Kjörgengnu lesendur.

Þar sem gríðarleg óvissa ríkir enn um endanleg úrslit Alþingiskosninga, gríðarleg óvissa ríkir enn um hið pólitíska landslag að loknum kosningum, gríðarleg óvissa ríkir enn um hinar langdregnu jarðhræringar á Reykjanesskaga, gríðarleg óvissa ríkir enn um afléttingar samkomutakmarkana og gríðarleg óvissa ríkir enn um hversu margar bloggfærslur með óskiljanlegum inngangsorðum Einar Haf á eftir óritaðar, hef ég ákveðið að auka enn á þessa óvissu með því að draga fram í dagsljósið afar óvissa og loðna bloggfærslu sem mun ekkert gera annað en að auka á hina gríðarlegu óvissu sem enn ríkir. Spæling.

Sláturtíð er nú nokkuð langt á veg komin. Er nokkuð fyndið við það? Nei alls ekki, enda er mér ekki hlátur í hug, heldur slátur. Þetta vitið þið auðvitað, lömbin mín góð. Það munar um hvern dilk á þessum viðsjárverðu tímum sem við lifum á, hvort heldur sem er lífs eða liðinn. Við þurfum klárlega á sauðkindinni að halda til að þrauka hina dimmu og drungalegu vetrarmánuði sem nú fara í hönd, eins og margsinnis hefur komið fram á þessari bloggsíðu. Við þurfum ullina til að halda á okkur hita í vetrarkuldunum, við þurfum lærin, hrygginn og innmatinn í frystikistuna til að lifa af Þorrann og seðja sárasta hungrið og við þurfum hrútaskránna og kindakynlíf í fjárhúsunum á aðventunni til að drepast ekki úr leiðindum á tímum heimsfaraldurs og samkomutakmarkana. Til vara er gott að eiga Hrútinn Hrein á DVD og VHS.

Í sláturhúsum landsins eru dilkarnir flokkaðir af þar til gerðum kjötmatsmönnum. Auðvitað er best að lenda í E flokki (E fyrir Einar) en U sleppur líka alveg til. Það getur alltaf gerst að skrokkarnir séu ranglega flokkaðir og er þá um að ræða mannleg mistök. Svo eru einnig dæmi um einstaka úlf í sauðagæru en þannig svik koma yfirleitt fljótlega í ljós á sláturhúsinu og leiða þá til verðfellingar. Það verða ekki bara mistök í sláturhúsinu. Eftir kosningarnar í Suðurkjördæmi kom í ljós að fullorðinn Framsóknarlitaður frambjóðandi í sauðalitunum sem upphaflega hafði verið flokkaður í M flokk vegna afar sterks hrútabragðs reyndist við nánari athugun vera villtur forystusauður og eineltisfórnar-lamb sem tilheyra ætti D flokki. Það sem kom mest á óvart við þetta var sú staðreynd að það voru hvorki kjötmatsmenn né kjósendur sem uppgötvuðu mistökin heldur var það sauðurinn sjálfur. Þykir málið nokkuð neyðarlegt, enda sjaldgæft að kjósendur séu svo grátt leiknir.

Hér áður fyrr voru Miðflokksmenn ábyrgir og einnig vel birgir en það hefur nú breyst, samanber hið afar torskilda líkingamál sem sett var fram í efnisgreininni hér á undan. Ef Birgir veikist og Erna varaþingmaður tekur sæti hans á þingi fjölgar í þingflokki Miðflokksins en að sama skapi fækkar í þingflokki Sjálfstæðisflokksins þar sem þingmaðurinn og varaþingmaðurinn eru ekki lengur í sama flokknum. Sjálfstæðismenn eru ágætlega birgir en samt eiga þeir nokkuð undir því að Birgir haldist heill og sneiði hjá öllum helstu plágum og umgangspestum til að þurfa ekki að taka veikindaleyfi. Það skýtur því skökku við að Sjálfstæðismenn eru þessa dagana margir hverjir afar óvægnir í gagnrýni á Þórólf sóttvarnarkóng og krefjast þess að öllum sóttvarnartakmörkunum innanlands verði aflétt hið snarasta. Aumingja Birgir, vonandi verður hann áfram duglegur að taka lýsi, spritta sig og forðast margmenni þegar inflúensan, RS veiran og COVID-19 fá að nýju lausan tauminn á hinum fjölmörgu sameiginlegu snertiflötum þjóðlífsins. Hvernig er best að forðast þessa snertifleti? Kannski er bara best að vera í byrgi….eða birgi.

Óhætt er að segja að lagning rafstrengs í jörð í Svarfaðardal hafi fallið í mjög grýttan jarðveg hér í landi (grjót)Urða. Við sjáum mynd.

Haka í gólf, ég er svo hissa. Ekki nóg með það. Bæjarhlaðið var tætt í sundur og mokuð hola til að tengja rafmagn inn í íbúðarhús og önnur hola til að tengja Guðshúsið við nýja rafstrenginn, enda ekkert sjálfgefið að vera í stuði með Guði án rafstrengs. Holurnar, sem eflaust voru búnar til í góðri trú, voru grafnar í láréttri slyddu, svo kom meiri slydda og loks snjókoma og meiri snjókoma. Vinnuflokkurinn glaðbeitti flúði af hólmi þegar bleytuhríðin og slyddan bundu endi á Svarfdælska sumarævintýrið. Snjórinn er farinn þegar þetta er ritað, rétt eins og RARIK, en eftir sitja heimilismenn á Urðum með sárt ennið og bæjarhlað sem búið er að leggja í rúst. Og ekkert bólar á verktökunum sem sóru þess dýran eið að laga til eftir sig. Þetta þarf ekki að koma á óvart þegar slagorð RARIK er skoðað en það er: Þegar þú ert kominn ofan í holu….hættu þá að moka.

Ég hef tekið eftir því að áhrifavaldarnir og smáhrifavaldarnir, kollegar mínir, eru duglegir að nota svokallaða filtera þegar þeir láta taka af sér myndir til að setja á samfélagsmiðla. Myndir með filter skila að jafnaði fleiri lækum, koma betur út hvað varðar kynþokka og stíl og bæta á allan hátt viðfangsefnið til muna, að sögn þeirra sem til þekkja. Það sé heldur ekkert verra að setja smá stút á varirnar, slíkt eykur á þokkann. Ég ákvað um daginn að ég hefði engu að tapa og prófaði því að fara að fordæmi félaga minna. Útkomuna má sjá hér.

Hér notaðist ég við hefðbundinn lagskiptan olíufilter en eflaust er hægt að finna betri filtera. Lesendur geta vitaskuld dæmt um það sjálfir en ég er nú ekki frá því að ég sé mun myndarlegri þegar ég nota filterinn.

Stjórnarmyndunarviðræður standa nú yfir en ekki er vitað hvort notaður verði filter þegar stjórnin verður mynduð. Þrætueplin eru mörg og viðfangsefnin risastór og flókin en það sem helst tefur viðræður þeirra Katrínar, Bjarna og Sigurðar er trúlega sú óvissa sem fylgir því að vita ekki hversu margir þingmenn eru í hvaða flokki frá degi til dags. Við fylgjumst spennt með. Það minnir mig á það já, best að blettahreinsa spennitreyjuna þannig að hún sé klár þegar mennirnir í hvítu sloppunum koma að sækja mig.

Íþróttaspriklið á Rimum hefur nú hafið göngu sína að nýju eftir að hafa legið niðri í rúma 19 mánuði vegna heimsfaraldurs. Gjaldkeri Umf. Þorsteins Svörfuðar tekur þessu fagnandi enda vonir bundnar við að sjoppusala glæðist að nýju en að sama skapi ríkir nokkur óvissa um holdarfar gjaldkerans til framtíðar þar sem þeim kaloríum sem hann brennir í spriklinu er samstundis bætt við aftur með inntöku á ýmsu góðgæti úr sjoppunni. Við munum fylgjast afar vel með þessu máli áfram, það er að segja mittismáli gjaldkera. Ekki veitir af.

Það rignir stöðugt, rök er sál 
rennvot verða engi og tún
þyngist lundin þvöl og hál
og þruman rauða er orðin brún

Þess má til gamans geta að Landspítalinn væri í miklu betri málum ef ekki væri fyrir allt þetta veika fólk.

Einar í f(l)okki.

Tilvitnun dagsins:

Allir: BIRGIR!!!

Úr sér gengnu lesendur.

Já þetta er í alvörunni að gerast. Einar Haf rekur loks af sér slyðruorðið, snýr upp á sig, snýr sér í hringi, snýr út úr og snýr aftur á veraldarvefinn, sprittaðri en nokkru sinni fyrr. Það útskýrir hvers vegna hann (ég sem sagt) er svona þvoglumæltur. Sem sést reyndar ekki gegnum netið. Hjúkk.

Áður en lengra er haldið eru hér nýjar tölur úr Norðvesturkjördæmi. Sjálfhælisflokkurinn 570 atkvæði, Framstæðiflokkurinn 380 atkvæði, Sósulistaflokkurinn 150 atkvæði, Samhyglingin 270 atkvæði, Vinstri alveg grænir 330 atkvæði, Auðir og ógildir 100 atkvæði og þá má geta þess að í orðinu Norðvesturkjördæmi eru 6 atkvæði. Við fylgjumst spennt með áfram.

Ég hef ekkert getað bloggað síðustu vikur þar sem ég hef verið í tilfinningalegu ójafnvægi og þjakaður af sálarangist og andlegum innantökum vegna viðskilnaðar við fararskjóta minn og einkavin til 11 ára, Subaru Impreza Sedan árg. 2003 með rifnu sætisáklæði, brotinni undirhlíf og bjór í skottinu. Höfum við félagarnir ekið saman gegnum þykkt og þunnt, í skini og skúrum, um rennislétt malbik og holótta malarvegi, dýpstu jarðgöng og hæstu fjallaskörð. Þegar kílómetramælirinn var að detta í 296 þúsund kílómetra missti Súbbi vatnið. Oftast er það jákvæður fyrirboði þegar einhver missir vatnið en ekki í þessu tilfelli þar sem þetta þýddi að hitinn rauk upp úr öllu valdi og óþægilega stutt var í að syði upp úr. Sem betur fer tókst að forða því en vatnskassinn var ónýtur og góð ráð afar dýr. Eftir nokkurra vikna afneitun beit ég loks á jaxlinn og ákvað einhliða að komið væri að kveðjustund. Reyndar ekki alveg einhliða því ég fékk tilboð í Súbba sem ég taldi mig ekki geta hafnað. 1 milljón? Hálf milljón? Nei, 50 þúsund kall. Hver getur hafnað því?

Það kom sér svo sem ágætlega að selja Súbbann rétt fyrir göngur og réttir. Það var jú ekki eins og ég væri að fara að keyra mikið, því þá myndi þetta heita keyrslur – ekki göngur. Og að göngum loknum var miklu betra að verða slompaður og fá far heldur en að þurfa að keyra sjálfur, bláedrú og þurrpumpulegur. Göngurnar gengu ágætlega, veður var að mestu gott, kindurnar fallegar og félagsskapurinn frábær. Ekki fékkst leyfi frá Þórólfi sóttvarnarlækni til að halda hefðbundið gangnaball en hins vegar hafði Þórólfur ekkert um það að segja að haldið var upp á 30 ára afmæli Urðaréttar á Höfðanum að kvöldi sunnudags. Plötusnúðurinn DJ Húlíó þeytti skífum og glaðir gangnamenn og áhangendur þeirra hristu úr sér mestu strengina eftir erfiði helgarinnar og fögnuðu um leið afmæli réttarinnar. Aldrei hefur afmæli skilaréttar verið fagnað jafn ákaft. Að vísu voru ekki allir afmælisgestir meðvitaðir um hverju væri verið að fagna þetta kvöld en það er algjört aukaatriði. #openthegates

Og hér voru að koma nýjar tölur úr Norðvesturkjördæmi. Prímatar 300 atkvæði, Flokkur fólsins 440 atkvæði, Viðreisnarvon 220 atkvæði, Auður og Ógildur 50 atkvæði, tónlistarmaðurinn Auður 1 atkvæði og Söngvakeppni Sjónvarpsins 139 krónur hvert atkvæði. Við fylgjumst mjög spennt með áfram.

