Fífluðu lesendur.

Eftir nokkurt óvissuástand undanfarið hefur það nú verið staðfest að erlendir fjárfestar hafa keypt þriðjungshlut í bloggsíðu Einars Haf. Þetta mun án efa renna styrkari stoðum undir rekstur bloggsíðunnar, sem hefur verið töluvert þungur undanfarið. Sem betur fer virðast erlendir fjárfestar vera farnir að öðlast trú á þetta verkefni á nýjan leik – en þessir fjárfestar hafa reyndar keypt hlut í bloggsíðunni í hvert einasta skipti sem hún hefur verið einkavædd – til þess eins að láta ríkið taka eignarhaldið yfir aftur vegna ófyrirséðs hruns, milljarða skulda og gjaldþrota viðkomandi. Eins gott að þetta sé ekki svona á fleiri sviðum atvinnulífsins.

Ég get ekkert tjáð mig um það hvort Ólafur þessi eða Ólafur hinn hafi einhvern tímann átt hlut í þessari bloggsíðu. Ég get hins vegar staðfest að hið góðkunna sprotafyrirtæki Financial Universal Corporate Kiss&Hugs Ltd. (FUCK Ltd.) sem staðsett er á bresku Jómfrúareyjum átti um tíma hlut í bloggsíðunni í gegnum eignarhaldsfélagið YouCantTrustThisCompany Ltd. sem var eitt sinn í eigu sjeik Al Thani sem var jú hliðarsjálf Ólafs Ólafssonar. Þetta var hins vegar bara 1% hlutur og ég hefndi mín með því að kaupa 27% hlut í þessum andskotum í staðinn. Svo fékk ég mér sjeik…ekki samt eins og Ólafur. Hvaða Ólafur sem það nú var. Það verður ekki bæði sleppt og eignarhaldið og þess vegna get ég ekki haldið svona áfram.

Ungmennafélagið Þorsteinn Svörfuður stendur eins og klettur í hafróti fjárhagslegrar óvissu og ringulreiðar. Þar er eignarhaldið alltaf það sama, gjaldkerinn skammtar sér alltaf sama risnukostnaðinum ár eftir ár og smjörið drýpur af hverju strái sem sést í bókhaldinu. Enn á ný stefnir í að félagið skili ársreikningi sem sýnir rekstrarniðurstöðu réttu megin við núll – en þetta þykir einkar góður árangur þegar horft er til þess að téður gjaldkeri félagsins, sem hefur nú setið við kjötkatlana í rúm 13 ár, á sér ekki beint glæsilega sögu sem gjaldkeri þegar horft er til baka. Hvað á ég við með því? Allir muna jú hvernig fór fyrir peningatrénu sem hann, sem gjaldkeri í sumarstarfi, sá um að vökva í seðlageymslu Sparisjóðs Svarfdæla á sínum tíma. Hann vökvaði tréð alltof mikið og með dollaramerkin í augunum horfði hann á það visna upp og deyja. Því fór sem fór. Í starfi sínu sem skuggagjaldkeri Urðakirkju kom hann ýmsu misjöfnu til leiðar, t.d. að settur yrði upp hraðbanki í forkirkjunni og þá jókst sala á altaristöflum gríðarlega á svörtum markaði. Sem gjaldkeri nemendafélagsins Reka stóð hann fyrir gengdarlausu sukki og svínaríi og tókst að setja saman ársreikning sem leit eðlilega út en innihélt engu að síður áfengiskaup í hverjum einasta gjaldalið. Óþarfi er að fara út í aðkomu þessa gjaldkera að endurreisn samkomuhússins Höfða í Svarfaðardal, en viðskiptafléttan sem þar hefur verið notuð var afhjúpuð á síðasta þorrablóti. Hvernig endar þetta eiginlega? Þetta endar auðvitað með því að Umf. Þorsteinn Svörfuður, Umf. Atli, UMSE, Nemendafélagið Reki, Urðakirkja og bloggsíða Einars Haf verða sameinuð í eina risastóra samstæðu sem gæti jafnvel lokkað að erlenda fjárfesta. Þá fyrst er okkur öllum borgið – það sýnir sagan. Er einhver með símanúmerið hjá Hack&Afhauser?

Íslendingar virðast ekki ætla að láta sér segjast þegar kemur að botnlausri ásókn erlendra ferðamanna í ómetanlegar náttúruperlur hér á landi. Alveg saman hvað við reynum að draga úr eigin ágæti og tala niður landið þá keppast útlendingar við að komast hingað í hundruða þúsunda tali og berja okkur…….augum. Þó að fjölgun ferðamanna sé alveg stjarnfræðilega mikil síðustu misseri hefur náðhúsum og skítakömrum ekkert fjölgað í samræmi við þetta. Það hlaut því að enda með því að frétt sem þessi færi í loftið. Það þarf varla að taka það fram að við endum öll í djúpum skít ef ekki verður brugðist við gríðarlegri fjölgun ferðamanna með einhverjum hætti.

Er eitthvað nýtt að frétta úr heimi minnihlutahópa? Ég held ekki. Allavega er staða þeirra ekkert að batna. Erlendir vogunarsjóðir, þeir eru til dæmis minnihlutahópur sem virðist vera allt í lagi að rakka niður í svaðið. Grey skinnin. Íslenskir auðmenn, það er annar minnihlutahópur sem gefið hefur verið skotleyfi á, þó svo að þessir vesalingar hafi ekkert gert sem réttlætir slíkt. Meirihlutinn á Alþingi virðist meira að segja vera kominn í minnihluta og engin mál komast í gegn. Hvað með feitu örvhentu kventransmennina ekki með yfirvaraskegg sem ættleitt hafa barn með hálfum útlendingi sem jafnframt er tónlistarkona? Ég held að það sé verulega á brattann að sækja hjá þeim líka. Það er ekki sama Jón og séra Jón. Eða Ólafur.

Nú þegar Íslendingar eru farnir að færa sig upp á skaftið þegar kemur að kýla-í-kássu íþróttum er ekki úr vegi að þakka þeim fjölmörgu ofbeldis- og skapofsamönnum sem komið hafa að því að móta þjóðfélag okkar gegnum árin. Það eru auðvitað brautryðjendur sem Gunnar, Sunna og fleiri bardagamenn koma í kjölfarið á. Þar má nefna Egil Skallagrímsson, Gunnar á Hlíðarenda og svo þennan hérna. Einn er sá ofbeldis- og skapofsamaður sem stendur yfirleitt fyrir sínu hvað þetta varðar en lesendur þessarar bloggsíðu ættu svo sem alveg að vita hver það er.

Þegar banka kaupa knáir
karlar sem að eiga glás
snúa þeir til baka bláir
barðir niður, slippir, smáir
gróðann hirðir D. Grensás.

Æi, ég þori ekki að halda áfram með þetta. Við vitum jú öll hvernig það mun enda.

Þess má til gamans geta að á föstudaginn langa verður Ólafur Jesús Ólafsson krossfestur á Golgatahæð ásamt S-hópnum og píslarvottunum Hack und Afhauser – en þar munu þeir taka á sig allar einkavæðingar íslenska bankakerfisins frá landnámi.

Einar bak við félagið sem á félagið sem á í sjóðnum sem á félagið sem á í mér.

Tilvitnun dagsins:
Allir: Ólafur!