennan lestur. Eða ólestur. Sem sagt, allt eins og það á að vera. Það styttist. Má ég heyra, GAMAN!! Engar hef ég eigin kindur til að elta þessar göngurnar en ég er líka alvanur því að eltast við annarra manna fé (að vísu með misgóðum árangri) og geri þar af leiðandi bara gott úr þessu öllu saman. Upp á fjöll og inn til dala, eftir fénu hleyp við fót. Þorbjörn bóndi bjó á Hala, biksvartur er Raggi sót. Guð minn góður.

Síðsumarið er tími ástarinnar og þar af leiðandi tími giftinga. Nú eru til dæmis allir mættir til Ítalíu í brúðkaup Friðriks Dórs og Lísu. Hvernig er skilgreiningin á „allir“? „Allir“ sem fengu boð þegar H&M opnaði á Íslandi? „Allir“ sem fá borgað fyrir að vera á samfélagsmiðlum? „Allir“ sem vettlingi geta valdið? Já ég er pínu sár yfir þessu öllu saman. Þetta er enn ein sönnun þess að aðrir lífstílsbloggarar viðurkenna ekki minn lífstíl sem bloggari og er ég þess vegna útskúfaður úr þessu glamúr samfélagi. Allt í lagi mín vegna, ég held þá bara áfram að vera bitur og kaldhæðinn einn úti í horni. Ekkert (b)undið mál hér? Nei er ekki mál að linni…hérna inni.

Margt er í málinu bundið
misskilið, snúið og undið
set ég upp stút
bind hárið í hnút
fjölina mína hef fundið.

Til stóð að fjalla mun meira um göngur og gangnahelgina í þessari bloggfærslu en þar sem ég var búinn að fylla gangnamagnspakkann og gangnaverið var lokað gat því miður ekki orðið af því. Það gengur bara betur næst. Eða gengst.

Einar senn genginn.

Tilvitnun dagsins:
Allir: GAAAAAAMAAAAAANNNNNN!!!!!!!

Orðin langþráð

Ein athugasemd

Þjóðlegu lesendur.

Já nú styttist í stóru stundina. Þetta er bara alveg við það að bresta á. Fólk iðar í skinninu og fæstir geta á heilum sér tekið af spenningi. Hátíðarstemmningin ríður húsum og glampinn er kominn í augun. Um hvað er ég að tala? Menningarnótt í Reykjavík? Nei, ég er að tala um þessa bloggfærslu sem ég hef nú loksins ákveðið að skrifa. Kannski lögmálið um framboð og eftirspurn eigi við um þessa bloggsíðu eftir allt saman?

Síðan ég lét til skarar skríða síðast hér á öldum ljósvakans hefur ýmislegt mis gáfulegt á daga mína drifið líkt og nærri má geta. Það má til dæmis nefna það að ég fór á rúntinn um verslunarmannahelgina og endaði í Þorlákshöfn, af öllum stöðum. Ég komst bara ekki lengra. Af góðmennsku minni hljóp ég undir bagga með ungmennafélagshreyfingunni og framkvæmdastjóra UMSE og flutti dót til Þorlákshafnar vegna Unglingalandsmóts UMFÍ sem þar var haldið í roki, rigningu, sól og blíðu til skiptis. Í stað þess að hlaupa undir bagga hljóp ég á mig því þegar ég pakkaði samkomutjaldi UMSE á Dalvík gleymdi ég tjaldsúlunum. Það var því lítið hægt að tjalda samkomutjaldi UMSE í Þorlákshöfn þegar til átti að taka. Þökk sé samkomutjaldi Kiwanisklúbbs Þorlákshafnar bjargaðist málið og enginn varð úti þrátt fyrir slagveður fyrsta daginn. Það var fullt af fólki úti en fólkið varð ekki úti. Þegar ég hafði gert nægan óskunda í Þorlákshöfn og nágrannabæjum yfirgaf ég svæðið að kveldi föstudags og hélt til Reykjavíkur. Um leið og ég fór tók sólin að skína í Þorlákshöfn.

Verslunarmannahelgarsvaðilfarir mínar náðu öðrum hápunkti á föstudagskvöldinu því ekki einungis tókst mér að keyra klakklaust til Reykjavíkur heldur rambaði ég á áfangastað í fyrstu tilraun. Breiðholt. Gettóið. Það þekki ég greinilega eins og handarbakið á mér. Eftir gott stopp hjá Dodda vini mínum og frænda og Halldóru, eða Halldóru hans Dodda eins og ég kýs að kalla hana, hélt ég heim á leið seinni partinn á laugardag í glaða sólskini. Í stað þess að taka puttaferðalang með norður tók ég 50 skópör og gerði það sama gagn þegar uppi var staðið. Ofur Súbbi skilaði mér alla leið heim í Svarfaðardal rétt í þann mund sem veðurfréttirnar klukkan 22:10 voru lesnar. Ég lét þó ekki þar við sitja heldur fór beint út á lífið og heimsótti heitustu útihátíð Svarfaðardals hverja verslunarmannahelgi, Halló Steindyr. Þar dvaldi ég meira og minna þar til helgin var um garð gengin og ég úr mér genginn. Hvað lærði ég svo af þessu öllu? Ég lærði að það er langt til Þorlákshafnar, hver vegur að heiman er vegurinn heim og Selfoss er stórborg á sunnlenskan mælikvarða. Svo lærði ég líka að engin er rós án þyrna, ekkert er tjaldið án tjaldsúlna og enginn er spámaður í sínu föðurlandi. Það útskýrir hvers vegna allir starfsmenn Veðurstofu Íslands eru útlendingar. Hmm…ég þarf kannski að skoða þessa speki aðeins betur.