Þó svo að heima sé best þá hentar bíllaus lífstíll mér illa til lengdar. Ég meina, ég væri ekki með þessa bloggsíðu ef ég væri ekki reglulega úti að aka. Það þurfti því ekki endilega að koma á óvart þegar spurðist til mín þræðandi bílasölur í Reykjavík leitandi að álitlegri sjálfrennireið, gónandi á gljáfægðar glæsibifreiðar og rennandi hýru auga til aksturseiginleika, aukabúnaðar og auðþrifinna aftursætisáklæða. Reykjavík hafði lítið breyst á þeim tveimur árum sem voru liðin frá síðustu heimsókn minni þangað. Götur í miðbænum lokaðar vegna framkvæmda (trúlega sömu götur og síðast meira að segja), umferðarteppur og öngþveiti á helstu gatnamótum og það var auðvitað úrhellis rigning.

Viti menn, eftir nokkra umhugsun og ráðgjöf frá Dodda (greifanum af Klaufabrekknakoti) tók ég þá ákvörðun að festa kaup á Nissan Qashqai beinskiptri bifreið árgerð 2016 með dökkrauðu lakki, óslitnu sætisáklæði og innbyggðum leiðarvísi. Ekki veitti af, annars væri ég trúlega enn villtur í einhverju skuggalegu iðnaðarhverfi í Reykjavík. Ég rataði heim og hef haldið kyrru fyrir þar að mestu síðan, svona meðan Nissan er að venjast aðstæðum. Svarfdælingar, hafið varann á ykkur. Rauða þruman er mætt á malarveginn. Vonum það besta.

Nýrra fregna úr Norðvesturkjördæmi er að vænta eftir um það bil tvær efnisgreinar. Spennan er óbærileg.

Nú stendur til að innleiða svokölluð hraðpróf sem eiga á fljótlegan hátt að skera úr um hvort sá er þreytir prófið sé smitaður af COVID-19 eður ei. Eru miklar vonir bundnar við að hraðprófin varði leiðina til varanlegs hömluleysis áður en langt um líður. Nýjasta útspil stjórnvalda er að leyfa fjölmenna viðburði að undangengnu hraðprófi. Þá eiga viðburðargestir sem sagt að greinast neikvæðir á hraðprófi áður en þeir mæta á viðburðinn. Hafi einhverjir gaman af hraðprófinu er auðvitað hægt að sleppa viðburðinum og dunda sér bara við prófið. Og ef þú meiðir þig má taka sjúkrapróf.

Ofurgraðir, ofurlaunaðir og ofmetnaðir knattspyrnumenn hafa verið milli tannanna á fólki upp á síðkastið og kemur það alls ekki til af góðu. Staða mála innan Knattspyrnusambands Íslands er afar alvarleg um þessar mundir þar sem kynferðisofbeldi nafntogaðra landsliðsmanna virðist hafa verið þaggað skipulega niður. Hver vissi hvað og hver vissi ekki hvað er ekki vitað með vissu. Það eina sem vitað er með vissu er að einhverjir eru með óhreint mjöl í pokahorninu, einhverjir eru með skituna upp á bak og einhverjir hefðu átt að vera farnir út af í kalda sturtu fyrir mörgum fótboltaleikjum síðan. Fuss og svei. Hvernig er hægt að snúa blaðinu við og gera betur? Í framtíðinni sjá menn fyrir sér að notast verði við svokölluð graðpróf áður en valið er hverjir komast í landsliðshópinn, til að koma í veg fyrir að skandalar og ofbeldismál eigi sér stað síðar meir.

Það er helst að frétta úr Norðvesturkjördæmi að nú hafa nánast öll atkvæði verið talin hér í Borgarnesi og því stutt í að talning vandkvæða hefjist. Mun sú talning þó vera nokkrum vandkvæðum bundin þar sem fulltrúar yfirkjörstjórnar gleymdu innsiglunum heima hjá sér og því verður ekki hægt að innsigla neinn kosningasigur að sinni – og afar líklegt að framkvæmd kosninganna verði kærð til lögreglu. Við fylgjumst óstjórnlega spennt með áfram.

Nýverið fékk ég tilboð um að sinna veislustjórn í lokahófi meistaraflokks knattspyrnuliðs Dalvíkur/Reynis. Tilboðið hljóðaði upp á veislustjórn í skiptum fyrir frían mat, drykk og far heim. Ég tók tilboðinu, steig á stokk, át og drakk. Ég uppskar nokkur fagnaðarlæti, bæði þegar ég steig á stokk, át og drakk – og því get ég með sanni sagt að þetta hafi gengið ágætlega. Ég stóð mig raunar það vel á þessu lokahófi að skömmu síðar hringdi yfirmaður kjörstjórnar Dalvíkurbyggðar í mig og réð mig til að vinna í kjördeildinni í Dalvíkurskóla á kjördag – enda væri það greinilegt að þarna væri á ferðinni ábyrgur, trúverðugur og alvörugefinn maður sem væri alls ekkert að grínast. Pínu skellur fyrir mig persónulega, en gott og vel. Tilboð kjörstjórans hljóðaði upp á að vinna í kjördeildinni, taka á móti atkvæðum íbúanna og merkja við þá í kjörskrá í skiptum fyrir frían mat og drykk og ríflegt tímakaup – en farinu heim yrði ég að redda sjálfur. Ég tók tilboðinu, tók á móti atkvæðum og tók svo til við að borða rúnstykki, prins póló, súkkulaðiköku og lambakjöt. Kjörfundur stóð frá klukkan 10-22 en neysla matar og drykkjar stóð yfir frá klukkan 08:30-22:30. Það má öllum vera það ljóst að það er ekkert grín að vinna við svona kosningar. „Ekkert grín“ er einmitt eitt helsta slagorð þessarar bloggsíðu en það er önnur saga.

At-kvæði
Úr kjördeild heyrast hróp og köll
kátt er þar á hjalla
kjörseðlabunkar eins og fjöll -
er búið að telja þá alla? 

Síðustu fregnir úr Norðvesturkjördæmi herma að talningu sé að mestu lokið og að talningarmönnum sé öllum lokið. Nokkrir framboðslistar hafa verið taldir af en sú niðurstaða verður að öllum líkindum kærð og farið fram á endurtalningu. Yfirkjörstjórn vill þó árétta að ekki verður á allt kosið, enda myndi slíkt ekki samræmast kosningalögum. Það gengur bara betur næst.

Einar að telja.

Tilvitnun dagsins:

Allir: TELJA!!!

Samkomnu lesendur.

Sóttvarnaryfirvöld fóru þess á leit við mig að ég kæmi með uppbyggjandi og bjartsýna bloggfærslu til að bæta úr því voveiflega ástandi sem nú ríkir í þjóðfélaginu. Ég hafnaði því auðvitað alfarið enda engar líkur á því að skrif mín geti talist uppbyggjandi eða bjartsýn. Ég ætla þess í stað að koma með raunsætt sjónarhorn á stöðuna sem uppi er, mála skrattann á vegginn og tala umbúðalaust, enda búið að banna flest allar tegundir umbúða vegna umhverfissjónarmiða. Veiruskrattinn er kominn til baka úr sumarfríi, meira smitandi en nokkru sinni fyrr. Og þar af leiðandi er ég ekki lengur hömlulaus yfir ástandinu heldur er ég orðinn hamlaður og hamslaus yfir ástandinu.

Já loksins gerðist það. Hömluleysið og hamsleysið skall á. Veislur og samkvæmi liðins ár haldin kvöld eftir kvöld með tilheyrandi djammi og drykkjulátum. Sjúkraflutningamenn, slökkviliðsmenn og lögreglumenn unnu baki brotnu við að halda þjóðfélaginu á floti og miðbær Reykjavíkur breyttist í vígvöll skemmtanalífsins. Og hvað svo? Jú viti menn, COVID-19 mætti aftur og er nú enn á ný á allra vörum, í allra eyrum og í sumra nösum. Bólusetningar draga vonandi úr mestu hörmungunum og alvarlegustu veikindunum en það virðist þó ekki ætla að duga til. Herða, slaka, herða, slaka, herða, slaka aðferðin verður því viðhöfð áfram. Nú á einmitt að fara að herða skrúfuna á ný og skrúfa fyrir skrúfusleiki og aðra óæskilega nánd en skrúfan hefur verið laus síðustu vikur – og þess vegna er ástandið kannski eins og það er. Ég er búinn að vera með lausa skrúfu lengi og þess vegna er þessi bloggsíða eins og hún er. Afsakið.

Hið svokallaða Delta afbrigði, sem virðist samkvæmt fréttum vera bráðsmitandi andskoti, hefur nú hreiðrað um sig hér á landi og skyldi engan undra. Ég er reyndar mjög hissa að enginn hafi séð þetta fyrir enda hefur Delta flugfélagið flogið með fullar vélar hingað til lands í allt sumar. Og hvað skyldi Delta flugfélagið svo koma með til landsins? Tja, það skyldi þó ekki vera Delta afbrigðið? Það væri afbrigðilegt ef svo væri ekki. Til stendur að herða að nýju aðgerðir á landamærum. Ég er alveg hættur að fylgjast með því í hverju þær aðgerðir eru fólgnar, enda hef ég ekki farið út fyrir Norðurlandsfjórðung síðan COVID-19 farsóttin skall á. Það er fyndið af því það er satt. Sennilega á að taka upp úrvinnslusóttkví, áttfalda skimun, þukl og þreifingar á óbólusettum, tvöfalda vinnusóttkví, speglun og þrefalda skimun á illa settum og einfalda sóttkví, tvöfalda skrúfu, fjórfalda skimun og nettar strokur á hálf bólusettum og full bólusettum, sem sumir eru kannski full bólusettir fyrir minn smekk. Því miður mun þetta sennilega ekki duga til. Það mun örugglega einhverjum takast að smygla veirunni inn í landið með handfarangrinum. Bévítans apakettirnir. Og á meðan smitast hnípin, ómenguð og varnarlaus þjóð á norðurhjara, með eða án bóluefnis.

Hlátur getur verið smitandi. Djammið getur verið smitandi. Ferðir til útlanda geta verið smitandi. Hætturnar leynast víða. Hömluleysið getur líka verið smitandi. Síðan hömluleysi var líst yfir í lok júní hefur dagbók lögreglunnar boðið upp á hópslagsmál, flöskukast, eignaspjöll, hlandspreng á almannafæri og ofurölvun svo eitthvað sé nefnt. Kaflinn í dagbók lögreglunnar um rafskútuslys drukkinna hefur verið sérlega svæsinn. Engir háttvirtir, hvítvínsþambandi ráðherrar í Ásmundarsal hafa komið við sögu í dagbók lögreglunnar upp á síðkastið en kannski mun það breytast nú þegar næturlífið í miðbænum verður höftunum og hömlunum að bráð á nýjan leik og hasarinn færist annað.

Í fótbolta er manni refsað grimmilega fyrir öll mistök. Það kom greinilega í ljós á Pollamótinu sem ég tók þátt í fyrir skömmu með liði Umf. Óþokka. Ég gerði þau mistök að fá mér ekki bjór fyrir fyrsta leik sem varð til þess að sá leikur tapaðist. Annars gekk mótið ágætlega. Ég spilaði sem framstæður varnarmaður…nei ég meina framsækinn varnarmaður og skoraði meira að segja mark í síðasta leiknum og gulltryggði sigur. Algjört „haka í gólf“ augnablik. Liðið sem við spiluðum við þá hafði að vísu gert þau mistök að drekka kassa af bjór fyrir leikinn en það skyggir þó ekkert á sigurinn. Lokahóf Óþokka fór vel fram, enda að mestu hömlulaust. Hömlulausastur var án efa bloggarinn Einar Haf sem tróð sér inn á skemmtidagskránna til þess eins að gæta eigin hagsmuna og auglýsa bloggsíðuna einarhaf.is. Hóf Þórólfur sóttvarnarlæknir að skrifa nýtt minnisblað þá þegar, enda ljóst að hömluleysi sem þetta gengi einfaldlega ekki upp.

Fullur sjálfstrausts eftir markið og ekki lengur fullur af alkóhóli eftir harkið hélt ég rakleitt heim eftir Pollamótið og tók til við að slá tún og engi í Urðalandi eins og ég gat. Ýmsir takmarkandi þættir valda því að sláttur hér í landareigninni er frekar hæggengur, enda heitir jörðin ekki Urðir út í bláinn. Grjót hér og grjót þar og grjóturðir alls staðar. Afar lítið hefur rignt það sem af er sumri sem veldur því að grjóthörð tún brenna og taka á sig gulbrúnan lit í stað þess hefðbundna græna sem flestir bændur vilja hafa á túnunum. Það breytti því þó ekki að ég sló til og sló frá mér og sló allt sem ég gat slegið og fékk svo verktaka til að klára dæmið. Gunnar múgaði og Kalli rúllaði. Eftir það sló ég á létta strengi en svo sló að mér þannig að ég ákvað að láta þar við sitja.

Áður en þessir atburðir urðu héldu þeir Jói Pé og Króli ásamt hljómsveit tónleika í samkomuhúsinu Höfða í Svarfaðardal. Já einmitt. Það gerðist. Rúmlega 120 manns mættu og hlýddu á í afar góðri stemmningu og óaðfinnanlegum aðstæðum. Þegar fréttist að Einar Haf hefði sótt um tækifærisleyfi mætti lögreglan reykspólandi á staðinn og gekk úr skugga um að ekkert misjafnt ætti sér stað á svæðinu. Sem það gerði auðvitað ekki. Það eina misjafna var þegar Einar Haf hellti upp á lapþunnt kaffi en það lagaðist þegar kleinur voru drifnar fram og boðnar til sölu til ágóða fyrir samkomuhúsið. Tilboðið Kleina og Króli mæltist ágætlega fyrir. Að vísu héldu einhverjir að hér væri grín á ferðinni sem það var auðvitað ekki. Höfðust 16.500 kr. upp úr krafsinu sem kemur sér vel í því harða árferði sem samkomuhúsavelunnarar búa við þessa dagana. Jói Pé og Króli fengu sér hvorki kaffi né kleinu heldur héldu þeir uppi rífandi stuði allt þar til yfir lauk. Mun hróður hins aldna samkomuhúss hafa aukist nokkuð eftir þessa vel heppnuðu tónleika og var hann þó all verulegur fyrir. Hlutlaust mat.

Nú er hverju æskugoðinu á fætur öðru slaufað (e. cancelled) og hver afhjúpunin og hvert hneykslismálið rekur annað. Maður er eiginlega orðinn verulega hneykslaður á því hversu mörg hneykslismál þetta eru og mér er misboðið vegna þess hve mörgum er misboðið. Gestalistinn er orðinn auður en kannski væri ráð að pakka í töskurnar og flytja til Bahama með það sama. Af ótta við lögbann og himinháar fjárkröfur verður ítarlegri umfjöllun um mannlega eymd og persónulega harmleiki nafntogaðra einstaklinga að bíða betri tíma. Spennandi.

Það er ekki nóg með að COVID-19, hraunrennsli, nefrennsli, lúsmý og uppstillingarnefnd Miðflokksins leiki þjóðina grátt. Til að bæta gráu ofan á svart skeði sá leiði atburður nýverið að óprúttnir tölvuþrjótar brutu sér leið inn á Instagram reikninga allra helstu lífstílsbloggara og áhrifavalda Íslands með þeim afleiðingum að reikningarnir lokuðust. Fyrir vikið setti marga hljóða og heyra mátti grátur og ekkasog víða, a.m.k. frá mér. Sem betur fer hefur nú ræst úr þessu og lífstílsbloggararnir og áhrifavaldarnir limafögru, þrýstnu og ástsælu hafa endurheimt reikninga sína. Þess má geta að ég bauð nokkrum tölvuþrjótum að hakka sig inn á Instagram reikninginn minn en þeir höfnuðu því allir. Töluverður persónulegur skellur en það gengur bara betur næst.

Hvað er annars að frétta af Ólympíuleikunum?

Í Tókýó keppt er í skvassi og sundi
samhæfðum dýfingum og tækvondó
Í skylmingakeppninni hátt stundi Mundi
og sagði að nú væri komið nóg. 
Hann þoldi ekki lengur að þvælast á sjó.

COVID-19 hefur auðvitað veruleg áhrif á Ólympíuleikana eins og flest annað. Engir áhorfendur fá að mæta á svæðið, keppendur mega ekki taka höndum saman og sóttvarnarreglur eru afar harðar. COVID hefur líka haft áhrif á íþróttakeppnina sjálfa. Sem dæmi um það má nefna nýjar keppnisgreinar á borð við 200 metra grímuburð, 100 metra spritthlaup og samhæfða sóttkví. Ég ræð mér varla fyrir spennu. Búist er við afar góðu gengi íslensku keppendanna miðað við höfðatölu. Áfram Ísland.

Einar í höftum.

Tilvitnun dagsins:

Allir: NEEEEEIIIIIIIIIIII

Handahófssprautuðu landsmenn.

Já nú lyftist brúnin á sífellt fleirum. Fólk fikrar sig sífellt nær hvort öðru og smám saman lifnar hagi og hýrnar brá. Drungi plágunnar dofnar fyrir hugskotssjónum bóluefnissprautaðra landsmanna og draumurinn um hömlulaust líferni raungerist smám saman. Hins vegar er allt við sama heygarðshornið á bloggsíðu Einars Haf, hvar eymdin og volæðið drýpur af hverju strái og fýlan lekur úr hverju munnviki. Og þó. Gott ef það grillir ekki í stöku viprur og eitt og eitt glott út í annað, svei mér þá. Nei bíddu, þessi óvænta kátína virðist nú ekki tengjast blogginu heldur eru þetta bara alþingismenn sem eru komnir í sumarfrí. Það hlaut að vera.

Félagar mínir góðhjörtuðu og fórnfúsu í Phizer samsteypunni sáu aumur á mér nýverið og létu verða af því að bólusetja mig. Þegar ég fékk smáskilaboð í símann um að nú væri komið að mér að fara undir nálina….eða vera nýr af nálinni…..eða vera í námunda við nálina, upplifði ég mig algjörlega einstakan og merkilegan og fannst þetta voða mikil upphefð að yfirvöld sæu ástæðu til að boða mig sérstaklega í bólusetningu. Ég meina, það er upphefð að vera í skilgreindum forgangsflokki örvhentra lífstílsbloggara í yfirþyngd, sem landlæknir kallaði reyndar handahófsaldursárgang nr. 32 í Dalvíkurbyggð. En ég sá í gegnum það. Þegar ég mætti í Menningarhúsið Berg til að láta sprauta mig var þar margt um manninn og sprittið fyllti vitin. Sumir voru eitthvað stressaðir yfir þessu og Lilja hjúkrunarfræðingur var alveg á nálum. Það reyndust vera sprautunálar og þar af leiðandi ekkert til að hafa áhyggjur af. Eftir að hafa fengið Phizerinn beint í æð…eða upphandlegg, var ég ásamt öðrum viðstöddum látinn staldra við í korter meðan sannleikurinn og bóluefnið fengu að síast inn. Að svo búnu gekk ég glaðbeittur út í vorið, nánast alveg laus við horið. Síðan greikkaði ég sporið. Þið afsakið, en þarna lagði ég mig í líma við að ríma en hafði bara ekki meiri tíma.

Ég hef lítinn sem engan mun fundið á mér síðan bólusetningin fór fram – og engar aukaverkanir fengið ennþá. Haldið að það sé munur að finna engan mun. Ég og aðrir bólusettir einstaklingar getum huggað okkur við það að samkvæmt þeim sem hafa nú þegar séð í gegnum hið mikla samsæri sem hér er á ferðinni verða þau örfáu ár sem eftir eru af lífinu eins og við þekkjum það eflaust mjög skemmtileg. Ég meina….er það tilviljun að í sömu viku og ég fæ bólusetningu kemur Kári Stefánsson í fréttirnar og segir að nú geti Íslensk erfðagreining spáð fyrir um hversu langt fólk á eftir ólifað? Einhvern veginn tengist þetta allt saman, ég fatta bara ekki hvernig.

Erfiðlega hefur gengið að hemja náttúruöflin sem láta sér ekki segjast og því allsendis óvíst um hvað gerist næst á Reykjanesi. Eldgosið í Geldingadal, Merardal, Fagradal og Nátthaga heldur áfram að koma vísindamönnum í opna skjöldu og opna gossprungu hvar eldrauðir logar vítis blasa við. Nú stefnir allt í að hraunbreiðan komi að Suðurstrandarvegi í afar náinni framtíð. Vísindamenn og sérfræðingar vegagerðarinnar vonast til þess að hraunið komi niður á veginn þar sem er heil lína milli akgreina en ekki brotalína. Sé heil lína má hraunið ekki fara yfir á hinn vegakantinn og gæti þetta því tafið hraunstrauminn nokkuð. Þar sem varnargarðarnir klikkuðu leggja menn nú allt traust sitt á að eldgosið kunni umferðarreglurnar.

Hér næst getur að líta nýjasta minnisblað sóttvarnarlæknis, sem bloggsíða Einars Haf komst yfir:

• Muna að láta smyrja bílinn.
• Kaupa mjólk, brauð, smjör, gúrku, mýkingarefni og handspritt.
• Fara með föt í hreinsun.
• Afnema grímuskyldu.
• Heyra í Ölmu og Vídda.
• Fara í ríkið.

Samkvæmt fréttum mun ríkisstjórnin funda um minnisblaðið og taka afstöðu til þess. Ég vona bara að Þórólfur fái minnisblaðið aftur, svo hann muni hvað hann á að gera.