Varla er hægt að tala um að samkomuhúsið Höfði í Svarfaðardal sé komið á kortið, því Höfði hefur aldrei farið út af kortinu. Þetta vita Svarfdælingar sem mætt hafa á gangnaball á Höfða ár eftir ár frá því um miðja síðustu öld – og aldrei klikkar það ball. Nú eru fleiri en Svarfdælingar að uppgötva þennan falda fjársjóð sem leynist í framanverðum Svarfaðardal. Miðvikudagskvöldið fyrir Fiskidaginn (mjög)mikla héldu Jón Ólafs og Hildur Vala tónleika á Höfða. Fyrir þá sem ekki vita þá eru þetta landsfrægir tónlistarmenn. Lið að sunnan. Stórmerkilegt. Einar Haf og Sigurlaug Hanna voru staðarhaldarar, kaffiuppáhellarar og ljósamenn – og var afar vel látið af 35 ljósa seríunni sem hengd var upp á sviðinu. Jón Ólafs fékk mig til að rukka inn og fórst mér það vel úr hendi. Flestir greiddu einmitt út í hönd. Um 55 manns komu á tónleikana og var gerður góður rómur af. Jón og Hildur Vala vissu til að byrja með ekki í hvers lags útnára þau væru komin enda var malbikið löngu búið og leðjubrúnn holóttur malarvegur tekinn við. Þau voru hins vegar himinsæl með hvernig til tókst. Hver veit hver heldur tónleika á Höfða næst? Það er ekki gott að segja. Það eina sem vitað er er það að næsta gigg í húsinu er hið árlega gangnaball sunnudagskvöldið 9. september þar sem Stulli og Danni leika fyrir dansi. Eigi þakið ekki að rifna af húsinu þegar stemmningin nær hámarki þarf trúlega að grípa til fyrirbyggjandi aðgerða og festa þakið betur, jafnvel binda það niður.

Fiskidagurinn rosamikli var haldinn hátíðlegur á Dalvík um síðustu helgi og tókst afar vel í öllum megin atriðum. Gríðarlegur mannfjöldi var á staðnum og bakaði sig í sólinni, gæddi sér á fiskréttum ýmiskonar og fylgdist síðan agndofa með stórum stórtónleikum, risastórri flugeldasýningu og tilkomumiklum dekkjabruna að kveldi laugardagsins. Ég var viðstaddur þetta allt saman og hafði gaman af. Ég var auðvitað mættur á hátíðarsvæðið rétt eftir að hátíðin hófst og reyndi að innbyrða eins mikinn mat og ég gat fram til kl. 17:00. Ég vil meina að þar hafi ég sýnt alla mína helstu styrkleika og því fylgdi ég svo eftir með vel heppnuðu kaffihlaðborði kvenfélagsins Tilraunar í Tunguseli daginn eftir. Ég er ennþá að trappa mig niður eftir (m)atganginn og er að verða kominn aftur í fyrra horf. Til dæmis borðaði ég bara fjórar vorrúllur í kvöldmatnum áðan. Þegar öllu er á botninn hvolft er það þó þannig að það er engin raunveruleg þörf á því að Samherji hf. og vinir séu að hafa fyrir því að bjóða upp á allan þennan mat. Ef þú þekkir rétta fólkið og ert með réttu samböndin er vel hægt að brauðfæða þúsundir manna með 5 brauðum og 2 fiskum.

Næsta laugardag munu þúsundir manna taka þátt í Reykjavíkurmaraþoni Íslandsbanka og keppast við að hlaupa á brott frá yfirdráttarlánum og okurvöxtum. Þar verður sprett úr spori og hlaupið til síðasta blóð- og svitadropa fyrir gott málefni. Þó vissuleg sé ekki hlaupið að því. Keppt verður í nokkrum flokkum í maraþoninu venju samkvæmt. Fyrstir af stað verða þeir sem ætla að hlaupast undan merkjum, skömmu síðar verða þeir ræstir af stað sem hlaupa í þvotti og um hádegi fer ávaxtahlaupið af stað. Lífsgæðakapphlaupið stendur yfir allan daginn venju samkvæmt. Ég stefni á að hlaupa í spik sem nemur um 2,5 kg. um helgina. Þeir sem vilja heita á mig geta lagt inn á reikning Umf. Þorsteins Svörfuðar 0177-26-576, kt. 560694-2969.

Í kjörbúð kjötið vil ég kaupa
í fríum ég vil stanslaust staupa
mig og hætt’að rymja og raupa –
í mikið spik ég senn mun hlaupa.

Þess má til gamans geta að uppáhalds hlaupið hans Usain Bolt er rækjuhlaup.

Einar hlaupinn.

Tilvitnun dagsins:
>Allir: MENNING!!!