Flugfélagið Play er nú farið í loftið undir slagorðinu ,,borga minna, leika meira“. Alþýðusambandið túlkar þessi orð þannig að stjórnendur ætli sér að borga starfsfólkinu minna og leika meira á það til að geta rekið flugfélagið réttum megin við núllið en forsvarsmenn félagsins hafa hafnað því alfarið og segjast raunar vera orðnir alveg flugleiðir á þessum ásökunum. Svo er bara að sjá hversu hátt flugið verður. 10 þúsund fet? Veit ekki. Fjöldi flugferða til og frá landinu bláa eykst stöðugt eftir því sem ferðaþráin verður óstjórnlegri og mótefnið vex. Hvað finnst mér um þetta allt saman? Bara gott og blessað en þó ber að hafa í huga að ekki eru allar ferðir til fjár og stundum er betur heima setið en af stað farið. Kannski það verði nýtt slagorð frú Ballarin og Wow air hins nýja, hver veit. Ferðamennirnir eru mættir aftur, flestir smitlausir og með troðfullt rassgat af peningum. Það er nú ekki ónýtt fyrir ferðaþjónustuna. Verst hvað það gengur illa að fá fólk aftur til starfa í ferðaþjónustunni þessa dagana, trúlega eru bara allir á einhverju ferðalagi. Á hvaða vegferð er Einar Haf? Það veit enginn, allra síst hann sjálfur.

Samkvæmt áður birtri afléttingaráætlun stjórnvalda er nú stutt í algjört hömluleysi – og mun það taka við af algjöru fordæmaleysi sem einkennt hefur síðustu mánuði og misseri. Gert er ráð fyrir að í næstu afléttingu stjórnvalda verði handfæraveiðar, faðmlög og skemmtanalíf gefið frjálst að nýju en þó verði kynsvall á almannafæri bannað eftir klukkan 22 á kvöldin. Þá verði heimilt á ný að kasta af sér þvagi í miðbænum og láta taka það upp á myndband – en það gildir reyndar ekki um starfsfólk í þjálfarateymum knattspyrnulandsliðanna. Heimilt verður að hleypa fólki inn á veitingahús og bari eftir að búið er að opna viðkomandi staði á daginn en stranglega bannað verður að hleypa fólki inn á þessa staði eftir lokun.

Fimmtudagurinn 1. júlí verður trúlega sögulegur dagur í samkomuhúsinu Höfða í Svarfaðardal þegar heimsfrægir Íslendingar munu koma þar fram á tónleikum. Um ræðir þá Jóa Pé og Króla sem einhverjir lesenda þessarar síðu gætu kannast við en þeir ætla að mæta á svæðið ásamt hljómsveit og skemmta gestum. Allt veltur þetta þó vissulega á því að þeir þori út af malbikinu og inn á malarveginn. Vonir standa til að með þessum tónleikum muni hróður hússins berast enn víðar en áður, sé það á annað borð mögulegt. Persónulega býst ég við góðri stemmningu og að jafnvel muni þakið rifna af kofanum í látunum. Þá þarf ég reyndar að rukka þá um hærri leigu. Mér þykir líka trúlegt að svona frægir tónlistarmenn hreinlega steli senunni. Ef þeir gera það þarf ég reyndar líka að rukka þá um hærri leigu. Svo er spurning hvort þessir fordæmalausu tónleikar sprengi ekki alla skala. Ef þeir sprengja skalana þarf ég alveg pottþétt líka að rukka þá um hærri leigu. Eins gott að fara að draga fram reikningaheftið.

Nú á Jónsmessunni er tilvalið að fara út undir bert loft, virða fyrir sér miðnætursólina og velta sér upp úr dögginni. Svo er líka hægt að halda sig innandyra, virða fyrir sér fréttamiðlana og velta sér upp úr öllum sóðamálunum sem dúkka upp dag eftir dag. Þið ráðið.

Kveðja vil ég sorg og sút
og setja á rauðar varir stút.
Fyrr en varir verð ég kjút
og faraldurinn kveð í kút.

Þess má geta að ég rakst á minjasafnara nýverið og þreifaði á honum yst sem innst í leit að einhverjum merkum munum en því miður fann ég engan mun á honum. Það gengur bara betur næst.

Einar hálfbólusettur.

Tilvitnun dagsins:

Allir: Hömluleysi!!!

Grímuklæddu lesendur.

Ég hef ákveðið í ljósi nýgengi á hverja hundrað þúsund íbúa og að höfðu samráði við sóttvarnarlækni að tilslaka mér aðeins, eftir að hafa verið afar takmarkaður síðustu vikur. Vonandi tekst mér að halda afléttingarferlinu áfram. Hvað með lesendur, verður létt einhverju af þeim? Nei því miður ekki, þeir fá í fangið nýja og afar samkomutakmarkandi bloggfærslu frá Einari Haf sem skammast sín lítið sem ekkert fyrir þennan ótuktarskap. Takist lesendum að líta glaðan dag á ný verður það svo sannarlega ekki Einari að þakka heldur frekar þeim félögum Þórólfi, Astra, Phizer og Spútnik.

Verktakar vinna nú nótt sem nýtan dag við að útbúa varnargarða í kringum hraunið úr eldgosinu í Geldingadal….eða Merardal…..eða hvar sem þetta eldgos er niður komið. Er þetta gert með það að markmiði að verja vegi og önnur mannvirki á svæðinu sem hugsanlega gætu verið í hættu ef eldgosið heldur áfram næstu mánuði og misseri. Sniðugt, ég vissi ekki að þú gætir hamið eldgos með jarðýtum. Það er greinilega hægt. Af hverju í ósköpunum er ekki búið að fá Landhelgisgæsluna til að fljúga yfir svæðið með vatnsskjóðuna sína góðu og slökkva í gosinu til að spara okkur þetta ómak? Æi já alveg rétt, skjóðan er víst biluð eftir sinueldana miklu í Heiðmörk um daginn. Það gengur bara betur næst.

Langvarandi þurrkatíð og kuldi undanfarið hafa hægt mjög á sprettu á grýttum túnum hér á Urðum. Grjóturðum. Þurrkatíðin hefur líka valdið því að nú má ekki lengur fara út um þúfur eða út í móa að grilla, reykja njóla eða kveikja sér í vindlingi. Almannavarnir hreinlega banna það, sökum eldhættu. Það er reyndar ekkert nýtt í þessu, það hefur alltaf verið eldhætta ef einhver er með eld og vill ekki hætta. Íkveikjubann almannavarna er nýjasta bannið í langri röð boða og banna sem sett hafa verið síðasta árið – og við erum löngu hætt að kippa okkur upp við. Áður höfðu almannavarnir bannað allt skemmtanahald, mannfagnaði, hópknús, ónauðsynlegar utanlandsferðir, nálægð við annað fólk og óvarin hóstaköst í almannarýmum. Aldrei má maður neitt.

Nú keppast sóttvarnaryfirvöld við að láta bólusetja landsmenn sama hvað það kostar. Hefur mátt sjá hjúkrunarfræðingum bregða fyrir vítt og breitt um landið í íþróttahöllum, menningarhúsum, slökkvistöðvum og safnaðarheimilum, mundandi nálar og stingandi í upphandleggi hingað og þangað tvist og bast. Gengið hefur verið á röðina og bólusett samkvæmt forgangslistum heilbrigðisyfirvalda. Aldurhnignir og ellihrumir voru settir í fyrsta forgang, grálit gamalmenni, hornkerlingar og hrukkóttir heldriborgarar í annan forgang, síðmiðaldra, síðskeggjaðir og fullorðnir framlínustarfsmenn í þriðja forgang og miðaldra merkikerti í fjórða forgang. Þegar ákveðið var að setja í forgang alla þá sem væru með undirliggjandi sjúkdóma kom í ljós að stór hluti landsmanna er með ýmiskonar undirliggjandi sjúkdóma. Það er bara misjafnt hversu langt undirliggjandi sjúkdómarnir eru og undir hverju þeir eru liggjandi. Þar af leiðandi er annar og þriðji hver maður í bólusetningarforgangi. Lífstílsbloggarar virðast ekki vera þar á meðal, sem er auðvitað með ólíkindum sé litið til þjóðhagslegs mikilvægis þeirrar stéttar.

Mörgum manninum er það mikið hjartans mál að komast til útlanda eftir hömlur og helsi síðustu missera – í þeirri trú að bólusetningarnar bjargi málunum. Langeygðir, langþreyttir og D-vítamínsnauðir eyjaskeggjarnir róa í gráðið þar sem þeir bíða fölir og forpokaðir eftir sprautunni og réttlæta kaup á utanlandsferð fyrir sjálfum sér og öðrum með þeim rökum að grasið sé miklu grænna hinum megin. Aukinheldur hafi þeir fengið upp í kok af íslenska grasinu eftir rúmt ár á beit í túnfætinum heima á hinum dimmu og drungalegu veirutímum. Sólarstrendurnar, stórborgirnar og stuðið á meginlandinu heilla hina auðtrúa og ginkeyptu og ekki vantar gylliboðin og afslættina. Gömul og endurunnin flugfélög vakna af dvala auk þess sem ný spretta fram og landflutningar á suðrænar slóðir eru í farvatninu. Ferðamannaiðnaðurinn býður þess að rísa bráðlega úr öskustónni og hefja hér efnahagslífið úr öldudal kóvidkrísunnar og upp í hæstu hæðir að nýju. Sjálfur horfi ég agndofa á aðfarirnar og barnslega eftirvæntingu ferðaþyrstra, blöskrast á því hvernig allt er í heiminum hverfult og held áfram að jórtra svarfdælska grasið múlbundinn og blár af kulda í vindþurrkuðum túnfætinum heima. Heima er best því þar er engin pest. Það er að segja ef riðuveiki, þunglyndi, flasa, vélindabakflæði, liðagigt og garnaveiki eru ekki talin með.

Ég hef ekki alltaf verið uppfullur af heimóttarskap, ótrúlegt en satt. Í eina tíð var ég heimsborgari sem lét sig ekki muna um ferðalög yfir hnöttinn þveran og endilangan til að auka víðsýni og þekkingu á veröldinni, komast á hömlulaust kvennafar og til að sukka, djamma og djúsa á erlendri grund. Skemmst er að minnast þess þegar ég fór ásamt góðum félögum og vinum í dagsferð á Stade de France í París til að horfa á íslenska karlalandsliðið í knattspyrnu etja kappi við það franska. Þá skrapp ég ásamt bekkjarfélögunum til Mexíkó og Bandaríkjanna skömmu fyrir bankahrunið og einnig hef ég étið skerpikjöt og drukkið Færeyjabjór í Færeyjum að hætti heimsborgara. Rosalega flott allt saman en frekar tímafrekt. Þökk sé heimsfaraldri kórónuveiru hef ég komist að því að það er hægt að framkvæma alla þessa hluti gegnum sjónvarpið, tölvuna og smáforrit í snjallsíma án þess að hreyfa sig spönn frá rassi. Nema kannski ekki hvað varðar skerpikjötið. Félagsleg einangrun er mun skemmtilegri þegar hún er kölluð sjálfskipuð sóttkví. Kannski ekki gott fyrir geðheilsuna en það var reyndar ekki úr háum söðli að detta þar.

Bíddu bíddu, hvað með nýjustu #metoo bylgjuna, stríðsástandið á Gazasvæðinu og yfirvofandi sigur Íslands í söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva? Já ég vissi ekki alveg hvað ég gæti lagt til málanna þar þannig að ég ákvað bara að fjalla um þetta í bundnu máli.

Heimurinn er uppfullur af eymd
og auðmýktin er fyrir löngu gleymd.
Einar búa konur kúgun við -
en kannski vinnur Ísland júróið?

Já ég veit, þetta var kannski ekki alveg nógu gott. Ekki frekar en ástandið í heiminum almennt. Hvað ætla ég að gera í því? Nú auðvitað að hringja í 113 og væla pínu. Ekki veitir af.

Þess má til gamans geta að samkvæmt rannsóknum getur um fjórðungur drengja ekki lesið sér til gagns. Í ljós kom að allir drengirnir sem töldust til þess hóps voru að lesa bloggsíðu Einars Haf. Þar les aldrei neinn neitt af gagni og því komu niðurstöður rannsóknarinnar nákvæmlega ekkert á óvart.

Einar ekki alveg beinar.

Tilvitnun dagsins:

Allir: ÚTLÖND!!!!

Sumarbjörtu lesendur.

Auðvitað gæti ég hafið þessa bloggfærslu á einhverskonar sjálfsvorkunn, vonleysi og angist sem vissulega er full innistæða fyrir – en þess í stað ætla ég að láta sem ekkert sé og tala fjálglega um að allt sé í stakasta himnalagi og með þvílíkum ágætum. Vinsamlegast takið viljann fyrir verkið. Þeim sem hafa meiri áhuga á sjálfsvorkunn, vonleysi og angist er bent á nýútkomna skýrslu starfshóps heilbrigðisráðherra um tilvistarvanda hjúkrunarheimilanna. Þess má geta að margir minna heitustu aðdáenda eru vistmenn á hjúkrunarheimilum. Guð blessi þá alla.

Sjaldan greinist smitið langt frá sóttkvínni. Og þó… Því miður virðist veiran skæða enn leika lausum hala óbeisluð úti í samfélaginu og á meðan svo er heldur hún hræddri þjóð sem og mannkyninu öllu í heljargreipum. Síðan síðasta bloggfærsla fór í loftið hafa verið gerðar sjö tilslakanir og átta herðingar á hinum ýmsu lögum og reglum er snúa að sóttvörnum innanlands og fyrirkomulagi á landamærunum. Landamærin já..hún getur verið harðsnúin mærin sú. Ha? Já, það hefur nefnilega margoft komið fram í máli sóttvarnarlæknis að hann sé áhyggjufullur vegna þess að landamærin leki. Ég skil vel að það valdi honum áhyggjum – aumingja mærin. Það er huggun harmi gegn að mær með lekanda og lek vandamál fær oftar en ekki bót meina sinna innan heilbrigðiskerfisins. Vonum það besta. Ekki er kyn þó landamærin leki, botninn er dottinn úr sóttkvínni. Já einmitt…ég fann málsháttabókina! Betri er krókur en covid því sá hlær best sem síðast fær ekki covid.

Og þá að íþróttafréttum. Forseti Real Madrid var nýverið lagður inn á nýstofnaða ofurdeild borgarsjúkrahússins í Madríd með mjög alvarlegan siðferðisbrest og fjórða stigs fjárkláða. Af hverju var hann lagður inn á ofurdeildina? Almenna deildin, skurðdeildin, göngudeildin, geðdeildin og lyflækningadeildin höfðu bara ekki efni á honum. LOL.

Ungmennafélagið Þorsteinn Svörfuður, Ungmennafélagið Atli, Ungmennafélagið Skíði, Búnaðarfélag Svarfdæla, Umf. Narfi og Kvenfélagið Tilraun munu hafa uppi áform um að taka sig út úr hinni hefðbundnu deildar- og meistarakeppni og stofna nýja ofurdeild að evrópskri fyrirmynd. Viðræður um sjónvarpsrétt að hinni nýju ofurdeild standa yfir en jafnvel er talið að félögin geti haft tugi eða hundruði króna upp úr krafsinu. Það sem helst kemur í veg fyrir að fjárhæðirnar sem um ræðir eru ekki hærri er sú staðreynd að ekkert þessara félaga leggur stund á keppni heldur er aðalatriðið að vera með.

Já og hvað er eiginlega málið með þessa tveggja metra reglu? Ég er bara 1,76. LOL LMAO.

Nú er sumarið komið og veturinn horfinn á braut. Fari hann í friði. Sumar og vetur frusu ekki saman hér í Svarfaðardal eftir því sem ég kemst næst. Það að sumar og vetur skuli ekki hafa frosið saman mun vita á vont og er það nokkur nýbreytni og þar af leiðandi skellur, því það hefur jú allt verið í lukkunnar velstandi hjá okkur hingað til. Í þessu samhengi velti ég fyrir mér…ef að Phizer og AstraZeneca frjósa saman, boðar það gott kannski? Nú er bólusett sem aldrei fyrr og er þar öllu til tjaldað og engu til sparað – sem er ekki ný bóla hér á landi. Hérlend yfirvöld sópa að sér þeim bóluefnum sem bjóðast og þiggja alla ölmusu sem berst að handan yfir hafið og hingað heim. Við tökum Guðs lifandi fegin við öllum efnum sem eitthvað bólar á því betra er að vera bólusettur en illa settur. Tala nú ekki um að vera framsettur. Já eða veðsettur. Sama hvað hver segir, allt snýst þetta um það að ná sér í nægjanlega mikið mótefni í tæka tíð til að geta djammað og djúsað af sér rassgatið um verslunarmannahelgina með góðri samvisku. Já og sennilega allar helgar upp frá því. Þetta djamm djammar sig ekki sjálft. Kannski tekst okkur þetta með því að kreista sjöunda skammtinn út úr hverju bóluefnisglasi sem rekur á fjörur okkar. Já við Íslendingar höfum alltaf verið nýtnir og stundum ýtnir en í öllu falli skrýtnir. Skringilegheit eru landlæg á Íslandi, ekkert bóluefni er nothæft gegn slíku. Sem er skringilegt út af fyrir sig, já og sprenghlægilegt.

Yfirvöld hafa nú birt svokallaða afléttingaráætlun í fjórum liðum sem sögð er eiga að varða leiðina aftur til hins eðlilega lífs. Þó má deila um hversu eðlilegt það líf hafi verið. Í mínu tilfelli var það til dæmis ekki mjög eðlilegt enda ekkert eðlilegt við það að vera kynþokkafullur áhrifavaldur fastur í líkama örventrar feitabollu. Skítt með það. Gangi áætlanir stjórnvalda eftir verður búið að sprauta faraldurinn og stærstan hluta landsmanna niður í lok júní og mun þjóðlífið þá verða hömlulaust á ný með tilheyrandi hópknúsum og kynsvalli – rétt eins og allt var fyrir covid. Skemmst er að minnast þess þegar útrásarvíkingarnir fengu að ganga hömlulaust um fjárhirslur þjóðarinnar skömmu fyrir bankahrunið og skilja eftir sig sviðna jörð – öll munum við hvernig það fór. Spennandi verður að sjá hvaða ósköp munu dynja yfir næst þegar ég og öll íslenska þjóðin förum fram úr okkur. Sem mun vonandi gerast fyrr en síðar.

Eldgosið í Geldingadölum…eða Merardölum….eða Fagradalsfjalli heldur áfram að spúa baneitruðu gjalli og eiturgufum út í andrúmsloftið – á sama tíma og umhverfisráðherra hrósar happi yfir 2% samdrætti í koltvísýringsútblæstri Íslendinga milli áranna 2018 og 2019. Karlgreyið. Ekki nóg með að Íslendingar þurfi að kolefnisjafna bílaflotann, skipaflotann, flugvélaflotann og iðrakveisur Einars Haf heldur þurfum við nú líka að kolefnisjafna eldgosið í Geldingadölum….eða Merardölum…..eða Fagradalsfjalli. O jæja, líklega best að hætta þá þessu blaðri og halda áfram að moka ofan í skurðina. Já meðan ég man; Einar á Urðum, hoppar á hurðum og skítur í skurðum. Jafn fyndið núna og það var í 2. bekk.

Lög um sóttkví spila á flautu
svíður mér undan spritti blautu
niður mig gref í grænni lautu
grafkyrr bíð ég eftir sprautu. 

Þess má til gamans geta að þeir sem telja sig vera of létta ættu hiklaust að skella sér í afléttingu og aflétta sig hið snarasta.

Algjörlega Einar

Tilvitnun dagsins:

Allir: Aflétting!!!

Langeygðu lesendur.

Eldglæringarnar og djöfulgangurinn skjóta manni skelk í bringu. Geldingurinn í dalnum er með læti…já og svo ekki sé minnst á baneitraða gasið sem fyllir vitin. Nei ég er ekki að tala um eldgosið heldur er ég að tala um nýjustu bloggfærslu Einars Haf sem er nú loksins komin í loftið að beiðni sóttvarnaryfirvalda og biskupsstofu. Með þessum skrifum mínum vil ég undirstrika að dagurinn í dag er sorglegasti og leiðinlegasti dagur ársins. Vonandi hefur engum stokkið bros. Það mun allavega ekki gerast núna.

Eldgosið er í beinu streymi allan sólarhringinn. Beinu streymi? Já, mörg þúsund ára gömul kvika er í beinu streymi eftir kvikuganginum og upp á yfirborðið. Úr verður stórfenglegt sjónarspil sem vekur athygli og aðdáun fólks. Misvel búnir, illa búnir og alveg búnir ferðalangar hafa verið duglegir við að þramma fram og aftur óbyggðir Reykjanesskagans í þeirri von að ramba á eldgosið og hafa björgunarsveitarmenn, neyðarkallar, gangnamenn og smalar verið ræstir út ítrekað til að koma hinum villuráfandi sauðum aftur til byggða. Eins konar útihátíðarstemmning hefur ríkt við eldstöðina þar sem fólk hefur svipt sig klæðum, stjórnað fjöldasöng, borið upp bónorð og kveikt sér í sígarettu svo dæmi séu tekin. Munum að fara varlega. Eldgosið er auðvitað ekkert annað en birtingarmynd reiði guðanna vegna ógætilegrar hegðunar mannkynsins og því er betra að gá að sér. Rétt er einnig að hafa í huga að of mikið gos er slæmt fyrir heilsuna.

Alveg síðan lög um helgidagafrið voru afnumin af athyglissjúklingunum á Alþingi hefur COVID-farsóttin komið í veg fyrir að trúleysingjar, heiðingjar og Píratar geti spilað bingó á föstudaginn langa, helgifriðlaust. Æ æ ekkert bingó á föstudaginn langa. Sá hlær best sem síðast hlær segi ég nú bara. Hinum óforskömmuðu og óskammfeilnu bingósjúklingum hefði verið nær að halda sig heima í eigin guðhræðslu og skammast sín – svona eins og ég er vanur að gera á föstudaginn langa. Farsóttin er auðvitað ekkert annað en birtingarmynd reiði guðanna vegna ógætilegrar hegðunar mannkynsins og því er betra að gá að sér. Bingó! Loksins. Næst spilum við svo allt spjaldið. Í vinning eru ársbirgðir af Golgata tannkremi, naglapakki frá Límtré vírnet og pakki af Júdasarkossum.

Það má ekkert messa þessa dagana fyrir hressa fressa. Má þá lessa blessa? Nei ekki heldur. Það má bara hreinlega ekki neitt gera nema í tveggja metra fjarlægð, með grímu og sótthreinsivökva í æð. Til stóð að halda aðalfund Ungmennafélagsins Þorsteins Svörfuðar á Rimum nú fyrir páska en það reyndist ekki unnt vegna sóttvarnarreglna. Að vísu hefði mögulega verið hægt að halda fundinn í Geldingadal þar sem fjöldatakmarkanir virðast afstæðar en ferðakostnaður stjórnar óx gjaldkera í augum og því var fundi frestað um óákveðinn tíma. Þá er einnig búið að fresta ársþingi Ungmennasambands Eyjafjarðar af sömu ástæðu og vegna sama gjaldkera. Aðalfundi Umf. Atla hefur líka verið frestað um afar óákveðinn tíma, enda ekki haldinn aðalfundur nema á um tíu ára fresti. Kannski. Einar, þetta er nú frekar slöpp efnisgrein er það ekki? Jú heldur betur. Andleysi bloggarans er auðvitað ekkert nema birtingarmynd reiði guðanna vegna ógætilegrar hegðunar mannkynsins og því er betra að gá að sér.

Samkvæmt nýjustu boðum og bönnum heilbrigðisyfirvalda þurfa þeir ferðalangar sem ferðast til Íslands frá stórhættulegum hááhættusvæðum farsóttarinnar skæðu að dúsa innilokaðir á fimm stjörnu hóteli í miðbæ Reykjavíkur í fimm nætur eftir komuna til landsins, með fæði og þráðlausu neti, algjörlega án þess að hafa neitt um það að segja. Grimm geta þau verið örlög heimsins. Lögspekingar og fólk með ríka réttlætiskennd nær vart upp á nef sér fyrir bræði enda sé þetta algjörlega forkastanleg meðferð á saklausum borgurum og í hrópandi ósamræmi við stjórnarskránna. Lögfræðingar hafa umvörpum boðist til að fara með mál ferðalanganna frelsisskertu fyrir dómstóla án þess að taka svo mikið sem krónu fyrir, enda lögfræðingar af góðu kunnir fyrir fórnfýsi og sjálfboðastarf í þágu varnarlauss almennings. Fjöldi fólks hefur tekið að sér að móðgast fyrir hönd þeirra sem þurfa að kúldrast inni á Fosshótel Reykjavík og raunar hafa borist samúðarskeyti og stuðningskveðjur víða að. Nú síðast fordæmdi Kim Yong-Un leiðtogi Norður Kóreu þessa frelsisskerðingu og lýsti óánægju sinni með harðneskjulega og ómannúðlega málsmeðferð íslenskra stjórnvalda. Þá hafa eftirlifandi fangar úr Sovéska gúlaginu sent ferðalöngunum baráttukveðjur enda tengi þeir vel við ástandið. Fangelsun ferðalanganna er auðvitað ekkert annað en birtingarmynd reiði guðanna vegna ógætilegrar hegðunar mannkynsins og því er betra að gá að sér. Ég hef sjálfur neyðst til að gista í herbergi á Hótel Cabin með glugga sem snéri fram á gang og ég veit því vel um hvað málið snýst. Je suis ferðamenn.

Nokkur þúsund manns, áhrifavaldar og svo aðrir lægra settir, hafa undanfarna daga lagt það á sig að klöngrast yfir urð og grjót, örævi og auðn til þess að berja augum eldgosið í Geldingadal. Það hélt ég að minnsta kosti. Nú hefur komið í ljós að píslargangan kemur eldgosinu sára lítið við. Aðalmálið er að labba að vefmyndavél Ríkissjónvarpsins efst á Fagradalsfjalli og gretta sig og geifla framan í grandarlausa áhorfendur í beinu streymi á RÚV 2. Ástandið minnir nokkuð á það þegar Jesús Kristur var dæmdur af Pontíusi Pílatusi og leiddur á Golgatahæð og múgur manna mætti á svæðið. Ekki til að fylgjast með krossfestingunni, enda voru þær daglegt brauð á dögum Rómverja, heldur til að gretta sig og geifla framan í grandarlausa áhorfendur í beinu streymi á RÚV 2. Brún sjónvarpsáhorfenda léttist lítið þó svo að Kristur hefði risið upp frá dauðum þremur dögum síðar, enda höfðu mótmælendur sett skilti fyrir myndavélina sem sýndi beint streymi á RÚV 2 og þar af leiðandi sást ekkert nema „hvar er nýja stjórnarskráin?“ Allar Golgötur síðan hafa kristnir menn verið óánægðir með sjónvarpsdagskránna á páskunum. Ódýr innlend dagskrárgerð er auðvitað ekkert annað en birtingarmynd reiði guðanna vegna ógætilegrar hegðunar mannkynsins og því er betra að gá að sér. Talandi um það, hvaða mynd ætli sé í sjónvarpinu núna? Kannski birtingarmynd reiði guðanna? Úff vonandi ekki, hún er pottþétt bönnuð börnum.

Hinir trúþyrstu geta mætt í Urðakirkju nú um páskana og haldið sína eigin kyrrðarstund, samhliða því sem viðkomandi geta játað syndir sínar við gráturnar og iðrast. Ef þið eruð heppin getur vel verið að pabbi minn taki sig til og hringi klukkunum, enda hringir hann frítt um helgar í boði Símans, Vodafone og Nova. Hvaða hringitón er verið að vinna með? Bara þennan klassíska. Stutt, löng, löng, stutt. Hvað með birtingarmynd reiði guðanna? Ég veit ekki, æðri máttarvöld hljóta að hafa samband gegnum innhringibúnaðinn í kirkjunni ef þeim mislíkar þetta eitthvað.

Vá, þessi bloggfærsla er svo löng að það er að koma laugardagur. Má þá hafa gaman aftur? Nei alls ekki. Skammist ykkar bara, verið heima og borðið lambakjöt, hlustið á Passíusálmana og passið ykkur. Kristur tók á sig syndir mannanna. Ekki viljum við að hann þurfi að gera það aftur er það? Hmm nei. Lambakjöt segir þú…var ekki Jesús Kristur hið upprunalega og sanna páskalamb? Jú sennilega. Hvað með hina villuráfandi sauði? Veit ekki. Ég veit bara að sumir sauðir verða hryggir, allavega á jólunum og páskunum.

Frelsissviptur ferðamaður grætur
á Fosshóteli dúsir daga og nætur
ó hve örlög geta verið grimm
að gista hér og stjörnur bara fimm. 

Þess má til gamans geta að Veðurstofa Íslands hefur ákveðið að gefa út páskagula viðvörun um allt land, enda búist við málsháttum á köflum og súkkulaðiofáti í innsveitum.

Einar á krossinum.

Allir: KRÆST!!!

Mótefnasnauðu lesendur.

Í þrítugasta og sjötta sinn hættir Einar Haf að blogga til þess eins að geta snúið aftur á ritvöllinn, ráðvilltari og óskiljanlegri en nokkru sinni fyrr. Líkt og í öll hin skiptin þegar ég hætti finn ég mig knúinn til að snúa aftur á öldur ljósvakans vegna ástandsins í þjóðfélaginu. Oft hefur ástandið verið ógnvænlegt en þó sjaldan eins rosalega ógnvænlegt og nú. Jarðskjálftar, kvikuinnskot og kórónuveira svo ekki sé minnst á dularfullt símtal dómsmálaráðherra við lögreglustjóra síðdegis á aðfangadag. Hvað var svona dularfullt við símtalið? Ég veit það ekki. Í þau skipti sem ég fæ dularfull símtöl veit ég ekki einu sinni hver það er sem er að hringja, ég heyri bara þungan andardrátt á hinum enda línunnar og svo ekki meira. Lengi vel hringdi enginn í mig en það var trúlega vegna þess að ég var ekki með síma. Eða var því kannski öfugt farið?

Stjórnvöld og almenningur bíða nú þess sem verða vill varðandi bólusetningar hér á landi en líkt og með mjög mörg önnur mál veit enginn hvað gerist. Leikskipulagið, hin svokallaða „íslenska aðferð“, gengur út á að bíða af sér leiðindin og vona það besta. Upphafleg bólusetningaráætlun stjórnvalda og sóttvarnaryfirvalda gerði ráð fyrir því að bóluefnið kæmi með vorskipunum en nú er jafnvel talið að það komi ekki fyrr en með haustskipunum. Samkvæmt sömu áætlun stóð til að bólusetja Þorra þjóðarinnar fyrir sumarið en ekki hefur enn fengist uppgefið hvaða Þorri það er sem verður svo heppinn. Ég hef legið yfir bólusetningardagatalinu sem stjórnvöld gáfu út fyrir nokkru og hef orðið margs vísari. Samkvæmt dagatalinu eru nú að baki Píningsvetur, Sultarvor, Skítasumar og Nístingshaust síðan faraldurinn hófst. Nú stendur yfir svokallaður Vonleysisvetur og ljóst að áfram þurfa hinir dansleikjaþyrstu að þreyja Þorrann, Góuna og Lóuna en síðan þegar sumri hallar verður vonandi hægt að fara að knúsa fast, kasta grímunni og dansa vangadans í hverjum krók og kima. Þórólfur sóttvarnarlæknir og leiðtogi lífs okkar og ljós í kóviddrunganum hefur látið í ljós þá bjargföstu skoðun sína að óskynsamlegt sé að aflétta hömlum nú í miðjum jarðhræringum á Reykjanesi. Þetta er trúlega alveg rétt hjá honum, enda hrærður en ekki hristur. Ein þeirra fjölmörgu sviðsmynda sem búið er að teikna upp hjá samhæfingarmiðstöðinni í Skógarhlíð sýnir að ef hömlum yrði aflétt eru allar líkur á að þúsund gáfuðustu Íslendingarnir, þ.e. áhrifavaldarnir og samfélagsmiðlastjörnurnar, myndu hópast saman með símana sína hringinn í kringum Keili og Fagradalsfjall. Þar myndu þeir bíða þess í ofvæni, óaðfinnanlega klæddir og farðaðir, að jörðin opnaðist undir fótum þeirra og upp myndu stíga sótsvartir vítislogar og rauðglóandi hraunkvika sem gætu skilað allt að þúsund lækum á dag, þ.e. ef næst að taka mynd á réttu augnabliki. Þetta vilja yfirvöld skiljanlega ekki hætta á að gerist, því sé betra að bíða bara heima í einrúmi við tölvuna og bíða nýrra frétta af óróapúlsvaktinni. Nema auðvitað ef þú ert staddur í Grindavík, þá máttu bara dúsa heima við kertaljós og klæðin rauð í heimatilbúnu rafmagnsleysi.

Nú þegar atvinnuleysi er í hæstu hæðum og óvissa og kvíði ráða ríkjum í þjóðfélaginu hafa margir þingmenn þungar áhyggur af því að vita ekki hvaða orðaskipti áttu sér stað í símtali dómsmálaráðherra við lögreglustjóra síðdegis á aðfangadag. Stóru málin, mikið rétt. Ég veit það fyrir víst að flestir þingmenn lesa þessa bloggsíðu og því get ég róað taugar ykkar og birt hér nokkurn veginn orðrétt hvað átti sér stað í þessu umrædda símtali. Ég tek það fram að það var ekki ég sem var að hlera fyrir 10 þúsund króna fréttaskot í DV heldur var það Gáttaþefur, sem er þekktur fyrir að þefa uppi alls kyns óþef, sem var með nefið í nágrenninu og hleraði símtalið. Ring ring. Hæ. Halló, lögreglustjórinn hér. Hver er þetta? Þetta er Áslaug dómsmálaráðherra. Já komdu sæl. Sæl vertu. Ert þú ekki býsna góð í eldhúsinu? Ég er í smá vandræðum með sósuna, það vilja alltaf koma kekkir í hana hjá mér og allt fer í einn graut. Hvað ætti ég að gera? Þegar allt hleypur í kekki og allt fer í graut? Já akkúrat. Einmitt…og salta það? Aha. Meðan ég man svona í algjöru framhjáhlaupi, hvaða verklagsreglur er lögreglan með þegar ráðherrar láta góma sig á of fjölmennum samkomum sem brjóta sóttvarnarreglur? Ha, hræra vel upp í þessu og sjóða meira? Já hræra upp í sósunni en ekki fjölmiðlum? Já ég er að tala um sósuna, ekki ráðherrann. Sjóða meira? Já einmitt, já ég prófa það. Gleðileg jól sömuleiðis. Bæ.

Fyrir nokkrum vikum var mér falið það verkefni að skrifa þorrablótsannál fyrir rafrænt þorrablót í Svarfaðardal sem sett var á netið 20. febrúar. Auðvitað axlaði ég ábyrgð og tók verkið að mér, enda tilbúinn að deyja fyrir klúbbinn og rúmlega það þegar kemur að Umf. Þorsteini Svörfuði, sem heldur jú þorrablótið að nafninu til. Í ljósi þessa þarf varla að koma á óvart að ég hafi látið lítið fyrir mér fara síðustu vikur, enda mjög auðvelt að kalla yfir sig skít og skammir ef maður stígur feilspor við annálsskrifin. Sölvi á Hreiðarsstöðum las annálinn í ró og næði inn á myndband heima í stofu svona eins og verið væri að fara með húslestur eða lesa brot úr Passíusálmunum og engum dósahlátri var bætt inn í myndbandið þannig að erfitt var að greina hvaða skrif hefðu þótt fyndin og sniðug og hvaða skrif hefðu þótt ófyndin og ósniðug. Ekki hef ég þó orðið fyrir neinu aðkasti síðan blótið var sett inn á jútjúb og því lít ég svo á að verkefnið hafi heppnast. Vonandi þarf þessi viðburður aldrei aftur að fara fram gegnum netið enda frekar erfitt að hala niður hákarli og hrútspungum gegnum tölvuna þó vissulega megi vel streyma brennivíninu.

Þessa dagana telur þjóðin fram til skatts eins og hún eigi lífið að leysa. Allar krónur eru vel þegnar í tóman ríkiskassann því margt smátt gerir lítið eitt. Þeir sem eru með svokallaðar svartar tekjur eru sérstaklega hvattir til að telja þær fram á gráa svæðinu á framtalinu. Sjá nánar á skattur.is. Taka skal fram að hafi menn keypt málverk á sölusýningu í Ásmundarsal á Þorláksmessu er það frádráttarbært frá skatti gegn framvísun kvittunar en sekt vegna brota á sóttvarnarlögum sem óhjákvæmilega fylgir er það að vísu ekki.

Samkvæmt bóluefnadagatalinu er frekar illt í efni en frekar langt í bóluefni. Eftirspurn eftir bóluefni er gríðarleg á heimsvísu og sprautufíklum hefur fjölgað, þ.e. þeim hefur fjölgað sem eru fíklar í hvers kyns sprautur sem innihalda bóluefni. Sjálfur var ég mikið að vinna með bóluefni þegar ég var unglingur en það var þá aðallega gröftur sem á fagmáli kallast unglingabóluefni. Er hægt að láta bólusetja sig við leiðindum? Þá hljóta lesendur bloggsíðu Einars Haf að vera í forgangshóp.

Eins og staðan er í dag mega 50 manns koma saman hér á landi. Ekki er vitað hversu margir mega koma í sitt hvoru lagi. Enn er hin svokallaða tveggja metra regla við lýði hjá Víði sem er slæmt fyrir mig enda er ég bara 1,76 metrar samkvæmt vegabréfinu. Þá ríkir enn grímuskylda þar sem æskilegri fjarlægð verður ekki við komið. Auðvitað fer það eftir því hver á í hlut hverju sinni hvaða fjarlægð er æskileg. Ef ég er nýbúinn að keyra skít á völl og það hefur kannski slest á mig ein volg lensa er æskileg fjarlægð um 4-5 metrar en ef ég er nýbúinn í sturtu og búinn að setja á mig svitalyktareyði má vel sætta sig við 1,5 – 2 metra. Spennandi verður að sjá hvaða tilslakanir verða settar fram næst, gefið að jarðhræringum, kvikuinnskotum, óvissuástandi og dularfullum símtölum linni einhvern tímann.

Kýrin mín hún Skrauta kunni á skauta
fagmannlega á fauta heyrðist flauta
grösin át með Gauta sem át grauta
bóluefni Pfizers naut að sprauta. 

Þess má til gamans geta að samkvæmt þeim sviðsmyndum sem við höfum teiknað upp eru nokkrar líkur á að það gjósi áður en yfir lýkur eða jafnvel fyrr en síðar en ekki mikið síðar en það nema síðar sé eða síður.

Einar á Fagradal.

Tilvitnun dagsins:

Allir: Sprauta takk!!

Góðir landsmenn.

Nú við áramót er það eina rétta í stöðunni að líta aðeins um öxl, líta aðeins á öxl, gá hvort öxlin sé í ábyrgð og axla síðan ábyrgð, líta til baka yfir farinn veg, líta í mörg horn enda í mörg horn að líta og líta á staðreyndir málsins. Hinu ólýsanlega fordæmalausa ári 2020 er rétt í þann mund að ljúka en því getur varla lokið alveg án þess að ég, Einar Haf sameiningartákn og sjálfskipaður áhrifavaldur, setji punkt aftan við það og kveðji árans árið með viðhöfn. Svona áramótahugvekjur eru einmitt kjörinn vettvangur til þess en það gátu þið svo sem sagt ykkur sjálf. Líkt og jafnan áður er hugvekjan að mestu unnin upp úr áramótahugvekjum forsætisráðherra, biskups og forseta; orðalagi og uppröðun texta er aðeins lítillega breytt.

Einar Haf áhrifavaldur segir þú? Já heldur betur, við sjáum mynd því til staðfestingar.

Róhóhólegur kúreki. Ég er kannski áhrifavaldur á svarfdælska bloggmarkaðnum en annars trúlega alls ekki. Ég uppfylli þó flest skilyrði til að geta talist áhrifavaldur á landsvísu. Ég held úti bloggsíðu, er með Instagram reikning, tala fallega um ákveðnar neysluvörur, er ljós yfirlitum og hef með mér góðan kjörþokka, er með þrýstnar línur, stóran rass og stór brjóst. Þetta tékkar í öll boxin en virðist því miður ekki duga til. Það gengur kannski bara betur næst. Mjög svo viðeigandi frasi þegar árið 2020 er annars vegar.

Góðir landsmenn. Íslendingar eru þrautseig þjóð, eins og komið hefur fram í öllum áramótahugvekjum mínum fram til þessa. Hér í harðbýlu landi elds og íss hefur þjóðin þraukað við kröpp kjör og þrengingar alveg frá því land byggðist. Hallæri, stórviðri, gengisfall, plágur, farsóttir og fjölbreytilegar hörmungar hafa dunið yfir með reglubundnum hætti og oft á tíðum valdið gríðarlegum skaða. Af ótrúlegri hörku og með íslensku geðveikina að vopni hefur okkur ævinlega tekist að ná okkur á strik að nýju. Þegar rætt er um íslensku geðveikina er að sjálfsögðu átt við afar heiftarlega persónuleikaröskun og alvarlegar ranghugmyndir Íslendinga um stöðu sína í samfélagi þjóðanna. Mikilmennskubrjálæðið hefur komið okkur í gegnum allar kreppur hingað til og ekki er útlit fyrir að nein breyting verði á því í bráð. Höfum þetta hugfast þegar öll sund virðast lokuð og allar bjargir bannaðar. Höfum einnig hugfast að það þarf töluvert mikla þrautseigju til að komast klakklaust í gegnum þessa áramótahugvekju. Þrautseigja, mjög svo viðeigandi hugtak þegar árið 2020 er annars vegar.

Samstaða hefur verið mjög áberandi á því fjárans ári sem senn mun springa í loft upp á svörtum næturhimninum. Þá er að sjálfsögðu átt við óeiginlega samstöðu því það er ekki í anda gildandi sóttvarnarreglna að standa mikið saman þessa dagana. Heil þjóð hefur í fleiri mánuði hlýtt þríeykinu svokallaða í einu og öllu og farið með gát þegar hin skæða kórónuveira og reiðisköst Kára Stefánssonar eru annars vegar. Ferðumst innanhúss, hlýðum Víði, við erum öll Alma-nnavarnir og göngum um gólf fyrir Þórólf. Mjög svo kunnuglegt allt saman. Að vísu eru nokkrir frjálslyndir ráðamenn undanþegnir hinni almennu samstöðu og hafa einhverjir þeirra meira að segja lagt sig fram um að fara á svig við gildandi sóttvarnarlög. Ekki er þó rétt að benda á einhverja sökudólga í þessu samhengi því þessar vinkonur knúsa sig víst ekki sjálfar og þessar sölusýningar á Þorláksmessu sækja sig ekki sjálfar. Allavega ekki edrú. Það er veiran sem er óvinurinn, munum það. Já og svo auðvitað gaurinn í Wuhan sem át leðurblökuna. Það var nú aldeilis góð hugmynd. Leðurblökuát, mjög svo í anda viðurstyggilegheitanna sem koma upp í huga manns þegar árið 2020 er annars vegar.

Góðir landsmenn. Engan gat grunað fyrir ári síðan að árið 2020 myndi einkennast af hömlum, höftum, boðum og bönnum. Í dag er bannað að fara í líkamsræktina, bannað að fara í messu og bannað að halda fjölmennar veislur. Engin kaffihlaðborð, ekkert gangnaball og engin verslunarmannahelgi….eða svona næstum því. Engan gat grunað að nú um þessi áramót, hvar við erum stödd einmitt núna, yrði aðal umfjöllunarefni þjóðlífsins bóluefni frá góðhjörtuðum bandarískum lyfjarisa og hversu snögglega sé hægt að sprauta heila þjóð með efninu. Ég get varla beðið eftir því að fylgjast með því í ofvæni árið 2021 hvernig margbreytileg bóluefni munu hríslast um æðar þjóðarinnar svo unaðshrollur hljótist af í beinni útsendingu á öldum ljósvakans. Engan gat grunað að Ísland myndi vinna Eurovision keppnina sem fór þó ekki fram. Engan gat grunað að fjarfundir myndu slá í gegn. Engan gat heldur grunað að farþegaflug milli landa myndi svo gott sem leggjast af. Mesti skellurinn er þó auðvitað að völva Vikunnar skyldi ekki sjá neinn þessara atburða fyrir. Ófyrirsjáanleiki, mjög svo einkennandi orð þegar árið 2020 er annars vegar.

Góðir Íslendingar. Ég get ekki lagt mat á það hvernig til hefur tekist við að koma okkur í gegnum árið 2020. Það er ljóst að margt hefur verið vel gert en einnig að mistök hafa látið á sér kræla. Átti að herða, slaka, herða, slaka, herða, herða, slaka eða herða, slaka, slaka, herða, slaka, slaka, herða, slaka? Þessu velta menn fyrir sér. Vitaskuld er auðvelt að vera vitur eftir á en jafnvel ég á erfitt með það á stundum sem þessari. Hvað mun gerast á komandi ári? Hvað boðar nýárs blessuð sól? Hún boðar efni kennt við ból. Ha? Munu Íslendingar ná að semja við góðhjartaða lyfjarisann Pfizer um meira og örara bóluefni í stærri skömmtum?

Verður hópknús á Austurvelli 17. júní? Verða þrjú gangnaböll á Höfða? Verður fólk heima með Helga fram á jólaföstu 2021? Hversu margir ráðherrar munu fara á svig við eigin tilmæli og sóttvarnarlög? Spennan er vissulega óbærileg, þó ekki jafn óbærileg og framsetning þessara sundurleitu hugsana hér í áramótahugvekju allra landsmanna. Óbærilegt er einmitt mjög svo einkennandi ástand þegar árið 2020 er annars vegar.

Íslendingar geta státað sig af svo ótal mörgu eins og komið hefur í ljós á þessu makalausa ári. Hér er loftið tært og ljósblikið skært. Hér er fífilbrekka gróin grund og grösug hlíð með berjalautum. Hér er öflugt heilbrigðiskerfi, gott flæði upplýsinga og traustir innviðir. Hér eru sóttvarnarreglurnar svo góðar að ekki einu sinni ráðherrum sem setja þær tekst að fara eftir þeim. Ísland er í svo öfundsverðri stöðu að mörgu leyti. Mikilvægt er að við höldum því vel til haga og bendum öðrum þjóðum á það ef svo ólíklega vill til að við þyrftum að upphefja okkur á þeirra kostnað. Grunnreglan er að upphefja sig á kostnað annarra. Þjóðrembingur og heimóttarskapur er einmitt eitt af því fáa jákvæða sem mér dettur í hug þegar árið 2020 er annars vegar.

Góðir landsmenn. Líkt og með öll fyrri hallæri er það íslenska sauðkindin sem mun koma okkur í gegnum núverandi hörmungarástand, þrátt fyrir landlæga riðuveiki og þrátt fyrir að nánast ekkert sé greitt til bænda fyrir að stunda sauðfjárbúskap. Hvað sem öllu líður er þetta krúnudjásnið í flóru landsins, verndardýrlingur þjóðar vorrar og ljúfmeti á veisluborðum um jól og áramót. Alltaf er sauðkindin til staðar fyrir okkur hvort sem um ræðir dýrindis steikur, lopa eða bara félagsskap þegar einmanaleikinn sækir að á köldum vetrarkvöldum. Hvergi á byggðu bóli er fjárdráttur jafn algengur og hér á landi miðað við höfðatölu og auðvitað væri það aldrei mögulegt nema vegna hinnar íslensku sauðkindar. Lýsingarorðið kindarlegur er mjög viðeigandi þegar árið 2020 er annars vegar.

Góðir Íslendingar. Tímarnir breytast og mennirnir þreytast. Árið sem nú er rétt í þann mund að líða undir lok hefur á köflum verið óútreiknanlegt, hlægilegt, grátlegt, leiðinlegt, einmanalegt, fordæmalaust, heimilislegt og bráðsmitandi. Líkamsrækt breyttist í heimaleikfimi. Megrunarkúr breyttist í sófakúr. Sóttvarnarlæknir breyttist í rokkstjörnu. Þakið á fjóshlöðunni á Urðum breyttist í brak úti á túni. Sýnatökupinnar urðu þyngdar sinnar virði í gulli. Denni dæmalausi heitir núna Denni fordæmalausi. Hafi árið kennt okkur eitthvað er það einmitt það að allt getur gerst, allt er breytingum háð og engu er hægt að taka sem gefnum hlut. Hverfulleikinn er yfirþyrmandi þegar árið 2020 er annars vegar.

Bóluefni berst frá Pfizer 
frábært, töff og frekar næs er
Skjótum burtu leiða og sorg
svifrykskæfum bæ og borg. 

Þegar allt kemur til alls er það eina sem hægt er að gera að þakka fyrir það sem maður hefur, gleyma því sem maður hefur glatað og gráta í hljóði það sem maður hefur ekki. Sprengjum burtu leiðindin og setjum heimsmet í svifryksmengun. Skjótum á okkur, skjótum okkur í fótinn og látum árið líða í aldanna skaut því vonandi kemur það aldrei til baka. Horfum jákvæð og bjartsýn fram á veginn, annars vegar og hins vegar, enda árið 2020 um það bil að fara veg allrar veraldar.

Ég þakka lesendum fyrir samfylgdina á árinu sem er senn á enda og óska ykkur öllum fjarsældar á komandi ári.

Heimasmitgátarherbergið á Bessastöðum 31. desember 2020.

Einar Okkar Hafliðason

Tilvitnun dagsins:

Allir: BOMBA!!

Ein(ar) um jólin 2020    

Ágætu lesendur.

Nú stendur yfir fordæmalaus aðventa og framundan er fordæmalaus jólahátíð. Ef að líkum lætur munu fordæmalaus áramót fylgja með í pakkanum. Árið 2020 hefur mörgum þótt vera dæmalaust, fordæmalaust og ekki síður átakanlega langt ár. Ég fletti þessu upp rétt áðan og komst að því að þetta mun vera lengsta ár sem sögur fara af…síðan 2016. Þá var líka hlaupár. Það munar greinilega mikið um þennan eina aukadag. Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár. Lesendur fella þúsund tár yfir þessum skringilegu inngangsorðum. Heppilegt að jólablað DB blaðsins er prentað á vatnsheldan pappír.

Fólki leyfist æði margt nú á dæmalaust fordæmalausum tímum sem í venjulegu árferði þætti stórundarlegt og jafnvel óæskilegt. Nú fer enginn í banka án þess að setja upp grímu. Engum líðst að vera með grímulausan áróður. Það fer enginn á tónleika, þeim er streymt.  Það fer enginn í íþróttir, þeim er streymt. Það fer enginn á djammið, víninu er streymt. Beint heim gegnum leiðslu. Það fer enginn í sjóinn, það er stórstreymt. Það þykir viðurkennt að loka sig af og forðast utanaðkomandi félagsskap. Má ég fara út að leika með vinum mínum? Nei drengur, lokaðu þig af inni í herberginu þínu og haltu áfram í tölvunni. Skammastu þín svo.  

Jólin eru sá tími árs þegar fjölskyldan á góðar stundir saman við söng, leik og spil. Og át. Ofát. Á því verður engin breyting í ár. Raunar er ekkert annað í boði samkvæmt sóttvarnarlögum, hvort sem við verðum á gráa svæðinu, gula svæðinu, appelsínugula svæðinu eða rauða svæðinu. Öll dreymir okkur auðvitað um að komast á gráa svæðið, sem er svo sem ekkert nýtt. Það er ekki í boði að fara í fjölmenn jólaboð nema að undangenginni smitgát, úrvinnslusóttkví, seinni skimun og gerildeyðingu. Sem sagt, ekki bara jólaboð heldur jólaboð og bönn að þessu sinni. Eins og áður kom fram er yfirstandandi ár með öllu fordæmalaust. Fjölskyldan er búin að ferðast um öll herbergi innanhúss og eiga góðar stundir saman um páskana, um Hvítasunnuna, um þjóðhátíðina, um verslunarmannahelgina og nú á aðventunni. Þessar góðu stundir eru orðnar svo margar og endurteknar að sumir hverjir eru komnir með algjörlega upp í kok. Flestir hlakka til að eiga mun færri góðar stundir með fjölskyldunni árið 2021 heldur en á því verrans…afsakið, herrans ári sem nú er farið að sjá fyrir endann á.

Heimabakstur hefur stóraukist nú í farsóttarfárinu. Gríðarlega margar sortir hafa litið dagsins ljós, hver annarri girnilegri. Lögreglan hefur fylgst sérstaklega vel með óhóflegum bakstri síðustu vikur enda hafa borist af því óstaðfestar fregnir að heimabakaðar sörur úr óvottuðum eldhúsum gangi kaupum og sölum á svarta markaðnum á facebook, utan laga, reglna og virðisaukaskatts. Þvílík ósvífni. Viðbúnaður lögreglu er svipaður og þegar spurðist til nokkurra prjónandi gamalmenna freista þess að komast yfir fátæktarmörk með því að selja lopaleista og vettlinga í nótulausum og kolsvörtum viðskiptum skömmu eftir bankahrunið. Er þessu fólki ekkert heilagt? Þess má til gamans geta að sjaldan eða aldrei hafa verið stunduð jafn umfangsmikil svört viðskipti og nú á nýliðnum svörtum föstudegi. Hvernig veit ég það? Ég las um það á netinu á netmánudeginum sem fylgdi í kjölfarið.

Nú stendur til að herða mjög lög og reglur sem gilda um flugeldaskothríð kringum áramótin – enda ekkert vit í því að leyfa eitthvað sem gæti talist skemmtilegt á árinu 2020. Undir því yfirskyni að draga úr mengun er lagt til að aðeins megi selja flugelda milli klukkan 02:40 og 04:50 aðfaranótt 31. desember og að aðeins megi reyna að skjóta þeim upp meðan útvarpsstjóri segir „Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir það liðna“ um klukkan 00:02 á gamlárskvöld/nýársnótt. Til að draga úr mengun munu björgunarsveitir aðeins fá að selja flugelda með skertum kveikjuþræði því samkvæmt nýlegri rannsókn menga flugeldar mun minna ef ekki tekst að kveikja í þeim og skjóta þeim upp. Ágóða flugeldasölu ársins munu björgunarsveitirnar láta renna óskiptan til flugvirkja Landhelgisgæslunnar í þeirri von að hægt verði að klára að gera við þyrlur gæslunnar fljótlega eftir áramót og minnka þannig álag á björgunarsveitirnar.

Hvað með jólasveinana þrettán? Það mega bara tíu koma saman. Mega þeir þá ekki allir koma saman til byggða? Jú jú, þeir koma hvort sem er bara einn og einn en aldrei tveir og tveir eða fleiri. Og þó. Þetta er flókið mál. Jólasveinarnir geta að minnsta kosti komið einn og átta, það uppfyllir samkomutakmarkanir. Væntanlega mun málið skýrast eitthvað þegar Stekkjastaur mætir á upplýsingafund hjá Almannavörnum á næstunni og fer yfir stöðuna.

Á stundum hef ég þótt frekar fjarlægur persónuleiki. Hingað til hefur það verið talinn löstur en tímarnir eru breyttir. Nú í heimsfaraldrinum er beinlínis ætlast til þess að maður sé fjarlægur. Engin knús, engir kossar, ekkert þukl og engar þreifingar. Heppinn ég. Ég hef líka gætt þess sérstaklega vel síðustu mánuði að taka hluti ekki of nærri mér enda gætu viðkomandi hlutir verið smitandi og ekki við hæfi að koma við viðkomandi þó því sé við komið. Eru þið einhverju nær? Vonandi ekki en ef svo er, færið ykkur þá endilega fjær. Gleðileg jól fjær og ekki nær. Ykkur var nær. Takk.

Ástandið enginn fær flúið
og flest‘ er á rönguna snúið.
Fólkið er ferlega lúið
en fárið er samt ekki búið.

En það bar til um þessar mundir, að boð kom frá Þórólfi sóttvarnarlækni um að bólusetja skyldi alla heimsbyggðina. Þetta var fyrsta bólusetningin og var gjörð þá er Svandís var heilbrigðisráðherra á Íslandi. Fóru þá allir að láta bólusetja sig, hver til sinnar heilsugæslustöðvar….afsakið, hér hefur slæðst með kafli úr netstreymisjólaprédikun Dalvíkurséranna. Biðst velvirðingar á því.

Að lokum bið ég ykkur vel að lifa og óska ykkur öllum gleðilegra jóla og fjarsæls komandi árs.

Við gráturnar í Urðakirkju á aðventu 2020.

Einar Haf.

ps. ég veit að það er stutt síðan síðast en ég á afmæli í dag og þess vegna má ég þetta.